ΠΑΜΕ...ΜΑΡΟΚΟ;

Ναι ναι θα σας πάω ταξίδι...που πάει ο νους σας καλέ; Όχι δεν θα κάνω καμία κλήρωση για ταξίδι,(μακάρι να μπορούσα να σας χάριζα ένα) εξ άλλου δεν γιορτάζω  ούτε έχω κάποια επέτειο, οπότε θα αναρωτιέστε πως θα σας πάω ταξίδι και μάλιστα στο Μαρόκο;

Εδώ είναι που μπαίνει στο κάδρο η μεγάλη μου κόρη, που εδώ και πάρα πολλά χρόνια ταξιδεύει με τις τέσσερις  φίλες της γυναικοπαρέα ,που είναι μαζί από το γυμνάσιο, κάθε χρόνο εκτός Ελλάδος.

Τα ταξίδια είναι ένα πό τα ωραιότερα πράγματα που μπορεί να χαρίσει κάποιος στον εαυτό του. είναι εμπειρίες ζωής, αφού γνωρίζεις ανθρώπους κουλτούρες της κάθε χώρας που επισκέπτεσαι!  

Λατρεύω τα ταξίδια Τοξότης γαρ και θα μπορούσα να τρώω ψωμι κι ελιά που λένε, για να ταξιδεύω... όχι ότι δεν έχουμε ταξιδέψει να λέμε την αλήθεια. Αλλά όχι τόσο, όσο θα ήθελα...Θέλετε οι συνθήκες τις ζωής μας, θέλετε οι προτεραιότητες της οικογένειας; πέρασαν τα χρόνια και τώρα πια απολαμβάνω τα ταξίδια μέσα από ντοκιμαντέρ και τις φωτογραφίες της.

Από αυτές λίγες, θα μοιραστώ μαζί σας σήμερα και θα σας πάω ένα ταξίδι μέχρι το Μαρόκο.

Απλά απολαύστε τες χωρίς λόγια!

Εδώ η Κατερίνα μου απολαμβάνει τις διακοπές της...

Και εδώ γκρο πλάν!

Αυτός ο καναπές μπήκε επίτηδες στο τέλος για να ξεκουραστείτε, απ το μακρύ ταξίδι στο Μαρόκο παρεάκι μου.  

Το Μαρόκο, είναι ένα “Παραμύθι από την Ανατολή”, έχει µία μοναδική ικανότητα να σαγηνεύει με το μυστήριο που το τυλίγει τους ταξιδιώτες του. Δεν είναι η πρώτη φορά που πηγαίνουν εκεί αλλά όσες φορές και να πας, πάντα θα υπάρχει στο μυαλό σου και μια επόμενη. 

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε, πως ένα χαμόγελο δεν κοστίζει τίποτα, χαρίστε το! 😊

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...

 

ΚΑΛΩΣ ΜΑΣ ΌΡΙΣΕΣ ΜΆΙΕ!

Ο Μάης συγκαταλέγεται δικαίως στους αγαπημένους μήνες του χρόνου.

Ο Μάης, είναι ο μήνας που η άνοιξη αποκαλύπτει όλη την ομορφιά της. Ο μήνας που συμβολίζει τη νίκη, τη νεότητα, τη δύναμη, την κυριαρχία της φύσης.

Μαζί με την Πρωτομαγιά, έχει στιγματίσει ευχάριστα, πολύχρωμα και μυρωδάτα τις παιδικές μας αναμνήσεις.

Κυρίως η επαφή με τη φύση, η μυρωδιά της, τα χρώματα, τα αγριολούλουδα και φυσικά το μαγιάτικο στεφάνι.

Αυτό που συμβολίζει την αναγέννηση της φύσης με την άνοιξη, γι’ αυτό και θέλουμε να το φέρουμε στο σπίτι μας, κρεμώντας το έξω από την πόρτα μας.

Μάιος. Σύμβολο της άνοιξης και της νεότητας. Μήνας των λουλουδιών και της βλάστησης αλλά και, σύμφωνα με τη λαϊκή δοξασία, μήνας φορτισμένος από μαγική επήρεια. Πάνω απ’ όλα όμως, μήνας χαράς που εκδηλώνεται από την πρώτη κιόλας μέρα.

Η πρωτομαγιά χαρακτηρίζεται και από την οριστική νίκη της φύσης απέναντι στο χειμώνα προετοιμάζοντας τη νέα καρποφορία. Στην προσπάθειά της αυτή έχει και αρωγό τον Άγιο Χριστόφορο, που γιορτάζει στις 9 Μαΐου και είναι προστάτης των γεωργών από το μαγιάτικο χαλάζι.

Μέχρι εδώ ήταν ότι βρήκα για τον Μάιο και η πηγή είναι ΕΔΩ.

Και τώρα θα καλωσορίσω τον Μάιο με τα λουλούδια της αυλής μου, μαζί με λίγες μαντινάδες μου!

Πρώτη πρώτη η εκατοντάφυλλη τριανταφυλλιά μου που μοσχομυρίζει!




Τρόπους καλούς η μάνα σου

φαίνεται σού χει μάθει

και μοιάζεις τριαντάφυλλο,

χωρίς ούτ ένα αγκάθι.


Μικρό γαρυφαλλάκι μου
πως να σε κανακέψω,
λίγη απ την αγάπη σου
δώς μου να μην ζηλέψω.
Σκέψη μου είσαι πρωινή
και σκέψη μου το βράδυ
είσαι το νυχτολούλουδο
π ανθίζει στο σκοτάδι.
Λίπασμα κάνω την καρδιά,
βιολάκι μου για σένα,
κάθε κλαδί σου να κρατά
βιολάκια ανθισμένα.

