Η...ΜΥΣΤΙΚΉ ΣΥΝΤΑΓΗ!!! Φωτοσυγγραφική σκυτάλη #6

Το αυτοκίνητο κυλούσε στην άσφαλτο καταπίνοντας τα χιλιόμετρα που άφηνε πίσω του.

Η Γιωργίνα  αναγνώρισε την δημοσιά η οποία έβγαζε στο χωριό, που φάνηκε μετά την  στροφή, σκαρφαλωμένο στην καταπράσινη πλαγιά.

Τα όμορφα σπίτια του με τα κόκκινα κεραμίδια ανάμεσα στο πράσινο έμοιαζαν σαν πίνακας ζωγραφικής, όμως δεν ήταν αυτό που τραβούσε την προσοχή της.

Σταμάτησε το αυτοκίνητο μπροστά σε ένα σπίτι, που ο χρόνος είχε αφήσει επάνω του τα σημάδια της εγκατάλειψης.

Είχαν περάσει 4 χρόνια και η τόσο φροντισμένη αυλή παλιά, είχε γεμίσει αγριόχορτα και μόνο η αγαπημένη της κόκκινη τριανταφυλλιά, εξακολουθούσε να είναι εκεί λες και την περίμενε με το τελευταίο  κόκκινο χειμωνιάτικο της τριαντάφυλλο. Έσκυψε και το χάιδεψε, νιώθοντας τα μάτια της να υγραίνονται! Δεν ήθελε να κλάψει.

Οχι δεν της ταίριαζαν τα κλάματα.

Μόνο χαμόγελα είχε στην θύμησή της και αυτά ήθελε να κρατήσει.  

Εβγαλε από την τσέπη του παλτού της το κλειδί και με το που άγγιξε χερούλι της εξώπορτας, δεν άφησε το σφίξιμο στην καρδιά της να την επηρεάσει, με μια βαθιά ανάσα άνοιξε την πόρτα. 

Εκείνη με ένα τρίξιμο από τους σκουριασμένους της μεντεσέδες, άνοιξε, αφήνοντας το φως του ήλιου να φωτίσει το μισοσκόταδο που βασίλευε εκεί μέσα!

Όλα ήταν όπως τα είχε αφήσει όταν έφυγε εκείνη, που την "κοίταζε" μέσα από την φωτογραφία της ακουμπισμένη επάνω στην σερβάντα.

Αχ βρε γιαγιά ψιθύρισε, σε πεθύμησα...

Είναι Χριστούγεννα και μου έλειψαν οι μυρωδιές σου, που γέμιζαν το σπίτι κανέλα, γαρύφαλλο, βανίλια...να ακόμα τα μυρίζω λες και μαγικά οι μυρωδιές δεν έφυγαν ποτέ από αυτό το σπίτι.

Θαρρείς πως από πάντα μύριζε μελομακάρονα, κουραμπιέδες...

Αχ αυτοί οι κουραμπιέδες σου όμως ήταν διάσημοι  σε όλο το χωριό θυμάσαι;

Και εγώ θυμάμαι πόσο περήφανη ένιωθα, κάθε φορά που έλεγαν πως σαν και αυτούς τόσο νόστιμους δεν είχαν ξαναφάει όσοι τους κερνούσες!

Και δεν σταματούσαν μόνο στο έναν...

Και εγώ θύμωνα, γιατί νόμιζα ότι θα τους τρώγανε όλους και για μένα δεν θα έμενε τίποτα.

Μα τί βάζεις μέσα; σε ρωτούσαν πιο είναι το μυστικό σου και γίνονται τόσο νόστιμοι;

Τους έλεγες πως αυτό το μυστικό θα το έλεγες μόνο σε μένα...

Πάντα είχα την περιέργεια τι ήταν αυτό  που έβαζες μέσα στους κουραμπιέδες σου...περίμενες πρώτα να κοιμηθώ και τότε μέσα στη νύχτα με τα αστέρια και το φεγγάρι συντροφιά καθόσουν και έφτιαχνες τα μαγικά σου.

Σηκωνόμουν το πρωί και  το σπίτι μοσχομύριζε όλο ενώ  η πιατέλα με τους πεντανόστιμους κουραμπιέδες με περίμενε επάνω στο τραπέζι, πασπαλισμένους με την άχνη!!

Κάθε χρονιά προσπαθούσα να μείνω ξύπνια για να δω το μυστικό σου, αλλά πάντα τα μάτια μου έκλειναν και με έπαιρνε ο ύπνος!

Θυμάσαι τι γέλια κάναμε όταν φυσούσα την άχνη από πάνω τους μόνο και μόνο να την δω να σκορπίζεται σαν χιόνι;       

Αχ βρε γιαγιά, πως πέρασαν τα χρόνια; 

Οι σπουδές μου με κράτησαν μακριά, όμως τώρα  ήρθα να τα πούμε λίγο τα δυο μας...σε πεθύμησα!

 Τα γελαστά μάτια της γιαγιάς της θαρρείς πως την κοιτούσαν και σαν να της φάνηκε πως της έκλεισαν το μάτι.

