ΕΤΣΙ...ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑ Η ΩΡΑ!

 Κάποιες φορές όταν βαριέμαι, αν και αυτή η λέξη δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μου, γιατί πάντα εκμεταλλεύομαι τον χρόνο μου μέχρι την τελευταία του ώρα. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η στιγμή που έκατσα χωρίς να κάνω τίποτα...ψάξε λέω στον εαυτό μου δεν θα την βρεις και θα έχω δίκιο. Όχι ότι θα παραπονεθώ εννοείται, ίσα ίσα που πάντα θα βρίσκω αφορμή να ασχοληθώ με κάτι.

Και τι ήταν αυτή την φορά; Είχαμε αποφασίσει να καθαρίσουμε λίγο την αποθήκη μας και μέσα στα τόσα εργαλεία του καλού μου, βρέθηκαν κάτι ξυλαράκια, απομεινάρια από τον καιρό που δημιουργούσε τα δικά του ξύλινα σπιτάκια, από το 2014 ΕΔΩ 

Ήταν έτοιμος να τα πετάξει, τα βλέπω εγώ και κάπου τα φαντάστηκα πως θα τα εκμεταλλευόμουν.

Μου ήρθε μια ιδέα αλλά,  χωρίς την βοήθεια του δεν θα την πραγματοποιούσα. Και τι άλλο θα σκεφτόμουν νομίζετε; εεεε ναι...

Αφού κόπηκαν στο σχήμα που ήθελα, έβαλα μπροστά την παιδική μου ζωγραφική, αφού επιστρατευτήκαν οι μαρκαδόροι. Άλλα πέτυχαν , άλλα όχι, αλλά δεν με πείραξε, αφού η θέση που σκέφτηκα να τα βάλω, δεν θα χρειαζόταν να τα βλέπουν από κοντά, οπότε οι ατέλειες τους δεν θα φαίνονταν. Το ξέρω ότι με την βροχή και τον αέρα  θα χαλάσουν, αλλά αυτό το ήξερα από την αρχή, αφού αυτός θα ήταν ο ρόλος τους.

Και ποιος ήταν; δείτε εδώ την διαδικασία...

Εν αρχή ήταν το ξύλο που κόπηκε...

Στην συνέχεια πήρε μορφή...

Μπήκαν στην σειρά...

Γύρισαν και από την ανάποδη χα χα...

Και στο τέλος κρεμάστηκαν, αλλά που;

Αν ψάξετε καλά σίγουρα θα τα δείτε...

              κρεμασμένα...

όπου ήθελαν...

(ο τοίχος που φαίνεται χαλασμένος στο βάθος  είναι του γείτονα)😉 

και τα πέντε...

Αυτά τα ολίγα είχα να μοιραστώ μαζί σας για σήμερα.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να προσέχετε τον εαυτό σας και όσους αγαπάτε...

Να μην ξεχνάτε πως ένα χαμόγελο, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, αντιθέτως νιώθουμε όμορφα σε όσους το χαρίζουμε.😊

Σας εύχομαι καλό και ήρεμο  Αύγουστο!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..

ΕΔΏ Η ΚΑΛΉ ΤΎΧΗ...

Πως να αρχίσω δεν ξέρω αυτήν την ανάρτηση, που λόγο των γεγονότων θα είναι σύντομη και περιεκτική.

Εν μέσω καύσωνα και την τραγωδία που περνάει ο τόπος μας με τις καταστροφικές φωτιές να έχουν κάψει για άλλη  μια φορά ότι άκαφτο έχει μείνει. Ντρέπομαι πως να το πω ότι μέσα στην στεναχώρια μου για ότι συμβαίνει, έχω μια τόση δα, μικρή χαρά, που αν δεν την πω σε σας σε ποιον θα την πω;

Θα μου πείτε  είναι τώρα Ρούλα για χαρές; και με το δίκιο σας!

Εεεε να...ήθελα απλά να σας πω, πως είμαι μια από τις νικήτριες από την κλήρωση που έκανε η Μία, για τις συμμετέχοντες στην πρόσκληση " "Crattlandia 15 Ανανάδες ή καρπούζια." 

                                           

Θυμάστε τις καρπουζοπιάστρες μου; Εεε αυτές μου έφεραν μια πολύ ωραία πάνινη τσάντα για τα ψώνια μου.

