Τση Κρήτης το γλυκό ψωμί στην τάβλα θα προσμένει, να ρθούν οι φίλοι οι καλοί κι ξένοι να κοπιάσουν. Ρακή δροσάτη να γευτούν και ντάκο παξιμάδι. Καλτσιούνια, ξεροτήγανα, αρνί και σταμναγκάθι και δίπλα η λύρα συντροφιά το κέρασμα τση Κρήτης... Σμαραγδάκι...

Δευτέρα 8 Απριλίου 2024

ΠΡΟΤ'ΑΣΕΙΣ...

Πριν να πάμε στις προτάσεις μου, ας ξεκινήσουμε την μέρα μας με μια πολύ όμορφη Ανατολή από την ταράτσα μας!


Το πάθος μου για τα βιβλία σας το έχω εξομολογηθεί πολλές φορές και θέλω να ευχαριστήσω μια ακόμα φορά, και από εδώ όσες φίλες μου χάρισαν βιβλία. Θα σας τα παρουσιάσω  και εσείς κρίνετε, ανάλογα ποια θα σας κινήσουν το ενδιαφέρον, αφού καλύπτουν νομίζω όλες τις επιλογές. Οι προτάσεις μου είναι, για όσους είναι λάτρεις της μυθοπλασίας και των συγκεκριμένων βιβλίων που έχω διαβάσει και ποια από αυτά ξεχώρισα και εγώ.

Και πάμε στο πρώτο βιβλίο που μου χάρισε μια φίλη χέρι με χέρι! και είναι της...

Μια αστυνομική μυθοπλασία που διαπραγματεύεται ...να διαβάσετε το οπισθόφυλλο καλύτερα πλίζζζ...😊

Η επόμενη μου πρόταση είναι το βιβλίο της... 

Χαρισμένο από το Κανελλάκι μου. Ενα βιβλίο  περιπέτειας και εξαιρετικό ενδιαφέρον για τα γεγονότα της εποχής εκείνης και την συμμετοχή της γυναίκας τότε! Για περισσότερες πληροφορίες διαβάσετε το οπισθόφυλλο.


Ενα ακόμη χαρισμένο από το αδέρφι μου είναι το βιβλίο... 


Ένα βιβλίο που με εντυπωσίασε με την  γραφή του για την αγάπη των ναυτικών για την αιώνια αγαπημένη τους! Στο οπισθόφυλλο περισσότερες λεπτομέρειες αν σας ενδιαφέρουν.

          


         
Και στην τελευταία μου πρόταση θα σταθώ σε μια πρώτη νέα παρουσίαση βιβλίου εδώ στο Ηράκλειο ενός πρώην συμμαθητή της κόρης μου. Μία πολύ έξυπνη ιδέα η υπόθεση του που διαδραματίζεται στην περιοχή του Ν.Ηρακλείου την εποχή του 1962...

Διαβάζοντας το οπισθόφυλλο, παίρνετε μια γεύση για τη υπόθεση του και πράγματι είναι 
γεμάτο Κρήτη! 

 
Μια που μιλάμε για διάβασμα, πηγαίνοντας σε ένα κατάστημα οπτικών να φτιάξω τα γυαλάκια μου, η κοπέλα μου έδωσε για να να τσεκάρω την όραση μου, να διαβάσω μια 
"Κλίμακα Μέτρησης Οπτικής Οξύτητας."

Με εντυπωσίασαν  αυτά που διάβασα...

+2.0
Πρόσεξε τις σκέψεις σου, γιατί γίνονται Λέξεις.
+1.75
Πρόσεχε τις λέξεις σου, γιατί γίνονται Πράξεις.
+1.5
Πρόσεχε τις πράξεις σου γιατί γίνονται Συνήθειες.
+1.25
Πρόσεχε τις συνήθειες σου, γιατί γίνονται Χαρακτήρας.
+1.0
Πρόσεχε τον χαρακτήρα σου,
0.50
Γιατί γίνεται Πεπρωμένο.
Intira Ganti. 

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε καλή εβδομάδα με λιγότερα όσο γίνεται προβλήματα, να αγαπήσετε το εαυτό σας και τους γύρω σας.

(Ένα ζεστό χαμόγελο είναι η διεθνής γλώσσα της καλοσύνης.