Χαμογέλασε...αλήθεια τι να απόγινε εκείνη η μυστική συνταγή για τους κουραμπιέδες;

Λες να βρίσκεται κάπου;  Άνοιξε το συρτάρι της σερβάντας και άρχισε να ψάχνει κάτω από τις διπλωμένες λινές πετσέτες! 

Το βρήκε στο βάθος του συρταριού, ένα τετράδιο κιτρινισμένο από το καιρό, γεμάτο συνταγές.

Το ξεφύλλισε και κάπου εκεί στο τέλος έγραφε...μυστικοί κουραμπιέδες!!

Διάβασε...

500 γρ. βούτυρο, 100 γρ άχνη ζάχαρη, 

2 κρόκοι και ένα αυγό ολόκληρο, 2 βανίλιες,

μισό κουταλάκι γλυκού μοσχοκάρυδο,

ένα τρίτο του φλυτζανιού κονιάκ,

ένα κοφτό κουταλάκι σόδα μαγειρική,

200-250 γρ καβουρντισμένο αμύγδαλο,

850 γρ αλεύρι κοσκινισμένο.

Για το άχνισμα,

1κιλό ζάχαρη άχνη, 2 βανίλιες!

Αν διαβάσεις αυτή την συνταγή Γιωργίνα μου, να μην ξεχάσεις το μυστικό της...

Να την πασπαλίσεις με την αστερόσκονη της αγάπης!!

Αχ...βρε γιαγιά!!!

Την εικόνα και την λέξη αστερόσκονη, την παρέλαβα από την Μαρία Πλατάκη!

Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στην Φωτοσυγγραφική σκυτάλη # 6 

που κάνει με επιτυχία πάντα η Μαίρη με την Γήινη ματιά 

Με την σειρά μου και εγώ, παραδίνω την σκυτάλη μας στην Τζοάννα με την παστέλ τσάντα της, την εικόνα αυτή με την λέξη... ΕΥΧΗ

πηγή
 Ας μείνουμε ακόμα λίγο στο πνεύμα  των γιορτινών ήμερων συμφωνείτε;

Καλή χρονιά σε όλους, να είστε όλοι καλά.

Ας χαρίσουμε φέτος περισσότερα χαμόγελα, μαζί με την αγάπη  μας!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

πηγή

Το 2020 είναι πια παρελθόν...

Να πάει στο καλό!!

Το 2021  μόλις κάνει ήδη τα πρώτα του βήματα...

Στα μικρά του χέρια κρατά τις ελπίδες όλου το κόσμου...

Το έχουμε φορτώσει με τόσες πολλές ευχές, που και οι μισές να γίνουν πραγματικότητα θα είμαστε ευχαριστημένοι...

Να το καλωσορίσουμε με την πρωτοχρονιάτικη πίτα του από τα χεράκια μας...

Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ θα ήθελα να του δώσω μια μεγάλη αγκαλιά, να το χαϊδέψω, να το καλοπιάσω, σαν αθώο μικρό παιδί...

Να μετρώ τις μέρες του μία μία με προσμονή, που και ό  δικός μας μικρούλης σαν τον καινούργιο χρόνο θα έρθει στις ζωές μας.

Και πως αλλιώς θα μπορούσα να καλωσορίσω το ερχομό του παρά με μια ζεστή κουβερτούλα που θα το περιμένει να το τυλίξει μαζί με την αγάπη μας;

Το σκουφάκι και τα μικρούλικα παπουτσάκια συμπληρώνουν το σετάκι, του αγέννητου μικρούλη μας!!!

Αφήνοντας σας να σας ευχηθώ να είναι γλυκιά αυτή η χρόνια για όλους σας όπως... και ο μπακλαβάς που σας έχω για κέρασμα παρεάκι μου !! 

Να το καλωσορίσουμε,  και μια σημερινή με μια βόλτα στην θάλασσα!!!

 ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!! ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΌΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΟΤΙ ΕΥΧΕΤΑΙ Ο ΚΑΘΈΝΑΣ ΣΑΣ!!! 

Ο...ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΜΥΣΤΙΚΌΣ ..ΣΑΝΤΑ ΚΛΑΟΥΣ..!!!

Είναι αλήθεια ότι από τότε που δηλώσαμε πως θέλουμε να πάρουμε μέρος στην Χριστουγεννιάτικη μυστική ανταλλαγή  δώρων που κάνει κάθε χρόνο η φίλη μας Μαριλένα είχα αγωνία να δω ποιος θα είναι ο δικός μου 

Secret Santa 2020 ~

Περίμενα να δω τι έκπληξη με περίμενε...

Και όντως ήταν μεγαάλη όταν είδα την αποστολέα!!

Ναι ήταν η Μαριλένα ο δικός μου μυστικός 

Santa klaous.!!

Ανοίγοντας τον μεγάλο φάκελο ξεπρόβαλε από μέσα ένα υπέροχο ντεκουπαρισμένο γιορτινό καλαπόδι, μια όμορφη καρτούλα με ευχές και ένα γουράκι για  καλή χρονιά!!

