Μα...πόσες χαρές πχιά; 10-10-2020

 Όταν λέμε πόσες, το εννοούμε παρεάκι μου.. Και για να μην σας αφήνω σε απορία λέω να το πάρουμε από την αρχή ε; τι λέτε;

Πριν λίγο καιρό θα θυμάστε που μοιράστηκα μαζί σας την χαρά του αρραβώνα  του εγγονού μας;

Ε.. αυτή την φορά θα μοιραστώ μαζί σας τον πολίτικό γάμο, της Εγγονής μας της Έρρικας.

Θα μου πείτε γιατί δεν έκανε θρησκευτικό; εεε θα τον κάνουν και αυτόν αργότερα, αφού ένα τσιλιβιθρόνι θέλει να εξερευνήσει την ζωή σε λίγους μήνες...

Τα παιδιά ήθελαν να γίνει ο γάμος στο δημαρχείο των Μοιρών, ένα μεγάλο χωριό από όπου κατάγεται ο γαμπρός μας, για να γιορτάσουν και εκεί το γεγονός, αφού ο Θρησκευτικός θα γίνει εδώ στο Ηράκλειο, όποτε να είναι όλοι ευχαριστημένοι.!!

Μπορώ να πω ότι ήταν εξαιρετική ιδέα, αφού ότι περάσαμε δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερο..!!!

Μόλις φτάσαμε εκεί, στον κεντρικό δρόμο γινόταν λαϊκή, και επειδή δεν υπήρχε άλλος δρόμος να φτάσουμε στο δημαρχείο, έπρεπε να   περάσουμε  μέσα από τα ζαρζαβατικά..🤣🤣

Και σιγά να μην μας σταματούσε μια λαϊκή... περάσαμε από μέσα, καμαρωτοί δεχόμενοι τις ευχές και τα πειράγματα του κόσμου...🤣

Φτάνοντας στο δημαρχείο το βρήκαμε κλειστό. Ούτε αυτό μας πτόησε...

Το ραντεβού για τον γάμο ήταν 1 η ώρα και η δήμαρχος πουθενά...

Πέφτει τηλέφωνο.. κυρία δήμαρχος που είστε; σας περιμένουμε για τον γάμο..

Αααα συγνώμη το ξέχασα έρχομαι αμέσως...το τι καζούρα  έπεσε δεν λέγεται...🤣🤣

Σε δύο λεπτά ήταν εκεί ρωτάει τα παιδιά. Θέλετε μήπως να κάνουμε  εδώ έξω την διαδικασία του γάμου; Αλλιως μέσα θα έρθουν μόνο 4 άτομα. Το ζευγάρι και οι κουμπάροι μάρτυρες.

Γιατί όχι λένε εκείνα. Εδώ περάσαμε όλη την λαϊκή σ αυτό θα σταθούμε;

Σε πέντε λεπτά είχαν τελειώσει και έμενε να υπογράψουν.

Ελα όμως που δεν υπήρχε κανένα τραπέζι γύρω!!!

Για αυτό στεναχωριέστε; πετάγεται η νύφη...την λαϊκή τι την έχουμε; Ένα καφάσι θα κάνει χρέη τραπεζιού...

Εδώ το πειστήριο το καφασακίου! 🤣

Δεν νομίζω να έχει γίνει πολιτικός γάμος με τόση περιπέτεια και με τόσα γέλια...

Θα έχουν να λένε στο παιδί τους όταν μεγαλώσει, πως όλες τις αναποδιές τις γύρισαν υπέρ τους

Παντρεμένοι πια, ξαναπέρασαν από που λέτε;

Μα ναι...από την λαϊκή🤣 με την Ρίσκα το σκυλάκι τους που δεν έλειψε στιγμή από κοντά τους και με πόζες παρακαλώ!

Εδώ το ευτυχισμένο ζευγάρι..

Πλέοντας σε πελάγη χαράς περιμένοντας το μωράκι τους!

