ΝΕΓΡΙΚΟ ΜΠΛΟΥΖ..!!!

Ιστορίες της νύχτας μας λέει η Αριστέα από

 το μπλοκ της η ζωή είναι ωραία... να εμπνευστούμε από την σκοτεινιά της και να βάλουμε την φαντασία μας να δουλέψει και να τολμήσουμε...
Εγώ δεν τόλμησα τώρα .... άλλα πριν από πολλά χρόνια .. περίμενε κλεισμένο μέσα στο συρτάρι να έρθει η ώρα του και να βγει στο φως του ήλιου...ωχ.. συγνώμη στην σκοτεινιά της νύχτας ήθελα να πω..
Και ιδού εδώ μπροστά σας.. ξεδιπλώνεται..ένα

           ΝΈΓΡΙΚΟ ΜΠΛΟΥΖ.!

           Η νύχτα απλώνει 
           καρδιά και κορμί
           και εσύ είσαι μόνη
           σ ενός μπαρ το σκαμνί.
           Ανθρώπινα φώτα
           και γύρω φωνές,
           μισοσκότεινα φώτα
           δεν ακούω τι λες.

           Απ το άδειο ποτήρι
           η ζωή σου περνά.
           Για δικό της χατίρι
           η μοναξιά σε κερνά.
           Στους καπνούς των τσιγάρων
           των ανθρώπων οσμές,
           σε τυλίγουν σαν δίχτυ
           και σου κόβουν πνοές.

           Το Τζούκ μποξ στην γωνία
           τους δίσκους μετράει
           κι ένα νέγρικο μπλουζ,
           τις νότες σκορπάει.

           Μια ανάμνηση φέρνει
           στου μυαλού σου την άκρη
           στην ψυχή σου κυλά,
           σιωπηλά ένα δάκρυ.
           Οι αναμνήσεις σε παίρνουν 
           στο δικό τους ρυθμό,
           και οι σκέψεις χορεύουν
           στο θολό σου μυαλό.

Αγαπημένη μου παρέα..ας αφήσουμε την νύχτα.. αύριο ξημερώνει μια υπέροχη μέρα  σας εύχομαι να περάσετε ένα όμορφο και λουλουδιασμένο μήνα καλό Μάιο σε όλους και είμαι σίγουρη ότι θα χαμογελάσετε βλέποντας την ομορφιά ενός λουλουδιού....

Από την αυλή μου με αγάπη.. να είστε όλοι καλά..!!
ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ..!!!

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ...!!!!!...ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ...!!!!

Έτος  2011....

Πως να αντισταθείς  σε ένα καλοκαιράκι που δεν θέλει να φύγει
Που αρνείται πεισματικά να καταλάβει πως οι μέρες  του τέλειωσαν;
Πώς να του πεις όχι, όταν στέκεται ακόμη έξω από την πόρτα σου, και σου προσφέρει τις κλεμμένες μέρες του Σεπτέμβρη γεμάτες ηλιαχτίδες;
Πώς να αρνηθείς την πρότασή του για τις τελευταίες βουτιές;
Πώς να του χαλάσεις το χατίρι, όταν σε καλεί να ακούσετε μαζί το τελευταίο ψιθύρισματα  των κυμάτων;

 

Το ξέρει πως θα φύγει.
Ο αποχαιρετισμός δύσκολος.
Προσπαθεί να σε δελεάσει με τα τελευταία του δώρα, για να μην το ξεχάσεις,όταν ο Σεπτέμβρης διεκδικήσει τις μέρες του.
Ε!!!και εσύ κατά βάθος...δεν είσαι και τόσο σκληρή ...όσο θέλεις να φαίνεσαι!!!!...................................... είχα γράψει..!!

Έτος 2014...
Τι Σεπτέμβρης βιαστικός κι  αυτός;
Ακόμα δεν πρόλαβε να μπει.... και η μυρωδιά της βροχής ,
χάιδεψε τα ρουθούνια μου.
Τι βιασύνη κι αυτή..να έρθει; δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι για Σεπτεμβρίατικες  μελαγχολίες.. !!

