"Κείμενα και φωτογραφίες,
του Νίκου ΨΙΛΑΚΗ."
Τάφος αρχαίος ξεχασμένος σε κάποια γωνιά του κρητικού νότου. Θαλαμωτός, λαξευμένος εξ ολοκλήρου στον βράχο. Κι αργότερα χριστιανικός ναός. Βρήκαν οι παλιοί το σπήλαιο, έφτιαξαν πρόχειρα μια πόρτα, διαμόρφωσαν κάπως τον χώρο και έκαναν ιερό το εσώτατο τμήμα του. Καμπάνα δεν είχαν. Δεν την χρειάζονταν. Ποιος θα την άκουγε σε τέτοια ερημιά;
Μακρά η ιστορία του τόπου. Μακρά και των τάφων αυτής της μορφής. Χρησιμοποιούνταν ξανά και ξανά, φιλοξενούσαν δυο και τρεις και τέσσερις γενιές. Αλλοι πρώιμοι μινωικοί, άλλοι των μυκηναϊκών χρόνων, μαρτυρούν ότι εδώ, στον έρημο σήμερα νότο, υπήρχε ζωή.
Ανθρωποι που ζούσαν, ερωτεύονταν, γεύονταν τις όμορφες και τις άσχημες στιγμές και πέθαιναν, αφήνοντας άλλους στο πόδι τους.
Μπαίνουμε και εμείς σε τούτο το άδυτο. Είναι λιτό, απλό, φτωχικό. Υγρασία δεν έχει. Ξηρό το κλήμα του νότου, βοήθησε να σωθούν από την φθορά πρόχειρες κατασκευές βοσκών ή ψαράδων. Λίγες μικρές εικόνες κρέμονται στα τοιχώματα. Και δυο καντήλια σβηστά. Ο Νικήτας που μας συνοδεύει στο ταξίδι , τα ανάβει. Ετσι επιβάλλουν οι συνήθεις του τόπου.
Στα τοιχώματα στρώσεις οι κάπνες. Αλλες μένουν, άλλες απολεπίζονται με τα χρόνια, μαζί με το πέτρωμα και πέφτουν. Εδώ μπορείς να μαντέψεις όσα δεν λέχτηκαν και δεν γράφτηκαν ποτέ. Και όσα μαρτυρούν τον πολυδύναμο ρόλο των ερημικών ναών μας. Κέντρα λατρείας , αλλά και τόποι καταφυγής. Σε τέτοιους χώρους διανυκτέρευαν ανα τους αιώνες οι ταξιδιώτες, οι περαστικοί που νύχτωναν στους δρόμους, οι βοσκοί και οι ψαράδες. Φιλόξενοι ήταν πάντα οι Αγιοι της ερημιάς.
Ναός και τούτος λοιπόν. Αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο. Τον βλέπουμε σε μια προχειροφτιαγμένη εικόνα, χαρτί λιθογραφίας κολλημένο σε ξύλο. Βλέπουμε και την Βρεφοκρατούσα. Άλλους αγίους δεν έχει. Δεξιά, ένα ξεφτισμένο χαρτί.
Άγνωστο πόσα χρόνια βρίσκεται εδώ. Άγνωστο...
Φεύγουμε. Ο Άγιος μένει. Κάποτε, κάποιος άλλος θα ανοίξει την πρόχειρη ξύλινη πόρτα. Ισως κάποιος παπάς θα λειτουργήσει.
Ο Άγιος περιμένει. Ο Άι Γιώργης της μοναξιάς!
Μου αρέσουν φίλοι μου αυτά τα μικρά άγνωστα σπληλιαράκια που φιλοξενούν την ελπίδα του κόσμου.
Έχουμε μπει στην καθημερινότητα μας από σήμερα και ας είναι όλα καλά για όλο τον κόσμο!
Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και με την καινούργια χρονιά περισσότερα χαμόγελαααα! 😄😄😄
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!
Ένα ακόμα εξαιρετικό κείμενο του Ψιλάκη που χάρη σε σένα Ρούλα μου, θα διαβαστεί και θα εκτιμηθεί από τους φίλους σου και πολύ σ' ευχαριστούμε γι αυτό το δώρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα του Αη Γιαννιού, το να τιμάμε και Αη Γιώργο είναι ότι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε, μεγάλη η χάρη και των δυο!
Καλή φωτεινή βδομάδα εύχομαι με πολλά χαμογελαστά ΑΦιλάκια αγάπης! <3
Ωραία ιστορία και σ'ευχαριστώ που εξαιτίας σου την έμαθα. Νόμιζα ότι θα μιλούσες για τον Αη Γιάννη λόγω της ημέρας. Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά
Φιλάκια
Μαέστρος του λόγου ο Ψιλάκης! Κι έχει πολλά τέτοια σπληλιαράκια στο νησί, που είναι όντως υποβλητικά και με απίστευτη ενέργεια εντός τους. Να χαίρεστε και τον Γιαννάκη σας, Ρουλάκι μου 🧡
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Άγιος της μοναξιάς! Κοίτα τώρα τι μπορεί να σκεφτούν οι άνθρωποι. Και σε πιο μέρος ε; Ρούλα μου, μού αρέσει, που ξεσκαλίζεις τέτοια κείμενα, καλή μου φίλη και φέρνεις στο φως πράγματα ιδιαίτερα, που δεν γνωρίζουμε εύκολα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά, αγαπημένη φίλη. Φιλιά στέλνω και χρόνια σας πολλά για το Γιάννη σας.
Πραγματικός θησαυρός η γνώση της παράδοσης της Κρήτης κι ο Ψιλάκης την καταγράφει με τρόπο μοναδικό! Πολύ όμορφος ο λόγος του γεμάτος εικόνες, συναίσθημα και πίστη. Σ' ευχαριστούμε Ρούλα μου γι αυτά τα κείμενα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά κι ευχές στο μικρό Γιαννάκη!
Στα σπηλιαράκια τόση ομορφιά !!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστούμε αγαπημένη....σε φιλώ και να χαίρεσσι το Γιαννάκη σας. Γερός, δυνατός και καλότυχος !!!!!