  

Μια μικρή χαρά... τοσοδούλα, που την νιώθω κάθε φορά που συμμετέχω σε όποιο δρώμενο-πρόσκληση  γίνεται στην γειτονιά μας και με βγάζει για λίγο από την καθημερινότητα μου.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να προσέχετε τον εαυτό σας και τους αγαπημένους σας.

Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχω να σας πω για το χαμόγελο τίποτα, απλά ότι σχηματίστηκε στον καφέ μου σήμερα...και μόνο σαν λέξη

δεν θέλω να λείπει από εδώ!

Καλή εβδομάδα σε όλους!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε. 

  

...ΚΑΙ ΟΙ ΓΛΆΡΟΙ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ!

Τώρα που σιγά σιγά επανέρχομαι στις νορμάλ καταστάσεις μου, θυμήθηκα το περιοδικό του Σούπερ Μάρκετ Χαλκιαδάκη 

 (Οτι βλέπετε γραμμένο με μολύβι, είναι τα θέματα που έχω επιλέξει  για μελλοντική χρήση 😊) 

 Πολλά από τα θέματα του, που είναι ανεξάντλητα, μου έχουν μάθει πάρα  πολλά από την κρητική παράδοση και όχι μόνο.

Εδώ ένα περσινό τεύχος του από το οποίο επέλεξα τι άλλο; ένα καλοκαιρινό θέμα, να το μοιραστώ μαζί σας. 

 Κείμενο-φωτογραφία:

Νίκος Ψιλάκης. 

"Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει ένα τραγούδι...

Πόσο φως χώρεσε μέσα σε λίγους στίχους του ο Ελύτης!

Οι γλάροι των ονείρων του, μα και οι γλάροι των δικών μας ονείρων, η ηχώ της νοσταλγίας, οι ορίζοντες του ταξιδιού, η αμεριμνησία των μελτεμιών.

Και ξανά ο γλάρος! Που δίνει στο ορίζοντα την γαλανή του ελευθερία!

Την ζήλεψαν οι ποιητές την ελευθερία των γλάρων. Ο Μπωντέρ, ο Δροσίνης, ο Τεύκρος Ανθίας και τόσοι άλλοι, δικοί μας και ξένοι. 

Πουλί και σύμβολο, εικόνα χαραγμένη στα παιδικά μας βιώματα. Και, φυσικά, εικόνα  του ελληνικού καλοκαιριού!

Γλάρους που ταξιδεύουν μέσα στην απόλυτη αμεριμνησία του γαλάζιου, πάνω από την προαιώνια μουσική των κυμάτων. 

Γλάρους που αράζουν για λίγο στα βράχια των λιμανιών κι ετοιμάζονται για καινούργια ταξίδια.

Κι έρχεται απροσκάλεστη η ελευθερία των παιδικών μας καλοκαιριών, οι περιεκτικές συνόψεις της αθωότητας, η ξεγνοιασιά των διακοπών μας.

Και οι γλάροι μαζί. Τους ανταμώναμε κυρίως τα καλοκαίρια. Στις παραλίες, στα λιμάνια, στα ταξίδια, στα όνειρα.

Κι αν αναρωτηθεί κανείς γιατί απέκτησαν συμβολικό χαρακτήρα, ας ρίξει μια ματιά στην φωτογραφία.

Αγέρωχοι, περήφανοι, με τα φτερά τους διάπλατα στο φως του Αιγαίου. Ελευθερία είναι ο ανοιχτός τους ορίζοντας. Ελευθερία και το ταξίδι.

Καλό καλοκαίρι σε όλους!

Ομορφο, ξένοιαστο, γαλήνιο. Και  ταξιδιάρικο. Με την "γαλανή ελευθερία του γλάρου" Με ότι όμορφο συμβολίζει το σίγουρο πέταγμα τους, μ εκείνες τις ολάνοιχτες φτερούγες και το αγέρωχο βλέμμα."

Διαβάζοντας το κείμενο του κ. Ψιλάκη, σχετικά με τους γλάρους, κάτι δικό μου  ανασκάλεψε τον νου μου από το παλιό και μακρινό  1994!

  

"Η αγάπη μας"

Καράβι η αγάπη μας μέσα στα πέλαγα.

Σαν κύμα έπαιζες και γω σου γέλαγα.

Γλάροι τα χέρια μας φτερά ανοιγμένα,

 τον έρωτα μάθαιναν σε σένα και μένα. 

Μέσα στα μάτια σου, γλυκά αρμένιζα

κι απ΄ το γαλάζιο τους τον κόσμο γέμιζα.