Ακόμα η αρμύρα της θάλασσας δεν έχει στεγνώσει.. κι εκείνος θέλει να την ξεπλύνει με τις  βροχές του.
Η τελευταία νύχτα του καλοκαιριού.. απόψε.. και δεν  άφησε να την χαρούμε ..ρίγησαν τα κορμιά από την δροσούλα. 
Αμέσως να θυμώσει και να κατεβάσει τα σύννεφα του μέχρι τα πόδια μας.. ας τα άφηνε εκεί ψηλά ακόμα.. λίγο ..!! 
τι θα του στοίχιζε;.....

Αμέσως και πάραυτα  να μας δηλώσει την Φθινοπωρινή παρουσία του .. !!
Το ξέρουμε ότι θα έρθεις .. Σεπτέμβρη μου..μην μας χτυπάς τόσο απότομα την ΄πορτα.. !!!
Nα σε καλοπιάσω ....με  ένα  στιχάκι.. έ; 

Μ έναν Σεπτέμβρη να ρίχνει
πάνω στα τζάμια βροχή
και μ ένα δάκρυ να στάζει 
μες την δική μου πληγή
αναζητώ  τις νύχτες
σε μια  χρυσή αμμουδιά 
τότε που μόνο το κύμα 
 είχαμε για συντροφιά.

Να τανε να μην έφευγε
αυτό το καλοκαίρι
γιατί μαζί του έφυγες 
αγάπη μου και εσύ
μ ένα κοχύλι έμεινα 
στο άδειο μου το χέρι
να νοσταλγώ τις νύχτες μας 
σε μια αμμουδιά χρυσή.

Του Φθινοπώρου πέφτουν τα φύλλα
και λεν τραγούδι θλιμμένο κι αργό
μες το κορμί μου ανατριχίλα
το ξέρω η αγάπη σου σου 
δεν είμαι εγώ..!!!!

Δεν μελαγχολούμε  επειδή μπήκε ο Σεπτέμβρης αγαπημένοι μου φίλοι.. ας του χαρίσουμε τα ομορφότερα μας χαμόγελα.. ...γεμάτα από καλοκαιρινές εικόνες..!!!
Για μένα .. ο Σεπτέμβρης .. είναι ο μήνας.....που  σας γνώρισα...που έκανα τα πρώτα μου βήματα σ αυτόν τον παράξενο και  δύσκολο για μένα δρόμο..είναι ό μήνας που  έκανα το ξεκίνημα σ αυτό το όμορφο ιντερεντικό  ταξίδι  που  με πήγε σε άγνωστα άλλα τόσο όμορφα  και γεμάτα αγάπη.. πρόσωπα...!!!
Δεν νομίζω πως είναι τυχαίο  την μέρα που ανοίγουν τα σχολεία χι.χι..θα  συμπληρωθούν τρία χρόνια... που για πρώτη φορά πατούσα με ένα και μοναδικό δάχτυλο τα πλήκτρα..χι.χι. !!! και νομίζω πως είναι χθες.!!!
Ούτε ποτέ θα μπορούσα να φανταστώ..τι θα μάθαινα... και πόση αγάπη θα εισέπρατα.. από αυτόν τον χώρο...που  δεν είναι απρόσωπος ,γιατί πίσω από έναν υπολογιστή υπάρχει ένας άνθρωπος που πατάει τα πλήκτρα για να μιλήσει μαζί σου..  υπάρχουν συναισθήματα.. σκέψεις που μοιράζονται...χέρια που αγγίχτηκαν..!!
 Σας ευχαριστώ  πάρα  πολύ από καρδιάς όλους αγαπημένοι μου φίλοι..!!!! να είστε όλοι καλά..!!!
*******************************************
Χαμογέλασε ποιος σου είπε οτι ο Θεός αγαπάει τους μουτρωμένους;.......λόγια της αγαπημένης  Αλκυόνης Παπαδάκη.
ΝΑ  ΈΧΕΤΕ .. ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ...  ΜΉΝΑ...!!!!!!       ΚΑΛΩΣΌΡΙΣΕΣ   ΦΘΙΝΌΠΩΡΟ..!!!

ΑΔΟΛΟ...!!!!

Απόρησες, που αυτό το ηλιοβασίλεμα, 
σου φάνηκε πιο μενεξεδί
και του πέταγμα του γλάρου
πιο ανάλαφρο...

