ΣΤΟΛΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ... ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ..!!!

Στολίσαμε  και βάλαμε τα γιορτινά μας.... μικρές γωνιές με λίγη από την λάμψη των γιορτών..

                          από την μια γιατί έρχονται τα Χριστούγεννα...

                                         Μας το θυμίζουν οι μέρες...

                            και από την άλλη γιατί διπλογιορτάζουμε. 

Και γιατί στον πληθυντικό; θα ρωτήσετε και με το δίκιο σας..   
Επιτέλους αγαπημένη μου παρέα.. ήρθε η μέρα που το μυστήριο τις περασμένης ανάρτησης θα λυθεί εδώ και τώρα...!!! 
Και σιγά να μην ήταν μυστήριο αφού οι μισές φίλες το ξέρανε και οι άλλες μισές το υποψιαζόταν...!! 
Μου αρέσει που ήθελα να το κάνω λίγο μυστηριώδες το θέμα..!! 
Τι το θελα; αφού δεν τό χω...!!! ανοιχτό βιβλίο είμαι δεν μπορώ να κρυφτώ..
Σήμερα γιορτάζω ..... ναι καλέ; Βαρβάρα με λένε....όμως οι αγαπημένοι μου με λένε χαϊδευτικά Ρούλα.. !!
Και   στις 30 του Νοέμβρη ήταν τα γενέθλια μου ...

                       
Η μέρα που ήρθα στον κόσμο.... να τον κάνω άνω κάτω...!!  είπα να κάνω πως δεν τα ξέρω.... η πως δεν υπάρχουν...αλλά αυτά εκεί να κατσικωθούν να μου θυμίζουν πως μεγαλώνω ακόμα ένα χρόνο..!!! 
Δεν με ρωτάνε αν θέλω ... μια χαρά είμαι εδώ γιατί να πάω παρακάτω.. ε;
Όχι πείτε μου έχω άδικο; 
Ας μιλήσουμε σήμερα μόνο για κεράσματα  νομίζω ότι ήρθε η ώρα..  
Λοιπόν αγαπημένες μου  ελάτε να κεραστείτε...
Προηγείται το κέρασμα των γενέθλιων... και μην περιμένετε τούρτα....εδώ θα πρωτοτυπήσουμε ...  απολαύσετε λουκουμάδες.. που φτιάχνουμε την ήμερα του Αγίου Αντρέα...οπότε έθιμο και γενέθλια πάνε μαζί...!!

 Και σήμερα ήμερα της γιορτής μου    σας σερβίρω  πρώτο  πιάτο...τα Βάρβαρα μας... ένα έθιμο που ακολουθούμε πιστά εδώ στην περιοχή μας ..ένα μπολάκι .. με σιτάρι βρασμένο ..αμύγδαλα, καρύδια. σταφίδες σουσάμι καβουρντισμένο..και μπόλικη μοσμομυρισμένη κανελίτσα...

                                    Ακολουθεί ..ένα λικεράκι..

.ένα...σοκολατάκι  ένα;.... όσα θέλετε τι τσιγκουνιές θα κάνουμε τώρα; με μαύρη σοκολάτα ..προσέχουμε την σιλουέτα μας λέμε.. 

 έχουμε φτιάξει .. μόνη μου δηλαδή έφτιαξα ένα Τζίζ- κέικ που ακόμα δεν έχει κοπεί σε κομμάτια γιατί....δεν έχει πήξει   .. η μαρμελάδα επάνω δική μου παρακαλώ βερίκοκο από τα δέντρα μας...

  και το παγωτό  μου  ούτε και αυτό έχει παγώσει..για να το σερβίρω ... 

οπότε κεραστητε με όποιον τρόπο θέλετε .. εσείς ακόμα και να βουτήξετε το δαχτυλάκι σας μέσα ..!!! εεεε μααα με σκάσανε τα άτιμα να μην είναι έτοιμα στην ώρα τους  να στολίστουνε όμορφα σε ένα  πιατάκι...!!!
Ας ξεκλέβουμαι μικρές στιγμές χαράς αγαπημένη μου παρέα όταν μας δίνεται η ευκαιρία  να χαμογελάμε..!!!
Να περνάτε όμορφα με ότι και να κάνετε..!!...!!! να είστε όλοι καλά..!!! 
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που έρχεστε μέχρι εδώ και αφήνετε την όμορφη σκέψη σας..!!

ΣΠΙΘΕΣ... ΧΑΡΑΣ..!!!

