ΛΙΟΜΑΖΩΜΑ....ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ 20ο παιχνιδι των λέξεων..!!

πηγή

Η κυρά Μαριγώ έβαλε το κολατσιό στην βούργια,έκλεισε την πόρτα του σπιτιού της και χάιδεψε τον φουντωτό βασιλικό  που βρισκόταν δίπλα στην πόρτα της. Η κόκκινη βαμμένη ντενέκα που ήταν φυτεμένος,ταίριαζε τόσο με το πράσινο φύλλωμα του!!

Το άρωμα του μοσχομύρισε γύρω. 

Το σπίτι της χτισμένο στην άκρη του χωριού, το τριγύριζε ένας πέτρινος αυλότοιχος που  είχε σκεπαστεί με τα χρόνια, με το   αγιόκλημα και την βουκαμβίλια που είχαν σκαρφαλώσει επάνω του,στολίζοντας τον με το φύλλωμα και τα λουλούδια τους.

Ο κήπος της ήταν πανέμορφος γεμάτος με τριανταφυλλιές, ορτανσίες,γαριφαλιάς,ότι λουλούδι  ήθελες θα το έβρισκες στην αυλή της.

Τα αγαπούσε πολύ η Μαριγώ τα λουλούδια της.

Τόσο πολύ που όταν τα φρόντιζε τους τραγουδούσε κι όλας. Και ένα παράξενο πράγμα θαρρείς και εκείνα το καταλάβαιναν και της χάριζαν απλόχερα τα άνθη τους και τα αρώματα τους.

Πήρε το χωμάτινο μονοπάτι που έβγαζε στο λιόφυτο τους. φέτος η χρονιά φαίνονταν καλή  για το λάδι.

Οι Ελιές  ήταν κατάφορτες με τον χρυσό καρπό να κρέμεται από τα κλαδιά τους.

Έφτασε στο λιόφυτο και είδε από μακρυά κάτω από την ρίζα μιας ελιάς καθισμένο το Μανιωλιό της.

Ξενομπάτησα εκείνη  την είχε εντυπωσιάσει η ομορφιά του. Λεβέντης σκέτος

 Τον αγάπησε για την απλότητα και την καλοσύνη του.

Τι κι αν πέρασαν τα χρόνια και άσπρισαν τα γένια  του και τα μαλλιά του;

Για εκείνη θα είναι πάντα ο Μανωλιός της, ο σύντροφος της στα καλά και στα άσχημα μαζί όλα αυτά τα χρόνια που πάλεψαν να αφήσουν μια περιουσία στα παιδιά τους και ήταν αυτή που τους βοήθησε να σπουδάσουν.

 -Καλώς την Μαριγούλα μου έλα κάθισε  κοντά μου.Τι καλό μας έφερες κορίτσι μου;για  να δω; μοσχομυρίζει.

-Περίμενε βρε Μανωλιό μου όπου να ναι θα τελειώσουν τα παιδιά το ράβδισμα κάτω στην ρεματιά. ξέρεις ε;

-Αμ δεν ξέρω Μαριγούλα μου; ξεχνιούνται αυτά;

Τι  έχει δει αυτή η ρεματιά!!

Σαν ελαφίνα έτρεχες να στρώσεις τα πάνινα δίχτυα

κάτω από τις ελιές.

-Και εσύ; που αντί να ραβδίζεις τον καρπό, δεν άφηνες αφορμή να με ξεμοναχιάζεις να σου δώσω  ένα φιλί πριν να μας πάρει κανένα  μάτι.

-Θυμάσαι  Μανωλιό μου τι γλέντια γινόταν όταν τελείωνε το λιομάζωμα; 

Τι κόσμος και λαός μαζεύονταν από τα γύρω λιόφυτα;

Έφευγε όλη η κούραση και τα μάτια έλαμπαν από  χαρά. 

Που την βρίσκαμε τόση δύναμη και κουράγιο;

-Τα νιάτα ήταν Μαριγούλα μου...