Απόρησες,που τα αστέρια της νύχτας
είναι απόψε πιο λαμπερά
και το φεγγάρι σου στέλνει
το πιο λαμπρό του χαμόγελο....

Απόρησες, που δεν άφησες τον ύπνο,
να ακουμπήσει απαλά τα βλέφαρα σου,
γιατί ήθελες να δεις το ξημέρωμα....

Απόρησες,που άκουσες το τραγούδι του Μαγιού,
μέσα στο καταχείμωνο,
και ψιθύρισες καλημέρα στην μαργαρίτα,
που κρατούσες στην χούφτα σου....

Με ρώτησες...

Ολα αυτά γιατί;

Και εγώ σου απάντησα....

Σε άγγιξε ο έρωτας, δεν το κατάλαβες;

Αυτό το..ΑΔΟΛΟ..πήρε μέρος πριν λίγες μέρες στο συμπόσιο ποίησης που έκανε η Αριστέα και την ευχαριστώ για την τέλεια φιλοξενία της.. και την άψογη διοργάνωση..
Ενα χαμόγελο αγαπημένοι μου φίλοι ανοίγει και τις πιο δύσκολες καρδιές
Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε..!!

ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΕΝΑΝ ΟΜΟΡΦΟ ΜΗΝΑ..!!!

ΣΜΑΡΩ...!!!

Η Σμαρώ.. με το έτσι θέλω της πήρε μέρος στο παιχνίδι των λέξεων της Φλώρας.http://texnistories.blogspot.gr/2013/11/b-3-2.html
Για εκείνη μετρούσε η συμμετοχή και μόνο και μην το πάρετε σαν μετριοφροσύνη.. έχει το γνώθι σε εαυτόν τουλάχιστον..
Με πολύ χαρά πήρε το κύπελλο της συμμετοχής!!

                           ΣΜΑΡΩ.!!!
Και ποιος δεν ήξερε την Σμαρώ την Σμυρνιά.!!Όλος ο κόσμος και τα περίχωρα. Όποιον ρωτούσες για εκείνη σίγουρα θα σου έλεγε που θα την βρεις. Τροφαντή, κοκκινομάλλα, με πλούσια τα ελέη του Θεού επάνω στο κορμί της. Περπατούσε και έτριζε η γης. Θαρρείς και σκορπούσε έναν αέρα αρχοντιάς αυτή η γυναίκα. Πάντα με ένα ζαχαρωμένο χαμόγελο στα χείλη την έβλεπαν. Είχε όμως μια αδυναμία . Της άρεσαν υπερβολικά τα γλυκά! Και όχι οποιαδήποτε γλυκά. Τα σοροπιαστά, μπακλαβαδάκια, τουλουμπάκια, κουρκουμπίνια, σαραγλάκια, δεν μπορούσε να τους αντισταθεί. Χρυσοχέρα και νοικοκυρά, όταν έφτιαχνε τα γλυκά της η Σμαρώ, μοσχοβολούσε η γειτονιά καί τα περίχωρα!!! Ήταν αδύνατον να μην περάσει κάποιος και να μην κοντοσταθεί από την μυρωδιά που σκορπούσε η κανέλα και το γαρύφαλλο. Αλλά δεν άφηνε και κανέναν να μην του φωνάξει να τον κεράσει από τα σοροπιαστά της...!!! Είχε γίνει διάσημη για τα γλυκά της.  
Όπως η γιαγιά της στην Σμύρνη. Την συνταγή την θυμόταν από εκείνη που παιδούλα ακόμα  την  παρακολουθούσε να φτιάχνει τα σοροπιαστά. Πώς να μην της άρεσαν αφού μέσα σε αυτά είχε μεγαλώσει;;; Όσο όμως και να κερνούσε και να μοίραζε κρατούσε πάντα για τον εαυτό της τα καλύτερα  κομμάτια και τα έτρωγε με ευχαρίστηση. Γλείφοντας τα σοροπάκια που έμεναν επάνω στα δάχτυλά της!! 
Τα χρόνια περνούσαν και η Σμαρώ η Σμυρνιά ζούσε μόνο για τα γλυκά της, που άρχισαν να φαίνονται και να αγκαλιάζουν ασφυκτικά το σώμα της. Κάποια στιγμή το ρολόι της ζωής της άρχισε να την προειδοποιεί..!!!<<Κόψε βρε ψυχή μου τα γλυκά!>> της έλεγε η φίλη της η Μαρίτσα.. Ο γιατρός σου είπε να μην ξαναφάς γλυκό, με το ζάχαρο που έχεις!!!! <<Ε...και;>> απαντούσε η Σμαρώ. <<Αν είναι να πάω από ζάχαρο ας πάω ευχαριστημένη έλεγε!>> μασουλόντας ένα κομμάτι μπακλαβά. <<Θύμισε μου να σου δώσω την συνταγή Μαρίτσα>> της έλεγε κάθε τόσο απορροφημένη από την γλύκα του σοροπιαστού γλυκού.
Την βρήκαν την άλλη μέρα με ένα ζαχαρωμένο χαμόγελο ευχαρίστησης στα χείλη. Αχ!!! βρε Σμαρώ..!!! σου τα λεγα .. δεν άκουγες..!!! Σήμερα βρήκες να φύγεις; Στα γενέθλια σου; Και ότι λέγαμε να κάνουμε πάρτι... μόνη σου ήθελες να το κάνεις..έ;