Αγαπημένα μου να σας ευλογεί ο Θεός και να χαμογελάτε έτσι σε όλη σας την ζωή.!!!

Να μας επιτρέψετε να σας κεράσουμε  λικεράκι ρόδι για γούρι...

και μπουμπουνιέρα με τα γλυκάκια και μπουκιές καλτσιουνάκι!! 

Ευχομαι και στων παιδιών σας να αξιωθείτε όλοι να τα καμαρώσετε!! 

Και όπως καταλαβαίνετε παρεάκι μου πρέπει να ετοιμάζουμε τα μωρουδιακά, για το μικρούλι μας  και για εμάς τις πρόγιαγιαδες και τους πρόπαππούδες τις πάνες...🤣 

Μα πόσες χαρές πχιά;

Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα μην ξεχνάτε, πως  μπορείτε να γυρίστε υπέρ σας τις αναποδιές όταν έρχονται. Αρκεί να δείτε και την καλή πλευρά της ζωής που σίγουρα υπάρχει.!!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!

   

ΚΟΜΜΑΤΙΑ ... ΟΥΡΑΝΟΎ!!!

Αυτή την φορά δεν θα πω τίποτα δικό μου.

Απλά μόνο ο ουρανός θα είναι δικός μου...αφού τον έκλεισα στο κλικ του φακού μου...

Θα αφήσω να μιλήσουν εκείνοι που εμπνέονται από τα κομμάτια του δικού τους ουρανού..

Όλα τα κείμενα είναι από εδώ. 

«Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι

ουρανέ, φίλε μακρινέ

πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή

πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη πώς ν’ αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό

αχ ουρανέ πόνε μακρινέ…»

(Νίκος Γκάτσος) 

«Μες στο βαθύ ουρανό

Κάθε βουνό κι η υπογραφή του»

(Ελύτης, Εκ του πλησίον)

«Nα λες ουρανός κι ας μην είναι»

( Γ. Ρίτσος, από τα Μονόχορδα)

Πάλι ὁ οὐρανὸς ἀνοίγει ἐδῶ τὴν πύλη.
Πάλι σηκώνει τὴ σημαία
Ἐμεῖς μπαίνουμε χωρὶς φόβο
Τὰ μάτια τὰ πουλιὰ μαζί μας μπαίνουν
Ἀστράφτει ἡ πολιτεία ἀστράφτει ὁ νοῦς μας
Ἡ φαντασία τοὺς κήπους πλημμυράει
Εἶναι παιδιὰ ποὺ στέκονται στὶς βρύσες
Κορυδαλλοὶ στοὺς ὄρθρους ἀκουμπᾶνε
Στὶς λεμονιὲς ἄγγελοι χορτάτοι
Εἶναι ἀηδόνια ποὺ παντοῦ ξυπνᾶνε
Φλογέρες παίζουν ἔντομα βουίζουν
Εἶναι τραγούδια ἡ στάχτη τῶν νεκρῶν
Καὶ οἱ νεκροὶ κάπου ἀναγεννιοῦνται πάλι
Ὁλοῦθε μᾶς μαζεύει ὁ Θεὸς
Ἔχουμε χέρια καθαρὰ καὶ πᾶμε.
ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ

 «Θαυμάσια που τρέχει ο ουρανός ,αν κρίνεις απ’ τα σύννεφα»

(Ελύτης, Εκ του πλησίον)

ὅλοι τρέχανε στὸν μικρὸν ἄγγελο ποὺ μοίραζε οὐρανό!

                                          Διψᾶμε γιὰ οὐρανό.

