Από καιρό τώρα είχε πάρει το μάτι μου την πρόσκληση της Μίας που καλούσε, όποιον ήθελε να πάρει μέρος σε ένα δρώμενο με θέμα τα φύλλα, σε όποια μορφή τους...
Με ξέρετε πια, να μην δω πρόσκληση τσούπ να μην χάσω...😊
Το θέμα ήταν ότι δεν ήξερα πως με το ίντερνετ θα είχα πρόβλημα σχεδόν ένα μήνα και δεν ήμουν σίγουρη αν θα μπορούσα να κάνω ανάρτηση μέσα στην ημερομηνία...
Στο μεταξύ βρέθηκα στα Γιάννενα και εκεί μέσα σε τόσο όμορφα τοπία, στολισμένα με τα χρώματα του φθινοπώρου...
φυσικό ήταν το μυαλό μου να πάει στα φύλλα και άρχισα να τα βλέπω με άλλο μάτι, το μάτι της δημιουργίας...εκείνα δεν ξέρω με τι μάτι με έβλεπαν που ήθελα να πάρω στην Κρήτη...μα τόσο μακρινό ταξίδι θα πάμε; σαν να τα (άκουγα) να λένε μεταξύ τους...ένα φύλο που δεν είχε ακόμα πάρει το χρυσαφένιο του χρώμα, είπε στα άλλα...καιρός ήταν να κάνουμε και εμείς ένα ταξίδι και που ξέρεις μπορεί να γίνουμε πιο όμορφα από ότι είμαστε...πιο όμορφα αποκλείεται να γίνουμε κοίτα γύρω σου την φύση, κοίτα δέντρα, τα χρώματα μας και πες μου αν αυτό το πορτοκαλοκίτρινοκόκκινο στρωμένο χαλί δεν σου αρέσει.
Ναι δεν αντιλέγω, αλλά εγώ να...θα ήθελα να ζήσω και μια περιπέτεια, να δω και άλλους τόπους. Ετσι κι αλλιώς η μοίρα μας είναι να ξεραθούμε και να πέσουμε κάτω, μέχρι να γίνουμε λίπασμα, για τα επόμενα χρόνια.
Γι αυτό περιμένετε να δούμε τι θα μας κάνει αυτή που μας μάζεψε...
Αυτή που σας μάζεψε χρυσά μου, έστειψε το μυαλό της να βρει τι θα σας κάνει, αφού έψαξε, έψαξε και ιδέα δεν της κατέβαινε...θυμήθηκε πάλαι ποτέ κάτι ζωγραφισμένα φύλα που είχε φτιάξει η Αριστέα εδώ και μην μου πείτε πως την ξεχάσατε;
Καλά μην περιμένετε να δείτε τόση τελειότητα, ντάξει;😯
Μια προσπάθεια ήταν η ζωγραφική επάνω στα φύλλα. Καλά την κάναμε την προσπάθεια... τώρα τι τα κάνουμε τα ζωγραφισμένα οέο;🤔
Τα έβαλα επάνω σε ένα λευκό χαρτόνι ατάκτως ερρι(γ)μμένα (ναι το ξέρω η λέξη δεν υπάρχει,) 🤣και τα άφησα εκεί, να περιμένουν την απόφαση μου!!
"Σαν τελευταίο φύλλο"
Σαν τελευταίο φύλλο, που νιώθει ανατριχίλα στο άγγιγμα τ ανέμου, έτσι και εγώ καλέ μου φοβάμαι μην σε χάσω, στην άκρη όταν θα φτάσω.
Σαν τελευταίο φύλλο, που ο άνεμος το πήρε, το σκόρπισε μακριά μου, έτσι και συ καρδιά μου, να ξέρεις δεν θ αντέξω, πως φεύγεις να πιστέψω.
Ο χωρισμός σου είναι πληγή που αιμορραγεί, σαν τελευταίο φύλλο, που έπεσε στην γη! 🍁
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στην πρόσκληση της Μίας να δημιουργήσουμε με φύλλα.