Όλα τ αγριολούλουδα
τση γης να μαζευτούνε,
το γιασεμί στο μπέτη μου
δεν θα το παραβγούνε.

Είσαι το ρόδο του Μαγιού
και γω τ Απρίλη κλώνος
Θα σε κρατώ ολάνθιστο,
μην σε μαράνει ο χρόνος.



Με τσ άκρες των δαχτύλων μου
βιολάκι θα σ αγγίζω
θα κάνω την αγάπη μου
δροσιά να σε ποτίζω.


Μαγιάπριλό μου γιασεμί
στο μπέτη σε καρφώνω
για να γροικώ την μυρωδιά
πού χεις για μένα μόνο


Φουσκοδεντρίτης άνεμος
φυσά και μπουμπουκίζει
ένα σεβντά μες την καρδιά,
που μόλις τώρα ανθίζει.

Με αυτά τα πανέμορφα λευκά λουλούδια εκτός χρόνου όμως, θα έπαιρνα μέρος στην

  Φιλική Πρόκληση νο 160  που έκανε η φίλη μας Μία ...

Επρεπε να ήταν 30 του Απρίλη, αλλά αφού ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, την έβαλα έστω και με 1 μιση ώρα 

 καθυστέρηση...

   

       🌻 🌼 🌺 🌹 🌷 💐

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε παρεάκι μου, να είστε όλοι καλά, να έχετε έναν όμορφο μήνα, μια καλή εβδομάδα, με υγεία πάνω από όλα, συνοδέψετε την καλημέρα σας με ένα χαμόγελο, πιστέψτε το θα σας το ανταποδώσουν.
Καλή πρωτομαγιά!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!
             

30ο ΣΥΜΠΌΣΙΟ ΠΟΙΉΙΣΗΣ..." Ο ΚΎΚΝΟΣ"

"Ο Κύκνος"

 Γύρω της φως.

Η ζωή της ανήκει, μπαλαρίνα λευκή.

Δεν πατά στο σανίδι.

Στο ρυθμό των φτερών απλωμένα τα χέρια.

Η καρδιά της χτυπά στου θριάμβου την ώρα. 

Ο δικός της ο δρόμος, πιρουέτες στρωμένος.

Το κοινό της κι απόψε, είναι αυτό που γεμίζει, του θεάτρου τον χώρο.

Τον κατάλευκο κύκνο να θαυμάσει να νιώσει, του χορού της το κάλος.

Μια κραυγή ήταν μόνο, στο φινάλε του τέλους.

Το λευκό κοκκινίζει, χαμηλώνουν φτερά.

Σε απύθμενο χάος, στροβιλίζοντας πέφτει.

Μες στο βάθος ακούει, ουρλιαχτά και σειρήνες.

Δεν μπορεί νά ναι εκείνη, κάποια άλλη θα είναι.

Η ζωή θα γυρίσει τραγική ειρωνεία, σε δυο ρόδες επάνω.

Η ψυχή θα παλέψει διαδρομή να αλλάξει.

Δεν θ αφήσει την σκέψη να βουλιάξει στην θλίψη.

Μες τα χέρια κρατάει την ζωής ενός κύκνου, που στη μέση την κόβει μια αδέσποτη σφαίρα.

Ένας τίτλος θα φτάσει στα ευπώλητα τρία.

Το δικό της βιβλίο "η ακίνητη πορεία"

 Αυτή ήταν η δική μου προσπάθεια-συμμετοχή στο αγαπημένο μας συμπόσιο, που διοργανώνει με επιτυχία η  Αριστέα μας εδώ και 10 συναπτά έτη ανελλιπώς και, μας παρακινεί να ποιήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε...την ευχαριστούμε πολύ γι αυτό!

ΕΔΩ  θα βρείτε όλες τις υπέροχες συμμετοχές, διαβάστε τις και στον δικό τους χώρο, θα χαρούν εκείνοι που τις έγραψαν.  

Ευχαριστώ πολύ από καρδιάς, όσους  πέρασαν και μου χάρισαν τον χρόνο τους να διαβάζοντας την συμμετοχή μου.🧡

Επίσης σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε παρεάκι μου 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Περίμενε το καλύτερο. 

Μέσα από το σκοτάδι μόνο μπορείς να δεις τ αστέρια -C.A.Beard

Γιατί άραγε ο φόβος και η αμφιβολία μας εμποδίζουν από το ν πετυχαίνουμε τους στόχους μας; Γιατί αφήνουμε τις αρνητικές μας σκέψεις να μας σταματούν από το να προσπαθούμε για κάτι καλύτερο;

Ας σκεφτούμε ότι η ζωή δεν είναι παρά ένα παιχνίδι που παίζεται πετώντας πέντε μπάλες στον αέρα και προσπαθώντας να μην ρίξουμε καμιά μπάλα κάτω. Η κάθε μπάλα αντιπροσωπεύει κάτι. Την δουλειά, την οικογένεια, την υγεία, τις σχέσεις μας με τους άλλους και τέλος την πνευματικότητα μας.

Με εξαίρεση την λαστιχένια μπάλα που αντιπροσωπεύει την εργασία μας, όλες οι άλλες μπάλες είναι γυάλινες. Αυτό σημαίνει πως αν κάποια από αυτές πέσει κάτω σπάζει και γίνεται κομμάτια.

Γι αυτό όταν παίζουμε το παιχνίδι της ισορροπίας θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα θετικοί, αισιόδοξοι και εστιασμένοι στο τελικό αποτέλεσμα που λέγεται...Μια καλύτερη ζωή!

