Τση Κρήτης το γλυκό ψωμί στην τάβλα θα προσμένει, να ρθούν οι φίλοι οι καλοί κι ξένοι να κοπιάσουν. Ρακή δροσάτη να γευτούν και ντάκο παξιμάδι. Καλτσιούνια, ξεροτήγανα, αρνί και σταμναγκάθι και δίπλα η λύρα συντροφιά το κέρασμα τση Κρήτης... Σμαραγδάκι...

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2022

ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ... ΠΕΡΙΜΈΝΕΙΣ!!

Θεού θέλοντος  και ιντερνέτ επιτρέποντος, επιτέλους είμαστε πάλι εδώ να τα πούμε, αλλά δεν ξέρω πόσο, διότι το πρόβλημα συνεχίζεται... 

Από που  να αρχίσω δεν ξέρω, είναι τόσο πολλά και όμορφα αυτά που ζήσαμε  τις μέρες αυτές και δεν ξέρω αν χωράνε όλα σε μία ανάρτηση. Φοβάμαι μήπως και σας κουράσω.

Ομως πως να μην χαρείς όταν σου προκύπτουν διακοπές από το πουθενά, τότε δεν κάθεσαι και πολύ να το σκεφτείς ε; αρπάζεις την ευκαιρία μπαίνεις σε ένα αεροπλάνο (κοιτάς τον κόσμο από εκεί πάνω,)🤣 και βρίσκεσαι σε μέρη που δεν είχες  ξαναδεί να νιώθεις δέος και μόνο να θαυμάζεις τα θαύματα της φύσης και να νιώθεις πόσο μικρός είσαι μπροστά της.


Η διαδρομή από τον παλιό δρόμο με το αυτοκίνητο μέχρι τα Ιωάννινα, μας αποζημίωσε για το μακρινό του ταξιδιού...








Μια όμορφη πόλη τα Ιωάννινα μας υποδέχτηκε με όλες τις ομορφιές της και χάρες της. Με την λίμνη της να στραφταλίζει κάτω από λαμπρό φως του ήλιου γεμάτη από ιστορία και θρύλους, με το νησάκι του να σε κάνει να μην θέλεις να φύγεις.

Ο Χρήστος, λάτρης του τόπου του και όχι μόνο, αλλά και  της ιστορίας του, μας ξενάγησε εκεί που δεν υπήρχε περίπτωση να πάμε ποτέ, και τον ευχαριστούμε πολύ γι αυτό.

Το πρώτο μέρος που επισκεφτήκαμε ήταν το μουσείο Βρέλλη των κέρινων ομοιωμάτων μόχθος και ιδέα ενός ανθρώπου, που μας άφησε άφωνους!! βλέπαμε μπροστά μας όλη την ιστορία της επανάστασης και όχι μόνο!!




Πηγαίνοντας για το φαράγγι του Βίκου, που κυριολεκτικά είναι ένα θαύμα της φύσης, δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις την άγρια ομορφιά του,


Σε πιάνει δέος αντικρίζοντας το βάθος του και το ύψος του!


Στο δρόμο συναντήσαμε το πέτρινο δάσος...πέτρες που νομίζεις πως τις έχτισαν χέρια ανθρώπινα  μας άφησε άφωνους!!




Χωριά όπως το Μονοδέντρι, η Βίτσα, η Αρίστη χτισμένα μόνο από πέτρα, μέσα στα βουνά και το πράσινο, χωμένα να σου κόβεται η ανάσα από την ομορφιά τους. 








Κράτα με να σε κρατώ, να κατεβούμε την κατηφόρα...🤣 

 Η μονή Βελλά, να σε προσκαλεί να κάτσεις κάτω από την ρίζα του τεράστιου πλάτανου και να δροσίσεις τα χείλη σου με το γάργαρο νερό που κυλά μέσα από βράχους, ακούγοντας μόνο το κελάϊδισμα των πουλιών.


Όπου και να κοιτάξεις η ομορφιά της φύσης θα σε καταπλήξει...




Τοπίο στην ομίχλη...


Μέχρι και πανσέληνος μας έκατσε!

😊
Ο βοϊδομάτης, το πιο κρύο ποτάμι της Ηπείρου, να παίζει με το τυρκουάζ  χρώμα των νερών του και να σε ξεγελάει με την ορμή του από την μια και την γαλήνη του από την άλλη.



Να απολαύσεις ψητή πέστροφα στις όχθες του κοιτάζοντας τις χήνες και τις πάπιες που περίμεναν να τους πετάξεις κάτι να φάνε...



Το όμορφο γεφύρι του Κόκκορου στα ζαγοροχώρια, ήταν ένα από τα θαυμάσια μέρη που είδαμε, ανάμεσα σε τεράστιους βράχους, σαν να το φύλαγαν κύκλωπες, μην τυχόν και πάθει κάτι.



Η Κόνιτσα, ένα χωριό με μεγάλη ιστορία, χτισμένη αμφιθεατρικά φάνταζε από μακριά σαν παραμυθένια,

με το γεφύρι της και τον ποταμό Αώο να κυλά στα πόδια της,



αφήνοντας τους καταρράκτες να κυλούν γλύφοντας τους βράχους, γεμίζοντας τον αέρα με την δροσιά τους!!