Εδώ δεν χρειάζονται φίλοι μου πολλά λόγια..!!!
Το σκεφτόμουν από εδώ, το σκεφτόμουν από εκεί, και δεν μου έβγαινε τίποτα να γράψω...!!
Και τι να γράψεις άλλωστε  όταν ξέρεις ότι αυτό που κάνεις είναι τόσο λίγο μπροστά στις ανάγκες που υπάρχουν γύρω σου.
Νιώθεις ότι είσαι τόσο λίγη που πολλές φορές ντρέπεσαι γι αυτό..!!
Νιώθεις ενοχή που έχεις να φας,  έχεις να κοιμηθείς, έχεις και το μικρό σου περίσσευμα να προσφέρεις από αυτό το λίγο σου. 
Και εκεί μπαίνει αυτή μικρή σπίθα χαράς και νιώθεις να γεμίζει η καρδιά σου από αγάπη...γιατί δεν άφησες τον χρόνο σου να πάει χαμένος.
Γιατί κάθε μικρό πραγματάκι που έφτιαχνες... ήξερες ότι  θα χάριζε κάπου έστω και ένα μικρό χαμόγελο..
Το πίσω μέρος του μυαλού  σου... έλεγε ... δεν χρειάζεται να ξέρει ο κόσμος τι κάνεις...!! 
Από την άλλη υπερίσχυσε  η σκέψη ότι   την ανάρτηση αυτή  ίσως την δουν και άλλες φίλες που θα ήθελαν να  νιώσουν  αυτή την μικρή σπίθα χαράς..και να βάλουν και εκείνες το μικρό τους λιθαράκι. 
Όπως και να ναι,  εδώ θα δείτε .. ότι μου χάρισε  χαρά...!!

Έφυγαν ήδη  από την Κρήτη...
                                       Για το Άρτος και δράση...

                                                 Για την Κοζάνη..

                                                    Για το FROND...

                                           Για το ξεμπλοκάρισμα...

Οσες δεν μπορείτε να κάνετε κάτι...απλώστε το χέρι σας στον διπλανό σας μαζί με ένα χαμόγελο.. είναι αρκετό....!!  
Αγαπημένη μου παρέα...σήμερα είναι  μια ξεχωριστή μέρα για  μένα.
Τι; να σας πω γιατί; όχι αγάπες μου θα σας αφήσω στην αγωνία  λίγες μέρες.... θα μου το συγχωρέσετε... ε;..
Η ανάρτηση αυτή  παίρνει  μέρος στο Χριστουγεννιάτικο πανηγύρι..

που  κάνει  η    Κάτια στο..     strars and iciclies    ..... και στην πρόσκληση

της Δέσποινας  http://www.despinasstudio.gr/...μετράμε αντίστροφα για τις γιορτές..!!!
Να περνάτε όμορφα ότι και να κάνετε  να έχετε μια όμορφη εβδομάδα..!!
Και από αύριο καλό και χαρούμενο Δεκέμβρη.!!

ΣΗΜΕΡΑ ....ΑΡΜΕΝΙΣΑΜΕ ΚΑΤΑ... ΣΥΡΟ ΜΕΡΙΑ ...!!

Πως αρμενίσαμε;
Εεεε δεν πήραμε και το καράβι να ταξιδέψουμε....που πολύ θα το ήθελα  να  αρμενίσω σ αυτό  το πανέμορφο νησί..για να πω την αλήθεια..
Και τότε; θα αναρωτηθείτε πως αρμένισες κατά Σύρο μεριά όπως λέω στο τίτλο μου. 
Εδώ είναι το ωραίο.!!! ήρθε η Σύρος εδώ..!!! 
Οοοοχι δεν έπαθα αλτζχάιμερ...ακόμα....σας λέω η Σύρος ήρθε εδώ..!! και πως έγινε; 
Ήρθε με την  Ζουζού... την φίλη που έχει το μπλοκ Αρμενάκι  !!!
Με τα λουκουμάκια της ,δύο  παρακαλώ κούτες, λες και το ήξερε πως τρελαίνομαι για τα λουκουμάκια..!!. με την κεραλοιφή της φτιαγμένη από τα χεράκια της

 και με την αγάπη της

 η συνάντηση  μας και η γνωριμία μου μαζί της και με τον σύζυγο της μπορεί   να ήταν  τόση  ώρα  όση ..κρατά ένας καφές..αλλά είπαμε τόσα πολλά..!!! χαρήκαμε που βρεθήκαμε και από κοντά  όμως η υπόσχεση  ότι θα έχουμε την ευκαιρία να τα ξαναπούμε..μου άφησε μια όμορφη γεύση για το μέλλον... και σίγουρα θα τα ξαναπούμε  Ζουζού μου.!!!
Και μην νομίζεται πως η Σύρος ήρθε μόνο με το Αρμενακι ... οοοοχι ..!! 
Ξανά μια ακόμα φορά..ήρθε με την μορφή ενός φακέλου... 
Ένα Συριανάκι... που είχε πάρει τα χαρτικά του τα ψαλίδια του , τα αυτοκόλλητα του..και είχε όμορφη ιδέα να φτιάξει για όλους μας κατά πως το υποψιάζομαι ... πολύ πρωτότυπες καρτούλες..

 και σουπλά πλεχτά σε σχήμα καρδούλας, με γέμισε πολύ χαρά..!!

Η καρδούλα σου δεν φαίνεται  καλά.. βλέπεις η φωτογράφος  είναι ερασιτέχνης...!!!!