William Arthur Ward)

 

Θα σας αφήσω με ένα εξ ίσου όμορφο 

και παράξενο ηλιοβασίλεμα με έναν 

θαμπό ήλιο, από το παρκάκι της 

γειτονιάς μου!

 


Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και 

τα λέμε! 


 

Δευτέρα 1 Απριλίου 2024

Η ΑΠΟΦΑΣΗ!!!




 Κεντρική Ιδέα Πλοκής

Το παλιό οικογενειακό σπίτι στο ορεινό χωριό, έχει την αγάπη σας αλλά περιμένει και τη φροντίδα σας. Η κατάστασή του είναι κακή και εσείς σχεδιάζετε να το ανακαινίσετε. Βρίσκεστε ήδη εκεί αλλά ένα αναπάντεχο πρόβλημα καθιστά άμεσα αναγκαία την επίλυσή του. Ο μοναδικός / μοναδική, από τη γειτονική κωμόπολη, που θα ανέβει στο σπιτικό προκαλεί πραγματικό σοκ με την άφιξή του / της. Ίσως να μη περιμένατε ποτέ να βρεθεί απέναντί σας. Η ξαφνική χιονοθύελλα έχει τα δικά της σχέδια και θα σάς αναγκάσει να μείνετε εκεί, στον ίδιο κλειστό χώρο μέχρι να απεγκλωβιστείτε. Η νύχτα και το παρελθόν έρχεται ξανά. Τι μπορεί άραγε να κουβαλάει αυτό το πρόσωπο; Είχατε ποτέ σχέση μαζί του; ή μήπως προκύπτει μια έμμεση σχέση μαζί του; Τι μπορεί να φέρει; Τι μπορεί να αλλάξει; Μπορείτε να το αφήσετε στην άκρη; 

  