Σε ευχαριστώ πολύ Μαρινέλα μου για αυτήν την ωραία έκπληξη και την όμορφη αυτή ανταλλαγή.

Και του χρόνου να είμαστε καλά και με χαρά να την ξανακάνουμε!!!

Και δεν σταματάμε εδώ την ίδια στιγμή που μου έφερε η ταχυδρόμος, (ναι έχουμε γυναίκα ταχυδρόμο και μου αρέσει που την βλέπω επάνω στην μηχανή να γυρνά και να μοιράζει τα γράμματα μας!!) 

Ωχ παρασύρθηκα μαζέψτε με...τι λέγαμε;

Αααα ναι για τα γράμματα που την ίδια μέρα είχα τρία μαζεμένα.

Ανοίγοντας το δεύτερο γράμμα, από την φίλη μας την Ρένα   με χαρά είδα ότι εκτός από την καρτούλα με τις ευχές της  περίμενε ένα όμορφο βραχιολακι μακραμέ που εγώ ποτέ δεν θα μπορέσω ποτέ να το κάνω.. και ένα υπέροχο υφασμάτινο αστέρι, μου αρέσει πολύ  που πάντα κάνει θαύματα από το τίποτα και που η δημιουργικότητα της είναι ανεξάντλητη!!

Ρένα μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ, φέτος που τα πράγματα είναι δύσκολα, οι  μικρές στιγμές χαράς μας είναι απέριττες!! 

Το τρίτο γράμμα ήταν από την φίλη μας την Αννίκα με την καρτούλα της γεμάτη ευχές ζωγραφισμένη   από εκείνη...

Εχει κερδίσει και εκείνη μια θέση στην καρδιά μου, αφού την θαυμάζω για τον τρόπο που γράφει, είτε στο χώρο της είτε στα σχόλια των φίλων.

Αννίκα μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ, για την καρτούλα και την σκέψη  να είσαι καλά!!

Να είστε όλοι καλά να έχουμε δύναμη και υπομονή γιατί μόνο με αυτά θα ξεπεράσουμε τα δύσκολα, να απλώσουμε με στοργή και ένα χαμόγελο που δίνει κουράγιο  το χέρι στον διπλανό μας...

Καλά Χριστούγεννα 

σε όλους σας εύχομαι με αγάπη και  ελπίδα,  τα επόμενα, να τα περάσουμε όλοι μας με μια ανοιχτή αγκαλιά!!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!

 

ΣΤΟΡΓΗ!! - "Δρώμενο Το xmas δέντρο των bloggers"

 Με πολύ χαρά Ανταποκριθήκαμε φέτος στο κάλεσμα 

της Μαρίνας εκείνης που ερωτεύεται την ζωή, που μας προέτρεπε να στολίσουμε ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο με 24 στολίδια-ευχές, μια για κάθε μέρα που περνά μέχρι τα Χριστούγεννα! 

Σε κάθε έναν που θα έπαιρνε μέρος σε αυτό το δρώμενο και  μετά από κλήρωση που έκανε η φίλη μας, το γράμμα που έπεσε σε μένα ήταν το "ΣΙΓΜΑ" και η λέξη που επέλεξα είναι

"ΣΤΟΡΓΉ"

Το συναίσθημα που βγάζει ζεστασιά, καλοσύνη.

Που μας το απαγόρεψαν αυτή την χρονιά.. 

και το καταχωνιάσαμε στην καρδιά μας, προς ώρας.

Έχουμε γίνει πιο απόμακροι και καχύποπτοι απέναντι στον συνάνθρωπό μας.  

Βλέμματα πίσω από μάσκες που προσπαθούν μέσα από την ματιά μόνο, να δώσουν τα συναισθήματα.

Και εσύ, πως να δείξεις την στοργή σου χωρίς αγγίγματα;

Χωρίς να ανοίξεις την αγκαλιά σου να χωθούν μέσα τους οι αγαπημένοι σου;

Χωρίς το φιλί στο μάγουλο αγαπημένων φίλων;

Χωρίς να δώσεις το χέρι στον συνάνθρωπό σου;

Για ότι μας πήρε αυτή η χρονιά που περνά τις τελευταίες της μέρες, θα ευχηθώ να μας τα φέρει πίσω  το 2021 που έρχεται.

Να ευχηθούμε, να ξαναπάρουμε πίσω τις ζωές μας.

Να ευχηθούμε, να βρούμε ξανά την κανονικότητα μας.

Να εκτιμήσουμε περισσότερο τις αξίες μας.

Την συντροφικότητα, την στοργή, την συμπόνια.

Να συναντήσουμε 

το χαμόγελο, την χαρά, που μας περιμένουν  ανυπόμονα στην γωνία! 

Γι αυτό κανόνισε   καινούργιε χρόνε που θα έρθεις, μην τσιγκουνευτείς τίποτα και μην ξεχάσεις καμιά ευχή από αυτές που θα διαβάσεις σ αυτό το ιδιαίτερο Χριστουγεννιάτικο δέντρο των μπλόκερς!!