Γιαννάκι μου  κάθε φορά που θα ακουμπώ τον καφέ μου επάνω στην καρδούλα σου θα σε νιώθω κοντά μου γιατί η αγάπη σου θα περνάει μέσα από αυτήν  στο φλιτζάνι μου... καταλαβαίνεις ε; 
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς ..και σε περιμένω και σένα στην Κρήτη ναι; Γιατί τι είναι η Σύρος  μικρή μου; μια ανάσα δρόμος...
Να γιατί σήμερα αρμένισα κατά... Σύρο μεριά αγαπημένη μου παρέα...και μάλιστα δύο φορές...!!
Σας ευχαριστώ και τις δύο για το χαμόγελο που μου χαρίσατε...
Αυτόν τον καιρό έχω ψιλοχαθεί  γιατί χρειάζομαι λίγο χρόνο και με καταλαβαίνετε νομίζω για να ετοιμάσω  όπως όλες μας .. έτσι  και εγώ τις μικρές μου προσφορές  για τα Bazzar.. που θα γίνουν σε λίγες μέρες !! 
Όμως αυτά θα τα πούμε εν καιρό .!!
Να  είστε καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα...και να μην αφήνετε την αφορμή να ακουμπήσετε ένα χαμόγελο.... όσο δύσκολο και να είναι αυτό...!!

  
  

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟ ..ΓΟΝΙΔΙΟ..!!

Εγγονή..!! ...

ΣΑΝ ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΛΕΜΟΝΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ.. ΓΙΩΡΓΙΑ ΚΟΥΤΕΝΤΑΚΗ13/12/2014 91 SHARES FacebookTwitter 
Κοίταζες το χρώμα του ουρανού ν’ αλλάζει, από σκούρο μπλε σ’ ανοικτό, να γλυκαίνει τρυφερά – να μαλακώνει. Έσβηναν τ’ αστέρια ένα – ένα, κι εσύ γελούσες μόλις τα έχανες απ’ το βλέμμα σου. Ο αέρας είχε πάψει από νωρίς και τώρα πια άκουγες μόνο τ’ αυτοκίνητα που περνούσαν πότε- πότε κάτω απ’ το μπαλκόνι σου. Το βιβλίο σου, στη σελίδα 23, είχε μείνει ανοικτό στην αγκαλιά σου, και τ’ ακροδάχτυλα σου χάιδευαν το εξώφυλλο με ρυθμό και αγάπη. Ένιωσες την ανάγκη να φωνάξεις μα, αντί για αυτό, ψιθύρισες μια μελωδία απ’ τα παλιά ,που θύμιζε λιγάκι τον εαυτό σου πριν νυχτώσει. Και δεν ήθελες τίποτα άλλο, παρά μόνο να ακούς τη μελωδία να ξεβράζεται απ ‘τα στήθια σου κι εσύ, με κλειστά τα μάτια, να φαντάζεσαι τη θάλασσα να βγαίνει από μέσα σου. Μία ζαλάδα σε παρέσυρε μακριά και τα χέρια σου ξαφνικά βρέθηκαν ν’ αγγίζουν το πρόσωπο της γιαγιάς σου. Είχε ζαρώσει και δεν ήταν πια μαλακό κι αφράτο ,όπως θυμόσουν, ούτε ζεστό και χαμογελαστό. Ήταν ένα πρόσωπο ανέκφραστο, μόνο ρυτίδες, μόνο ρωγμές. Πήγες να φωνάξεις τ’ όνομα της μα δεν το θυμόσουν. Άνοιξες το στόμα σου να πεις «Γιαγιά» μα ακούστηκε μονάχα ένας θόρυβος, σαν αυτόν που κάνουν τα μηχανάκια στην εθνική 7 ηώρα το πρωί. Απ’ τα μάτια σου άρχισαν να τρέχουν στάλες βροχής, που απλώνονταν στο κίτρινο σου φόρεμα με μανία. Λύγισες κοντά στο οικείο πρόσωπο, να το φιλήσεις, μα τα χείλια σου δεν ένιωσαν τίποτα. Μόνο αέρα. Τα χέρια σου καρφώθηκαν σαν αγκάθια στα μάτια σου, να σταματήσουν τη βροχή. Κι όταν τα άνοιξες, ω! Όταν τα άνοιξες μόνο στάχτη είδες μπροστά σου και ξεραμένα φύλλα λεμονιάς. Μύρισε, τότε, λεμόνι όλο το δωμάτιο, όλη η γη, όλο το σύμπαν. Κι η στάχτη έγινε λίπασμα και φύτρωσαν παντού τριγύρω λεμονιές κι όπως περνούσες δίπλα τους άνθιζαν ψηλές και απλωτές. Κι είχανε, όμορφα και βασιλικά, ριζώσει στην ψυχή σου. Γιόμισες ,το λοιπόν, τσι φούχτες σου μ’ ανθούς κι ήτρεξες να τσι πετάξεις εις τη χάλασσα τη μερωμένη που πλημμύριζε την αμμουδιά την έμορφη. Κι ήτο παστρικιά και ολογάλανη όντες την κοίταξες.  Και γροίκαγες τον άνεμο που σφύριζε και έσουρνε τα φύλλα τα ξερά πέρα κείθε. Και κοίταξες μιαν ακόμα φορά τσ’ ανθούς στη χέρα σου κι ύστερο τσι πέταξες μακρά να τσι ρουφήξει η χάλασσα που τώρα δα ελύσσαξε. Και αναστέναξες βαθέως και πικράθηκες που δεν θα την ξανάδεις τη γιαγιούλα σου την γλυκιά και την ωραία, μα τότες εθυμήθηκες τα λόγια τζη τα βροντερά και τα αγαπημένα: «Να πας να αγαπήσεις τη ζωή κόρη μου, μην την αφήσεις να σου φύγει. Εγώ κι ο θάνατος κάνουμε παρέα γιάντα δεν τον φοβούμαι. Κιοσές με φοβάται κι ετσά κερδίζω λίγο χρόνο. Μα κάθε μέρα με γνωρίζει και καλύτερα. Να γίνεις φίλη με το θάνατο κόρη μου ,να του κρατείς το χέρι και να πορεύεσαι μαζί του. Μήτε να τον φοβάσαι, μήτε να τον εμπιστεύεσαι. Να μαθαίνεις κάθε μέρα κόρη μου τσι ομορφιές του κόσμου και μην αφήνεις κανένα να σε κουμαντάρει. Σαν τον άνεμο να ‘σαι κόρη μου, ευγενική και δροσερή όντες το θέλεις, μα να λυσσομανάς όντες σε πνίγει τ’ άδικο. Ν’ αγαπήσεις κόρη μου τη ζωή και τσι ανθρώπους τζη και να μην αφήνεις κακία να βγει ποτέ τζη από μέσα σου. Μόνο αγάπη κόρη μου, αγάπη και πίστη στη ζωή. Σ’ αφήνω κόρη μου γιάντα εμένα μ’ έμαθε πια ο θάνατος και δεν μπορώ να του χαλώ εδά το χατίρι.» Τα δόντια σου έτριζαν δυνατά κι η καρδιά σου χτυπούσε αλλοπρόσαλλα. Άνοιξαν τα μάτια σου και είχε πάει δύο το μεσημέρι. «Τι ήταν τούτο το όνειρο;» αναρωτήθηκες. Κοντοστάθηκες για λίγο να κοιτάς τον ουρανό. Άνοιξες την παλάμη σου και είχε μέσα ένα ανθάκι λεμονιάς που μοσχοβολούσε..!!!!! 

