Ανοιξιάτικα δάκρυα αποχαιρετισμού στο τζάμι...
της βουκαμβίλιας...
Στιγμές ανθρώπου...
Λάμπει κρεμασμένο σαν πετράδι το φεγγάρι, στο στήθος του ουρανού...
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ και ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ σε όλους σας με υγεία!!!
Καλημέρα σας...
Τι κάναμε αυτή την φορά;
Ο τίτλος της ανάρτησης κάπου σας παραπέμπει ε;
Ε...ναι είναι αυτό που νομίζετε.
Τόλμησα να ξαναπιάσω το μολύβι και να το παίξω πως ζωγραφίζω σε φόντο ασπρόμαυρο...
Το θέμα είναι, πως χωρίς μαθήματα δεν μπορείς να κάνεις σωστή ζωγραφική, αλλά όταν σου αρέσει το κάνεις, όπως ένα παιδί...
Απλά χαίρεσαι και το διασκεδάζεις, όπως ακριβώς έκανα.
Ψάχνοντας για εικόνες στο διαδίκτυο, βρήκα στην αρχή το πορτραίτο της Φρίντα Κάλο...εδώ γελάνε!!🤣
Ελα όμως που οι δυσκολίες με τραβάνε σαν μαγνήτης! Οπότε, ότι δείτε παρακάτω είναι αποκλειστικά και μόνο η δική μου ευθύνη...
Μην παρεξηγήσετε σας παρακαλώ την Φρίντα που σας κοιτάζει γεμάτη απορία; γιατί έτσι ακριβώς με κοιτάζει και μένα για το θράσος μου!!😮
Το πρωτότυπο...
Το πρωτότυπο...
Χωρίς να πτοηθώ η γυναίκα, είπα να ψάξω εικόνες πιο βατές στο μπόι μου!
Ψάχνοντας στην ιαπωνική ζωγραφική ένα παράξενο πουλί μου έκανε εντύπωση και η προσπάθεια συνεχίστηκε στο ασπρόμαυρο φόντο!!
Το πρωτότυπο...
Σε βαλτοτοτόπι
τα φτερά απλώθηκαν
υγρό στοιχείο.
Μια τελευταία απόπειρα, έτσι για να περνά η ώρα μου...
Το πρωτότυπο...
Στην πανσέληνο
ερωτόλογα είπε
η αμυγδαλιά.
Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και πότε πότε σκάστε κανένα χαμόγελο στην ζωή και ας είναι δύσκολη...ομορφαίνει!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!
Εκεί που καθόμουν και έπινα το απογευματινό μου εσπρέσο με συνοδεία καλτσουνάκια και φράουλες,
μπροστα στον υπολογιστή, κάτι μου έλειπε...δεν είχα κάτι να απασχολήσω τα χέρια μου...
Εεεε τι έλειπε;...ιδέα!! ένα καπελάκι για να μην του καίει ο ήλιος το κεφαλάκι του!
Ακόμα ένα καπελάκι σε άλλη βερσιόν!! τι είναι γαλλικό, ή αγγλικό αυτό βρε παιδιά ε;😊
Και από ένα ζευγάρι παπουτσάκια, για την κοπελιά με μπαρετούλα με φιογκάκι,
 |
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να μην ξεχνάμε τα χαμόγελα που μας περιμένουν στην γωνία!!😃
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!
Να είναι καλά εκεί που έχουν πάει, να μας προσέχουν!!
Μας λείπουν!!!
Όλα τα συναισθήματα έχουν γραφτεί, δεν έχω να γράψω άλλα μαμά μου!! μου λείπεις εδώ και εξήντα χρόνια...
Της αυλής μου Σου το αφιερώνω!!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!
Αχ επιτέλους ζέστανε ο καιρός είπε η Άνοιξη!
 |
 |
Ο δυόσμος αγκάλιασε χαρούμενος την τριανταφυλλιά
Έχεις δίκιο της είπε η πολύχρωμη πεταλούδα ρουφώντας το νέκταρ από την μαργαρίτα..
Μα δεν έχει καμία μυρωδιά αυτό το λουλούδι είπε καθώς ακουμπούσε τις κεραίες της επάνω σε δυο ροζ τριανταφυλλάκια...
Χα..χα..χα.. μα δεν βλέπεις ότι αυτό που μυρίζεις δεν είναι αληθινό λουλούδι; της είπαν όλα μαζί!