Το δίλοφο, το Μπουραζάνι, χωριά πανέμορφα κρυμμένα  μέσα  στα βουνά γύρω, πνιγμένα στο πράσινο  μια ιστορία από μόνα τους. Τόσο πράσινο δεν έχω δει ποτέ μου. Τεράστια πλατάνια να ρίχνουν την σκιά τους στις πλατείες!

Στενά πέτρινα μονοπάτια, και σπίτια χτισμένα σαν αετοφωλιές!


Η ιερά μονή της Παναγίας της  Μολυβδοσκεπάστου, ένα βυζαντινό μοναστήρι κατάφυτο και πανέμορφο, κοντά στα σύνορα με την Αλβανία, φρουρός ακοίμητος, να φυλάει αιώνες, τα όσια και τα ιερά αυτού του τόπου.


Το μνημείο τιμής στην γυναίκας της Πίνδου  φορτωμένο με τα πολεμοφόδια, να δεσπόζει στην κορυφή και να αγναντεύει από εκεί τα σύνορα με την Αλβανία, συνεισφορά να θυμίζει στους αιώνες της θυσίες και την συνεισφορά, αυτών των γυναικών στο πόλεμο του 40.


Περάσαμε από την σπηλιά του υποστράτηγου Κατσιμήτρου πεσόντος όπως και όλοι όσοι έδωσαν την ζωή τους στο πόλεμο αυτόν. 



Στο Καλπάκι, η επίσκεψη μας εκεί στο πολεμικό μουσείο,

μας επιφύλαξε μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές μας. Ψάχνοντας στο βιβλίο των πεσόντων που υπήρχε εκεί, όπως μας είπαν δύο φανταράκια φρουροί, για έναν θείο του Γιώργου   που είχε πέσει στον πόλεμο στην Αλβανία, βρήκαμε τα στοιχεία του που και πότε και σε ποια μάχη σκοτώθηκε!

Είναι ο Μπαλαλής Σταύρος του Γεωργίου!

Αυτή η στιγμή θα μας μείνει αξέχαστη για τα συναισθήματα που νιώσαμε, και ας μην γνωρίζαμε προσωπικά τον ίδιο, γνωρίζουμε όμως τα εγγόνια του που ζουν και θα τους μεταφέρουμε την πληροφορία.

Γυρίσαμε σπίτι, με τα ποιο όμορφα συναισθήματα και με φορτωμένη την μνήμη μας από υπέροχες εικόνες!

Να είστε όλοι καλά εύχομαι, να περνάτε όμορφα με ότι κάνετε και να μην ξεχνάτε ότι το χαμόγελο έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. 😊

Αν φτάσατε μέχρι εδώ είστε πολύ θαρραλέοι...😊 και σας ευχαριστώ για την υπομονή σας, επίσης, σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...




Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2022

ΟΠΟΥ ΝΑ ΝΑΙ...

από το ίντερνετ

Αυτή η ανάρτηση θα είναι έτσι απλά για να αποχαιρετίσουμε το καλοκαιράκι παρεάκι μου (αν και θα είναι μαζί μας νομίζω λίγο καιρό ως συνήθως,) και να καλωσορίσουμε το Φθινόπωρο ημερολογιακά, που και εκείνο θα διεκδικήσει τις μέρες του, ως είθισται...

Οπότε και ο ο τίτλος...

Ναι όπου να΄ ναι και τα δυο είναι στα όρια τους, το πρώτο οδεύει προς το τέλος του, με ότι αυτό συνόδευσε τον καθένα μας και το δεύτερο μόλις άρχισε να κάνει τα πρώτα του βήματα.

Σε αυτό το μεταβατικό στάδιο δεν θα ήθελα να σας κουράσω πολύ, αλλά να σας δείξω τον τρόπο που εγώ θέλησα να το κάνω, με πολύ παιδικό τρόπο, που σε αυτό (το παιδικό) συντελεί βέβαια και η απειρία μου στο συγκεκριμένο θέμα...

Όμως είπαμε πως κάνουμε ότι μας κάνει να νιώθουμε όμορφα, ανεξαρτήτως από το αποτέλεσμα...

Οπότε ο δικός αποχαιρετισμός στο καλοκαιράκι,(όποτε φύγει)😊 είναι η απόπειρα μου για μια ακόμα φορά να βγάλω μπλοκάκι και νερομπογιές...


Όπως ακριβώς έκανα για το Φθινόπωρο, (όποτε έρθει)για να μην έχει παράπονο κι αυτό...😊



Τα πρωτότυπα δεν σας τα δείχνω γιατί θε να γελάσει και το παρδαλό κατσίκι...🤣 🤣

Εύχομαι να είστε όλοι καλά, να έχετε αντίθετα με τα προγνωστικά έναν όμορφο μήνα, να προσέχετε τον εαυτό σας γιατί κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει,(ξέρω θα μου πείτε το έχουμε ακούσει πολλές φορές, αλλά μια ακόμη φορά ας το πούμε ίσως να το εμπεδώσουμε)😊 και μην ξεχνάτε, ένα χαμόγελο κανει πρώτα σε μας καλό και μετά σε εκείνον που το χαρίζουμε!

Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο σε όλους σας, σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!