Η ουσία και η ποιότητα των σκέψεων μας μας καθορίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις προσδοκίες μας και το τελικό αποτέλεσμα της όποιας προσπάθειάς μας.

Γι αυτό φίλοι μου ας είμαστε προσεκτικοί και θετικοί με τις σκέψεις, τις ελπίδες τις προσδοκίες και τους φόβους μας. Γιατί δυστηχώς στην ζωή αυτή δεν μας συμβαίνει αυτό που ευχόμαστε, αλλά αυτό που φοβόμαστε.

Πόσες φορές στο παρελθόν δεν σας είπαν ή είπατε την έκφραση σε κάποιον "Εγώ σου τα είχα πει!;" Είναι μια έκφραση που υποδηλώνει ένα αρνητικό αποτέλεσμα  μιας πράξης ή μιας προσπάθειάς.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ρισκάρουμε στην ζωή. Αλίμονο, η ζωή είναι ένα ρίσκο. Καθημερινά ρισκάρουμε. Το θέμα είναι με ποια κριτήρια επιλέγουμε τα ρίσκα που θα πάρουμε.

Μια φορά και ένα καιρό ένα μικρό κορίτσι περπατούσε καθημερινά από το σπίτι του μέχρι το σχολείο. Παρόλο που ο καιρός αυτό το συγκεκριμένο πρωινό φαινόταν ότι θα αλλάξει και τα σύννεφα άρχισαν να σχηματίζονται, ξεκίνησε να πάει με τα πόδια στο δημοτικό σχολείο. Καθώς περνούσε το απόγευμα σήκωσε πολύ αέρα μαζί με αστραπές και βροντές.

Η μητέρα του παιδιού που ανησυχούσε για την κόρη της μπήκε στο αυτοκίνητο και οδήγησε όλο τον δρόμο κατά μήκος της διαδρομής για το σχολείο. Σε μια στιγμή είδε την κορούλα της να περπατάει μέσα στην καλή χαρά και σε κάθε λάμψη αστραπής, το παιδί σταματούσε, κοιτούσε επάνω και χαμογελούσε.

Σταματώντας το αυτοκίνητο η μητέρα φώναξε το παιδί να μπει μέσα μαζί της .Καθώς οδηγούσε το κορίτσι συνέχιζε να γυρίζει προς την κατεύθυνση κάθε λάμψης από  αστραπή και να χαμογελάει. Η μητέρα ρώτησε "Τι κάνεις παιδί μου;" 

Το παιδί απάντησε "Πρέπει να το κάνω αυτό, γιατί ο Θεός με φωτογραφίζει!"

Εσείς φίλοι μου πως αντιμετωπίζετε τις προκλήσεις και τις δυσκολίες της ζωής; 

Σαν καταιγίδες που θα μας πνίξουν και θα μας κάνουν κακό, ή σαν ευλογίες που θα κάνουν τις δυνάμεις μας να λάμψουν και τις ικανότητες μας να αποκαλύψουν όλο τους το μεγαλείο;

Αναδημοσίευση από τις 'Μικρές ιστορίες για δύσκολες ώρες" 

Αφιερωμένο σε κάθε συνάνθρωπό μας που περνάει δύσκολα!

Ας γεμίσουμε τις καρδιές μας με αγάπη και ας συνοδεύσουμε τις ευχές μας μαζί με ένα χαμόγελο!!

Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά! 

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξανα πούμε να είστε όλοι καλά, να έχετε υγεία να  προσέχετε τον εαυτό σας σας παρακαλώ, για να έχετε μια καλύτερη ζωή! 

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε. 

        

ΘΡΥΛΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΌΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΆΣΧΑ...

Απρίλης! Ο μήνας της αναγεννημένης φύσης, ο μήνας των λουλουδιών, των ανθισμένων δέντρων, της περισυλλογής, των Παθών, της Ανάστασης και της ομορφιάς.

Σίγουρα δεν μπορεί κανείς να φανταστεί ανοιξιάτικο κι ανθισμένο τοπίο στην ελληνική φύση , χωρίς να φέρει στο νου του ανθισμένα λιβάδια με κατακόκκινες παπαρούνες.

Βρισκόμαστε στην καρδιά της Άνοιξης και τα πάντα γύρω μας είναι ανθισμένα. Σε λίγες μέρες πλησιάζει το Πάσχα κι η Ανάσταση. Oι πασχαλιές, οι κρίνοι, οι παπαρούνες έχουν ανθίσει…

"Έστησ” ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη, Κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα… Διονύσιος Σολωμός"

Η παπαρούνα ήταν το ιερό φυτό της θεάς Δήμητρας, καθώς σαν παράσιτο των σιτηρών συμβόλιζε με την παρουσία της τη Δήμητρα στα ανοιξιάτικα σπαρτά. Απαραίτητη στα Ελευσίνια Μυστήρια, καθώς οι πομπές στόλιζαν τα αγάλματα της θεάς με άνθη παπαρούνας.

Η παπαρούνα συναντάται συχνότερα σε μη καλλιεργημένα χωράφια και στην Ελλάδα θα τη βρούμε σε περισσότερα από δέκα είδη. Όταν όμως φύτρωνε σε σπαρμένα χωράφια, τότε εκείνα θεωρούνταν ευλογημένα και προστατευμένα από τη θεά Δήμητρα.
Το όνομά της εικάζεται πως προέρχεται από την κέλτικη λέξη «παπα» που σημαίνει τροφή για τα μωρά, αφού οι Κέλτες έβαζαν την παπαρούνα στις κρέμες των μωρών για θεραπευτικούς λόγους.
Η χριστιανική παράδοση θέλει την παπαρούνα να φυτρώνει κάτω από τον σταυρό του Χριστού στο Γολγοθά και να δέχεται τις σταγόνες από το αίμα του Εσταυρωμένου ανάμεσα στα πέταλά της, σταγόνες που της χάρισαν το κατακόκκινο άλικο χρώμα της.

