Τση Κρήτης το γλυκό ψωμί στην τάβλα θα προσμένει, να ρθούν οι φίλοι οι καλοί κι ξένοι να κοπιάσουν. Ρακή δροσάτη να γευτούν και ντάκο παξιμάδι. Καλτσιούνια, ξεροτήγανα, αρνί και σταμναγκάθι και δίπλα η λύρα συντροφιά το κέρασμα τση Κρήτης... Σμαραγδάκι...

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2022

ΕΝΔΙΆΜΕΣΑ...

Πόσο χαίρομαι φίλοι μου που χάρη σε ένα μικρό ανθρωπάκι, οι ώρες της μέρας δεν μου φτάνουν, έχω γεμίσει ενέργεια που ούτε φανταζόμουν πως την είχα στα χρόνια μου πιά...

Η αυλή μας έχει γίνει παιδική χαρά κυριολεκτικώς, αφού ο μικρούλης μας  περισσότερο παίζει μαζί μας...

Ξέρω ότι τα μικρά μεγαλώνουν γρήγορα και σύντομα θα πάει παιδικό...οπότε τον απολαμβάνουμε όσο περισσότερο μπορούμε...

Όμως υπάρχουν και πολλά πράγματα που θέλω να κάνω και τα έχω αφήσει πίσω, όπως, φερ ειπείν, να κάνω τις βόλτες μου στην μπλοκογειτονιά μας, τις περισσότερες φορές οι επισκέψεις μου  είναι μεταμεσονύκτιες, να πάρω τις φίλες κανένα τηλέφωνο, να  πλέξω...(παλιά μου τέχνη κόσκινο 😊)μια παραγγελιά της εγγονής μου που είναι στην Πράγα και που ήταν πριν το Πάσχα 🤣)...

Eεεε λίγο χρόνο να ξεκλέψω από εδώ, λίγο από εκεί; και να το το πλεκτούλι τελειωμένο,

και προβαρισμένο από την μαμά της...πείτε ότι είναι στην παραλία ναι;...😊


Αυτήν την φορά είμαι σύντομη, είπαμε ο χρόνος, όμως ακόμα και μια καλημέρα μόνο να έχω να σας πω, θα είμαι εδώ, να σας ευχηθώ, να κάνετε ότι αγαπάτε, γιατί αυτό θα σας χαρίσει ένα πολύτιμο  χαμόγελο! 

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά και να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!



 


 

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2022

ΤΟΤΕ ΠΟΥ...


Ακούραστες οι ώρες προχωρούν...

Πότε έφυγε η ζωή; Δεν το κατάλαβες.

Αχ και να σουν πάλι το μικρό κοριτσάκι, να ξεκινούσαν όλα από την αρχή.

Τότε που ο δρόμος ήταν ανοιχτός, ελεύθερος.

Τότε που...ξυπνούσες τα χαράματα να δεις τον ήλιο να αναδύεται σαν την Αφροδίτη μέσα από την θάλασσα.

Τότε που...το σώμα "ξυπνούσε" και λαχταρούσε να γευτεί, να νιώσει.

Τότε που...οι βαθιές πορτοκαλιές αποχρώσεις του ηλιοβασιλέματος, έκαναν παραλλαγές επάνω στην μικρή αχιβάδα που κρατούσες στα χέρια σου.

Τότε που...έβλεπες την θάλασσα να ανατριχιάζει στο παραμικρό άγγιγμα τ ανέμου, αφήνοντας το βλέμμα σου να ταξιδέψει πέρα από τον ορίζοντα.

Τότε που...τα ανυπόμονα όνειρα είχαν να κάνουν με έναν έρωτα που περίμενες να ανθίσει, σαν την αγριοτριανταφυλλιά της αυλής σας.

Τότε που...σιγομιλούσες με ένα κομμάτι φεγγαριού, για τα μυστικά της αγάπης! 

Ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων οι στιγμές τ ανθρώπου.

Συνωμότισσα η θύμηση στα άλματα της ψυχής.