Αυτή ήταν η δική μου λέξη-στολίδι,

στο δρώμενο της Μαρίνας, 

Σε ευχαριστώ πολύ Μαρινάκι μου που

μου έδωσες την ευκαιρία να βάλω και εγώ ένα στολίδι ευχή στο 

"Το Χmas δέντρο των bloggers"

Το τραγούδι που συνοδεύει

  την ευχή  μου είναι... 

Αλλά και στολισμός δέντρου χωρίς κάλαντα δεν γίνεται,😊 

Τα κρητικά κάλαντα

Καλά Χριστούγεννα!! σε όλους με υγεία !!

 του χρόνου  όλοι μαζί μια αγκαλιά παρεάκι μου!!   

ΟΙ...ΤΥΧΕΡΕΣ!!!

 Και ναι...μην μου πείτε ότι θα σας άφηνα χωρίς δωράκι!

27 φίλες-φίλοι που αφήσατε εδώ τις όμορφες ευχές σας  πως να σας ευχαριστήσω όλους!!

Θα το ήθελα τόσο να μπορούσα να στείλω από ένα μικρό δωράκι στο καθένα σας ξεχωριστά!

Ισως κάποτε να μπορέσω να το κάνω...

Προς το παρόν κληρώθηκαν με το παλιό και παραδοσιακό, κλασικό τρόπο... ξέρετε εσείς..

Ναι θα μου πείτε το... ξέρουμε κάθε φορά τα ίδια...τα κλασικά εικονογραφημένα 🤣

Γράψιμο στο τετράδιο  τα ονόματα,

Μετά κόβεις μικρά χαρτάκια που τα τυλίγεις,

 τα βάζεις σε μπολάκι καρδούλα, και βάζεις την χερούκλα σου 

και τραβάς κλήρο...τόσες φορές  μας τα έχεις δείξει...τα έχουμε μάθει απέξω και ανακατωτά. 

Ωραία αφού ξέρετε την διαδικασία δεν την γράφω.

 Απλά σας την έσκασα..🤣 αντί για τα ονόματα έγραψα αριθμούς που αντιστοιχούν σε αυτά...εεεε είπα να κάνω κάτι άλλο!

Για μια φορά ακόμα θα παρακολουθήσετε την τίμια πλην πτωχή κλήρωση.😊

Και η πρώτη τυχερή είναι η.... ταράμ ταράμ Μαίρη με την γήινη ματιά, που είχε το αριθμό 15

Και η δεύτερη ,ξανά ταραμ ταραμ...η Μαρίνα που ερωτεύεται την ζωή...!! που είχε τον αριθμό 13

Πολύ χαίρομαι για εσάς κορίτσια μου, να είστε τυχερά και σε πιο ουσιαστικά πράγματα στην ζωή σας!!

Και η επαλήθευση των αριθμών!!

Περιμένω στο μεηλ μου διευθύνσεις...roulamakedonisa@gmail.com

Τα αναμνηστικά σας δωράκια θα σας τα φέρει ο Αι Βασίλης μετά τα Χριστούγεννα λέει, λόγο φόρτου εργασίας!!😊

Ααααα μην νομίζετε ότι εγώ δεν παίρνω δωράκια;

Πριν λίγες μέρες παρέλαβα και εγώ ένα δωράκι, μία καρτούλα από αυτές τις όμορφες που φτιάχνει και μια πολύ ωραία θήκη γυαλιών από την φίλη την ΜΊΑ που είχε γενέθλια και που έστειλε σε όλες που τις ευχήθηκαν.

Μία μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ μακάρι κάποτε να μπορέσω να το κάνω και εγώ αυτό!! 

Εύχομαι σε όλους σας να είστε  καλά, να έχετε μια ήρεμη εβδομάδα να χαμογελάτε στα δύσκολα, εκεί φαίνεται η δύναμη μας πως δεν το βάζουμε κάτω!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!  

  

ΓΙΟΡΤΆΖΟΥΜΕ, ΣΤΟΛΙΣΑΜΕ ΚΑΙ...ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ..!!!

Πέρασε κι όλας ένας χρόνος που διπλογιόρταζα...

Αυτός ο χρόνος όμως δεν είναι  ίδιος το ξέρουμε όλοι μας και δεν έχει καμιά σχέση με τους προηγούμενους...

Κάνοντας μια βόλτα στις περασμένες μου αναρτήσεις, εδώ αυτή την μέρα, βλέπω την τεράστια διαφορά στην διάθεση, για γιορτές και πανηγύρια..

Οχι δεν έχω  καμιά  διάθεση να σας χαλάσω την...διάθεση.

Απλά λέω αυτήν την διάθεση που  δεν αφήνει την χαρά να κάνει ολοκληρωτικά την δουλειά της και που σε τραβάει πίσω, να κάνεις δεύτερες σκέψεις όταν σε επισκέπτεται το χαμόγελο...

Θυμώνεις που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα και νιώθεις ενοχές όταν κάποιες χαρές σου χτυπούν την πόρτα...