Πηγή: http://frapress.g   εδώ γράφει η μικρή  εγγονή μου....αυτή η ανάρτηση της ανήκει....από καιρό ήθελα  να  κάνω μια αφιέρωση... σε εκείνο το ανθάκι της λεμονιάς  της..!!!!
Αφιερωμένο σε όλους σας..!!

Αγαπημένη μου παρέα .. τα σημερινά γεγονότα με ξεπερνούν και συγνώμη που δεν μπορώ αυτή την φορά να σας αφήσω ένα χαμόγελο....!!!!!!
Να είστε όλοι καλά..!!

ΠΑΛΙΌΚΑΙΡΟΣ..!!!

Άνοιξε την πόρτα του μαγαζιού και ανέπνευσε βαθιά  τον παγωμένο αέρα της νύχτας. 
Η βροχή που έπεφτε με δύναμη..και η παγωνιά την έκαναν να ανατριχιάσει και να τυλίξει σφιχτά το πανάκριβο παλτό της γύρω από το κορμί της.
Κάπου μακρυά ακούγονταν να πέφτουν κεραυνοί.
Άφησε τα δάκρυά της να ενωθούν με την βροχή... δεν την ένοιαζε αν τα πλατινέ..αλλά Μέριλιν Μονρόε καλοχτενισμένα μαλλιά της είχα αρχίσει να κολλάνε στο βρεγμένο πρόσωπο της και το αιν λάινερ να χαλάει τις ψεύτικες βλεφαρίδες της...
Δεν την ένοιαζε τίποτε μα τίποτε.. πια. 
Αργά, χωρίς να βιάζει  το βήμα της έφτασε μουσκεμένη  στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο της, μια Μερσεντές τελευταίο μοντέλο,άνοιξε την πόρτα και σωριάστηκε στο κάθισμα,ακούμπησε τα χέρια της στο τιμόνι και σκύβοντας το κεφάλι  ξέσπασε σε δυνατούς λυγμούς.
Μια μικρή λιμνούλα σχηματίστηκε στα πόδια της,..αλλά δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις αν ήταν το νερό της βροχής η τα δάκρυα της. 
Βλέπεις δεν είχαν ακόμη οι άνθρωποι την τεχνολογία να ξεχωρίζουν αυτά τα δύο όταν έσμιγαν.
Μια υδάτινη κουρτίνα τώρα την σκέπαζε από τα περίεργα μάτια των περαστικών, αν και με τέτοιο καιρό δεν κυκλοφορούσε ψυχή στον δρόμο.. και αν βρισκόταν κάποιος να περνά έτρεχε βιαστικός να προφυλαχτεί από αυτόν το παλιόκαιρο.!!
Δεν κατάλαβε πως έφτασαν μέχρι εδώ τα πράγματα  και ούτε το περίμενε..αυτό ήταν που την έκανε να πονά περισσότερο.
Σαν κινηματογραφική ταινία πέρασαν από μπροστά της τα τελευταία εφτά χρόνια.
ΑΪδόνι την φώναζαν στο παραλιακό χωριό που είχε γεννηθεί και είχε μεγαλώσει.
Με το τραγούδι στο στόμα ήταν πάντα..και η φωνή της σαν γάργαρο νεράκι κελαρυστό ήταν.
Εκείνο το Φθινοπωρινό σούρουπο χάζευε..καθισμένη στην άδεια πια   αμμουδιά,  τα σύννεφα που κυνηγούσαν το ένα τ άλλο...μύριζε βροχή.
Το αγαπούσε το Φθινόπωρο ήταν από τις εποχές που την γαλήνευαν.
Η παραλία ήσυχη από τους καλοκαιρινούς επισκέπτες, σε άφηνε να νιώσεις μια όμορφη μελαγχολία.
Άραγε πότε θα ερχόταν η αγάπη να την έβρισκε;
Τα σύννεφα όλο και πύκνωναν γριζάροντας τον ουρανό που σκοτείνιαζε.
Πριν να το καταλάβει καλά καλά άρχισε μια δυνατή βροχή που την έκανε μούσκεμα..
Σηκώθηκε και άρχισε να τρέχει προς μια πέργκολα να προφυλαχτεί από τις χοντρές σταγόνες που την χτυπούσαν στο πρόσωπο..
Ξαφνικά ένιωσε ένα σακάκι να την σκεπάζει και ένα αντρικό κορμί να τρέχει δίπλα από το δικό της..!!
