ΚΑΤΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ...ΠΕΡΆΣΑΝΕ...

Θα ήθελα να άρχιζα αυτήν την ανάρτηση μου αλλιώς, όπως το κάνω εδώ και έντεκα χρόνια συνεχώς.

Αλλά δεν νιώθω καλά να αρχίσω χαρούμενα  όταν μαθαίνουμε πως υπάρχουν (όχι πως δεν το ξέρουμε,) καθεστώτα και κοινωνίες που θεωρούν ακόμα την γυναίκα κτήμα τους και την σκοτώνουν γιατί δεν έβαλε σωστά την μαντήλα.

Δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου τι περνάνε οι γυναίκες παντού σε όλο τον κόσμο και πόση καταπίεση υφίστανται. Η βία κατά των γυναικών με ότι αυτό  συνεπάγεται είναι η πιο επαίσχυντη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δεν υπάρχει διαχωρισμός ούτε σύνορα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πάντα θα υπάρχουν γυναικεία θύματα, που θα πληρώνουν το τίμημα απλά γιατί γεννήθηκαν γυναίκες.

Το ξέρω δεν ήταν το θέμα μου αυτό, αλλά με συγκλόνισε το γεγονός, γι αυτό θέλησα να αφιερώσω λίγες λέξεις, που δεν νομίζω να έχουν κάτι να πουν παραπάνω από ότι έχει ειπωθεί μέχρι τώρα!  

Δεν ήταν και τόσο προτεραιότητα να σας ενημερώσω πως συμπληρώθηκαν κι όλας 11 χρόνια που τα λέμε εδώ μέσα, όταν συμβαίνουν τόσα γύρω μας.

Σεπτέμβρης ήταν και τότε το...2011 έτσι ενημερωτικά και κάθε φορά που έρχεται μου θυμίζει την αρχή της  σχολικής χρονιάς που σαν πρωτάκι έκανα τα πρώτα μου βήματα στον αχανή κόσμο των  μπλόκερς.

Πόσα δεν έχουμε πει όλα αυτά τα χρόνια! τα ξέρετε χαρτί και καλαμάρι όλα!

Πόσα δεν έχω μάθει(Δημιουργίες)και πόσο με βοήθησε να γίνω καλύτερος άνθρωπος οι συντροφιά μαζί σας.

Ενα μεγάλο ευχαριστώ για όλα τα χρόνια που περνάτε και τα λέμε, για τα χαμόγελα που μοιραστήκαμε, μέσα από τα δύσκολα και τα εύκολά μας.

Δεν θα σας άφηνα εννοείτε χωρίς κέρασμα...από το ίντερνετ.

και ένα απλό παγωτάκι από τα χεράκια μου. 

Να είστε όλοι καλά και να προσέχετε τον εαυτό σας και τους άλλους.

Καλή εβδομάδα από αύριο σε όλους εύχομαι από καρδιάς!! 🧡