Το πρώτο βήμα είχε γίνει και ήταν το βήμα της απόφασης! 
Το αυτοκίνητο περνούσε μέσα από καταπράσινα χωριά, άλλοτε απλωμένα στους κάμπους και άλλοτε σκαρφαλωμένα στους πρόποδες των βουνών, αλλά εκείνη δεν ήταν σε θέση να απολαύσει το τοπίο που περνούσε, καθώς το αυτοκίνητο κατάπινε τα χιλιόμετρα, φέρνοντας την όλο και πιο κοντά στην απόφαση της να επισκεφτεί μετά από τόσα χρόνια το πατρικό της σπίτι!   
Καιρό τώρα τριγυρνούσε στην σκέψη της Ελένης το εγκαταλλελημένο πατρικό της σπίτι  στο μικρό χωριό τους στα Γιάννενα.
Μα τι την είχε πιάσει; Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δεν ήθελε να μιλάει γι αυτό σαν να  είχε πάρει ένα σφουγγάρι και είχε σβήσει την θύμιση του από την μνήμη της! Σαν να  ήθελε να ξεχάσει την ύπαρξή του! 
Τώρα μετά από τόσα χρόνια το ήξερε ότι έτρεφε φρούδες ελπίδες, ότι θα ξεχνούσε και θα έσβηνε με μια μονοκοντυλιά ότι είχε συμβεί τότε,  αφού όσο ζύγωνε στο χωριό, οι θύμισες φουσκώνανε σαν κύματα τσουνάμι  πλημμυρίζοντας την σκέψη της γυρίζοντας τη πολύ πίσω στα γεγονότα  που σημάδεψαν την ζωή της. 
Το χωριό τους, ένα από τα πιο όμορφα της περιοχής της Ηπείρου και των Ιωαννίνων, σκαρφαλωμένο στα ριζά της οροσειράς της Πίνδου, το χαρακτήριζε η πέτρα και το ξύλο!  Έσφυζε από ζωή πριν, αλήθεια πόσα χρόνια είχαν περάσει; Δεν θα ήταν τριάντα; Αφού εκείνη είχε πατήσει τα πενήντα πια...
 Η ζωή στο χωριό μπορεί να ήταν δύσκολη, αλλά δεν είχε ξεχάσει πως εκεί είχε περάσει τα καλύτερα χρόνια της σχολικής ηλικίας. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της και αυτό το ένιωσε σαν σημάδι για την απόφαση που είχε πάρει.
Τα συναισθήματα ανάκατα όμορφα, άσκημα, εναλλάσσονταν μέσα της.
Επρεπε να κάνει αυτό το ταξίδι πολλά πριν και να μην αφήσει να την κυνηγάνε οι τύψεις! 
Σαν ταινία που γυρίζει προς τα πίσω άρχισαν να ξετυλίγονται οι εικόνες στα μάτια της.
Χαρούμενα τρεχαλητά παιχνίδια και κύλισμα στα χορτάρια...σκαρφάλωμα στα δέντρα ποιος θα ανέβει ψηλότερα και καζούρα για όποιον φοβόταν να το κάνει. Αρχηγός πάντα ο Πέτρος που ήταν λίγο μεγαλύτερος, να τραβάει τα κοτσιδάκια της κάθε φορά που ήθελε να την πειράξει. Μέχρι την μέρα που ένας κατά λάθος  εκπυρσοκροτισμός από το όπλο που το κρατούσαν τα παιδικά χέρια και των δύο, άλλαξε το σκηνικό  της ζωή της. Τα τρομαγμένα μάτια του Πέτρου και τον πατέρα της ξαπλωμένο επάνω στο πέτρινο καλντερίμι μπροστα στο σπίτι τους γεμάτο αίματα, ήταν η τελευταία εικόνα που είχε, από τότε.
Η μητέρα της μετά το θάνατο του πατέρα της πήρε την μικρή Ελένη και έφυγαν από το χωριό που τους θύμιζε το τραγικό γεγονός.
Η ζωή τους στην Αθήνα μέχρι να ορθοποδήσουν ήταν όπως όλων των κατοίκων της πρωτεύουσας. Στην αρχή δυσκολευτήκαν μάνα και κόρη, αλλά είχαν η μια την άλλη  και τα έβγαλαν πέρα. Η Ελένη αγαπούσε πολύ τα γράμματα και το ένα πτυχίο ακολουθούσε το άλλο... μια υποτροφία ήταν η αρχή να ξεκινήσει μια καριέρα διευθύντριας σε μια μεγάλη ναυτιλιακή εταιρία. Η εμφάνισή της και ο ακέραιος  χαρακτήρας της, την έκαναν εκτός από αγαπητή, να έχει κερδίσει και το σεβασμό των συναδέλφων της, σε  μια  πολύ επιτυχημένη  καριέρα!
Αμυδρά θυμόταν τον θεόρατο πλάτανο που έδινε την δροσιά του στην πλατεία. Πάρκαρε το αυτοκίνητό της και κατέβηκε προσπαθώντας να προσανατολιστεί.  Δυο τρεις γέροντες καθισμένοι έξω στο καφενείο του χωριού την κοίταξαν περίεργα, τι να θέλει άραγε μια τόσο όμορφη γυναίκα,  στο χωριό τους! 
-Μήπως μπορείτε να μου πείτε πως μπορώ να βρω το σπίτι του Λιακιώτη;
-Του Λακιώτη; Αυτό είναι ακατοίκητο τριάντα χρόνια κοπελιά και δεν έχουν μείνει και πολλά από δαύτο. θα πάρεις το μονοπάτι ευθεία και μετά δεξιά θα συναντήσεις ένα χωματόδρομο λίγο έξω από το χωριό θα το δεις! δεν πάει αμάξι εκεί και το μονοπάτι δύσκολα θα το δεις. 
Αφού τους ευχαρίστησε, ακολούθησε τις οδηγίες που της έδωσαν και σε λίγο το είδε μπροστά της!  τα τριάντα χρόνια  της εγκατάλειψης στέκονταν εκεί μπροστα της σε όλο της το μεγαλείο! Η ξεχαρβαλωμένη αυλόπορτα γερμένη στο πλάι ίσα που την άφηνε χώρο να περάσει ανάμεσα στα αγριόχορτα που είχαν κάνει κατοχή παντού.  Είδε ότι ήταν επικίνδυνο να προχωρήσει πιο μέσα. Εκεί στην άκρη ξεχώρισε την βρύση στην γωνία και πήγε να την ανοίξει. Την επόμενη στιγμή ένα πίδακας νερού ήταν αυτός που την έκανε μούσκεμα από πάνω μέχρι κάτω.
 Βρέθηκε με τα παπούτσια της έχουν  βουλιάξει μέσα στα χορτάρια και στην λάσπη.
Προς το παρόν όμως έπρεπε να βρει κάποιον να φτιάξει τη βρύση και εκείνη ένα μέρος για να μείνει, αφού ήδη η νύχτα είχε αρχίσει να πέφτει. 
Εφτασε τρέμοντας στο καφενείο με τα βρεγμένα ρούχα της να έχουν κολλήσει επάνω της και ρώτησε που θα μπορούσε να τηλεφωνήσει για μια βλάβη και αν υπήρχε τρόπος να βρει κάποιο κατάλυμα για να μείνει το βράδυ.
-Δεν υπάρχει τίποτα κοπελιά μου εδώ, όμως θα μπορούσα να πάρω τον Πέτρο, που εκτός από γιατρός κάνει και όλες τις δουλειες μας εδώ στο χωριό
-Έλα Πέτρο; μπορείς να έρθεις στο καφενείο τώρα; είναι ανάγκη. Στο άκουσμα του ονόματος Πέτρος η Ελένη αναρωτήθηκε.
Στο άνοιγμα της πόρτας εκείνη αναγνώρισε μέσα από τα μάτια του τον μικρό της φίλο, παρ όλο που οι κροτάφοι του είχαν αρχίσει να έχουν ένα ασημή χρώμα.
-Πέτρο; Την κοίταξε ερωτηματικά, προσπαθώντας να σκεφτεί τι του θύμιζε η φωνή, γιατί η κομψή κυρία που ήταν μπροστα του βρεγμένη ακόμη, δεν του θύμιζε τίποτε.
Η Ελένη η Λακιώτη είμαι...
Εκπληκτος την κοίταξε προσπαθώντας να βρει τις λέξεις να πει κάτι αυτήν την στιγμή.
Ελα πρέπει να αλλάξεις γιατί σίγουρα θα πάρεις καμιά πούντα ...το σπίτι και το ιατρείο  μου είναι λίγο πιο κάτω...έχουμε πολλά να πούμε Ελένη μου 
Την βρύση θα την φτιάξουμε αύριο!
Ηταν καιρός να αφήσει να κυλίσουν  λυτρωτικά τα δάκρυα της κλείνοντας πίσω της  τις πόρτες του παρελθόντος! 
   