Οπως π.χ. να μαθαίνεις όμορφα νέα, εν μέσω καραντίνας, να γιορτάζεις και μάλιστα διπλά...

Τα χρόνια που περνάνε, τα νιώθω μόνο στο κορμί μου...δεν ξέρω γιατί δεν τα νιώθω στο μυαλό μου.

Λέτε να είμαι καλά γιατρέ μου;

Γιατί δεν συμβαδίζουν αυτά τα δύο; δεν θα ήταν αυτό το φυσιολογικό;

Ερωτήσεις που θα μείνουν μάλλον αναπάντητες, δεν θα ασχοληθούμε άλλο με αυτές!!

Ας ασχοληθούμε με το θέμα μας όμως εδώ που είναι τα γενέθλια, 30 του Νοέμβρη...

και η σημερινή γιορτή μου.

Και βέβαια να σας τρατάρω, τα κλασικά μου κεράσματα για άλλη μια χρονιά και φέτος.

Οι κλασικοί λουκουμάδες μου,

τα πατροπαράδοτα του τόπου εδώ, τα λεγόμενα βάρβαρα, που φτιάχνονται την μέρα αυτή!

και για όσους δεν τρώνε τίποτε από αυτά τα δύο εναλλακτικά, τα πορτοκαλοσοκολατένια μου 

κεράσματα,!! 

Βλέποντάς τα σίγουρα θα αναρωτιέστε ότι είναι ακριβώς τα ίδια με τα περσινά.

Και ναι... έτσι είναι αφού εδώ είναι τα αντίγραφα τους, γιατί φέτος ξεχάσαμε να βγάλουμε φωτό..είπαμε η διάθεση...

Ετσι κι αλλιώς μόνο να τα δείτε μπορείτε αν μπορούσε να φτάσει η τεχνολογία στον διακτινισμό,🤣 θα είχα κάνει αλλιώς το κουμάντο μου...😊

Ας είμαστε αισιόδοξοι πως όλα τα δύσκολα θα περάσουν, αφήνοντας μας καλύτερους ανθρώπους  και αναθεωρώντας, πολλές από τις προτεραιότητες μας!!

Να είστε όλοι καλά, να λέτε τα σ αγαπώ σας κάθε φορά που θα το νιώθετε και να μην ξεχνάτε ένα χαμόγελο, είναι αυτό που χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε...

Καλό και ελπιδοφόρο μήνα να έχετε!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!! 

      

   

 

Η ΖΩΗ...ΓΡΑΦΕΙ..!!

Αφορμή για αυτήν την ανάρτηση είναι πως πράγματι καμιά φορά η ζωή γράφει ιστορίες με κάτι συμπτώσεις όμως...

Σίγουρα αυτό θα το ξέρετε και εσείς όταν συμβαίνει..

Λοιπόν που λέτε, εδώ  στην γειτονιά μας πολλά χρόνια από τότε που οι γειτόνισσες βγαίναμε και καθόμασταν στα σπίτια μας μπροστά με τα πλεχτά μας και το καφεδάκι μας, πριν αμνημονεύτων χρόνων δηλαδή...😊 τότε που η κάθε μία μας   αρχίζαμε να κάνουμε τις οικογένειες μας, μια καλή φίλη και γειτόνισσα  διπλανή λέμε που εδώ και μισό αιώνα,  οι συμπτώσεις που είχαμε μεταξύ μας ήταν κάτι παραπάνω από τυχαίες...

Και οι δύο κάναμε από δύο κόρες, οι οποίες η πρώτη μου και η πρώτη της...  κάνανε από δύο κόρες.

Τα κορίτσια, οι εγγονές μας δηλαδή μεγάλωσαν, και έγιναν φίλες όπως ήταν και οι μαμάδες τους...

Λογικό θα μου πείτε και θα συμφωνήσω...

Παντρευτήκαν με διαφορά ενός χρόνου  μεταξύ τους και έμειναν έγκυες και οι δύο με διαφορά μηνών... ούτε συνεννοημένες να ήταν  🤣 

Θα μου πείτε γιατί σαν τα γράφω όλα αυτά;

Πριν λίγες μέρες η εγγονή της φίλης μου γέννησε ένα πανέμορφο κοριτσάκι, και όπως ήταν φυσικό, όλοι χαρήκαμε τόσο πολύ!!! 

Την μέρα που γεννήθηκε η μικρούλα, μάθαμε και εμείς το φύλο του μωρού της εγγονής μας που είναι αγοράκι!!!!

Και εδώ πέσαν οι ευχές, ναι καλέ; αυτές, που φαντάζεστε...🤣

Πως δεν πειράζει που ο γαμπρός θα είναι τέσσερις μήνες μικρότερος από την νύφη....🤣🤣🤣

οπότε και το πρώτο δωράκι της από τα χεράκια μου!

Σμαραγδάκι...

Τα συμπεράσματα δικά σας!!😊

Η ζωή,  μπορεί να μας δείχνει τις δυσκολίες της αυτόν το καιρό, γιατί δεν μπορούμε να είμαστε κοντά στα αγαπημένα μας πρόσωπα, αλλά μας δίνει και την ελπίδα που γεννιέται μπροστα μας, με τις όποιες καινούργιες ψυχούλες που έρχονται να χαρίσουν τα χαμόγελα τους  στο κόσμο!  