Να δες τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας,δεν σου θυμίζουν εμάς;

-Εχεις  δίκιο καλέ μου είπε εκείνη και του χάϊδεψε

το χέρι.

Μάνα... πατέρα τελειώσαμε και του χρόνου. είπαν εκείνα με ένα στόμα  Βεντέμα είχαμε φέτος. Χρυσάφι θα είναι το λάδι μας.

Δόξα το Θεό παιδιά μου να είστε καλά.

Ελάτε να φάτε να ξεκουραστείτε φώναξε η μάνα η Μαριγούλα και έστρωσε το λευκό της τραπεζομάντιλο βάζοντας επάνω του κόσμου τα καλούδια.

Και να τα ντολμαδάκια, ο ντάκος με ντομάτα και φέτα, το απάκι οι μπουμπουριστοί χοχλοί, χορτοπιτάκια τυροπιτάκια ελιές και φυσικά κρασί για να το γιορτάσουν.!!

Και του χρόνου..στην υγειά σας μάνα πατέρα.!!! 

Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή  στο όμορφο αυτό παιχνίδι των λέξεων που κάνει με επιτυχία κάθε φορά η Μαρία μας με το χάρτινο καραβάκι της..

Σας ευχαριστώ  πάρα πολύ για τον χρόνο που του αφιερώσατε...

Για μια ακόμα φορά  πέντε λέξεις,  μας πήγαν τον καθένα μας σε διαφορετικά μονοπάτια και αυτή είναι η ουσία του παιχνιδιού αυτού που μας κάνει και το αγαπάμε κάθε φορά, και το περιμένουμε 

Μαρία μου με ενδιαφέρον..

Η Κανελλάκη μας για μια ακόμη φορά με την  "δημιουργική της απασχόληση" πήρε την αγάπη μας με την ψήφο της πρωτιάς..

Εεεε και έμενα με έχετε μάθει πια απ έξω και ανακατωτά ..να μην χάσω δρώμενο και πάει χαμένο..!!!

Με κάνει χαρούμενη η προσπάθεια σε  κάθε συμμετοχή μου...

Να είστε όλοι καλά να έχετε μια όμορφη 

εβδομάδα... να μην ξεχνάτε να χαμογελάτε..ομορφαίνει το πρόσωπο..!!!

Να περάσετε χαρούμενες γιορτινές μέρες με τους αγαπημένους σας κοντά..να τους λέτε ότι τους αγαπάτε και ας είναι αυτονόητο..  

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...

Εδώ είναι όλες οι συμμετοχές μπορείτε να 

περάσετε να τις απολαύσετε..!!

1. Κωστής ο ατυχής  georgiavas 1
2.  Οι διπλανοί μας ANNA FLO 10
3. Κλέφτες των ονείρων μας airis 3
4.  ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΑΚΙ Giannis Pit. 15
5. Υπήρχε λόγος... Pippi 4
6. ΛΙΟΜΑΖΩΜΑ Σμαραγδάκι- Ρούλα 12
7. «Ο μυστικός δείπνος» Μaria Κolovou Roumelioti 9
8.  ''Με αδίκησε η ζωή.....'' marypertax 1
9. Ωδή στην Ελλάδα Mia 25
10. Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗΣ Κική Κωνσταντίνου 11
11. ΜΕ ΕΝΑ ΑΡΛΕΚΙΝ, ΞΕΧΝΙΕΣΑΙ!!!!!!! Ρένα Χριστοδούλου 21
12. Ψηλά στην ομίχλη Memaria 3
13. Δημιουργική απασχόληση Μαρία Κανελλάκη 31
15. Αυτά παθαίνω……… Κλαυδία 13
16. Οικογενειακό τραπέζι  Christi Petaloti 5
17. Λίγη ευτυχία Βασίλειος Διακοβασίλης 4

Φωτογραφική σκυτάλη # 4 ....Μια φορά και ένα καιρό....