Σε ένα κορμί με τα σημάδια του χρόνου επάνω του, ακούμπησες την ψυχή σου απόψε.

Ακούραστες οι ώρες προχωρούν...


Τελειώνω με μια μαντινάδα μου, που νομίζω ταιριάζει με τις σκέψεις μου επάνω.

Τα χρόνια που περάσανε

να ταν να ξαναζήσω

και την ζωή μου απ την αρχή

να την ξαναγλεντήσω.


Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να προσέχετε τον εαυτό σας, να χαρίζετε το χαμόγελό σας γιατί μη ξεχνάτε πως  είναι αυτό που ομορφαίνει το πρόσωπο και την καρδιά! 

Να έχετε μια χαρούμενη εβδομάδα!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.


  



Τετάρτη 1 Ιουνίου 2022

ΚΑΛΟΣΩΡΙΣΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ!!

Με φόντο την ιστορία...Το Βενετσιάνικο κάστρο της Σπιναλόγκας.

Πόσο δίκιο εκείνος ο τυφλός οδηγός της ιστορίας και του μύθου, ο Όμηρος, όταν περιέγραφε την Κρήτη με τούτες τις λέξεις!

"Κρήτη τις γαι' έστι μέσω ενι οίνοπι πόντω καλή και πίειρα, περίρυτος...>>

Μια χώρα, η Κρήτη, μέσα βρίσκεται στο πέλαο το κρασάτο, περίσσια πλούσια, θαλασσόζωστη, πανώρια..."

(μετάφραση Καζαντζάκη-Κακριδή)

Πως αλλιώς να καταλάβεις τον πρώτο πολιτισμό που άνθισε στα χώματα της, τον πρώτο πολιτισμό της Ευρώπης, αν δεν φανταστείς καράβια να πλέουν στα πέλαγα, ναύτες, Μινωίτες να κουβαλούνε πραμάτειες  στην Ανατολή, βοτάνια κι αρώματα, κι ότι παράγει ό τόπος, πως αλλιώς να κρατιόνταν το κράτος του μυθικού βασιλιά αν δεν είχε την θάλασσα σύμμαχο;

Ιστορία και τέχνη.

Πλάι στη θάλασσα χτυπούσε η καρδιά του προϊστορικού πολιτισμού της Κρήτης. Στις πόλεις  που κτίστηκαν κοντά στις ακτές, ή λίγο πιο πέρα, σε ορίζοντες ανοικτούς. Κνωσός, Φαιστός, Κυδωνία, Μάλια, Ζάκρος. Κι αν ανακατέψεις την τράπουλα του χρόνου, θα δεις να προβάλουν μικρά και μεγάλα λιμάνια, πόλεις που άνθισαν στα μινωικά και στα μεταγενέστερα χρόνια, στον Κομό, στα Γουρνιά, στη Φαλάσαρνα, ο καταλογος δεν έχει τέλος.

Δεν είναι μόνο που φόρτωναν και ξεφόρτωναν τα καραβια τους οι πολύπειροι καπεταναίοι του χθες, είναι που οι άνθρωποι αντλούσαν ένα μεγάλο κομμάτι του πλούτου από την θάλασσα. Πεταλίδες και ψάρια πλούτιζαν τα τραπέζια τους, η θάλασσα της ήταν απλόχερη.

Τα τελευταία έχει αρχίσει να γίνεται πιο κατανοητό το αρχαίο τοπίο. Ευρήματα από ναυάγια , μα και κατάλοιπα διατροφικά, οστά μικρών και μεγάλων ψαριών που θρέψανε κάποτε τους μακρινούς κατοίκους ετούτου του τόπου.

Θαλασσόζωστη Κρήτη, μια λέξη που περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο ένα νησί που δεν είναι μονάχα νησί. Ολόκληρη ήπειρο την είπαν πολλοί και είχαν δίκιο. Με τρείς ηπείρους ολόγυρα και τον απόηχο της ιστορίας να φτάνει στα αυτιά μας, άλλοτε σαν κραυγή κι άλλοτε σαν ψίθυρος, που πρέπει να στήσεις αυτί για τον ακούσεις.