Από τότε η παπαρούνα απέκτησε για πάντα το κόκκινο χρώμα της για να θυμίζει σ’ όλους μας τον ερχομό του Πάσχα και τα Πάθη του Χριστού.

Η πηγή μου είναι από ΕΔΩ

πηγή

" Η Παπαρούνα και το αίμα του Χριστού"

Διανύουμε το δεύτερο μήνα της Άνοιξης αν και ο καιρός δε δείχνει τον ανοιξιάτικο χαρακτήρα του και η κατάσταση που επικρατεί το τελευταίο διάστημα δεν μας αφήνει ιδιαίτερα να χαρούμε τις ομορφιές της φύσης.

Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε τη μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας, την Ανάσταση του Κυρίου και σύμφωνα με την παράδοση η παπαρούνα το κατακόκκινο αυτό λουλούδι που συναντάμε να φυτρώνει ως παράσιτα ανάμεσα στα κριθάρια στους αγρούς, έχει συνδέσει τ’ όνομά της με την Σταύρωση του Θεανθρώπου. Έτσι το αίμα του Ιησού απ’ το Σταυρό του Γολγοθά έπεφτε στο χώμα και με αυτό τον τρόπο άρχισε να δημιουργείται αυτό το πανέμορφο κατακόκκινο λουλούδι αφού πριν όλες οι παπαρούνες ήταν ολόασπρες.

Πριν γίνει η ανθοφορία της, το μπουμπούκι κρέμεται ανάποδα, προς τα κάτω και αρχίζει να παίρνει την κανονική του θέση τη στιγμή που ανθίζει.

Το όνομά της, τόσο όμορφο όσο και η ίδια, αναφέρεται πως προέρχεται από την κελτική λέξη παπά, που σημαίνει τροφή για μωρά, και φανερώνει τη συνήθεια που είχαν οι Κέλτες, εκείνος ο πολεμικός λαός, να ανακατεύουν το χυμό της μέσα στις κρέμες των μωρών, και να το χρησιμοποιούν ως φάρμακο για τις διάφορες παιδικές αρρώστιες.

Αυτό το μικρό και λεπτεπίλεπτο λουλουδάκι αποτέλεσε πηγή έμπνευση για όλους τους καλλιτέχνες και έτσι αρκετούς μύθους έχει πλάσει η ανθρώπινη φαντασία γύρω από αυτό .Όταν μας δοθεί η ευκαιρία και να κάνουμε μία βόλτα στη φύση ας απολαύσουμε την ομορφιά του.

η πηγή μου είναι από εδώ. ΕΔΩ

"Ο Σταυρός του Χριστού και κόκκινες παπαρούνες."

Μια λαϊκή παράδοση της Κρήτης.

Στο τόπο μας παιδί μου, οι παπαρούνες αργούνε ν ανθίσουν. Περιμένουν να έλθει η Μεγάλη Σαρακοστή, να κυλήσουν οι μέρες, να περάσει η Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης και την Μεγαλοβδομάδα όλα τα χωράφια είναι κατακόκκινα. Και ξέρεις γιατί; Τον Χριστό περιμένουν! Θέλουν να τον προϋπαντήσουν πάλι παιδί μου, όπως έκαναν τότες, την εποχή που σήκωνε τον Σταυρό Του κι ανηφόριζε κατάκοπος και εξαντλημένος στον Γολγοθά. Μέχρι εκείνη την μέρα δεν υπήρχε κόκκινη παπαρούνα στον κόσμο, άσπρες ήταν όλες. Σαν τα κρίνα κι αυτές.

Την ώρα λοιπόν που ανηφόριζε ο Χριστός στον Γολγοθά, συνέβει το μεγάλο θαύμα. Κουράστηκε να σηκώνει τον Σταυρό Του, δεν άντεχε να κουβαλά τόσο βάρος στους ώμους Του κι ακούμπησε το βαρύ ξύλο πάνω σ ένα χαράκι να ξεκουραστεί και να πάρει μια ανάσα. Ο κόσμος ήταν στην καλή του ώρα εκείνη εποχή, αφού ήταν Άνοιξη και Απρίλης μήνας. Αμέτρητες άσπρες παπαρούνες ανθίζανε παντού.

Λύσσαξαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες όταν είδαν τον Κύριο να σταματά. Μήτε στιγμή δεν το άφησαν οι άνομοι να ξαποστάσει. Ένας από αυτούς ο πιο άγριος σηκώνει την λόγχη του και την καρφώνει στα πλευρά του. Έτρεξε το αίμα Του κύλισε στο κορμί Του κι άρχισε να πέφτει σταγόνες σταγόνες. Μα δεν έπεσε στο χώμα. Πάνω στους ανθούς της παπαρούνας έπεσε και οι λευκές μέχρι εκείνη την στιγμή παπαρούνες βάφτηκαν κι έγιναν κατακόκκινες σαν το αίμα Του και θα είναι κόκκινες μέχρι να στέκει ο κόσμος. Θα ανθίζουν πάντα, μα δεν θα κρατιούνται για πολύ στην ζωή. Τα πέταλά τους πεθαίνουν επάνω στην νιότη τους, τα παίρνουν οι αέρηδες και τα σκορπούν στο κόσμο, γιατί και Εκείνος που τους έδωσε το χρώμα με το αίμα Του πέθανε νέος.