Σταμάτησε το τρέξιμο μόλις έφτασε κάτω από  την πέργκολα και με απορία γύρισε να κοιτάξει ποιος ήταν εκείνος που την σκέπασε να μην βραχεί.
Δυο μάτια γελαστά μαζί με  ένα γοητευτικό χαμόγελο την κοίταζαν και ένιωσε την καρδιά της να χτυπά γρηγορότερα από το κανονικό.
Αυτό ήταν ο έρωτας; είχε διαβάσει και είχε ακούσει τόσα γι αυτόν.
Η Φθινοπωρινή βροχή είχε δυναμώσει χωρίς να της δίνει την ευκαιρία  να φύγει. Όχι πως το ήθελε στην πραγματικότητα.
Ένιωσε αμήχανα..
Να σας συστηθώ την πρόλαβε ο άγνωστος άντρας...απλώνοντας το χέρι του..Βαγγέλης...Χρύσα απάντησε εκείνη χωρίς να πάρει τα μάτια της από τα δικά του.
Δεν κατάλαβε πότε σταμάτησε η βροχή και ένας έναστρος νυχτερινός ουρανός ξεπλυμένος και καθαρός έκανε τα αστέρια να λάμπουν πιο φωτεινά από άλλη φορά.
Ο Βαγγέλης και η Χρύσα..το αϊδόνι,  έγινε διάσημη ντίβα τραγουδιού χάρη σ εκείνον  που έγινε ο μάνατζερ της που αφέθηκε στα χέρια του..τρελά ερωτευμένη. 
Κάθε νύχτα ο κόσμος την χειροκροτούσε  και την ζήλευε για την τόσο πλούσια και όμορφη ζωή της..!!
Χαμογέλασε ειρωνικά..που να ήξεραν..!!
πως όλα τα όνειρα θρυμματίστηκαν από την στιγμή που τον είδε στην αγκαλιά μιας άλλης.
Και αυτή την φορά η βροχή είχε σταματήσει όμως δεν την βοήθησε να σταματήσει τον πόνο που ένιωθε. 
Σκούπισε τα μάτια της, γύρισε το κλειδί και έβαλε μπροστά το αυτοκίνητο.
Οδηγούσε μέσα στη νύχτα μπήκε στην Εθνική και έστριψε μόλις  είδε το όνομα του παραθαλάσσιου χωριού της.!!!
*************************
Αφού έδωσα τον λόγο μου δεν μπορούσα να τον πάρω πίσω .. για την τιμή των όπλων..Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στο δρώμενο που κάνει η Αριστέα μας, με τις ιστορίες της νύχτας..

εδώ.....διαβάσετε όλες τις συμμετοχές. 
Θα χαρούν πολύ οι φίλες και οι φίλοι που τις έχουν γράψει..να τους πείτε την γνώμη σας...
Να περνάτε όμορφα και να έχετε μια καλή εβδομάδα... και μην ξεχνάτε...να χαμογελάτε κάθε φορά που σας δίνεται η ευκαιρία..!!!


    

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΗΣ ..ΑΓΑΠΗΣ..!!!

Αν  ζούσα σε μια άλλη εποχή,
Βαριεστημένα θα ήταν θαρρώ
Γιατί δεν θα ταν σαν ετούτη. 
Δεν θα υπήρχες εσύ να σε γνωρίσω.
Ετυχε και ήρθες στη ζωή μου.
Ζήτησα... και έζησα το όνειρο.
Ηταν για μένα το ωραιότερο.
Θα έλεγα πως ήμουν το πιο τυχερό άτομο.
Ισως η μοίρα να άκουσε την ευχή μου
Και να μου έστειλε το δώρο που της ζήτησα.
Λες και είχε τα αυτιά της ανοιχτά εκείνη την ώρα
Μαζί σου η ζωή πήρε άλλο νόημα,
Νύχτες ολόκληρες άκουγα την ανάσα σου.
Ξυπνούσα να δω μήπως και ονειρεύομαι ακόμα,
Ομως ήσουν εκεί και σε άγγιζα.
Προσεχτικά με τ ακροδάχτυλα να σε χαϊδεύω.
Ρόδιζε η αυγή μέσα στο βλέμμα σου,
Σ αγαπώ σου ψιθύριζα και όταν δεν με άκουγες.
Τα αστέρια  έσβηναν μέσα στα δυό σου μάτια.
Υπάρχεις... έλεγα δεν είναι ψέματα.
Φως έγινες και σ ακολούθησα.
Χαραυγής δροσιά.. στου έρωτα την φωτιά.
Ψάχνω να βρω κάτι να σου μοιάζει..
Ω!! αγάπη μου  εσύ ατελείωτη..!!!!