Ακόμα και τις δύσκολες στίγμες μας φίλες μου  ένα χαμόγελο τις κάνει ευκολότερες.!!!

Να έχετε μια όμορφη και χαμογελαστή εβδομάδα..

να είδατε; και μόνο που το διαβάσατε αυτό χαμογελάσατε.!!!!

ΡΕ............

Η Πολυξένη από καιρό τριβέλιζε το μυαλό της...

Να τα βροντήξει όλα κάτω.

Να κάνει την ανατροπή της!!!

Παντρεμένη από τα 16 της με τον Πολύδωρα....επιλογή των δικών της..ένα καλό προξενιό πλούσιος...καλός...θα ζούσε της είπαν σαν άνθρωπος.

Αλήθεια πως ζούνε  οι άνθρωποι; δεν ήξερε η Πολυξένη.

Και έμαθε....από την καλή και από την ανάποδη....

ΡΕ Πολυξένηηηηη!!!!! έτοιμο το φαγητό;......ΡΕ Πολυξένηηηη φέρε μου τις παντόφλες.....ΡΕ Πολυξενάκι... εδώ έμπαινε το ..κι...έλα να πλαγιάσουμε  και πήγαινε το Πολυξενάκι.. και πλάγιαζε...... όμως δεν πλάγιαζε και η ψυχή της μαζί....εκείνη  ντρεπόταν που ήταν γυμνή από τρυφεράδα.

Και πάνω που πήγαινε να εκφράσει παράπονο η Πολυξένη να πέσουν όλοι πάνω της..τι θα πει ο κόσμος;; η κοινωνία;

Τι σου λείπει ΡΕ Πολυξένη;στο παιχνίδι και οι δικοί της... το σπίτι σου τό χεις ο άντρας σου σε έχει στα πούπουλα...αχ!!! αυτά τα πούπουλα βαριά που ήταν...!!!

ασήκωτα παναθεμάτα... καμπούριαζαν την καρδιά της.. 

Και η τράπουλα της ζωής της σημαδεμένη  για να κερδίζουν οι άλλοι ποτέ εκείνη.. και το ήθελε τόσο..!!! να βάλει έστω και ένα τόσο μικρό κέρδος σε μια ακρούλα της ψυχής της..

Μια ευκαιρία γύρευε να τινάξει από πάνω της η ΡΕ.... Πολυξένη..την σκόνη που είχε κάτσει και είχε σκεπάσει   όλα  της τα όνειρα...τα άντεχε αλλά αυτό το ΡΕ.... όχι..!!!..

Ένα πρωί που η Βραδυνή βροχή είχε αφήσει την μυρωδιά της στο ποτισμένο χώμα....(αλήθεια δεν είχε προσέξει ποτέ αυτήν την μυρωδιά)..πήρε βαθιά ανάσα..... άνοιξε την πόρτα...και έριξε δυό φάσκελα στην ΡΕ Πολυξένη...

Από εδώ και στο εξής κανέναν δεν θα άφηνε να την πει... ΡΕ.....

Θα έφτιαχνε τον δικό της μύθο.. γεμάτο από αγγίγματα ψυχής.... 