Και ξέρεις που θα βρεις τις πιο όμορφες παπαρούνες; Στα σταροχώραφα! Φυτρώνουν ανάμεσα στα στάρια και τα κριθάρια, γιατί το πολύτιμο αίμα που σηκώνουν τα πέταλά τους, φέρνει την ευλογία στο καρπό. Δηλαδή στο ψωμάκι του φτωχού.

Από το περιοδικό "ΥΠΕΡ Χαλκιαδάκης" Άνοιξη 2015.

η πηγή είναι από το το ιστολόγιο της γιαγιάς Καλλιρρόης.

Και εδώ η παράδοση και ο θρύλος μιλάει για την όμορφη πασχαλιά.

Σύμφωνα με την παράδοση, την άνοιξη πρώτη από όλους ξυπνούσε η Πασχαλιά, προτού σηκωθούν από το λήθαργο του χειμώνα τα υπόλοιπα βοτάνια, για να απολαύσει το θαυμασμό των ανθρώπων και να αναγγείλει τον ερχομό της άνοιξης. Μια μέρα όμως, σαν ο ήλιος ξύπνησε κρυμμένος πίσω από μαύρα σύννεφα, η πασχαλιά στολισμένη περίμενε το θαυμασμό και την παρέα των άλλων φυτών, αλλά μάταια.
Μια γενική κατήφεια επικρατούσε και τα υπόλοιπα φυτά ήταν βουβά και μαραμένα. Γύρεψε εξηγήσεις και τότε έμαθε το τραγικό μαντάτο, πως ο Ιησούς πέθανε πάνω στο σταυρό του μαρτυρίου. Όλη η φύση μοιρολογούσε κι αυτή καμάρωνε χωρίς ντροπή;
Αμέσως ντύθηκε πένθιμα κι από λευκά που ήταν μέχρι τότε τα άνθη της έγιναν μοβ. Από τότε πρώτη αυτή θυμίζει στους ανθρώπους πως πλησιάζει το Πάσχα. Πράγματι, δεν είναι καταπληκτικό πού η πασχαλιά ανθίζει μια φορά το χρόνο για 20-30 ημέρες, μόνο αυτή την περίοδο;

η πηγή...Εδώ!

Αυτή την φορά φίλοι μου αλίευσα τις πληροφορίες όχι μόνο από ένα, αλλά από 4 σάιτ, γιατί ήθελα να μάθω όλες αυτές οι πληροφορίες γύρω από τους μύθους και τις παραδόσεις για την παπαρούνα, που σαν λουλούδι στην απλότητα του είναι το μόνο που έχει συνδέσει το όνομα του με θαύμα, όπως και της πασχαλιάς, από ότι έχω διαβάσει εδώ!

Μπαίνοντας στην Μεγάλη Εβδομάδα, ας πορευτούμε τα Πάθη του θείου δράματος με κατάνυξη με συγχώρεση και αγάπη μέσα μας, αφού αυτά είναι που μας δίδαξε με την Ζωή και τον Θάνατό Του ο Ιησούς!

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να χαμογελάτε και να περάσετε  Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση μαζί με τους αγαπημένους σας.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ!

Γιατί λέμε ψέματα την Πρωταπριλιά. Πότε έφτασε το έθιμο στην Ελλάδα;

Σαν περίεργο άτομο που είμαι, θέλησα να ψάξω πως ξεκίνησε αυτό το περίεργο έθιμο και ψάχνοντας...

Ο Τόμας Έντισον εφηύρε μια μηχανή που μετατρέπει το νερό σε κρασί, βρέθηκε ο τάφος του Σωκράτη κοντά στην Ακρόπολι, το Big Ben θα λειτουργήσει με νέο μηχανισμό και οι παλιοί του δείκτες θα δημοπρατηθούν, είναι μερικά από τα διάσημα ψέματα των ΜΜΕ, την 1η του Απρίλη.

Παρόλο που την Πρωταπριλιά οι φάρσες και τα ψέματα δικαιολογούνται, πολλοί είναι εκείνοι που την "πατάνε" και πιστεύουν απίστευτες ιστορίες βγαλμένες από την φαντασία. Η Πρωταπριλιά είναι η αγαπημένη μέρα των μικρών παιδιών, καθώς σκαρώνουν διάφορα αστεία, για να πειράξουν τους γονείς και τους φίλους τους.

Οι μελετητές, ιστορικοί και λαογράφοι διαφωνούν για το πότε καθιερώθηκαν τα πρωταπριλιάτικα ψέματα και έτσι οι εκδοχές είναι δύο.

1η εκδοχή...η Γαλλική Πρωτοχρονιά. Η πιο διαδεδομένη εκδοχή μας γυρνάει στον 16ο αιώνα στην Γαλλία. Ως το 1564 οι Γάλλοι γιόρταζαν την πρωτοχρονιά κάθε 1η του Απρίλη, ώστε να είναι κοντά στο Πάσχα, αλλά και να ταυτίζεται με την αναγέννηση της φύσης την Άνοιξη. Εκείνη την χρονιά ο βασιλιάς Κάρολος θα αποφάσισε να συμβαδίσει με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και μετέφερε την πρωτοχρονιά την 1η Ιανουαρίου. Πολλοί δυσκολεύτηκαν να δεχτούν την αλλαγή αυτή και συνέχισαν να κάνουν πρωτοχρονιά τον Απρίλιο, όπως είχαν συνηθίσει. Οι υπόλοιποι άρχισαν να τους κοροϊδεύουν, να τους κάνουν πλάκες και να τους στέλνουν ψεύτικα δώρα και έτσι η 1η Απριλίου από πρωτοχρονιά μετατράπηκε σε ημέρα κοροϊδίας και φάρσας.