                                             (Σαχτούρης Μίλτος )

ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ

Από την κλειδαρότρυπα κρυφοκοιτάω τη ζωή
την κατασκοπεύω μήπως καταλάβω
πώς κερδίζει πάντα αυτή
ενώ χάνουμε εμείς.
Πώς οι αξίες γεννιούνται
κι επιβάλλονται πάνω σ’ αυτό που πρώτο λιώνει:
το σώμα.
Πεθαίνω μες στο νου μου χωρίς ίχνος αρρώστιας
ζω χωρίς να χρειάζομαι ενθάρρυνση καμιά
ανασαίνω κι ας είμαι
σε κοντινή μακρινή απόσταση
απ’ ό,τι ζεστό αγγίζεται, φλογίζει…
Αναρωτιέμαι τι άλλους συνδυασμούς
θα εφεύρει η ζωή
ανάμεσα στο τραύμα της οριστικής εξαφάνισης
και το θαύμα της καθημερινής αθανασίας.
Χρωστάω τη σοφία μου στο φόβο∙
πέταλα, αναστεναγμούς, αποχρώσεις
τα πετάω.
Χώμα, αέρα, ρίζες κρατάω∙
να φεύγουν τα περιττά λέω
να μπω στον ουρανό τού τίποτα
με ελάχιστα.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ

Ούτε ένα αστέρι μακρινό δε θα ‘χω να σου δώσω

ούτε πεφτάστερο μάς δίνει ο ουρανός

δεν έχω κλείσει την καρδιά – μα είμαι φτωχός

πού να ‘βρω άλλο φθινόπωρο στα μάτια, να σου δώσω;

(απόσπασμα) Βύρων Λεοντάρης

1. Ωραίο να ζεις ξαλαφρωμένος τ’ ουρανού το βάρος
2. Και μη ρωτάς γιατί θλιμμένος είμαι(απόσπασμα)
Είναι που σου χρωστώ πολύ ουρανό
Κι εγώ δεν έχω παρά λίγο χώμα
ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ

ΕΛΥΤΗΣ

1. Ποίηση πάντοτε είναι μία όπως ένας είναι ο ουρανός

2. Ναοί στο σχήμα τ’ ουρανού

3. Διψώ ένα στόμα να μου πει: ΟΥΡΑΝΟΣ και να παλεύουμε μαζί στο Δέλτα των Ελπίδων.

                                      ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

                           Πάνε τώρα δυό μήνες. Δεν κάνω άλλο τίποτε.
                        Τα χέρια μου βρίσκονται σε αδιάκοπη κίνηση:
                                        Ξεφορτώνω ουρανό στις ψυχές των ανθρώπων
                                         ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Κι ένα απόσπασμα από το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου, «Σχέδια στη νύχτα»:

«Στο τεντωμένο τύμπανο του ουρανού
το ποδοβολητό του χρόνου δεν σταμάτησε.
Ένα φεγγάρι κάτασπρο πάει να δύσει.
Και τα κορμιά μας
μένουν το σύνορο που όλο αλλάζει
ανάμεσα σ’ εκείνο που έφυγε
κι εκείνο που έρχεται»

«Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς (κανείς)»!
Νίκος Καρούζος

«Βρέχει με απόλυτη ειλικρίνεια.
Άρα δεν είναι φήμη, ο ουρανός
υπάρχει
και δεν είναι το χώμα λοιπόν
η μόνη λύση
όπως ισχυρίζεται ο κάθε τεμπέλης νεκρός.»
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

αγάπησέ με
δεν έχω άλλο κλαδί να κρατηθώ
άλλο ουρανό
ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ(απόσπασμα)

Τ’ αδέρφια μου που χάθηκαν εδώ κάτω στον
κόσμο
Είναι τ’ αστέρια που τώρα ανάβουν ένα- ένα
στον ουρανό
ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

εκείνο το ατίθασο κόκκινο τ’ ουρανού (απόσπασμα)

βουβαίνονται στην παραλία οι φανοστάτες
που άλλοτε ψιθύριζαν εκστατικά το όνομά της
μια βάρκα μόνη αργά λικνίζεται
σε σκοτεινά νερά
εκείνο το ατίθασο κόκκινο τ’ ουρανού
τώρα δειλά αποσύρεται στο βάθος
ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗ

Θέλησα να τελειώσω αυτή την ανάρτηση με τα λόγια του μεγάλου μας Νίκου Καζαντζάκη...

Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα,

κρατείστε  από ένα κομμάτι ουρανού δικό σας.

Μην ξεχάσετε να του χαρίσετε ένα χαμόγελο...

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...

ΚΛΗΡΩΣΗΗΗΗΗΗ...!!!

Νομίζατε παρεάκι μου πως μετά τα όμορφα σχόλια σας στο φιλόξενο σπιτικό της Ρένας, θα σας άφηνα απλά με ένα ευχαριστώ και ένα κέρασμα που δεν μπορείτε να το γευτείτε;

Οοοοχι βέβαια!

9 χρόνια τώρα που μου κρατάτε συντροφιά σίγουρα θα υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος να σας πω ευχαριστώ!!

Μακάρι να μπορούσα να στείλω σε όλους σας κάτι από μένα...

Είναι λίγο δύσκολο αυτό,

όπως καταλαβαίνετε...όμως μία από τις φίλες θα  κερδίσει ένα μικρό αναμνηστικό δωράκι αφού θα κάνω μια κλήρωση για να δούμε ποια θα είναι η τυχερή...

Ξέρω ότι η τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ μπροστά και μια κλήρωση θα μπορούσε να γίνει με ηλεκτρονικό τρόπο.

Όμως θα χαλούσα την παράδοση που εδώ και 9 χρόνια κάνω με τον απλό  παραδοσιακό τρόπο.

Κλασικά, γράψιμο τα ονόματα...

Κόψιμο τα χαρτάκια με τα ονόματα

που θα ξαναγραφτούν για να γίνουν ρολάκια,

Μπήκαν με αγάπη σε μια καρδούλα,

δωράκι της φίλης μας της Χαράς.

Και η χερούκλα μου 🤣τράβηξε ένα χαρτάκι που ανοίχτηκε και...

Το όνομα της φίλης μας της Μαρίας Γ. πρόβαλε να διεκδικήσει την τύχη της!!!

Μαρία μου ένα αναμνηστικό δωράκι θα σου σταλεί αν έχεις την καλοσύνη να μου στείλεις στο μέηλ  μου, την διεύθυνσή σου!!

roulamakedonisa@gmail.com

Σου εύχομαι να είσαι τυχερή και σε πιο ουσιαστικά πράγματα και αξίες στην ζωή σου...

Να με συμπαθάς που δεν σου λέω τι είναι, αλλά ας είναι έκπληξη ε;!! 

Πολύ χάρηκα για σένα!!

Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, και μην χάνετε τις ευκαιρίες να χαμογελάτε.

Να μια αφορμή...ένα ρακοπότηρο μπορεί κάλιστα να φιλοξενήσει, μυρωδάτα ροζ γαρυφαλλάκια!!

Για εσάς!!! 

Μην ξεχνάτε, το χαμόγελο μακραίνει την ζωή!!!😊

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...

BLOGGERS TALKING CHALLENGE #2

 Σεπτέμβρης... ένας μήνας πολύ σημαντικός για μένα...
Αλλα είχα στον νου μου να κάνω...
Κοίτα όμως να δεις καμιά φορά κάτι συμπτώσεις, που λες ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο. 
Μια πρόσκληση από την Ρένα μας, η οποία  μέσα στον χαμό που γίνεται όταν επιστρέφουμε από τις διακοπές   πρόλαβε η αθεόφοβη να πάρει μέρος στο δρώμενο που κάνει η  φίλη μας η Κατερίνα με σκοπό να γνωριστούμε λίγο περισσότερο μεταξύ μας... στο...φιλόξενο σπιτικό της φίλης μας να πιουμε καφέ και να παίξουμε... BLOGGERS TALKING CHALLENGE #2...