Ξανά μανά από την αρχή να μάθουμε την άλφα βήτα.. βρε τι πάθαμε..!!! 
Ηταν να βρεθεί το θέμα....μετά κύλησε σαν νεράκι .. Το αλφαβητάρι της αγάπης που γράφτηκε επάνω σε μια ιδέα της  Μαρίνας που το δικο της Αλφαβηταρι  ειναι  εδώ θα την βρείτε και στης διπλανούλας....

και αφού τελειώσαμε με την άλφα βήτα....δείτε τι με περίμενε....
Ο ταχυδρόμος  με  ένα πακέτο...στο χέρι.. με ρωταει εδώ μενει κυρία Ρούλα (με ξερει ο Ανθρωπος με τόσα πανε κι ελα) κάποια Βαρβάρα Σμαραγδάκη;  Ναι εδώ ..μένει του λέω..εγω είμαι.. 
Μα..... ναι ξέρω με ξέρετε σαν Ρούλα είναι το χαιδευτικό μου του είπα.. και παίρνω το πακέτο
το κοιτάζω με περιέργεια... δεν περιμένω τίποτα σκέφτομαι...

Βλέπω τον αποστολέα ..η αγαπημένη μου φίλη και γνωστή μέντορας μου η  Ginger .....Ginger in Crafts
από την Ουγγαρία μου έκανε έκπληξη,γράφοντας το πραγματικό μου όνομα  στέλνοντας μου ένα απρόσμενο δωράκι..φτιαγμένο από τα χεράκια της με πολύ αγάπη...
Ενα μακραμέ πολύ όμορφο

μαζί με ένα μπερλόκ με την ίδια 
τεχνική...χιλιάδες κόμποι δεμένοι ένας  ένας  σε ένα πανέμορφο σχέδιο..!!!

Με  γέμισε χαρά γιατί δεν το περίμενα...!!!Αγαπημένη μου φίλη . σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ...και μόνο που με σκέφτεσαι.. ήδη το δωράκι σου έχε βρει την θέση του...!!
Αγαπημένη μου παρέα να είστε καλά, να  έχετε ένα όμορφο μήνα και που ξέρετε; μπορεί κάτι απρόσμενο να σας  χαρίσει ένα χαμόγελο..!! 

ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΟΣ.!!

Το θέμα η πατρίδα..!!! με αυτήν οδηγό  η Αριστέα ξέρετε   η ζωή είναι ωραία. μας παρότρυνε να πάρουμε μέρος στο συμπόσιο της ποίησης

 που εδώ και αρκετό καιρό διοργανώνει με μεγάλη επιτυχία σαν καλή οικοδέσποινα που είναι..!!
Η λέξη ιερή...γράφτηκαν διαμάντια όσοι  δεν έχετε διαβάσει τα ποιήματα να περάσετε να το κάνετε...θα δείτε πόσο όμορφα μπορούν να πλεχτούν οι λέξεις.. μεταξύ τους..!! 
Ανάμεσα στα διαμάντια που γράφτηκαν ήταν και η δική μου μικρή προσπάθεια.. ευχαριστώ πολύ όσους πέρασαν από εκεί  το διάβασαν...και έβαλαν βαθμό τους ..που αλήθεια είναι δεν το περίμενα.!! 
Σας το παραθέτω εδώ.!!

Όνειρο θερινής νυχτός.!

Να ήμουν λέει να ήμουνα, σε μια Ελλάδα άλλη
και να μην έβλεπα ποτέ το μαύρο μας το χάλι
Να ήταν λέει ευτυχείς, μέσα στην χώρα όλοι
να γέμιζε με χρήματα τ άδειο μας πορτοφόλι.
Να χαν συντάξεις παχυλές,μισθούς ονειρεμένους,
να μην μας λεν στο Δ.Ν.Τ φτωχούς και πεινασμένους.
Στους δρόμους να μην βλέπαμε ματ και αστυνομία,
και οι ληστείες να τανε μονάχα σε ταινία.
Να επικρατούσε η άποψη, έχει ο πολίτης δίκιο
και οι κυβερνώντες να χανε πάνω τους κάτι  αντρίκειο.
Παιδεία που τα όνειρα, των νέων να χουν θέση, 
να κάνουν το επάγγελμα αυτό που τους αρέσει.
Στους δρόμους να μην βλέπαμε ούτε ένα σκουπιδάκι, 
γιατί αυτό θα μάθαινες από μικρό παιδάκι.
Να χουνε λέει πρόσβαση όλοι στα υπουργεία
και να μην ξέραμε  ποτέ την λέξη ανεργία.
Να ήταν όλοι οι Έλληνες πολύ ευτυχισμένοι,
να μην μας λένε στα σκατά πως είμαστε χωμένοι.
Με δρόμους όμορφους φαρδύς να ήσουνα γεμάτη,
να έμπαινες Ελλάδα μου σε ολονών το μάτι.
Όταν οι άλλοι ζούσανε σε σπήλαια αιώνες ,
να μην ξεχάσεις πως εσύ έχτιζες Παρθενώνες.
Ετούτα που ονειρεύομαι αν θες Ελλάδα δως μου
και θά σαι η ομορφότερη ΠΑΤΡΊΔΑ όλου του κόσμου.!
***********************************************
Εδώ τελείωσε η συμμετοχή μου στο συμπόσιο
και αφού τελείωσε και  ο διαγωνισμός..θυμήθηκα..
πως είχα γράψει το 92 κάτι για πατρίδες..ίσως να το έχω ξαναβάλει δεν θυμάμαι αλλά ακόμα είναι επίκαιρο..(φαίνεται στην φωτογραφία το πότε γράφτηκε) 