Ας κλέβουμε μικρές όμορφες στιγμές, έστω και από μακριά περιμένοντας  να έρθει ο καιρός να ξαναγκαλιάσουμε όσα αγαπάμε!!! 

Εύχομαι να είστε όλοι καλά το σημαντικότερο... να περάσετε μια όμορφη εβδομάδα, γιατί όχι; ας πιαστούμε από το μικρό, που μας κανει να χαμογελάμε μέσα στα δύσκολα!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!!

  

  

        

 

ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ...ΧΑΪΚΟΥ...

Την πρώτη στιγμή που σκέφτηκα πριν από πάρα πολλά χρόνια να πιάσω ένα μολύβι, ήμουν αρκετά μεγάλη πια.. 

Οι γνώσεις μου μέχρι τότε ήταν απλά  αυτοσχέδια μικρά παραμυθάκια που η κάθε γιαγιά θα έλεγε στα εγγονάκια της...

Μου άρεσε να σκαρφίζομαι ιστορίες...κάνοντας  Babys sitting (όπως λέμε στο χωριό μας)🤣 και ένα περίεργο πράγμα είχα ταυτίσει εκείνη την εποχή το  πλέξιμο με το γράψιμο! Αυτά τα δυο ήταν αλληλένδετα μεταξύ τους!

Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που τα συνέδεε...

Πάντα όταν έπιανα το βελονάκι απαραίτητα θα υπήρχε δίπλα μου και ένα μολύβι με ένα μπλοκάκι.

Τα εγγόνια μεγάλωσαν...πόσο γρήγορα όμως θεέ μου και δεν χρειαζόταν πια τις ιστοριούλες...

Όμως έμεινε το κουσούρι με το πλέξιμο και το μπλοκάκι  και  κάποιο καιρό μετά οι σκέψεις μου πήγαν λίγο παραπάνω από τις παιδικές ιστορίες μου..

Άρχισαν τα μπλοκάκια να γίνονται παραπάνω από ένα...και κρυφθήκαν στο συρτάρι μου.

Αυτά ήταν πριν να μπει στην ζωή μου το bloging..

Πότε πότε μου χτυπάνε την πόρτα, να ανασκαλέψουν τις μνήμες μου, και τότε τις αφήνω να πάρουν μικρές ανάσες..

Ομως εδώ δεν θα μιλήσω για τα παλιά, αλλά για ένα είδος ποίησης που δεν καν ήξερα ότι υπάρχει.. Και που ούτε σαν λέξη δεν ήξερα. 

Αιτία ήταν τα συμπόσια ποίησης που έκανε η Αριστέα μας  (κρίμα που σταμάτησε αυτό το δρώμενο) εκεί είχα ακούσει για πρώτη φορά για το χαϊκού.

Παράτολμη προσπάθεια που το έκανα όταν διάβασα πως γράφεται αυτό το είδος ποιήματος. Ψάχνοντας ΕΔΩ πήρα μια απειροελάχιστη ιδέα πως μπορείς να τιθασεύσεις τις λέξεις για να τις κάνεις να "μοιάζουν" με χαϊκού...

Και το έναυσμα να θυμηθώ ξανά αυτό το είδος τι ήταν; 

Δεν ξέρω τι ακριβώς, αλλά υποψιάζομαι πως  έβαλε το δαχτυλάκι του, ένα κουβερτάκι μωρουδίστικο που άρχισε να πλέκεται...

Τώρα αν με ρωτήσετε τι σχέση έχουν αυτά τα δύο μεταξύ τους; θα πω καμία...

Απλά γράφτηκαν... πλέκοντας!!! 😊

Μοσχομύρισες            

Ψυχή μου αγέννητη        

σαν ανεμώνη. 

  

Φτερουγίσματα 

αθώρητος άγγελος

ανθρώπων σπορά.

Πλεγμένη κλωστή 

η λεβάντα μοίρασε 

χαμόγελα.        

Σμαραγδάκι...

 Φθινοπωρινά

κελάηδησε το πουλί

στο ψιχάλισμα.

Αστραπόβροντα

τα φτερά διπλώθηκαν

να ξαποστάσουν.

Στιγμές σιωπής

ετοιμάζει ο χρόνος

ανάσα καμιά.

Ψάχνουν τα μάτια

τις λέξεις που χάθηκαν

στον ορίζοντα.

Σε θολό τοπίο

εμποδίζεται η φωνή

των μασκοφόρων.

Οσοι είναι γνώστες του χαϊκού ας δουν παρακαλώ με επιείκεια την προσπάθεια μου...

Να είστε όλοι καλά, να μην αφήσετε τα γεγονότα να σας πάρουν από κάτω.. μπόρα είναι θα περάσει.. να έχετε ελπίδα και δύναμη, πως θα τα καταφέρουμε αν... δεν αφήσουμε το χαμόγελο μας να σβήσει.!!