Αυτή είναι η δική μου συμμετοχή στο δρώμενο "Μια Ιδέα-Μια Έμπνευση" Δεύτερος κύκλος  που κάνει ο Γιάννης

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε 
μια όμορφη εβδομάδα, και έναν πιο όμορφο μήνα.
Καλό μήνα!   να μην ξεχνάτε το χαμόγελο! 
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!   


 

   
   


       


   



      

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2024

ΛΟΥΜΠΟΥΝΙΑ. Η...ΤΡΟΦΉ ΤΗΣ ΦΤΩΧΟΛΟΓΙΑΣ!

Είναι από τους πιο περιφρονημένους καρπούς της γης. Συνδέθηκε  με την πενία και την στέρηση. Βρέθηκε στα τραπέζια των πεινασμένων. Συνόδεψε στερήσεις και αποδείχτηκε πολύτιμος σύμμαχος της φτωχολογιάς. Το ταπεινό και  καταφρονεμένο λουμπούνι (λούπινο, λουπινάρι) κατέχει μια σπουδαία θέση στην διατροφική ιστορία μας, ιδιαίτερα των κακοτράχαλων και άγονων περιοχών της Ελλάδας. 

Τα λουμπούνια καταναλώνονται συνήθως την καθαρά δευτέρα εδώ, και τρώγονται σαν σποράκια, αφού ξεπικρίσουν μερικές μέρες μέσα στην θάλασσα.  Στα τραπέζια των πλούσιων και των κυρίαρχων τάξεων, μπορούσε να το βρει κανείς, μόνο ως παρακατιανό συμπλήρωμα της σαρακοστιανής διατροφής, δίπλα στα σε θαλασσινά σε χταπόδια και γαρίδες, δίπλα σε καβούρια της θάλασσας και σε αστακούς. Αλλά και τότε φάνταζε ξέτερο. Ήταν ξένο και ποτέ δεν συμφιλιώθηκε με τον πλούτο.