 και αφορμή ήταν οι ειδήσεις τότε που έλεγαν για ανθρώπους που έφυγαν από πολέμους και γύρευαν καινούργιες πατρίδες και που χάθηκαν στα  παγωμένα νερά της Μεσογείου... 
Πόσο επαναλαμβάνεται η ιστορία..!! 

ΧΩΡΊΣ ΠΑΤΡΊΔΑ.
Ανάμεσα γης και ουρανού περιπλανιούνται,
φαντάσματα συνείδησης μας τωρινά,
τον πόνο κάνανε φυγή τους για ελπίδα,
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Τα χέρια απλώνουμε σε μας με ικεσία,
θέλει η καρδιά αλλά δεν θέλει η λογική,
μέσα στα μάτια τρεμοσβήνει η ελπίδα, 
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Γροθιά στην πέτρα ξέρουν πως χτυπάνε, 
μ αυτή δεν έχει μέσα της ψυχή.
Η μέρα θόλωσε και χάνεται η ελπίδα,
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Μες του πελάγου την νυχτιά αργοπεθαίνουν,
δες μες το βλέμμα τους μιλάει η σιωπή.
η απελπισία έχει πνίξει την ελπίδα,
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Με ποια φτερά που ναι κομμένα να πετάξουν
κι είναι πεσμένα σε μια πλώρη καραβιού
κι έχει βουλιάξει της ελπίδας η σανίδα,
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Σε ποιο χαρτί, ποια ιστορία να το γράψει,
τέτοια Οδύσσεια δεν έχει τελειωμό,
κι όλοι εσείς που άνθρωποι νοήστε,
πατρίδα δώστε τους που να χει γυρισμό.!!!
***********************************
Αγαπημένη μου παρέα.. ας κοιτάξουμε δίπλα μας και ας χαρίσουμε την αγάπη μας και εμπράκτως μαζί με ένα χαμόγελο μας..!!! 
Να είστε καλά και να  έχετε μια όμορφη εβδομάδα..!!! 



   

ΦΛΙΤΖΑΝΟΜΑΝΤΙΝΑΔΑΚΙΑ..!!!

Το πόσο μου αρέσουν τα ταξίδια σας το έχω 

πει και όχι μόνο τα δικά μου αλλά και ενός φλιτζανιού.. τι; δεν πάνε τα φλιτζάνια ταξίδι;

σας γελάσανε .. περάστε από   μια Πέτρα  και θα δείτε τι σας λέω...

Το τι φλιτζάνι έχει ταξιδέψει μέχρι τώρα  δεν λέγεται.. 

Ταξίδια   όμορφα .. δύσκολα...συντροφικά...  Στης Πέτρας  θα  δείτε όλες τις ιστορίες ... η κάθε μια ξεχωριστή..και ενδιαφέρουσα.

Το δικό μου φλιτζανοταξίδι θα γίνει πολύ απλά μόνο με μαντινάδες.. όλα τα φλιτζανάκια μου  ότι έχουν να σας πουν θα το πουν με μαντινάδες  που για χατίρι τους  τους έκατσα και έγραψα . 

Ελπίζω να τους αρέσουν...

                 Όπως κρατάς του φλιτζανιού

                 το χέρι κοπελιά μου,

                 ετσά κρατάς στην χούφτα σου,

                 την δόλια την καρδιά μου.

                    Σαν ακουμπάς τα χείλη σου

                    στου φλιτζανιού τα χείλη,

                    βγαίνει τ αστέρι τση αυγής

                    κι ο ήλιος ανατείλει.

                     Ψηλά το δαχτυλάκι σου

                     σηκώνεις όταν πιάνεις,

                     το φλιτζανάκι του καφέ

                     και θα με κουζουλάνεις.

               Κούπα  κουπένια κούπα μου 

               Τσ αγάπης μου η κούπα,

               μην μαρτυράς στην αγαπώ

                το μυστικό που σού πα.

Και μια τελευταία πανέμορφη που δεν είναι δική μου την άκουσα πριν από χρόνια και δεν ξέρω ποιος την έγραψε..θα ήθελα να την είχα γράψει εγώ..!! Δείτε τι γράφουν οι κρητικοί.!!

                Όση κι αν βάλω στον καφέ,

                 ζάχαρη δεν γλυκαίνει

                 λείπεις κι η απουσία σου

                 την γλύκα όλη παίρνει.!!!!

.............................................................