Μόλις τελείωσε το ξεσκόνισμα  το σφουγγάρισμα και  έκανε λαμπίκο το σπιτικό της , σου λέει τώρα είναι η ώρα να καλέσω την φίλη μου την Ρούλα να την φιλοξενήσω, να δούμε τι θα μας πει και ελόγου της...
Και εγώ,να μην ακούσω πρόσκληση ε; 
Φιλενάδαααα... τροχάδην  έρχομαι να τα πούμε,ετοίμασε τα ..δέοντα 🤣 
 Όσοι έχετε την διάθεση, να μάθετε κάτι περισσότερο για την αφεντιά μου,κοπιάστε  από της  Ρένας μας ,στο...  

 Το ότι θα περάσουμε ωραία είναι δεδομένο και πιστέψτε με, δεν θα χάσετε τον χρόνο σας..!!
ΕΔΩ...θα βρείτε όλες τις συμμετοχές...

Να  περνάτε καλά...και θα τα πούμε  με εκπλήξεις εκεί...

Σας ευχαριστώ πολύ για την παρεούλα!!

ΕΛΑΦΡΎ ΚΑΙ.. ΥΓΙΕΙΝΌ....

Οχι δεν θα κάνω την μαγείρισσα γιατί δεν είμαι...
Απλά κάποιες φορές σου έρχονται κάποιες ιδέες όταν σκέφτεσαι ..πάλι το ίδιο;
Κανονικά θα έπρεπε να την σκεφτώ στην αρχή του καλοκαιριού, αλλά, μια χαρά μου ήρθε και προχθές που σκεφτόμουν τι να ψήσω πάλι...
Υπάρχουν χιλιάδες συνταγές για φασολάκια μαυρομάτικα...
Ναι περί αυτού του οσπρίου πρόκειται να σας πω, για όσους τους αρέσουν, που ένας από αυτούς είναι και το έτερον μου ήμισυ...
Πάντα υπάρχουν στο ντουλάπι της κουζίνας...και συνήθως τα κάνουμε σαλάτα...
Τα έβρασα λοιπόν ως συνήθως...

Ομως τι κάνεις όταν στο ψυγείο σου έχουν μείνει από ένα κολοκυθάκι, μια μελιτζάνα μια πιπεριά κόκκινη;
Θα μου πείτε κάνουμε μια ωραία σάλτσα...
Αμ δε; έχουμε μια ιδέα και την υλοποιούμε χα..χα..
Κόβουμε κυβάκια  όλα τα λαχανικά μας ,σε μια λεκανίτσα  ένα κρεμμύδι σε
φετούλες, μια μικρή πατατούλα, (την επόμενη φορά θα βάλω και μανιτάρια που δεν είχα) μια ντομάτα κομμένη. και ότι άλλο λαχανικό μας τύχει..

τα  πασπαλίζουμε με ότι μυρωδικό προτιμάμε, εγώ έβαλα, πάπρικα καπνιστή, λίγο κάρυ μια κουταλιά νοστιμιά μάτζι, αλάτι πιπέρι και ελαιόλαδο.

Τα ανακάτεψα  να πάνε παντού τα μυρωδικά και να λαδωθούν όλα καλά καλά. 
Τα έβαλα σε ένα πυρεξάκι,έβαλα λίγο άσπρο κρασί.

 τα σκέπασα με αλουμινόχαρτο για μια ωρίτσα στους 250 βαθμούς

 Εβγαλα το αλουμινόχαρτο και τα άφησα  ακόμα μισή ώρα  να πιουν τα ζουμάκια τους, να μείνουν με το λάδι τους και να ξεροψηθούν.

Σερβιρίστηκαν επάνω από τα μαυρομάτικα...και ήταν τέλεια, μαζί με φρεσκοψημένο μυρωδάτο ψωμάκι..!!
 καλή σας όρεξη!!!

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάπου αυτή η εκδοχή, αλλά εμάς μας άρεσε και σας την προτείνω παρεάκι μου για όσους λάτρεις των μαυρομάτικων φασολακίων!!!
Να είστε όλοι καλά, να κάνετε ότι αγαπάτε,να ελπίζετε  πως τα πράγματα θα πάνε καλύτερα...και να θυμάστε, πως ένα χαμόγελο ποτέ δεν έβαψε κανέναν.!!!   
Σας ευχαριστώ πολύ, που περνάτε και τα λέμε.!!!