Ζήλεψε η θάλασσα και στ ακρογιάλι, 

φιλί του έστειλε μ ένα κοράλι.

πηγή φωτο

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να προσέχετε τον εαυτό  σας, να ψάχνετε αφορμές για χαμόγελα, που κάπου μας περιμένουν να τα βρούμε...

Να έχετε ένα δροσερό υπόλοιπο καλοκαιράκι και υπομονή καύσωνας είναι θα περάσει... 🏊‍♀️

Κερνάω 🍉 🍨 🍺 🍹 

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...

Καλώς ήρθατε στην Craftlandia "Πρόκληση 15 "

Όχι  δεν μπήκατε σε λάθος μπλοκ.

Στο σωστό είστε, απλά για μια ακόμη φορά δεν μπόρεσα να αντισταθώ, σε πρόσκληση της φίλης Μίας, για μια πολύ καλοκαιρινή ιδέα, να δημιουργήσουμε ότι θέλουμε, που να έχει σχέση με ανανάδες ή καρπούζια.

Ωραίο δροσερό, αγαπημένο φρούτο, το καρπουζάκι καλοκαιρινό...πως να μην σε ξεσηκώσει να δημιουργήσεις κάτι ε; 😊

Επιστρατεύτηκαν λοιπόν κόκκινα λευκά μαύρα και πράσινα μαλάκια, αφού το πλέξιμο είναι αυτό που μπορώ να κάνω καλά ακόμα και άρχισε το πλεκτό μου να παίρνει σχήμα τι άλλο, καρπουζοκατάστασης 🤣🤣 

Και στο πίτσ-φιτίλι, σκαρώθηκαν δυο

καρποζοπιαστρούλες 😊 που θα πάνε εννοείτε δωράκι σε φίλη...

Τις βλέπει που λέτε η εγγονή μου και την συνέχεια την καταλαβένετε ε;🤣🤣

Με αυτές τις πιάστρες παίρνω μέρος στην πρόσκληση "Graftlandia 15"

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να περνάτε όμορφα, να κάνετε μικρές αποδράσεις από την καθημερινότητα όποτε μπορείτε και να μην ξεχνάτε πως όσο περισσότερο χαμογελάτε, τόσο πιο όμορφοι γίνεστε! και δεν εννοώ την ομορφιά που φαίνεται!😉

Καλή εβδομάδα σε όλους και καλό  καλοκαιράκι!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 

ΟΠΟΥ ΓΑΜΟΣ ΚΑ ΧΑΡΑ...

 Μπορεί να μην με λένε Βασίλω, αλλά το όπου γάμος και χαρά κολλάει γάντι στην δική μας περίπτωση.🤣

Ακόμα δεν ξεκουραστήκαμε από τους χορούς από και τις χαρές του προηγούμενου  γάμου και να'μαι πάλι εδώ, να μοιράζομαι μαζί σας μια ακόμη χαρά μας...είναι που τα εγγόνια μας, αποφάσισαν να μας τις δώσουν όλες μαζί. 

Στολίστηκε για μια ακόμη φορά η αυλή μας με μπαλόνια και κορδέλες, περιμένοντας τον εγγονό-γαμπρό να έρθει. 

Τα κεράσματα και τα ποτά έτοιμα έτοιμα, να γλυκάνουν τους ουρανίσκους

 Ενώ, ο προπολεμικός δίσκος, βγήκε από την σερβάντα να συνεισφέρει και αυτός με τον τρόπο του στην χαρά.

Οι κουραμπιέδες, από τα χεράκια της κουμπάρας μου, τα ξεροτήγανα, τα λευκά γλυκά του γάμου, τα κουφέτα, περίμεναν τους φίλους και τους συγγενείς, που ήρθαν να ντύσουν τον γαμπρό...

Ενώ τα φλάς των κινητών έπαιρναν φωτιά, δεξιά σε πρώτο πλάνο η μαμά του...

Στιγμές από την ετοιμασία...

Ο παππούς του του φοράει την γραβάτα, ενώ η μαμά συγκινημένη κοιτάζει πατέρα και γιό!

Με την μαμά αγκαλιά...

Και μια αναμνηστική, λίγο πριν φύγουμε για την εκκλησία!

Το ζευγάρι τις στιγμές της ευτυχία τους!