αυτό ήταν το μικρό ταξίδι των δικών μου φλιτζανιών αγαπημένη μου παρέα ας είναι καλά η φίλη μας η Πέτρα που έβαλε τα φλιτζανάκια μας να ταξιδέψουν..!!!

Να περνάτε όμορφα... και να χαμογελάτε αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα..!!!!  

  

                       

ΠΩΣ...ΝΑ ΠΕΙΣ ΟΧΙ..

Αλήθεια δεν  το κάνει η καρδιά μου να πω όχι...
Και γιατί να το πω αφού κατά  βάθος είμαι τράβα με κι ας κλαίω;
Θα απορείτε τι εννοώ... μα περί βραβείων συνέχεια ... ο λόγος;.... είχανε μείνει δύο... για την ακρίβεια αναπάντητα..και δεν ήθελα να τα αφήσω να περιμένουν  πολύ ...το πρώτο είναι από την φίλη την Χριστίνα.. χάρισε σε όλες από ένα βραβειάκι .
Εεεεε να μην πάρω και εγώ το δικό μου; ..τι εγώ στο πηγάδι......
Όχι καλέ; Αφού μου το έδινε το Χριστίνα η Ανδρομέδα..το πήρα με χαρά..
Και τώρα ήρθε η ώρα  για το βραβείο δημιουργικότητας τα..τα..ράμμ..βουαλά.!!!

και οι λέξεις που το ακολουθούν είναι...
Χόμπι..η καλύτερη απασχόληση..!
Αντικείμενα..κλωστές ..μαλάκια  χρωματιστά
 μολύβια..και ότι άλλο ήθελε προκύψει..!
Υλικά..η ίδια απάντηση με την από πάνω αμέσως...
Χρώμα...απαραίτητο..!!
Χριστίνα μου σε ευχαριστώ πολύ... 
Και τώρα στα δύσκολα...
Η φίλη μας η Κατερίνα... λέει να περάσουμε να πάρουμε  ένα διαφορετικό  βραβείο ...αυτό της αυθεντικότητας...ναι είναι αυτό που βλέπετε..!!

Τώρα δεν ξέρω πως θα το πάρετε ...που το πήρα, αλλά μου αρέσει ότι είναι αληθινό... Αν και πιστεύω ότι μέσα από τα γραφόμενα μας λίγο πολύ μπορούμε να καταλάβουμε τους  συνοδοιπόρους μας   στο χώρο  του μπλόκιν.

Άντε καλέ; με κάνατε και σοβαρεύτηκα ..και έχω να απαντήσω σε ερωτήσεις .. το σημείο που φοβάμαι περισσότερο.. γιατί άλλο είναι να παίρνεις το βραβειάκι να το βάζεις χωρίς πολλά πολλά.. και άλλο να απαντάς σε ερωτήσεις.. τι νομίζετε ότι είναι εύκολη δουλειά;.. αμ δε.!!!

Αλλά αφού αυτοί είναι οι κανόνες εγώ θα τους αλλάξω; ζαμέ..!!

Λοιπόν έχουμε και λέμε ..

Αν σου έλεγαν πως για μια μέρα μπορείς να κάνεις τα πάντα και δωρεάν, τι θα επέλεγες; 

Δεν ξέρω τι θα επέλεγα να κάνω.. ας μου χαριστεί πρώτα  και θα σκεφτώ..γιατί τώρα δεν μου έρχεται τίποτα στο νου...!!

Τι σ ενοχλεί περισσότερο στα social media;

 Δεν ξέρω τι είναι τα sosial...τα media  με ενοχλούν  γιατί δεν  βλέπω να ανανεώνεται τίποτα προς το καλύτερο.

Αν ήσουν υπουργός παιδείας, τι μεταρρυθμίσεις θα εφάρμοζες;

Το καλύτερο για τα παιδιά..!!!

Μοιράσου μαζί μας μια ξεχωριστή εμπειρία σου.!

Ένα ταξίδι μετά από 40 χρόνια στο εξωτερικό εκεί που γνώρισα το έτερον μου ήμισυ.. εννοείτε ότι πήγαμε μαζί..!! 

Το αγαπημένο σου απόφθεγμα.

Ποτέ μην λες ποτέ.!!

Το ταξίδι των ονείρων σου;

Τετριμμένο μεν όνειρο δε... Ο  γύρος της γης.!

Γράψε μας πιο τραγούδι δεν βαριέσαι να το ακούς όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει.

Το..οnly you.. με τον Elvis.

Μια σύντομη ευχή -μήνυμα σε κάποιον που αισθάνεται μόνος και έχει απογοητευτεί από όλα.

Όσο δύσκολα και αν τα βλέπεις τώρα πάντα θα υπάρχει μια χαραμάδα ελπίδας..και ένα χέρι να σφίξει το δικό σου.. πίστεψε το.!!

Κατερίνα  μου ευχαριστούμε για την ιδέα του βραβείου...να περνάς όμορφα..!!  

***

Τι τελείωσα; αααα τι ωραία τα κατάφερα να απαντήσω ..το καταλάβατε  φίλοι μου  ότι δεν θέλω να αφήνω εκκρεμότητες..ε;  

Να έχετε όλοι μια όμορφη  Κυριακή...και ναι.. αφήστε ένα χαμόγελο να σας ακουμπήσει..!!!