2η έκδοχή...τα ψέματα των ψαράδων. Η δεύτερη εκδοχή σχετίζεται με τους Κέλτες ψαράδες οι οποίοι ξεκινούσαν την θερινή περίοδο του ψαρέματος την 1η του Απρίλη, όταν ο χειμώνας είχε τελειώσει και ο καιρός άρχιζε να καλυτερεύει. Οι συνθήκες όμως τις περισσότερες φορές δεν ήταν ιδανικές και η ψαριά από μικρή ως ανύπαρκτη. Οι ψαράδες για να μην ντροπιαστούν έλεγαν διάφορα ψέματα και φανταστικές ιστορίες που δικαιολογούσαν την αποτυχίες τους και έτσι η 1η του Απρίλη ταυτίστηκε με το ψέμα και την υπερβολή.

Οι γελωτοποιοί βασιλιάδες και η πρωταπριλιάτικη εξήγηση.

Υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή που έρχεται από τα Βυζαντινά χρόνια και την περίοδο της βασιλείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Σύμφωνα με τον καθηγητή ιστορίας Τζότζεφ Μπόσκιν, ομάδα των γελωτοποιών του βασιλιά, τόλμησε να ισχυριστεί πως θα μπορούσε να κυβερνήσει καλύτερα από τον Κωνσταντίνο. Ο βασιλιάς διασκέδασε πολύ με την δήλωση αυτή και προκάλεσε ένα από του γελωτοποιούς τον Κούγκελ να πάρει την θέση του για μια μέρα. Ο Κούγκελ, την ημέρα της διακυβέρνησης του επέβαλε νόμο σύμφωνα με τον οποίο, η 1η Απριλίου καθιερωνόταν ως η ημέρα αφιερωμένη στο γελοίο και στο υπερβολικό. Η διασκεδαστική αυτή εκδοχή δημοσιεύτηκε από το Assosiated press το 1983. Πολύς κόσμος πίστεψε την ιστορία μέχρι να αποκαλυφθεί ότι επρόκειτο για φάρσα του Μπόσκιν, θύμα της οποίας είχε πέσει και το ίδιο το πρακτορείο.

Η πρωταπριλιά στην Ελλάδα.

Όπως συμβαίνει με πολλά ευρωπαϊκά έθιμα που υιοθετεί η ελληνική κοινωνία με το πέρασμα των χρόνων, έτσι έγινε και με τα πρωταπριλιάτικα ψέματα. Η συνήθεια μεταφέρθηκε και στην Ελλάδα αλλά σύμφωνα με λαογράφους τα ψέματα έχουν αποτροπαϊκό χαρακτήρα. Ξορκίζουν δηλαδή το κακό και τις βλαπτικές δυνάμεις, όπως αναφέρει ο λαογράφος Λουκάκος. Πολλοί πιστεύουν ότι εκείνος που θα σκαρώσει μια επιτυχημένη φάρσα, θα είναι και ο τυχερός για τον υπόλοιπο χρόνο, ενώ αντίθετα όποιος πέσει θύμα θα συνοδεύεται από γρουσουζιά.

Αυτά τα ενδιαφέροντα στοιχεία τα βρήκα περιδιαβένοντας στο διαδίκτυο ΕΔΩ.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και έναν ακόμα πιο όμορφο Απρίλη.

ΚΑΛΌ ΜΗΝΑ σε όλους!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...

ΠΡΟΣΦΟΡΆ ΑΓΑΠΗΣ! "Craftlandia Challenge 14

 Μέρες που έρχονται οι σκέψεις μας πάνε σε εκείνους τους ανθρώπους που  στερούνται εκτός από την υγεία και τα απαραίτητα ως τα προς το ζην.

Είναι ευχής έργον να μπορείς να συνδράμεις έστω και με ένα σου μικρό λιθαράκι με οτιδήποτε μπορεί να ανακουφίσει κατά κάποιον τρόπο τον συνάνθρωπό  μας.

Το ξέρουμε πως αυτό γίνεται συνήθως με πολύ δουλειά, από ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από κάθε εκδήλωση παζαριού, που στήνονται κάθε φορά που πλησιάζουν οι γιορτές. Μετά ξεχνιούνται αυτοί οι άνθρωποι, λες και οι ανάγκες τους δεν υπάρχουν τις άλλες μέρες του χρόνου. Για την υποστήριξη κράτους ούτε λόγος να γίνεται.

Θα δώσω τα συγχαρητήριά μου σε όλο αυτόν τον κόσμο, που δεν έχει χάσει την ανθρωπιά του και υποστηρίζει με την αγάπη του (αυτήν την κινητήρια δύναμη)που δεν λογαριάζει κόπο και χρόνο και που δεν το ξέρει ο διπλανός του.

Η σωστή πράξη είναι αυτή και όπως έλεγε ο Χριστός, "Μή γνώτω η αριστερά σου τί ποιεί η δεξιά σου" 

Όμως καμιά φορά το να προβάλουμε ότι κάνουμε με την καρδιά μας για καλό σκοπό, δεν είναι η αφορμή να μας πουν μπράβο για ότι κάνουμε, αλλά ίσως να παρακινήσουμε με την πράξη αυτή και άλλους συνανθρώπους μας να το κάνουν.