Αυτή η μικρή ιστορία μου ...πήρε 
μέρος στο παιχνίδι των λέξεων της Φλώρας...(ΤΕΧΝΙS STORIES)http://texnistories.blogspot.gr/...μου αρέσει να προσπαθώ...
Να έχετε μια υπέροχη εβδομάδα μπλοκογειτονάκια μου..!!!

ΤΟ ΣΙΓΜΑ ....ΤΟΥ ..ΤΕΛΟΥΣ...!!!!!

Η σιωπή του σε σημάδεψε.
Πριν ακόμα ο χρόνος σβήσει τα ίχνη του.
Όπως σβήνει τις πατημασιές σας πάνω στην άμμο 
το αλμυρό φιλί της θάλασσας.
Το τελευταίο...Σ αγαπώ, ...ξέπνοο, πνίγηκε στην άκρη των χειλιών του.
Και εσύ,...φτιάχνεις εικόνες με την Συγνώμη του, που ποτέ δεν θα έρθει.
Εικόνες που τις παίρνεις ο άνεμος...
Και τις σκορπάει ολόγυρα.
Απεγνωσμένα  προσπαθείς να μαζέψεις τα Σίγμα..που σε σημάδεψαν.
Σ αγαπώ.....Συγνώμη......Σιωπή.....
Αποφασιστικά, έβαλες και το δικό σου Σίγμα.
Το ΣΙΓΜΑ του τέλουΣ.......κλείνοντας πίσω σου...δυνατά την πόρτα..!!!!!!!!!

Αγαπημένοι μου φίλοι να περάσετε ενα όμορφο τριήμερο........!!!!!!!

ΑΣ....ΣΥΝΕΧΊΣΟΥΜΕ... ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ...!!!!!

ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ..........

Απόρησες,... που αυτό το ηλιοβασίλεμα σου φάνηκε πιο μενεξεδί.....
και το πέταγμα του γλάρου πιο ανάλαφρο;
Απόρησες,...που τα άστρα της νύχτας απόψε είναι πιο λαμπερά...
και το Φεγγάρι σου στέλνει το πιο πλατύ του χαμόγελο;..
Απόρησες,...που δεν άφησες τον ύπνο να ακουμπήσει απαλά...
τα βλέφαρα σου,..γιατί ήθελες να δεις το ξημέρωμα;...
Απόρησες,...που άκουσες το τραγούδι του Μαγιού...μέσα στο καταχείμωνο... 
και ψιθύρισες καλημέρα στο κυκλάμινο που μόλις είχε ανθίσει....
Με ρώτησες..!!!!!! 
Όλα αυτά γιατί;
Σου απάντησα....

ΣΕ ΑΓΓΙΞΕ Η ΑΓΑΠΗ....!!!!!!!!!

ΑΔΡΑΞΕ ΤΗΝ ΜΕΡΑ.........

Η καινούργια ...χρονιά  ήδη έχει κάνει τα πρώτα τρία βήματα της........
αγαπημένες μου φίλες και φίλοι.... θέλουμε ένα μήνυμα αισιοδοξίας...για να ξεκινήσουμε .......
Ας....το κάνουμε πράξη..!!!!!!

Άδραξε την μέρα...
Μην την αφήσεις να σου φύγει άπραγη ,μέσα από τα δάχτυλα σου...όπως το 
κρυστάλλινο νερό της πηγής...
Κάνε δική σου, την κάθε ώρα της, το κάθε λεπτό,το κάθε δευτερόλεπτο...!!!
Ζήσε  την στιγμή, που περνάει και δεν ξανάρχεται....
κι ας τρέχει ο χρόνος να ανταμώσει το λιόγερμα....
ΕΣΥ......μείνε ακόμα εκεί,στην άκρη της ροδαυγής...και νιώσε σε κάθε κύτταρο
του κορμιού σου την μοναδικότητα της ζωής.....!!!
Ακολούθησε τ αχνάρια της ως που να σβήσουν, κι όταν αποκαμωμένος  γύρεις,
εκείνη θα σε αφήσει απαλά...στην αγκαλιά του απείρου..!!!!!!!

ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΑΡΧΗ ΟΥΤΕ ΤΕΛΟΣ...!!!!!!!!!