Ηταν ένα παραμύθι...που δεν είχε ούτε νεράϊδες ούτε δράκους,ούτε εξωτικά που μιλούσαν με ανθρώπινη μιλιά..
Μια ιστορία  που άρχισε να ξετυλίγεται στην μνήμη μου μέσα από την ομίχλη των χρόνων που πέρασαν και που την θύμηση του, μου την προκάλεσε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία...
Πόσο πίσω στο χρόνο πήγα!! που θα μπορούσα να αρχίσω ακριβώς έτσι..
Μια φορά και..ένα καιρό..
Σε μια όμορφη πόλη του κόσμου ζούσε ένα μικρό κοριτσάκι μαζί με την μαμά του.
Δυο καμαρούλες όλες κι όλες το σπίτι τους και όμως χωρούσε μέσα του όλη την αγάπη του κόσμου.
Η μαμά του  δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ, για να μην της λείψει τίποτα και το κατάφερνε αυτό, αφήνοντας το κοριτσάκι  σε μια γειτόνισσα  που έμενε δίπλα τους.
Μπορεί να του έλειπε η μαμά του αλλά εκείνο ήταν ένα παιδί που δεν παραπονιόταν ποτέ..
Επαιζε τις περισσότερες ώρες  με την  κόρη της γειτόνισσας,που ήταν μικρότερη του,  με την μοναδική κούκλα που είχε το κοριτσάκι.
Πότε η μια έκανε την μαμά και πότε ή άλλη.
Εκείνη την χρονιά πλησίαζαν οι γιορτές και οι δρόμοι, τα πάρκα, οι πλατείες και οι βιτρίνες των καταστημάτων, στολίστηκαν με πολύχρωμες γιρλάντες και λαμπιόνια,για να υποδεχτούν την γέννηση του Χριστού και τον ερχομό εκείνου του μακρινού καινούργιου χρόνου..
Το κοριτσάκι με την μαμά του κατέβηκαν στο κέντρο της όμορφης πόλης τους.
Ο  κόσμος χαρούμενος  συνωστιζόταν στα κατάφωτα καταστήματα να ψωνίσει τα δώρα του για τα αγαπημένους του.
Οι βιτρίνες μαγνήτιζαν τα μάτια των παιδιών στολισμένες με λογής λογής παιχνίδια..
-Μαμά δες εκεί απέναντι είπε η μικρούλα  αφήνοντας το χέρι της μαμάς της,πήγε τρέχοντας και σταμάτησε μπροστά σε μια βιτρίνα. 
 Ανάμεσα από όλα τα παιχνίδια, που ήταν εκεί ξεχώριζε  μια πανέμορφη κούκλα.
Με το μεταξωτό της φουστάνι και τα ξανθά της μαλλιά γεμάτα μπούκλες, ήταν σαν πριγκίπισσα παραμυθιού.
Τα μάτια της μικρούλας την κοίταζαν γεμάτα θαυμασμό..
-Μαμά θα μου πάρεις αυτή την κούκλα;
-Μα έχεις κούκλα.. μήπως θέλεις κανένα άλλο παιχνίδι;
-Όχι μαμά μου αυτή θέλω της απάντησε εκείνη.
Βγαίνοντας από το κατάστημα τα μάτια της  μικρούλας έλαμπαν όλο χαρά.
Μόλις έφτασαν στο σπίτι με ανυπομονησία άνοιξε το κουτί, έβγαλε την καινούργια κούκλα, πήρε και την άλλη που έπαιζαν μαζί με την κορούλα  της γειτόνισσας.
Η μαμά της την ρώτησε γεμάτη περιέργεια.
-Μα τι της θες και τις δυο κούκλες κοριτσάκι μου;
-Μα την καινούργια δεν την θέλω για μένα μαμά.. εγώ έχω κούκλα.
Θα την δώσω στην φίλη μου που παίζουμε μαζί να έχει η κάθε μία το δικό της μωρό !!..
Ακόμα θυμάμαι την αγκαλιά της και την μυρωδιά εκείνης της μέρας.!!!