Αυτή είναι η δική μου μικρή συνεισφορά σε μια τέτοια ανθρώπινη εκδήλωση και πιστέψτε με αν δεν υπήρχε η πρόκληση της Μίας με θέμα  "Δαντέλα η ράψιμο" 

που ήρθε λίγο πριν κλείσω το δεματάκι μου, ίσως και να μην το ξέρατε.

Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή Μία μου, ελπίζω να είμαι εντός θέματος.

Μέχρι την επόμενη εβδομάδα που πρώτα ο Θεός θα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια γαλήνια εβδομάδα καλή δύναμη και υπομονή σε ότι δυσκολεύει τις ζωές μας.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που περνάτε και τα λέμε. 

Υ.Γ Δεν ξέρω γιατί μου έβγαλε τη μισή ανάρτηση με λευκές μπάρες! 😊

 

ΘΛΙΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ...

 

       πηγή εικόνας.

Ψάχνοντας για μια άνοιξη που θα έρθει θλιμμένη φέτος κοιτάξτε τι βρήκα να έχει γράψει κάποιος δυο χρόνια πριν.

Τον λόγο δεν τον ξέρω, αλλά ήταν σαν να το έγραψε για την φετινή Άνοιξη.

Από τον Χάρη Φασουλά.

"Θλιμμένη Άνοιξη" 

Θλιμμένη φέτος πρόβαλες, Άνοιξη κι ίντα τρέχει κι η σκολιανή σου φορεσιά, χρώματα γκρίζα έχει.

Κάθε ηλιοβασίλεμα, νέφαλο το σκεπάζει και την αυγή η ανατολή καμίνι από βράζει.

Λουλούδια που φυτρώνουνε, μυρίζουν μόνο μόνο και των πουλιών κελαηδισμός ήχος γεμάτος πόνο.

Μα κι η παντέρμη θάλασσα κι αυτή είναι μανισμένη κι ελπίδα κάθε ταξιδιού, είναι ναυαγισμένη.

Τα όρη, οι ψηλές κορφές, οι κάμποι χιονισμένοι, Άνοιξη κι ίντα΄ σού λαχε κι είσαι τραυματισμένη;

Διώξε τον πόνο Άνοιξη πιασ' την χαρά απ το χέρι, να φύγει η μαύρη χειμωνιά, να ρθει το καλοκαίρι.

21/5/2020.

Ηράκλειο.

Το αντέγραψα ΑΠΌ ΕΔΩ

Με μικρά βήματα προσπαθεί δειλά δειλά ακόμα και η φύση, να εδραιώσει τον  ερχομό της, κάνοντας τα μικρά φυλλαράκια να αρχίσουν να ξεπροβάλουν από τα ξερά κλαδιά της μικρής βερικοκιάς μας...το θαύμα της ελπίδας πως η ζωή είναι εδώ και στο τσακ σκαρώθηκε το χαϊκού.

Έσκασε μάτι

χαμόγελα ήλιου

στη βερικοκιά.

Τα πιο βιαστικά λουλουδάκια της αυλής μας, παγωμένα ακόμα από το κρύο του χειμώνα (που να πούμε την αλήθεια φέτος εδώ ήταν πολύ ήπιος) κάνουν σιγά σιγά την εμφάνισή τους, με το που θα βγει ο ζωοδότης ήλιος να τα ζεστάνει λίγο. Αυτά τα όμορφα κίτρινα κρινάκια βγήκαν πρώτα πρώτα και φούντωσε η ρίγανη στον συντριβανόκηπο...

Ενώ η πασχαλίτσα κάνει τις πρώτες Ανοιξιάτικες βόλτες της.

ακολούθησαν οι βιολέτες που μοσχοβόλησαν τον τόπο. 

Η ορχιδέα μου έβγαλε και αυτή τα πρώτα της άνθη.

Άρχισε να γαλαζώνει ο ουρανός και να αφήνει τα σύννεφα να παίζουν μαζί του.

και οι γερανοί έχουν αρχίσει τα ταξίδια τους...

Ακόμα και ο καφές μου κάνει τα δικά του σχέδια.😉

κάνοντας να φανούν τα πρώτα απορημένα χαμόγελα.

Με την ελπίδα να έχετε μια εβδομάδα ήρεμη με την καθημερινότητά της, αφήσετε τον εαυτό σας  να  χαμογελάσει βλέποντας την  Άνοιξη να έρχεται, έστω και θλιμμένη.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!

ΌΣΑ ΚΑΝΑΜΕ ΤΟΝ...ΦΕΒΡΟΥΆΡΙΟ...

Τα τελευταία τραγικά γεγονότα μας έχουν συγκλονίσει όλους μας φίλοι μου. 

Νομίζω ότι δεν υπάρχει ούτε ένας μας, που να μην έχει νιώσει θλίψη για τις ζωές που χάθηκαν άδικα και μακάρι να είναι οι τελευταίες, σε μια χώρα που κανένας δεν φταίει γι ότι έγινε...😮

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο για εμάς τους απ΄έξω από τον μεγάλο πόνο, η ζωή θα συνεχίσει να διεκδικεί την καθημερινότητα της στα απλά της...Όπως το πλέξιμο που έχει γίνει για μένα η ασχολία που με βοηθάει, να ξεπερνώ τις δύσκολες καταστάσεις μου.

Εδώ και καιρό όλο έλεγα να σας δείξω τι είχα πλέξει στον μήνα που πέρασε, αλλά όλο και κάτι πήγαινε πίσω αυτήν τη ανάρτηση, που ευχή μου θα ήταν οι λόγοι αυτοί, να ήταν εκείνοι που εξ αρχής ήταν και όχι αυτοί του Μάρτη!