Και εδώ στον χορό του Ησαία, σκύβουν από το ρύζι, που οι φίλοι τους κουβάλησαν με το σακί...🤣

Και το επισφράγισμα του μυστηρίου!

Ετοιμοι για  τα ωραιότερα της ζωής τους, με την ευτυχία ζωγραφισμένη στα πρόσωπα τους!

Εδω περνάνε από τα τραπέζια και  ευχαριστούνε τους καλεσμένους τους, δεχόμενοι τις ευχές των συγγενών και φίλων. 

και το γλέντι κράτησε μέχρι τελικής πτώσεως! 

Κυριολεκτικά!!!!!!!!!!!

🤣 🤣🤣

Αντί μπομπονιέρες, τα παιδιά προτίμησαν εκείνα τα χρήματα να τα προσφέρουν στο "Σπίτι των αγγέλων"

Σας εύχομαι, μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να ζήσετε και να αξιωθείτε,  τόσο όμορφες στιγμές που να γεμίζουν χαμόγελα και στις δικές σας ζωές!

Να είστε όλοι καλά 

και να έχετε έναν όμορφο μήνα!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!

 

ΕΣΕΙΣ ΤΙ...ΤΙΤΛΟ ΘΑ ΒΑΖΑΤΕ;

Το συγκεκριμένο θέμα με προβλημάτισε  πάρα πάρα πολύ μέχρι να αποφασίσω να το αναρτήσω. 🤔 Θέλεις το αντικείμενο  που ήθελα να του αλλάξω όψη γιατί έπνεε  τα λοίσθια; όπως λέμε στο χωριό μου; κοινώς είχε φάει τα ψωμιά του, σε παραπέμπει σε κάποιο ιδιαίτερο μέρος; 

Θέλεις που δεν είναι πολύ σικ να μιλάμε γι αυτό;😉

Θέλεις που μπορούσα να το πετάξω και να πάρω ένα καινούργιο, αφού η αξία του δεν ήταν και τόσο μεγάλη; 

Πάντως την απόφαση μου την πήρα, καλώς ή κακώς και ναι... θα σας δείξω την δική μου αλλαγή, που αποφάσισα να κάνω σε ένα ευτελές, αλλά χρησιμότατο  αντικείμενο, που βρίσκεται στο μικρότερο δωμάτιο  κάθε σπιτιού.

Είμαι σίγουρη ότι κάπου έχει πάει το μυαλό σας και καλά κάνει και πάει εκεί...

Λοιπόν για να μην λέμε πολλά πολλά, ένα καλαθάκι μπάνιου μου ζητούσε εδώ και καιρό να αλλάξω την εξωτερική του εμφάνιση, αφού βαρέθηκε να βλέπει τον εαυτό του εδώ και χρόνια τον ίδιο.

Αφού συσκέφτηκα και εγώ με τον δικό μου εαυτό τι να του κάνω, είδα ότι δεν είχα και πολλές επιλογές, αφού το καπάκι της λεκάνης που ήταν δίπλα του, είχε επάνω του την Αρτα και τα Γιάννενα 🤣...Κοχύλια ήθελα να πω. Οπότε ένας ήταν ο δρόμος. Να ντυθεί και το καλαθάκι  με κοχύλια για να ταιριάζει με τον περιβάλλοντα χώρο.

Αφού επιλέχτηκαν οι απαραίτητες χαρτοπετσέτες (δωράκια φίλων αγαπημένων)άρχισα να δοκιμάζω μετά από πολύ καιρό ξανά να ντεκουπάρω...

Την αλήθεια μου θα την πω, πως έκανα ότι μπορούσα καλύτερο για μένα και το καλαθάκι...😊 

Έτσι ήταν πριν...

Έτσι κατά την διάρκεια της προσπάθειας να αλλάξει..

και έτσι είναι τώρα.

Οπότε βρήκε τον κατάλληλο χώρο που του ταίριαξε!

Σαν θέμα ίσως δεν ήταν να βγει στην δημοσιότητα, αλλά επειδή οι καιροί γίνονται όλο και πιο δύσκολοι ούτως ή άλλως, ας δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες ακόμα και σε ευτελή αλλά χρησιμότατα καλαθάκια μπάνιου!

Αυτά τα λίγα, είχα να σας πω. Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να μην βλέπετε πολύ τηλεόραση γιατί κάνει κακό και αν βλέπετε να προτιμάτε προγράμματα που θα σας κάνουν να χαμογελάτε, γιατί η ζωή συνεχίζεται...

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!