Αυτή ήταν η προσπάθεια  της συμμετοχής μου στην φωτογραφική σκυτάλη που διοργανώνει με επιτυχία η Μαίρη με Γήινη ματιά της.

Ευχαριστώ πάρα πολύ την Κανελλάκι μας 
για την όμορφη φωτογραφία που μου παρέδωσε και που ήταν η αφορμή να γυρίσω πολλά πολλά πίσω κάτι σαν.. παραμύθι..
Με την σειρά μου παραδίνω την σκυτάλη αυτή στην φίλη        Ιωαννα με την IN THE PASTEL BAG
Με την λέξη.. ''Χειμώνας''...και την  φωτογραφία αυτή!! πηγή 

Διάλεξα ένα πίνακα του Μονέ...κατάλαβα ότι είσαι θαυμάστρια του ... Εύχομαι να μην σε δυσκολέψω Ιωάννα μου..!!!

Και σαν υπενθύμιση...επειδή έπρεπε  παρεάκι μου να κάνω την ανάρτηση σήμερα  της σκυτάλης...

 θα ήθελα και  να σας ευχαριστήσω για τις όμορφες ευχές σας στην προηγούμενη ανάρτηση με τις γιορτές μου..

Ξέρετε πια τα κλασικά... μπολάκι,22 ονόματα τυλιγμένα και η....κλήρωση 

για να κάνω δυο φίλες-φίλο χαρούμενους 

που είναι...

Το Σοφάκι

 και...η Λενιώ 

η καινούργια της παρέας μας ..

Λενιώ μου γράψε μου  στο μέηλ μου για την διεύθυνση σου πλιζζζζ.. 

Να είστε όλοι καλά να περνάτε όμορφα 

και να μην ξεχνάτε ότι..ένα χαμόγελο ποτέ δεν έβλαψε κανέναν..

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..

ΔΙΠΛΟΓΙΟΡΤΕΣ..!!!!

Σαν να ήταν χθες που διπλογιόρταζα  πάλι..
Τι διπλογιόρταζα;
30 του Νοέμβρη γενέθλια...
Και....σήμερα γιορτή..εεεε δεν είναι διπλά; 
Μα πόσο γρήγορα περνά ο καιρός!!!
Και πόσο όμορφη παρέα μου κάνατε όλο αυτόν τον χρόνο..!!!!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις επισκέψεις σας, για τα όμορφα σχόλια σας..και την αγάπη σας..και γιαυτό θέλω να κάνω δύο φίλες χαρούμενες... 
Τα κεράσματα μου...μπορεί να είναι εικονικά...όμως αν ήσασταν κοντά δεν θα τα δοκιμάζατε;..
Οι λουκουμάδες είναι  πια το κλασικό   ..κέρασμα...λόγο του εθίμου που κάνουμε εδώ του Αγίου Αντρέα 

Οπως και σήμερα ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας κάνουμε τα βάρβαρα...που είναι πια  τα  κεράσματα μου..αφού οι οικογένεια  έχει  κόψει τα έτοιμα..

Και  για το τέλος να σας κεράσω τα σοροπιασμένα πορτοκαλάκια μου με ένα τσικ  σοκολάτας.  

Να περάσετε όμορφα τις γιορτινές μέρες που έρχονται με τους αγαπημένους σας κοντά..
Να μην ξεχνάτε να χαρίζετε το χαμόγελο σας..
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...

  

OTAN O AΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΕ ΘΥΜΑΤΑΙ...ΝΩΡΙΣ..

Πόσο την χρειαζόμουν αυτόν τον καιρό την χαρά να ξέρατε... 
Και το  σύμπαν  έβαλε το χεράκι του μαζί με τον δικό μου Αι βασίλη που τον λένε Παλόμα..
Θα μου πείτε τώρα αφού ξέρουμε πως τον λένε Βασίλη...εσύ πως τον λες Παλόμα;
Ξέρω τι σας  λέω.. όταν παίρνεις μέρος στην μυστική ανταλλαγή Χριστουγεννιάτικου δώρου που κάνει με επιτυχία κάθε χρονιά η..Μαριλένα

φυσικό είναι ο  δικός σου Αγιοβασίλης να είναι μια από τις φίλες που λαβαίνουν μέρος σε αυτό..!!!