Όπου βρεθείς σε όποιο ακρογιάλι  σταθείς, θ ακούσεις τον παφλασμό της μνήμης και τον αντίλαλο της μακράς ιστορίας της.

Ταξίδια στην σαγήνη.

Ιδανική εποχή το καλοκαίρι για να περπατήσει κανείς στα μονοπάτια τις ιστορίας, ν ανακαλύψει τα μυστικά του τόπου και να απολαύσει την Κρήτη του ονείρου. Κι αν πολλοί προσπαθούν να βρουν λίγο τόπο ανάμεσα σε αναρίθμητες ξαπλώστρες στις πολυσύχναστες παραλίες του βορρά, υπάρχουν κι άλλοι, εκείνοι που καταφεύγουν σε μοναχικές ακτές, ανάμεσα στις πτυχώσεις των βουνών, ακτές ερημικές, σαγηνευτικές, πεντακάθαρες. Πολλές από αυτές έχουν κάτι το εξωτικό, άλλες την κιτρινίλα της άμμου, άλλες την βλάστηση πλάι στο κύμα. Εκπληκτικό να περπατάς στ ανατολικά της Σητείας, πέρα από το μοναδικό φοινικόδασος, εκεί που μπορεί να μην υπάρχουν υποδομές, υπάρχει όμως χώρος περισυλλογής, τόπος διαλόγου με την φύση, μα και με τους εαυτούς μας νομίζω.

Έτσι είναι ολόκληρο το νησί, αν εξαιρέσει κανείς τις πολυσύχναστες περιοχές.

Στην άλλη άκρη στα δυτικά, εκεί που ανυψώθηκε  κάποτε η γης κι έγιναν στεριά τα λιμάνια, η αύρα του πελάγου κάνει τα πράγματα πιο διάφανα. Ποιος απ όσους περπάτησαν  ή κολύμπησαν στα αβαθή για να φτάσουν στο Ελαφονήσι μετάνιωσε για την αποκοτιά του;

Ποιος από όσους κατηφορίσανε στις ερημιές των δυτικών Σφακιών δεν ένιωσε να βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά από την τύρβη του κόσμου, χρόνια μακριά από αυτό που ονομάζουμε σύγχρονο πολιτισμό. Στα νότια του Ρεθύμνου η μαγεία των αναζητήσεων  έχει να προσφέρει κάτι πρωτόγνωρο, ακόμη και αν βρίσκεσαι για πολλοστή φορά σε έναν τόπο, πάντα θα έχει κάτι καινούργιο να δεις, που δεν το είχες προσέξει.

Το θαύμα το βλέπεις αλλά δύσκολα το περιγράφεις. Και τι να πεις όταν μια μικρή βάρκα σε φέρνει στο άνοιγμα μιας θαλασσινής σπηλιάς και από εκεί στα σωθικά της γης; Είναι τόσο μεγάλη που μπορεί και πλεούμενο να περάσει κι όταν προχωρήσεις λιγάκι , βλέπεις τις βραχώδεις ακτές να παραδίνουν την θέση τους στην μεγάλη μας κοινή στέγη , τον ουρανό. Η σπηλιά είναι ανοιχτή στο βάθος με μια μικρή αμμουδιά να σε ξεστρατίζει από τον χώρο κι απ τον χρόνο.

Λίγο πιο εκεί στα δυτικά, ακούς να σου μιλούν για κάποιον ερημίτη που περπατούσε στο κύμα. Λένε πως άπλωνε το ράσο του στην θάλασσα, το ράσο γινόταν καράβι και πήγαινε χωρίς τιμόνι. Δεν χρειάζονται τιμόνια οι ιερές παραδόσεις. Αν κλείσεις τα μάτια,  μπορείς να τον δεις. Αη Γιάννη Ερημίτη τον λένε.

Περιηγητικές εξερευνήσεις.

Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί πολύ ο τουρισμός της εξερεύνησης. Δεν είναι λίγοι αυτοί που προσπαθούν να φτάσουν στις απόμακρες γωνιές του νησιού ή και άλλων νησιών. Είναι ένας παλιός τρόπος ν ανακαλύψει κανείς αυτό που φαντάζεται, ή που έχει διαβάσει στα βιβλία. Είναι όμως και να αναρωτιέται για τα κίνητρα αυτών των ανθρώπων. Αγάπη στην φύση; Αγάπη στην μοναξιά; η μήπως υποβόσκουσα εκκεντρικότητα που γυρεύει διέξοδο; Όπως και να έχει το πράγμα, όλα είναι σεβαστά, όλες οι απόψεις και όλες οι νοοτροπίες. Ο καθένας από εμάς έχει το δικαίωμα στο μεγαλείο του κόσμου. Το μόνο που μας στενοχωρεί όταν βρισκόμαστε στις αμάλαγες παραλίες, είναι τα ίχνη των ανθρώπων. Οι συσκευασίες, τα κουτάκια, τα κάρβουνα από την φωτιά που άναψαν κάποιοι στην άμμο για να απολαύσουν το βραδινό φαγητό τους και το άφησαν εκεί. Κοινότυπο, αλλά θα το πούμε...αυτές οι συμπεριφορές δεν φανερώνουν αγάπη στην φύση, μάλλον το αντίθετο δεν δείχνουν.

Πάντα υπάρχει τρόπος να φτάσεις εκεί που ονειρεύεσαι...

Αυτό το καλοκαίρι που οι παγκόσμιες συνθήκες επιβάλουν τις αποστάσεις ας έρθουμε πιο κοντά στον φυσικό μας χώρο και σύμμαχο, στην φύση.

Πάντα υπάρχει κάποιο δρομάκι, πάντα υπάρχει τρόπος να φτάσει κανείς εκεί που ονειρεύεται...

Κείμενα και  φωτογραφίες  Του Νίκου Ψιλάκη.

Αναδημοσίευση από το περιοδικό του σούπερ μάρκετ Χαλκιαδάκη! 

Έβαλα αυτούσιο το κείμενο, δεν χρειάζονται δικά μου λόγια, παρά οι ευχές μου να περάσετε ένα όμορφο καλοκαιράκι, ξέγνοιαστο για λίγο, όπου και να πάτε να γεμίσετε ομορφιές και χαμόγελα.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ σε όλους με υγεία! 

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!     






 


Δευτέρα 23 Μαΐου 2022

Η ΖΩΗ ΜΑΣ...

 Το μικρό μας έχει μεγαλώσει. Δεν το πιστεύω πως είναι πιά ενός χρόνου. Ήδη έχει αρχίσει να δείχνει την προτίμηση του σε ότι του αρέσει.

Εντάξει δεν θα σας πω η κουκουβαγιογιαγιά, πως είναι το πιο όμορφο δισέγγονο του κόσμου ε;🎈

Μια από τα ίδια και ο προπάππους εννοείτε!! Έχουμε μείνει άναυδοι με το πόσα καταλαβαίνουν τα μικρά πριν ακόμα μιλήσουν καλά καλά, σου δίνουν να  καταλάβεις τι θέλουν να πουν.

Το ότι μας έχει χαρίσει πάνω από δέκα χρόνια ζωής αυτός ο μπόμπιρας είναι βέβαιο, μπορεί να μην το ξέρει αλλά όταν μεγαλώσει θα του το πούνε  οι γονείς του.