Ο λόγος  λοιπόν για το λουμπούνι. Τον μόνο καρπό της γης που, σύμφωνα με την λαϊκή μας παράδοση τον καταράστηκε... η Παναγιά. Αλλά και τον μόνο που ευλόγησε όπως θα δούμε παρακάτω, επειδή ακριβώς ήταν το φαγητό των φτωχών!

Οι περιηγητές που έβλεπαν τους φτωχούς Κρητικούς να τρώνε λούπινα, δεν έκρυβαν την αποστροφή τους. Τα θεωρούσαν τροφή για τα γουρούνια. 

Το λουμπούνι των Κρητικών έχει αρχίσει τώρα και μερικές δεκαετίες να χάνεται. Πάνε πολλά χρόνια από τότε που άρχισε η απαξίωση του λουμπουνιού. Χάθηκαν όλοι οι ταπεινοί καρποί, το κρίθινο ψωμί και το τριομίγαδο, εξαφανίστηκαν τα χαρούπια. Μερικά από αυτά όπως το κρίθινο ψωμί τα χαρουπένια παξιμάδια φυσικά και το λούπινο τα ξαναφέρουν οι διατροφολόγοι πίσω. Μήπως είναι καιρός να επιστρέψουν στα τραπέζια μας; Ηδη εδώ στην Κρήτη γίνεται μια αρκετά καλή προσπάθεια! 

Απ όλες τις ελληνικές περιοχές η Κρήτη και η Μάνη ήταν αυτές που αγάπησαν περισσότερο τα λούπινα. Ως τροφή (ξεπικρισμένα)  η λαϊκή ιατρική τα συνιστούσε για τον έλεγχο του ζαχάρου και τα χρησιμοποιούσε ως βασική αντιδιαβητική τροφή. Παράλληλα με την θεραπευτική, οι γυναίκες του παλιού καιρού, έφτιαχναν από λούπινα φυσικά καλλυντικά, κρέμες και διάφορα παρασκευάσματα για τα τα μαλλιά και το δέρμα! Δεν έχουν σωθεί περισσότερες πληροφορίες για αυτά.

Το λουμπούνι είναι τρόφιμο χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη (δεν ανεβάζει το ζάχαρο στο αίμα, έχει υψηλή περιεκτικότητα  σε φυτικές ίνες και δημιουργεί γρήγορα το αίσθημα του κορεσμού, συμβάλλοντας στο έλεγχο του σωματικού βάρους. τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να φανεί χρήσιμο στην μείωση της αρτηριακής πίεσης. Είναι πλούσιο σε αμινοξέα και αντιοξειδωτικά, περιέχει φωσφόρο, σίδηρο, μαγνήσιο και άλλα ιχνοστοιχεία. Επιπλέον είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες υψηλής διατροφικής αξίας(περιέχει 35-40%) γεγονός που το καθιστά πολύτιμο για την βιομηχανία τροφίμων, αφού αντικαθιστά με τον καλύτερο τρόπο τα προϊόντα κρέατος!

Λίγο πριν  κλείσω αυτά τα μικρά αποσπάσματα, από την αναδημοσίευση που κάνω για μια ακόμη φορά από το περιοδικό του κ. Χαλκιαδάκη ΥΠΕΡ Χ που φιλοξενεί κείμενα και φωτογραφίες του καταξιωμένου κ. Νίκου Ψιλάκη, θα μοιραστώ μαζί σας μια ωραία παράδοση, όπως σας  είπα στην πιο πάνω σχετικά με την πικρή γεύση του λουμπουνιού, όπως ακούγεται στην κεντρική Κρήτη.

" Πριν από τα χρόνια του Χριστού τα λουμπούνια δεν ήτανε πρικιά, γλυκά ήτανε και νόστιμα σαν και τ άλλα τα γεννήματα, σαν τα κουκιά και τα ροβύθια. Ξέρεις πότε πικρίσανε και δεν μπορεί να τα φάει κανείς; μετά την Σταύρωση. Οι Οβραίοι έμαθαν ποια είναι η μάνα του Χριστού και έτρεξαν να την  βρουν. Βλέπει τους άνομους εκείνη  τρέχει πάνω κάτω να ξεφύγει. Ψάχνει τόπο να κρυφτεί. Αλλά δεν ήταν τίποτα μπροστά της. Κοιτάζει ζερβά, κοιτάζει δεξά, τίποτα. Μόνο ένα καλλουργημένο χωράφι ήταν εκεί δίπλα. Το είχαν σπείρει λουμπούνια και οι λουμπουνιές είχαν μεγαλώσει και ξεραθεί. Καλοκαίρι ήταν, το πρώτο καλοκαίρι μετά την Σταύρωση.