Και για μένα ήταν η  Παλόμα που έχει το μπλοκ <η θάλασσα των ονείρων μου.> 
Να βολτάρετε μέχρι την θάλασσα της... 
και σας βεβαιώ ότι θα  την βρείτε  πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα... 
Οπότε πως να μην χαίρεσαι με τα όμορφα Χριστουγεννιάτικα δωράκια που σου στέλνει μια φίλη,

 που ναι μεν κάπου την έχεις συναντήσει σε σχόλια φίλων αλλά δεν έχει τύχει να τα πείτε.. 
Παλόμα  μου, -Αγιε Βασίλη μου  σε ευχαριστώ πάρα  πολύ.. για το δεντράκι με τις ευχές,

 τα πουλάκια με τα κόκκινα σκουφάκια,

 τους την καρτούλα με τα όμορφες ευχές 
σου 

 σου..και με τα μίνι μπουένο που γλύκαναν  την γεύση μου.. 
Χάρηκα την όμορφη αυτή  διαδικασία μέσα από την καρδιά μου και τα δωράκια σου στολίζουν ήδη τον χώρο που κάθομαι ..και θα μου θυμίζουν την όμορφη αυτή  μυστική Χριστουγεννιάτικη ανταλλαγή δώρων..
Και του χρόνου με το καλό να την ξανακάνουμε..
Εύχομαι παρεάκι μου να είστε όλοι καλά να περνάτε όμορφα και να μην ξεχνάτε το χαμόγελο..
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..

Γράμμα από τον Αυγερινό, ώρα 5 και 40 ...

                        πηγή
  “Απάνω σου κι απάνω μου έσταξε μία στάλα μέλι.
 Κι ήτανε τόσο να γλυκό που έτρεμαν τα χείλη, 
τα μάθια εδακρύζανε και η καρδιά ‘κολούθα. 
Κι ήπιανες ‘συ βασιλικό κι εγώ ‘πιανα θυμάρι,
 και σαν τραντάφυλλο γλυκό ήτανε ο χορός μας.
 Κι ευώδιαζε το σώμα σου σαν το χλωρό χορτάρι,
 και η ψυχή μου μούδιαζε σα σπόγγος της θαλάσσης.
 Και τα βουνά εγέλαγαν και τα πουλιά ζηλεύαν 
όποτες η λαλίτσα σου έπιανε σολ μινόρε. 
Κι όταν ετέλειων’ ο αμανές καθόσουνα σιμά μου
 κι ήπιανες μου το χέρι μου σα να τα’ ‘ναι βιβλίο. 
Κι ήρχιζες και το διάβαζες όλο χαρά και λύπη,
 γιατ’ έλεγες πως ήξερες τη μοίρα των αθρώπων.
 Από τη μια σου ήβλεπες όλο γλυκά τραγούδια
 κι από την άλλη ένιωθες ένα κομμάτι πόνο.
 Κι ανέβηκες στους ουρανούς κι άρχισες ‘κει να λάμπεις 
κάθε της νύχτας που ‘πεφτε το δροσερό σκοτάδι.
 Κι όλοι πια σε φωνάζουνε κι ολούθε γνωστή είσαι,
 και όλοι σε θαυμάζουνε για τα λευκά σου μάθια. 
Πούλια μου, πιάσε να με βρεις πριν γίνω δυο κομμάθια.
 Κι όλο φωτίζεις τις ζωές των ταλαιπωρημένων,
 κι όλο φωνάζεις στις σιωπές να φύγουν, να σωπάσουν, 
για να μπορούν οι άθρωποι χαμόγελα να ανθίζουν,
 οσάν τ’ ανθάκι το μικιο μίας πορτοκαλίτσας.
 Μα δε σε βρίσκω ,Πούλια μου, όσο κοντά κι αν είσαι,
 αφού ανέβηκα κι εγώ στα ύψη και στα κρύα,
 για να προσέχω όσα ποθείς να είναι ευτυχισμένα, 
τσι ώρες που η ψυχούλα σου γλυκά γλυκά κοιμάται.
 Και δε σε φτάνω ,Πούλια μου, όσο ψηλά κι αν φτάσω,
 μα ο έρωντας λεν’ δε φτάνετε κι είναι σαν παραμύθι.
 Ζεστός, γλυκός και αρμυρός σαν μία πεταλίδα,
 που ‘ενα παιδάκι ήφαγε από το δίπλα βράχο, 
‘κει που καθόμασταν παλιά αγκαλιασμένοι
 και δίναμε, δειλά δειλά, μικρούς όρκους αγάπης.
 Κι ετούτο είναι το γράμμα μου να σε καληνυχτίσω,
 αγάπη μου που στ’ όνειρα όλο με τριγυρίζεις.
 Και δεν ξεχνώ τα μάθια σου που λάμπαν στο σκοτάδι,
 που απ’ την ψυχή σου παίρναν το φως και λαμπυρίζαν 
 Θυμήσου τον Αυγερινό κι όντες θα ξημερώνει
 θα χαιρετώ θολά θολά σαν άνεμος κι αγιάζι.
 Αχ, βρε καρδούλα μου γλυκιά, η αγάπη πώς τρομάζει.
 Γλυκιά μου βιόλα όμορφη, όμορφη καληνύχτα,
 μ’ αγάπη και με νοσταλγιά, στου έρωντα τα δίχτυα.
 Τη μέρα ο Αυγερινός σου, σού στέλνει καληνύχτα.” 