Καλά μην φωνάζετε...κατεβαίνω από το καλάμι...🤣🤣

Που λέτε εδώ και καιρό τον ενδιαφέρει ότι έχει σχέση με το μαγείρεμα. Μην δει κανέναν να πάει στην κουζίνα, πιάνει ότι κουτάλες υπάρχουν και ανακατεύει ότι πιατικό βρίσκει.😊

Εεεε πείτε μου μετά από ότι έβλεπα, τι θα έκανα η γιαγιά οέο;

Του έλειπε κάτι να συμπληρώσει την αμφίεση του. Ναι ναι το βρήκατε...γίνεται μάγειρας χωρίς ποδιά; 

 
και μάλιστα όχι μια, αλλά δυο να τις μεταλλάζει.🤣🤣


Και εννοείτε ότι δεν είμαι μόνο εγώ η κουζουλή, αλλά και άλλοι όπως  η θεία του, που τι του λείπει του μάγειρα;
Ναι..ναι... η κουζίνα, γιατί ποδιές έχει αλλά, που θα μαγειρεύει ο σεφ; 🤣
 Όλοι μας μας λίγο πολύ, την έχουμε πατήσει μαζί του, αφού βλέποντας την αγάπη του για ότι έχει σχέση με το μαγείρεμα...να ξηγιόμαστε γιατί με το φαγητό, δεν είναι και κανένα φαγανό παιδάκι; ούτε κατά διάνοια...
Δώσε του κουζινικό και τι στον κόσμο...
Πω..πω..κουζινάρα!!
Ας ανάψουμε το μάτι...
ανοίγοντας τα ντουλάπια..
άραγε τι να κρύβουν μέσα;
Αααα τι ωραίοι θησαυροί; ένα μπολάκι τι να βάλουμε μέσα άραγε;
 Να κάνουμε μια ωραία κρεμούλα για μένα;
Ουπς... ένα τηγανάκι
χμμμ να ετοιμάσω κι ένα αυγουλάκι για την μανούλα!!

Μέχρι εδώ καλά τα πήγαμε αρκετά για σήμερα, νομίζω ότι κουράστηκα απ το μαγείρεμα ας κλείσουμε το μάτι.


Τέλος το μαγείρεμα για σήμερα πάω να παίξω...


Αυτά είχα εν ολίγοις να σας πω για τον μικρούλη, που άλλαξε την ζωή μας!
Σας εύχομαι από καρδιάς, να νιώσετε τις ίδιες χαρές και ακόμα περισσότερες.
Να είστε όλοι καλά, να περνάτε όμορφα με ότι σας αρέσει να κάνετε και η ζωή είναι εδώ να σας χαρίσει τα χαμόγελα της!!
Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, καλή εβδομάδα να έχετε!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!

   



Δευτέρα 16 Μαΐου 2022

ΟΙ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΜΟΥ!!!!


Ερχονται όπως ήρθε και η Άνοιξη καθυστερημενη μεν αλλά φορτσάτη, να μας γεμίσει ομορφιές μόνο όπως εκείνη ξέρει. 
Η μικρή μας αυλή έχει γίνει ένας 
πραγματικός ανθόκηπος,
με μοσχομυρισμένες τριανταφυλλιές
αυτή είναι η εκατοντάφυλλη μας...


οι κρίνοι μας,
Αυτό το λουλουδάκι δεν ξέρω πως λέγεται, αλλά ανοίγει με τον ήλιο και κλείνει το βραδάκι...
οι γαρυφαλλιές,

οι πετούνιες, που σκύβει ο μπόμπιρας μας να τις μυρίσει 😊 που γι αυτόν θα τα πούμε στην επόμενη ανάρτηση🤣 
Ο δυόσμος η ρίγανη η μέντα, προσπαθούν να συναγωνιστούν στην μυρωδιά.
Το αγκάθι του Χριστού φέτος έχει βάλει τα καλύτερα του. 

Η φύση σαν να θέλει να μας   αποζημιώσει, για ότι έχουμε περάσει μας προσφέρει όλη αυτήν την ομορφιά!!   
Και εδώ η δική μου ορχιδέα, είναι η τρίτη χρονιά που μου ανθίζει!