Καλή εβδομάδα σε όλους!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.!!

 

ΠΡΟΣΔΟΚΊΕΣ....

Εικόνα πηγή

 

Καινούργιο ξεκίνημα.

Καμπή της ζωής σου.

Κλεισμένα τα όνειρα μέσα στις χούφτες σου.

Η ελπίδα τρέχει να συναντήσει το μέλλον σου.

Στα μάτια σου ερωτηματικά.

Μήπως οι προσδοκίες σου είναι  άπιαστες;

Δεν θα το μάθεις αν δεν περπατήσεις στο μονοπάτι τους.

Σβήσε την λέξη δεν μπορώ και θα τα καταφέρεις...

Τρέξε να προλάβεις τα              όνειρα σου!!

Γράφτηκε κάποτε...15-9-93 

Οι προσδοκίες είναι αυτές που μας κρατάνε ζωντανούς...

Ας έχει ο καθένας μας έστω και μία!

Καλό μήνα σε όλους σας  και ας φέρει στον καθένα ότι προσδοκά!!

Εικόνα από το Pinterest

Να είσαστε όλοι καλά, να μου προσέχετε τον εαυτό σας, να τον αγαπάτε και να μην ξεχνάτε να χαρίζετε το χαμόγελό σας!!

Είναι ουσιαστικό και μεταδοτικό!!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ...

Ψάχνοντάς λοιπόν για ακόμα μια φορά στο περιοδικό που μοιράζουν δωρεάν στους πελάτες τους  ανά τετράμηνο τα σούπερ μάρκετ του κ.Χαλκιαδάκη,

αλίευσα μια ιστορία που διαδραματίστηκε τον καιρό του πολέμου με τους Γερμανούς στην Κρήτη.

Είναι ένα από τα πολλά άγνωστα περιστατικά, που  συνέβησαν στην Κρήτη εκείνης της εποχής. Ευτυχώς χωρίς συνέπειες.

Ισως οι ίδιοι οι Γερμανοί, να προτίμησαν την σιωπή από τον εξευτελισμό.

Με διπλοσκοπιά προστάτευαν το φρουραρχείο τους την νύχτα που ένας δαιμόνιος Κρητικός, κατάφερε να τρυπώσει από το κλειστό παράθυρο του ναζιστικού φρουραρχείου.

Το κείμενο γραμμένο από την πένα του εξαιρετικού δημοσιογράφου κ. Νίκου Ψιλάκη.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...

Ξημερώματα της 7ης Ιουλίου 1942.Οι Γερμανοί στρατιώτες παρατάσσονται μπροστα στο διοικητήριο για την καθιερωμένη έπαρση της σημαίας.

Περιμένουν, περιμένουν αλλά έπαρση δεν γίνεται. Δεν υπάρχει υπάρχει σημαία. Η μεγάλη σβάστικά τους έχει κάνει φτερά. Ψάχνουν για την εφεδρική. Ούτε αυτή την βρίσκουν. Η ώρα περνά, ο αξιωματικός αφρίζει. Υποψιάζεται τι θα είχε συμβεί την νύχτα αλλά, δεν τολμά να το πιστέψει. 

Λίγο αργότερα ξεχύνεται στους δρόμους του χωριού και απειλεί Θεούς και δαίμονες. 

Όχι μία, όχι δύο, αλλά  και οι τρείς σημαίες που φυλάσσονταν στις αποθήκες τους είχαν εξαφανιστεί.

Σ ένα από τα παράθυρα της αποθήκης φαίνονταν έντονα τα σημάδια της νυχτερινής επιχείρησης. Κάτι ξεκαρφωμένα ταβλιά που μαρτυρούσαν ότι κάποιος είχε μπουκάρει χωρίς να τον δουν.

Έτσι αρχίζει μια μικρή ιστορία από αυτές που φανερώνουν ανάγλυφα τι γινόταν στην Κρήτη κατά την περίοδο της ναζιστικής εποχής.

Ο τόπος...

Αβδού Πεδιάδος, ένα κεφαλοχώρι στην ανατολική πλευρά της Λαγκάδας, στα περάσματα προς το Οροπέδιο Λασιθίου.

Ο χρόνος...

Νύχτα της 6ης προς την 7η Ιουλίου 1942,παραμονή της Αγίας Κυριακής πολιούχου  σ ένα άλλο χωριό σχετικά κοντα με την Κασταμονίτσα.

Οι κάτοικοι της Κασταμονίτσας και κάμποσοι αντάρτες που είχαν τα λημέρια τους στα βουνά του χωριού ελίχαν στήσει γλέντι για την μεγάλη γιορτή.

Το σχέδιο δράσης...

Ανύπαρκτο ή μάλλον αυτοσχεδιασμός. Βλέποντας και κάνοντας. Όλα ξεκίνησαν από μια πληροφορία που σύμφωνα με τον "αρχηγό" της επιχείρησης, είχε δοθεί από τον Πάτρικ Λη Φέρμορ, ότι στις αποθήκες στο Αβδού υπήρχαν ασύρματοι και ραδιόφωνα. Αυτά έψαχναν.