Εγραψε η Γιωργίνα η εγγονή
 μου...!! το..2014..

Πηγή: http://frapress.gr

Πως να μην είμαι περήφανη!!!!
Να είστε όλοι καλά να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο.. να μην ξεχνάτε να χαμογελάτε  και στα δύσκολα..
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...

ΕΙΚΟΝΕΣ..ΠΕΡΙΠΑΤΟΥ....

Ας μην πούμε αυτή τη φορά πολλά λόγια..ας αφήσουμε αυτόν τον (καλοκαιρινό  εδώ ακόμα ) Νοέμβρη να μας δείξει τις εικόνες του!!!
                    Η θάλασσα του..!!

                     Ο δρόμος του..!!!

                 Τα λουλούδια του..!!!

Αυτόν τον καιρό να με συμπαθάτε... όπως έχετε καταλάβει ίσως από τα γραφόμενα μου... υπάρχουν κάποιες δύσκολες μέρες..τις οποίες  προσπαθούμε να προσαρμοστούμε..
Ευτυχώς που υπάρχουν οι όμορφες εικόνες που μας χαρίζουν το χαμόγελο τους στα..δύσκολα..μην το ξεχνάτε παρεάκι μου.!!! 
Να έχετε μια όμορφη  εβδομάδα..να προσέχετε τον εαυτό σας ..και να χαίρεστε την κάθε μέρα που ανατέλλει,γιατί  είναι μοναδική.!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!

  

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΜΙΑΣ...ΝΕΡΟΣΤΑΓΟΝΑΣ.!!