Με την παράκληση της μεγάλης μου κόρης να κάνει από ένα δώρο στις φίλες της που είναι μαζί από το γυμνάσιο, και εννοείτε ότι θα ήταν κάτι πλεκτό αφού ακόμα είχαμε Φλεβάρη, πλέχτηκαν δύο σάλια το ένα λευκό και το άλλο μαύρο, που ήδη βρίσκονται στις αποδέκτριες. Βλέποντας τα στις φωτογραφίες απλωμένα το ένα δίπλα στο άλλο, ο συνειρμός ήταν αναπόφευκτος, σκεπτόμενη την ζωή που συνεχίζεται...

Γαντάκια που πλέχτηκαν για το πολύ κρύο της Πράγας, αφού η εγγονή μας κάνει εκεί το διδακτορικό της...

,Μπορεί η πόλη να είναι πανέμορφη, αλλά δεν είναι Ελλάδα εκεί και ο χειμώνας παρατείνεται...

Και εκεί που φεύγουν οι ψυχές, άλλες ψυχούλες γεννιούνται και η ζωή συνεχίσει να προχωρά άσχετα με το τι θέλουμε εμείς να γίνει. Το σετάκι αυτό ήταν δωράκι δικό μου σε μια εξαδέλφη μας που έγινε πρώτη φορά γιαγιά, για τον κούκλο εγγονό της!

Όταν έγιναν όλα αυτά ήταν ακόμα Φεβρουάριος και η τελευταία του μέρα μου επιφύλαξέ  μια πολύ όμορφη χαρά, αφού ένας φάκελος με το όνομα μου ήρθε στα χέρια μου...δεν περίμενα τίποτα και με περιέργεια διάβασα τον αποστολέα, που ήταν η Η Ράνια με τον κόσμο της Γεμάτη απορία άνοιξα τον φάκελο και τι να δω; μέσα στο φάκελο, ένα σωρό καλούδια που χρειάζονται για το ράψιμο μέσα σε μια πολύ ωραία θήκη, 

και όχι μόνο, όλα κεντημένα ψιμιδευτά κατά την Κρητική διάλεκτο (τέλεια) από τα χεράκια της...

Αλλά εκεί που ένιωσα πολύ όμορφα ήταν ο λόγος που μου έστειλε αυτά τα δωράκια  και τα λόγια της, η έκπληξη  που ήταν  γραμμένα   μέσα στο φάκελο! 

Ράνια μου σε χιλιοευχαριστώ, μέσα από την καρδιά μου, έστω και αν η χαρά μου κόπηκε στην μέση ξημερώματα του Μάρτη!

Αυτά προς ώρας, μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά,  να έχετε μια ήρεμη εβδομάδα, με την ελπίδα πως αύριο θα είναι μια καλύτερη μέρα.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε... 

ΑΥΤΟΣ Ο...ΜΑΡΤΗΣ!

 

Ένιωσα έναν άγγελο - Άγνωστος συγγραφέας

Αυτό το ποίημα για την απώλεια δεν αποδίδεται σε κανέναν ειδικότερα, αλλά είναι ένα πραγματικό δώρο, όποιος κι αν ήταν ο συγγραφέας.

Μας λέει να μην παραβλέπουμε την παρουσία ενός αποθανόντος αγαπημένου προσώπου - τον άγγελο που περιγράφεται με αυτά τα λόγια.

Παρόλο που μπορεί να μην είναι μαζί μας φυσικά, παραμένουν πάντα μαζί μας με πνεύμα.

Ένιωσα έναν άγγελο κοντά σήμερα, αν και δεν μπορούσα να δω
Ένιωσα έναν άγγελο που ήταν τόσο κοντά, που έστειλε για να με παρηγορήσει

Ένιωσα ένα φιλί αγγέλου, απαλό στο μάγουλό μου
Και ω, χωρίς μια λέξη φροντίδας, μίλησε

Ένιωσα την αγάπη του αγγέλου, απαλή στην καρδιά μου
Και με αυτό το άγγιγμα, ένιωσα τον πόνο και τον πόνο μέσα στην αναχώρηση

Ένιωσα τα χλιαρά δάκρυα ενός αγγέλου, να πέφτουν απαλά δίπλα μου
Και ήξερα ότι καθώς αυτά τα δάκρυα στεγνώνουν, μια νέα μέρα θα είναι δική μου

Ένιωσα τα μεταξωτά φτερά ενός αγγέλου με τυλίγουν με αγνή αγάπη
Και ένιωσα μια δύναμη μέσα μου να μεγαλώνει, μια δύναμη που στέλνεται από ψηλά

Ένιωσα έναν άγγελο πολύ κοντά, αν και δεν μπορούσα να δω
Ένιωσα έναν άγγελο κοντά σήμερα, που μου έστειλε για να με παρηγορήσει.

Για ότι διαβάσατε μέχρι εδώ, Η πηγή εδώ. 

Λόγια δεν υπάρχουν...

Τα δυο πρώτα λουλούδια μου που πρόβαλαν δειλά, ακουμπώ  συμβολικά στην μνήμη όλων όσων έβαλαν φτερά και έγιναν άγγελοι!

Κουράγιο και συμπόνια σε όσους σηκώνουν το βάρος της απώλειας!

Να είστε καλά να προσέχετε τον εαυτό σας, γιατί τίποτε δεν είναι δεδομένο στην ζωή...

Καλή εβδομάδα να έχετε!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...🙏