Δεν χάνει καιρό η Παναγία, μπαίνει στο χωράφι και χώνεται μέσα στις λουμπουνιές. Μα τα ξερά φυτά και τα λουβιά με τα λουμπούνια τις ξεσκίσανε τα τα πόδια, της τα γδάρανε, έτρεχε το αίμα και πονούσαν τα γδαρσίματα. Θύμωσε η Παναγιά κι έτσι πληγωμένη και γδαρμένη όπως ήταν γυρίζει και λέει.

-Την κατάρα μου να έχετε και να γίνετε τόσο πικρά, που να μην να σας φάει ούτε άνθρωπος ούτε οζό.

Τ ακούσανε οι φτωχοί και βάλανε τα κλάματα.

-Παναγιά μου κι ειντά ναι τούτα που λες. Τα λουμπούνια είναι το φαί μας. Αν μας  τα πικράνεις κι αυτά τι θα γίνουμε; Να πεθάνομε εμείς οι φτωχοι απο την πείνα;

Τα άκουσε η Παναγιά και μετάνιωσε.  Μα ωστόσο είχαν πικρίσει τα λουμπούνια και δεν μπορούσε να πάρει τον λόγο της πίσω. Μπαίνουν πάλι  στην μέση οι φτωχοί., την παρακάλεσαν.

-Πρόφτασε Παναγιά μου κάμε το καλό κι ως θες το κάμε. Δεν μας βλέπεις που δεν έχομε ούτε ψωμί ούτε λάδι;

Τους ψυχοπόνεσε εκείνη

-Εντάξει τους είπε. Θα μπορείτε να τα τρώτε. Να τα ξεπικρίζετε πρώτα και να τα τρώτε. Κι αν δεν έχετε λάδι δεν πειράζει. Τα λουμπούνια θα τρώγονται και χωρίς λάδι."



Από τότε άρχισαν να τα βράζουν και να τα αφήνουν δυο τρείς μέρες για να γλυκάνουν.

Αυτά ήταν μερικά αποσπάσματα από την όμορφη λαϊκή μας παράδοση που θέλησα να μοιραστώ μαζί σας φίλοι μου.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε καλά, να προσέχετε και να αγαπάτε τον εαυτό σας  και να μην ξεχνάτε να φοράτε το χαμόγελό σας όταν λέτε καλημέρα στον διπλανό σας!

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!

Χρόνια πολλά Ελλάδα μας!



Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που περνάτε και τα λέμε. 


 


  

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024

ΑΣ...ΚΑΛΩΣΌΡΊΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ!

 Αγαπημένοι μου φίλοι δεν νομίζετε ότι όλα μας δείχνουν πως δειλά δειλά η Άνοιξη πλησιάζει; Ο καιρός ενώ είναι ακόμα ψυχρός μια ζεστή αχτίνα του ήλιου και ο ουρανός γίνεται περισσότερο γαλανός, έστω  και αν μας κοιτάει πίσω από μισοξεφτισμένα σύννεφα!


Η διάθεση μας λίγο λίγο ανεβαίνει,

 
 με το βλέμμα μας να ανακαλύπτει όλα όσα συμβαίνουν μικρά και όμορφα στην μικρή μας την αυλή!  

Μικρούλικα πράσινα φυλλαράκια, σαν νεογέννητα μωρά ξεπροβάλουν και ανοίγουν κάτω από το ζεστό χάδι του ήλιου,

Άλλα είναι λίγο βιαστικότερα και έχουν ανοίξει κι όλας


και άλλα ίσα που ξεπροβάλουν. Θαρρείς πως στέκονται σε αγώνα εκκίνησης, ανυπομονώντας, 
να της δείξουν τις ομορφιές τους! 