Με αυτές τις ομορφιές θα κλείσω αυτήν την ανάρτηση παρεάκι μου και εύχομαι μέχρι την επόμενη που θα τα ξαναπούμε, να είστε καλά, να προσέχετε τον εαυτό σας και τους αγαπημένους σας και δείτε γύρω σας την φύση, θα σας χαρίσει απλόχερα χαμόγελα! Αδράξτε τα!
Με αυτήν την ανάρτηση συμμετέχω στην πρόσκληση της Της Μαρίας με τα γιορτινά τηςτης
"Σκέψεις και Εικόνες"

Να έχει μια όμορφη εβδομάδα.
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!


 



Κυριακή 8 Μαΐου 2022

ΕΙΝΑΙ ΖΕΣΤΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ...

 


Είναι ζεστά εδώ μέσα.

Ακουγα την καρδιά σου να χτυπά χαρούμενα.

Μια κουκιδίτσα ήμουν.

Κολυμπούσα, έκανα τούμπες.

Η πρώτη μου επαφή μαζί σου ασπρόμαυρη.

Άνοιξες με απορία τα μάτια σου.

Σαν να σου  μοιάζω είπες και γέλασες γεμάτη ευτυχία.

Ενιωθα τα χέρια σου να με αγκαλιάζουν, όταν με νανούριζες γλυκά.

Είναι ζεστά εδώ μέσα.

Σε άκουγα που μου έλεγες, πως θα ερχόμουν σε έναν όμορφο κόσμο γεμάτο χρώματα.

Άρχισα να μεγαλώνω και να ανυπομονώ να γνωρίσω ότι όμορφο μου περιέγραφες.

Κόντευε ο καιρός.

Ξαφνικά ένιωσα μέσα στις φλέβες σου τον φόβο.

Δεν το ήξερα αυτό το συναίσθημα.

Δεν μου άρεσε καθόλου.

Άκουγα πολλούς άσχημους θορύβους.

Τι ήταν όλα αυτά;

Γιατί σταμάτησες να είσαι χαρούμενη;

Τι γίνεται εκεί έξω;

Δεν θέλω να έρθω στον κόσμο.

Είναι ζεστά εδώ μέσα.

Φοβάμαι μαμά.!!

Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στο 28ο αντιπολεμικό συμπόσιο που διοργάνωσε με εξαιρετική συνέπεια η πυργοδέσποινα Αριστέα!

Το υπέροχο ποίημα της Σταυρούλας Δεκούλου πήρε επάξια την πρώτη θέση, όχι πως όλα τα τα άλλα ποιήματα δεν άξιζαν αυτήν την πρωτιά!! ήταν ένα συμπόσιο που θα μείνει αξέχαστο, για τις υπέροχες συμμετοχές του!

  ΕΔΩ θα δείτε όλες τις συμμετοχές.

Σήμερα στην μέρα της μανούλας, εγώ θα μιλήσω για τα παιδιά, με ένα ακόμα μικρό μου στίχο.


"ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ"

Τι να λέει το βλέμμα, που μιλά χωρίς λόγια;

Σταματήσαν ρολόγια στου πολέμου την ώρα.

Κι αν τα χτύπησε η μπόρα, κουρνιασμένα στην άκρη, απ τα μάτια το δάκρυ της ελπίδας κυλά.

Ποια αγκαλιά θα ανοίξει τρυφερά ν ακουμπήσει στην μικρή τους καρδιά;

Μας απλώνουν τα χέρια, λαβωμένες φτερούγες.

Μες του κόσμου τις ρούγες τα παιδιά του πολέμου.

Σκέπασε τα ΘΕΕ ΜΟΥ.

Γραμμένο το 93 για κάποιον άλλον πόλεμο.

Πόσο ακόμα θα υπάρχουν άραγε οι αφορμές να γράφονται λόγια  που θα μιλάνε για πολέμους; 

Να ευχηθούμε σήμερα στις μανούλες όλου του κόσμου χρόνια τους πολλά Να είναι καλά, να χαίρονται τα παιδάκια τους, να χαμογελάνε και να είναι ευτυχισμένες!!

ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΆ!!

Να είστε όλοι καλά, να κάνετε ότι αγαπάτε και να μην ξεχνάτε πως το χαμόγελο είναι το μόνο που μεταδίνει  ζωή!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!