Αυτή την ανάρτηση μπορείς να την πεις  και συνέχεια της προηγούμενης, μια που μιλάει για μια μικρή ιστορία-παραμύθι που είχα σκαρφιστεί όταν τα εγγόνια μου ήταν πολύ μικρά και  ήθελαν να τους λέω παραμύθια όταν ερχόταν να κοιμηθούν στης γιαγιάς...
Μου θύμισε  αυτή την  ιστορία-παραμύθι  η μικρή μου εγγονή  ετών  24 σήμερα..όταν μου ζήτησε να της κάνω ένα συννεφάκι..σαν αυτό που είχα κάνει δωράκι στο μικρούλι που έχει γεννηθεί..
Γιατί δεν βάζεις ένα αλεξίπτωτο σε μια σταγόνα μου λέει σαν....εκείνη που μας έλεγες στο παραμύθι σου;
Που την θυμήθηκες της λέω  αγάπη μου;
Γιατί όχι; ωραία ιδέα της είπα.. ας το κάνουμε..
Εψαξα  την βρήκα εκείνη την παραμυθοιστορία ήταν το.... 1993..ναι τότε ήταν  που γράφτηκε η περιπέτεια της νεροσταγόνας που θα διαβάσετε παρακάτω...
Είχα αγοράσει μια γραφομηχανή από εκείνες τις κλασικές...και άρχισα να μαθαίνω να γράφω εκεί...
Η γραφομηχανή αυτή ήδη κοσμεί σαν αντίκα πλέον μια γωνιά του δωματίου της μεγάλης μου ..εγγονής που γράφει και εκείνη...
Πήρα λοιπόν τις μπογιές μου και το μπλοκ της ζωγραφικής  και έκανα τις ζωγραφιές μου...μετά από 26 χρόνια....μια ανάσα δηλαδή από το χθες......

Κάποτε στα γαλάζια νερά μιας όμορφης λίμνης, υπήρχε ανάμεσα στις πολλές σταγόνες και η νεροσταγόνα της ιστορίας μας..

Ζούσε τον περισσότερο καιρό στο βυθό της γαλάζιας λίμνης, παίζοντας με τα ψάρια  τριγυρίζοντας ανάμεσα  στα φύκια..

Μια μέρα λοιπόν,αποφάσισε να ανέβει στην επιφάνεια της να δει τους πανέμορφους κατάλευκους κύκνους, που κολυμπούσαν στα ήσυχα νερά της, μια που είχε ακούσει τόσα πολλά από άλλες σταγόνες..
Καθώς ανέβαινε στην επιφάνεια την θάμπωσε η λάμψη του ήλιου που έκανε την λίμνη να μοιάζει με αστραφτερό καθρέφτη που επάνω του χόρευαν απαλά σαν μπαλαρίνες οι κύκνοι..

Οι ηλιαχτίδες άρχισαν να χαϊδεύουν το κορμί της με την ζεστασιά τους..
Ξαφνικά ένιωσε να γίνεται κάτι παράξενο στο κορμί της.
Δεν το ένιωθε  ολόκληρο κάτι γινόταν που την ανησυχούσε..
Αρχισε να γίνεται μικρά μικρά κομματάκια...τόσο μικρά που δεν μπορούσε να τα δει ανθρώπινο μάτι και...
να ανεβαίνει ,να ανεβαίνει όλο και ψηλότερα προς τα επάνω.
Της νεροσταγόνα μας δεν της άρεσε αυτό, άρχισε να ζαλίζεται γιατί έπασχε από υψοφοβία.
Καθώς ανέβαινε είδε ένα σύννεφο λίγο πιο πέρα και έτρεξε να χωθεί μέσα  σ αυτό.

-Καλώς την..καλώς την!!! άκουσε να τις λένε πολλές σταγόνες που ήταν μαζεμένες στο διπλανό σύννεφο..
-Μα τι συμβαίνει; ρώτησε εκείνη γεμάτη απορία.Γιατί μαζευτήκατε εδώ επάνω; και γιατί εγώ έχω γίνει μικροσκοπικές σταγονίτσες, ενώ εσείς είστε ολόκληρες ; 
-Μα και εσύ είσαι ολόκληρη σταγόνα της είπαν εκείνες..να δες...
Έσκυψε και κοίταξε το σώμα της που είχε πάρει πάλι το σχήμα της σταγόνας, όπως ήταν όταν βρισκόταν στα νερά της γαλάζιας λίμνης. 
-Καλά όλα ευτυχώς, αλλά δεν μου είπατε ακόμα τι κάνετε εδώ; 
-Καλέ; που ξανακούστηκε να μην ξέρει μια νεροσταγόνα τι δουλειά έχουμε μέσα σε ένα σύννεφο; απόρησαν εκείνες..
-Μέχρι τώρα έμενα στο βυθό τη λίμνης και είναι η πρώτη φορά που φεύγω από το σπίτι μου..
Είμαστε μαζεμένες εδώ γιατί περιμένουμε να έρθει το φθινόπωρο να πέσουμε σαν βροχή να ποτίσουμε την γη..
Και το φθινόπωρο δεν άργησε να έρθει.
Οι σταγόνες στριμώχνονταν τώρα στην άκρη του σύννεφου και άρχισαν να πέφτουν με δύναμη στην γη..