Οι πρωινές δροσοσταλίδες ακουμπισμένες ξεκουράζονται στα μακριά φύλλα αυτού το φυτού...

Ενώ το πρώτο μπουμπούκι της τριανταφυλλιάς μας έσκασε μύτη, αγκαλιασμένο από το δυόσμο!


Οι Ορχιδέες μου, έχουν ανθίσει σχεδόν όλες και γεμίζουν τον χώρο μου με την ομορφιά τους!


Οι αμυγδαλιές στην Χαλκιδική βιαστικές έχουν στολιστεί με τα ροζ ανθάκια τους...σταλμένη από Το καρντάση μου μου την Βαρβαρούλα μου εκεί! Τι ομορφιά ε; 🌼🌸

Ενώ εδώ στην Κρήτη είναι πιο δειλές! ίσα που μας κλείνουν το μάτι!😉🌼


Η ζωή της φύσης αρχίζει τον κύκλο της και όσο προχωρούν οι μέρες, θα γίνεται όλο και ομορφότερη όσο πλησιάζει αυτή η μαγευτική εποχή του χρόνου! 

Μια απροσδόκητη  έκπληξη με περίμενε πριν λίγες μέρες, μέσα  ένα φάκελο από την φίλη μας την Μαριάννα με το Ατελιέ της! Μέσα σε αυτόν κρυβόταν με πολύ αγάπη ένα πολύ όμορφος πάνινος χαρταετός για τον μικρούλη μας Γιαννάκη, που χωρίς να το ξέρει η Μαριάννα είχε τα γενέθλια του! έκλεισε κι όλας τα τρία!🎂🎈 😊

Είχα όμως και εγώ η τυχερή το δωράκι μου, που μοσχομύρισε ό τόπος λεβάντα, από το πολύ όμορφο σακουλάκι, όταν άνοιξα τον φάκελο και μια  όμορφη καρτούλα με πολλές ευχές!

Δεν γινόταν όμως να μην τον  βγάλω και να τον  κρεμάσω στον συντριβανόκηπο για μια αναμνηστική φωτογραφία αυτόν τον όμορφο πάνινο χαρταετό, που πέταξε με αγάπη από τόσο μακριά για να φτάσει μέχρι εδώ!  
Μαριάννα μου μου ΄χίλα ευχαριστώ από καρδιάς, να χαίρεστε και εσείς την μικρή Αθηνούλα σας, να είναι γερά τα εγγονάκια μας!  

Με την αυτήν μικρή μου ανάρτηση και με την διάθεση να ανεβάσουμε λίγο το ηθικό μας για ότι καλύτερο μπορεί να έρθει, ας καλωσορίσουμε, ακόμα μια Άνοιξη που αξιωνόμαστε να απολαύσουμε όσο ο καθένας μας μπορεί.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να περάσετε όμορφα ότι και να κάνετε.  Μπαίνουμε σε μια πολύ όμορφη εποχή! Ας της χαμογελάσουμε!!!

Καλή Καθαροδευτέρα  σε όλους και καλή Σαρακοστή, με περισσότερη αγάπη και ενσυνείδηση στις καρδιές μας! 

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 


Δευτέρα 11 Μαρτίου 2024

ΗΜΕΡΟΛΌΓΙΟ...ΕΥΕΞΊΑΣ!!

 Αυτή την φορά δεν θα πω πολλά λόγια. Θα αφήσω να μιλήσουν άλλοι, πιο ειδικοί που θα μας προτρέψουν να καλυτερέψουμε την ζωή μας!

Ο λόγος που θα το κάνω αυτό, είναι ένα πολύ όμορφο βιβλίο- ημερολόγιο, που μου έκαναν δώρο τα παιδιά μου  την Πρωτοχρονιά και που άρχισα να το ξεφυλλίζω, όποτε είχα ελεύθερο χρόνο.

Ομως σταματώ εδώ, (γιατί είμαι και πολυλογού,😊) να απολαύσετε αποσπάσματα και ρήσεις, που έχουν γράψει άλλοι για εμάς! 

 

Ημερολόγιο ευεξίας λέγεται και όντως  όπως θα δείτε παρακάτω, είναι μόνο για εσάς όπως γράφει το οπισθόφυλλο.


Επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω, λίγα από αυτά που θα μας βοηθήσουν όπως γράφει αυτό το πανέμορφο ημερολόγιο. Επειδή δεν ξέρω αν μπορείτε να διαβάσετε αυτά που γράφει, σας τα αντιγράφω...

Μερικές φορές η καθημερινότητα μας καταβάλλει και δυσκολευόμαστε  να βρούμε χρόνο για τον εαυτό μας μέσα στο χάος. Όμως όλοι αξίζουμε μια αίσθηση ευεξίας και αυτό το μικρό βιβλίο έχει σκοπό να σας βοηθήσει να βρείτε την δική σας. Να γίνει για σας η πηγή δύναμης και εσωτερικής γνώσης, να σας σπρώξει να γνωρίσετε λίγο καλύτερα τον εαυτό σας, να εκφραστείτε λίγο πιο ελεύθερα, να ανακαλύψετε την δημιουργική  πλευρά σας. Το πως θα το χρησιμοποιήσετε -ως ημερολόγιο, μπλοκ ζωγραφικής, σημειωματάριο, ή σουβέρ- εξαρτάται μόνο από εσάς. Ότι κι αν κάνετε, ελπίζουμε να το απολαύσετε. Και ελπίζουμε να σας βοηθήσει.

Ακολούθησα την συμβουλή τους και μόλις βρήκα χρόνο για μένα,  ξεκίνησα  χρωματίζοντας την πρώτη εικόνα όπως την φαντάστηκα εγώ.  

Μετά από μέρες, τα πορτοκάλια που ήταν ζωγραφισμένα στο περιθώριο της σελίδας αυτής,  ήταν η αιτία να χαλαρώσω φτιάχνοντας αυτά τα παιδικά δεντράκια😉

 


Λίγα από αυτά που μας προτείνει...
Το να μάθετε να είστε ευγενικοί με τον εαυτό σας θα σας βοηθήσει να ελέγξετε το πόσο πιέζεστε σε διάφορες καταστάσεις.

Μάθετε να ανταμείβετε τον εαυτό σας όταν πετυχαίνετε κάτι, ακόμα και κάτι μικρό, όπως το να ολοκληρώσετε μια δουλειά, ή να πάρετε μια απόφαση. Πηγαίνετε μια βόλτα, διαβάστε ένα βιβλίο, φάτε την αγαπημένη σας λιχουδιά, ή απλώς πείτε μπράβο στον εαυτό σας.


Επίσης μας λέει, πως αν δεν έχουμε χρόνο για να εξορμήσουμε στην φύση, μπορούμε να χρωματίσουμε το πλαϊνό δέντρο, με πράσινο χρώμα... Ακολούθησα αυτή την προτροπή. 


Εχει μέσα υπέροχες εικόνες να προσπαθήσεις να τις ζωγραφίσεις ανάλογα με την διάθεσή σου, όπως αυτή που χρωμάτισα εγώ.😊

 Σε κάθε του σελίδα βρίσκεις και μια όμορφη σκέψη να δημιουργήσεις!

Την επόμενη φορά που θα νιώσετε ότι χρειάζεστε να χαλαρώσετε, δοκιμάστε αυτήν την απλή άσκηση.
1 Καθίστε αναπαυτικά, με τα πόδια σας σταθερά στο πάτωμα, ίσια πλάτη και χαλαρούς ώμους. Πάρτε ένα μαρκαδόρο και σχεδιάστε έναν κύκλο, δεν πειράζει αν δεν είναι τέλειος, όπως έκανα και εγώ. 🤣


Όπως διαπιστώνετε μέχρι τώρα, οι σελίδες του εκτός από τις ζωγραφιές  μου είναι ακόμα άγραφες...
Εν καιρό, ελπίζω να αρχίσω να γράφω.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έχω αφορμές να χρωματίζω τις εικόνες που έχει αν δεν πλέκω, γιατί και το μπλέξιμο είναι από αυτές τις ασχολίες που με χαλαρώνουν!

Μια μικρή γεύση ήταν αυτή που σας έδειξα για το τι περιέχει αυτό το υπέροχο ημερολόγιο ευεξίας!
Μέχρι την άλλη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε, πως ότι σε κάνει να χαμογελάς ποτέ δεν είναι λάθος!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.