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΟΙ... ΑΦΟΡΜΈΣ...!!!

Δεν ξέρω τι να φταίει από όλα...
Να είναι αυτό το παράξενο  καλοκαίρι;
Να είναι οι πρωτοφανείς καταστάσεις που δεν έχουμε ξαναζήσει;
Να είναι που  έφτασαν  και εδώ τα έκτακτα μέτρα; 
Να είναι που κυκλοφορούμε με μάσκες  μέσα κι έξω σαν τους εξωγήινους;
Να είναι που όσο και να θέλεις να μην φοβηθείς, τρέμεις για την υγεία των αγαπημένων σου;
Να είναι αυτή η υποψία που βλέπεις στα μάτια των άλλων ,όπως και εσύ άλλωστε το ίδιο κάνεις..που όσο και να θέλεις  να την κρύψεις  φαίνεται;
Να είναι που θες να πας κόντρα στον φόβο και σε όλα αυτά,βρίσκοντας διεξόδους αφού οι αφορμές για αυτούς δεν λείπουν;
Εεεε ναι λοιπόν παρεάκι μου ας προσπαθήσουμε με ότι μπορεί ο καθένας μας πια, να μην το βάζει κάτω και να βρίσκουμε  ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν,αφορμές
να κάνουμε πράγματα που θα μας χαρίσουν προσωπική  ικανοποίηση.
Μια τέτοια ικανοποίηση είχα αυτές τις μέρες, όταν μου είπε η εγγονή μου η Έρρικα, πως ήθελε να κάνει ένα δωράκι για μια φίλη της που θα γεννήσει αυτόν τον μήνα...
Η ιδέα της, ένα μικρό αστεράκι που θα κρεμούσαν σαν μόμπιλ στον ουρανό  της κούνιας του του μωρού...
Αστεράκι; ρώτησα...δεν έχω ξανακάνει καρντιά μου, αλλά θα προσπαθήσω, γιατί μου αρέσει σαν ιδέα...
Και εννοείτε ότι θα μοιραστώ αυτήν την προσπάθεια μαζί σας ...εξ άλλου τι παρεάκι είμαστε ε;
Το ξεκίνημα του ...
Κάνουμε συνολικά 10 τέτοια κομμάτια

Ενώνουμε από πέντε κομμάτια, ώστε να σχηματιστούν δύο αστέρια...και κεντάμε στο ένα. βλέφαρα και χαμόγελο... 

Τα ενώνουμε με το βελονάκι...

Το γεμίζουμε με υαλοβάμβακα που γεμίζουν τα μωρουδίστικα μαξιλαράκια...

Βάζουμε και έναν όμορφο φιόγκο ανάλογα το φύλο του μωρού.
Στην προκείμενη περίπτωση είναι αγοράκι...σιγά μην δεν το καταλάβατε..χι.χι..
Το μέγεθος του είναι από αχτίνα σε ακτίνα 22 εκατοστά.

Και εδώ ποζάρει όλο καμάρι, μπροστα στην συλλογή με τις δημιουργίες του αγαπημένου μου..!!

Εύχομαι να έχουμε όλοι από ένα αστεράκι να μας οδηγεί, να μας δίνει την ελπίδα  πως ...μπόρα είναι θα περάσει!!!
Να είστε όλοι καλά να προσέχετε τον εαυτό σας,γιατί μόνο εσείς μπορείτε να το κάνετε...
Ααααα να μην ξεχνάτε πως με ένα και μόνο χαμόγελο ας είναι και καφεδένιο  μας φτιάχνει την διάθεση..!!
Για ψάξτε αφορμές!!! είναι γύρω μας...

Εμείς θα επιμένουμε.!!! 
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ  να λέμε, γιατί για Φθινόπωρο ούτε λόγος ε;
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...