-Αντε έλα τι περιμένεις; πέσε και  εσύ,είπανε στην νεροσταγόνα μας καθώς έπεφταν στην γη.
-Να πέσω; πως να πέσω δηλαδή; Εγώ φοβάμαι πολύ το ύψος!!!
Να είχα τουλάχιστον ένα αλεξίπτωτο να μην χτυπήσω πέφτοντας..!!
-Αλεξίπτωτο; είπαν οι άλλες σταγόνες σκασμένες στα γέλια..μέχρι και το σύννεφο δεν άντεξε και χαμογέλασε πλατιά..
-Φαντάζεστε μια σταγόνα με αλεξίπτωτο; τι αστείο θέαμα θα ήταν..

-Οτι και να λέτε εγώ δεν πέφτω φοβάμαι..
-Χμμμ έκανε το σύννεφο αφού δεν θέλεις να πέσεις σαν βροχή, τότε μείνε εδώ..και περίμενε να δούμε τι θα κάνω με σένα..
Δεν  πέρασε πολύς καιρός, και η παγωνιά ήρθε να επισκεφτεί  το σύννεφο που άρχισε να γίνεται όλο και πιο γκρίζο..
-Μπρρρρ....τι κρύο είναι αυτό μόλις μπήκε;
Η νεροσταγόνα μας,μαζί με άλλες που είχαν μαζευτεί στο μεταξύ..άρχισαν να τρέμουν από την παγωνιά και με έκπληξη της είδε να αλλάζει όπως και οι άλλες σταγόνες  σιγά  σιγά μορφή και να γίνονται κάτασπρες και ελαφριές σαν πούπουλα..
-Τώρα είστε έτοιμες να πέσετε στην γη και  να την ντύσετε με την λευκότητα σας..
Τι να κάνει λοιπόν η σταγόνα μας, ήθελε δεν ήθελε ,άρχισε να πέφτει όχι πια σαν σταγόνα βροχής, αλλά σαν μια όμορφη  κάτασπρη νιφάδα χιονιού..
Τουλάχιστον σκεφτόταν καθώς έπεφτε απαλά έτσι είναι σαν να φοράω αλεξίπτωτο..

Φτάνοντας κάτω  ακούμπησε στο πέταλο ενός νούφαρου.. και είδε με έκπληξη της πως βρισκόταν στα  γαλάζια νερά της λίμνης..είχε ξαναγυρίσει στο σπίτι της!!!!
Είχε γίνει μέσα σε λίγες στιγμές η νεροσταγόνα που ξέραμε...
-Ουφ  φτάνει πια!!! δεν μπορώ τόσες αλλαγές..μακάρι να ήμουν ένα νούφαρο και να έμενα για πάντα εδώ αναστέναξε..!!

Την ώρα εκείνη έτυχε να περνά από εκεί, η καλή νεράϊδα της λίμνης,και θέλησε να πραγματοποιήσει την επιθυμία της..
Σήκωσε το μαγικό ραβδί της και ακούμπησε την νεροσταγόνα και την μεταμόρφωσε σε ένα όμορφο λευκό νούφαρο, που έμεινε για πάντα στα νερά της γαλάζιας λίμνης..!!!

Ελπίζω να περάσατε καλά και να μην κουραστήκατε διαβάζοντας ..να αφήσατε να βγει το παιδί που κρύβουμε όλοι μέσα μας..και να του χαρίσατε ένα χαμόγελο... 
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα να είστε όλοι καλά..!!!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!