Πως την πάτησα έτσι βρε παιδιά; αλλά πως να το καταλάβω που εδώ και μια εβδομάδα έχει βουλώσει η μύτη μου;
Εντάξει δεν έγινε τίποτα, μην στεναχωριέσαι, ξέρεις πόσες φορές το έχουμε πάθει και εμείς; τις είπαν με ένα στόμα οι πεταλούδες. Ελα εδώ, έχει λουλούδια αληθινά για όλες μας!!!
Η καφετιά πεταλουδίτσα χαμογέλασε με το πάθημα της και με ένα πέταγμα βρέθηκε και εκείνη ανάμεσα στην Ανοιξιάτικη παρέα της αυλής!!
Αυτή ήταν η συμμετοχή ,μου στο δρώμενο "ιστορίες της Άνοιξης" που κάνει η Μαρία στο κείμενο της.
Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα, Εκείνου που συγχώρησε τους εχθρούς Του και δίδαξε την αγάπη!!
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΑΝΤΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!
-Είμαι σίγουρος Ασημίνα μου. Σκέψου, σήμερα γίνεται 13 χρονών! Πως πέρασαν τα χρόνια; ολόκληρη δεσποινίδα έγινε!
Η οικογένεια του Περικλή τα έβγαζε πέρα τσίμα τσίμα. Τα οικονομικά τους δεν τους επέτρεπαν έξτρα έξοδα.
Όμως εδώ και καιρό ο Περικλής και η Ασημίνα οι γονείς της Ειρήνης, έκαναν φοβερή οικονομία για να μπορέσουν να πάρουν στην μοναχοκόρη τους, το δώρο που ήξεραν ότι το ήθελε πάρα πολύ.
Την έβλεπαν πως έλαμπαν τα μάτια της κάθε φορά που έβλεπαν ποδήλατο.
Η Ειρήνη τους δεν θα τους το ζητούσε ποτέ και το ήξεραν.
Ήταν μεγαλωμένη με αρχές και αξίες και καταλάβαινε την οικονομική τους κατάσταση.
Σήμερα όμως ήταν μια ξεχωριστή μέρα και περίμεναν πως και πως να ξυπνήσει η Ειρήνη και να έρθει για πρωινό.
-Καλημέρα μπαμπά μαμά, ακούστηκε ερχόμενη μέσα στην κουζίνα, που την περίμενε επάνω στο τραπέζι ένα φλυτζάνι ζεστό γάλα και ένα μεγάλο κομμάτι σοκολατένιο κέικ.
Καθισμένοι οι γονείς της με το μισοπιωμένο καφεδάκι τους, έριχναν κλεφτές ματιές και χαμόγελα ο ένας στον άλλον.
-Κάτι έχετε εσείς και χαμογελάτε; νομίζετε ότι δεν σας βλέπω; τους είπε καθώς έβαζε μια μεγάλη μπουκιά στο στόμα της από το μοσχομυριστό σοκολατένιο κέικ.
-Να της το πούμε; ρώτησε η Ασημίνα τον Περικλή.
-Περίμενε αγάπη μου να φάει το πρωινό της πρώτα.
-Τι να μου πείτε; είμαι περίεργη καλέ μπαμπά;
-Ελα Ειρήνη μου της είπε παίρνοντάς τη από το χέρι και οδηγώντας τη προς την έξοδο του σπιτιού.
Άνοιξε την πόρτα και τα γαλάζια μάτια της Ειρήνης άνοιξαν διάπλατα από την έκπληξη αντικρίζοντας στην αυλή τους ένα κατακόκκινο ολοκαίνουργιο ποδήλατο, με ένα τεράστιο ροζ φιόγκο δεμένο στο τιμόνι του.
Με μια κραυγή χαράς έτρεξε κοντά του, ενώ ένα ερωτηματικό σχηματίστηκε στο πρόσωπό της.
-Μα...τι... πως...
-Ναι Ειρήνη μου της είπε ο πατέρας της είναι δικό σου. Είναι το δώρο μας για τα γενέθλια σου!
Δεν ήξερε ποιον να αγκαλιάσει πρώτα, τους γονείς της ή το ολοκαίνουργιο κόκκινο ποδήλατο της...
Αφού πέρασαν οι πρώτες χαρούμενες στιγμές και η Ειρήνη κατάλαβε πως δεν ήτα ψέματα αυτό που έβλεπε μπροστά της, αγκάλιασε τους γονείς της και τους έσκασε δυο από τα πιο γλυκά φιλια της.