Οι δράστες...

1 Μανώλης Οικονομάκης  ή Νιόνης, ένας σβέλτος και ψυχωμένος Κρητικός, ο φόβος και ο τρόμος των γερμανικών αποθηκών και των ελαστικών των αυτοκινήτων του εχθρού. Λένε ότι κάποτε κατάφερε να ξεβιδώσει και τα τέσσερα λάστιχα από ένα μικρό φορτηγό την ώρα που ήταν ,μέσα και ο οδηγός που τον είχε πάρει ο ύπνος.Όταν ξύπνησε είδε το αυτοκίνητο πάνω σε τέσσερα κούτσουρα.! Ο Μανώλης  ήταν ο εμπνευστής και αρχηγός της επιχείρησης.

2 Αντώνης Σαριδάκης ένας χειροδύναμος αγρότης κουνιάδος του πρώτου. Βασικός συνεργάτης σε πολλές αποκοτιές κατά τα χρόνια της Κατοχής.

3 Μανώλης Κοντάκης ένας θαρραλέος βοσκός κουνιάδος του Σαριδάκη και οι τρείς κάτοικοι της Κασταμονίτσας.

Η επιχείρηση...

Εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ ο Νιόνης, μπούκαρε από το πλάι στην αποθήκη ενώ ο γερμανός φρουρός  έκοβε βόλτες μπροστα στην πόρτα της. Δεν βρήκε ούτε ασυρμάτους ούτε ραδιόφωνα, Το μόνο που βρήκε εκεί ήταν ένα πανί σαν  μπόγος, τον φορτώθηκε και πήδηξε σαν δαίμονας χωρίς να το πάρει είδηση ο φρουρός.

Λίγο πιο πέρα  περίμεναν οι άλλοι δύο που κρατούσαν τσίλιες. Φορτωμένοι την λεία τους φτάνουν κοντά στον ναό του Αι Γιώργη και μοιράζονται τα "λάφυρα" Τρείς σημαίες ήταν μια για τον καθένα.

Ανασκαλεύοντας μνήμες σαράντα χρόνια μετά...

Σαράντα χρόνια μετά, την Άνοιξη του 1982, ο γράφων, νεαρός δημοσιογραφος και εκδότης περιοδικού τότε, συναντούσε τους πρωταγωνιστές αυτής της παράτολμης ιστορίας!

Οι Γερμανοί είχαν σκυλιάσει και απειλούσαν με αντίποινα. Δεν τολμούσαν να να ομολογήσουν τον εξευτελισμό τους , από την άλλη οι ντόπιοι φαίνονταν παντελώς άσχετοι και έτσι ρίχνουν την ευθύνη στους αντάρτες.

Οι μνήμες ήταν τόσο έντονες που νόμιζες ότι όλα είχαν γίνει πριν λίγες μέρες...

Σώβρακο και φουστάνια...

Ας επιστρέψουμε όμως στην ιστορία μας. Η έρευνα μας είχε επεκταθεί στο χωριό των δραστών στην Κασταμονίτσα. Πρώτα στο σπίτι του Σαριδάκη ή Νιόνη. Μας είχε υποδεχτεί η χήρα του η Αμαλία ήταν τότε 78 χρονών.

Χαμογέλασε όταν της μίλησα για την σημαία. "Εγώ την έκαμα σώβρακο του Αντώνη μου" είχε πει επικαλούμενη στέρεα επιχειρήματα..

Εκεί δεν θα μπορούσαν να την βρούνε. Δεν θα του κατεβάζανε δα και το παντελόνι...

Την περιέγραψε. Ήταν μεγάλη η σημαία. Ένα κομμάτι περίσσεψε. Το φύλαξα καλά να μην το βρούνε και μετά την κατοχή έραψα φουστάνι της κόρης μου.

Οι άνθρωποι αυτοί όχι μόνο έκλεψαν τις σημαίες των Γερμανών αλλά, ίσως να ήταν οι μόνοι που κυκλοφορούσαν με σώβρακα μεταξωτά την εποχή των μεγάλων στερήσεων και της ακόμη μεγαλύτερης ναζιστικής βαρβαρότητας.

*******************************

Ας ευχηθούμε να μην ξαναζήσει η πατρίδα μας  ποτέ ξανά πόλεμο. Μόνο τότε γινόμαστε όλοι μια γροθιά.

Αφορμή να μοιραστώ αυτήν την ιστορία μαζί  σας είναι η επέτειος της αντίστασης του λαού μας εναντίων των Γερμανών κατακτητών. Σίγουρα τέτοιες  ηρωικές ιστορίες θα υπάρχουν χιλιάδες στις αναμνήσεις όσων έζησαν την εποχή εκείνη. Ας τους είμαστε ευγνώμονες!

          ***********   

Καλή εβδομάδα σε όλους σας να είστε καλά και να μην ξεχνάτε το χαμόγελο στις δύσκολες στιγμές, είναι εκείνο που θα μας δώσει δύναμη να συνεχίσουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που περνάτε και τα λέμε!