-Έλα Ασημίνα μου ας την αφήσουμε μαζί του θα έχουν πολλά να πούνε.
Και δεν είχε άδικο ο πατέρας της.
Η Ειρήνη το κοίταζε, το χάιδευε, στο τιμόνι, στα πετάλια, στο όμορφο καλαθάκι του, δεν το πίστευε ότι αυτό το πανέμορφο κατακόκκινο ποδήλατο ήταν δικό της.
Ηταν το όνειρό της από μικρή και τώρα έγινε πραγματικότητα.
Μια ηλιαχτίδα που μόλις πρόβαλε μέσα από την φυλλωσιά της ακακίας τους της φάνηκε πως της χαμογέλασε, σαν να της έλεγε...
-Άντε τι περιμένεις; ανέβα και απόλαυσε την βόλτα σου.
Έπιασε το τιμόνι, πάτησε τα πετάλια, η καρδιά της άρχισε να χτυπάει, το κόκκινο ποδήλατο της και εκείνη ένιωσαν για πρώτη φορά τον αέρα να τους χαϊδεύει, καθώς άρχιζαν το ταξίδι τους μαζί.
-Εμείς οι δυο θα περάσουμε υπέροχα ε;
*************
Με αφορμή την φωτογραφία με το ποδήλατο επάνω που μου κληρώθηκε, από την Μαίρη με την γήινη ματιά που διοργανώνει με επιτυχία το δρώμενο της μίνι σκυτάλης
Να είστε όλοι καλά να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να μην ξεχνάτε πως ένα χαμόγελο ομορφαίνει την μέρα μας...μοιραστείτε το!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!
Ο Άλλος μου εαυτός.
-Τι μου λες; πως δεν έχω εγώ αυτοπεποίθηση;
-Έτσι νομίζω.
-Και από που το κατάλαβες;
-Δεν βλέπω να το προσπαθείς...
-Τι θέλεις να πεις, για κάνε μου το λιανά;
-Να, δεν βλέπω να ενδιαφέρεσαι και πολύ για την εξωτερική σου εμφάνιση.
-Τι θα ήθελες να κάνω δηλαδή;
-Ας πούμε να έκανες ένα make over;
Να άλλαζες λίγο την εμφάνισή σου; το χρώμα των μαλλιών σου στο πιο μοντέρνο; όλο με ένα t-shirt και ένα παντελόνι κυκλοφορείς.
Δοκίμασες να βάλεις ένα φόρεμα;
-Μα αυτά με βολεύουν. Εσύ νομίζεις ότι η εξωτερική εμφάνιση παίζει ρόλο στην αυτοπεποίθηση μας;
-Δεν θα σου άρεσε να θαυμάζουν γι αυτήν; Δεν απορείς που κάποιοι σε κοιτάζουν περίεργα;
-Ε...και; δεν με πειράζει και αν δεν αρέσω, τα έχω καλά με μένα και με όσους με αποδέχονται όπως είμαι.
Αυτοπεποίθηση είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου και να ξέρεις να πατάς γερά στα πόδια σου.
Αυτοπεποίθηση, δεν είναι μόνο η εμφάνιση, είναι ο αυτοσεβασμός στον εαυτό σου και στον άνθρωπο πάνω από όλα.
Αυτοπεποίθηση είναι ακόμα πολύ περισσότερα, που για να τα αναλύσουμε θα χρειαζόμασταν πολλές ώρες...σου έλυσα τις απορίες σου;
Μα πες μου ποιος είσαι εσύ και μου κάνεις τόσες ερωτήσεις;
-Ο άλλος σου εαυτός!
Αυτοπεποίθηση δεν είναι το ''Αρέσω''
Αυτοπεποίθηση είναι το ''Δεν πειράζει κι αν δεν αρέσω'
Αυτό ήταν το γνωμικό και το θέμα, που έπρεπε να πατήσουμε επάνω στην έννοια του.
Με τίτλο "τα γνωμικά εμπνέουν" #2 που διοργανώνει με επιτυχία η Μαίρη με την γήινη ματιά. για δεύτερη φορά.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που της δώσατε!!
Την πρωτιά την πήρε η Κανελλάκι μας, αλλά πολύ κοντά ήταν και άλλες συμμετοχές.
ΕΔΩ θα διαβάσετε όλες τις όμορφες συμμετοχές.
Ραντεβού στα επόμενα...
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...
