ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΆ # 5...ΛΕΝΕ Η ΑΓΑΠΗ!

δική μου

Έχω μεγάλη απορία πως γίνεται να συνυπάρχουν μέσα μας ταυτόχρονα και τα δυο σπουδαιότερα συναισθήματα που μπορεί να νιώσει ο άνθρωπος.

Λύπη και ανησυχία από την μία, λόγο υγείας, (μεγαλώνουμε συνεχώς βλέπετε) και από την άλλη να γεμίζει η καρδιά σου χαρά όταν έρχονται τα ξενιτεμένα μας να μας δουν και να κάνουν τις διακοπές τους.

Η ώρα που θα κάτσω για ξεκούραση,  είναι αυτή η στιγμή, που θα ανοίξω πολύ αργά τον υπολογιστή για κάνουμε παρέα, ας είναι και διαδικτυακά.

 Όπως καταλαβαίνετε χρόνος ανύπαρκτος για οτιδήποτε, που απαιτεί σκέψη και έμπνευση. 

Όμως για να μην χανόμαστε και να λέμε τις βδομαδιάτικες καλημέρες μας, κάποιοι παλιοί μου στίχοι, για ακόμα μια φορά, θα σας κρατήσουν για λίγο συντροφιά!  

Θα πάρουν πάρουν μέρος στο καλοκαιρινό δρώμενο της Αριστέα μας! Ένα ποίημα για το καλοκαίρι.

"ΛΕΝΕ Η ΑΓΑΠΗ."

Λένε η αγάπη σαν την θάλασσα πως μοιάζει,

και σε μαγεύει απ την πρώτη την στιγμή. 

Πότε γαλήνια και πότε φουρτουνιάζει

και από τα δίχτυά της, κανείς δεν έχει βγει.

Λευκά πανιά θα βάλω πάνω στο κατάρτι, 

για ν αρμενίσω στης αγάπης τον καιρό, 

κι όταν ο άνεμος θα κάνει τον αντάρτη,

σαν Οδυσσέας το λιμάνι μου θα βρω.

Μες το μουράγιο της καρδιάς σου θα αράξω,

σαν την βαρκούλα που γυρεύει απανεμιά, 

Γι άλλο λιμάνι μες τον κόσμο δεν θα ψάξω, 

γιατί δεν θέλω στην ζωή μου άλλη καμιά! 

                             

Γράφτηκε σε ένα μπλοκάκι... στις 30-3-1994.

Για του λόγου το αληθές! 

  Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να περάσετε μια όμορφη εβδομάδα. Να προσέχετε τον εαυτό σας και τους γύρω σας και μην ξεχνάτε πως...ένα χαμόγελο, είναι το κλειδί για να ανοίξετε τις καρδιές των ανθρώπων.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 

 

ΕΥΓΝΩΜΟΣΎΝΗ!

Η πρώτη μου σκέψη όταν έμαθα το χαρμόσυνο  γεγονός, ήταν χαρά απέραντη, αφού  για δεύτερη φορά, θα γινόμουν προγιαγιά. Αυτή την φορά θα γίνει μανούλα για πρώτη φορά, η μεγάλη μου εγγονή  η συνονόματή μου, την οποία άσχετα πως την βαφτίσαμε, την φωνάζουμε Βίκυ. Είναι η θεία του Γιαννάκη μας!

Είναι ένα παιδί τρυφερό και πολύ συνειδητοποιημένο γενικά στην ζωή της, με το τι συμβαίνει στο περιβάλλον που ζούμε, με την αλληλεγγύη και τη επίγνωση. Έχω μάθει πολλά από εκείνη! Είμαι πολύ περήφανη, όπως και με τα τέσσερα εγγόνια μου εννοείτε. Το κάθε ένα έχει ανοίξει πια, τα δικά του φτερά και έχει πετάξει να χτίσει την δική του φωλιά, εδώ και χρόνια.

Η Βίκυ μας, μένει με τον σύζυγό της στην Αθήνα, αφού οι δουλειές τους είναι εκεί.

Οπότε, έπρεπε να αρχίσουμε την προίκα της μικρούλας  (είναι κοριτσάκι) δεν θέλουμε ροζ, αλλά ουδέτερα χρωματάκια, διότι δεν θα ξεχωρίζουμε φύλα😄 και συμφώνησα απόλυτα. Ξέρει πολύ καλά πως θα μεγαλώσει το παιδί της. Είμαι πολύ σίγουρη για την κρίση της. 

Καλά τι άλλο θα έλεγε μια κουκουβοχαζογιαγιά σαν και μένα; Όχι πες τε μου!🤣

Έβαλα λοιπόν μπροστά τα πρώτα τα της μωρουδιακά!

Μια κουβερτούλα με ένα σκουφάκι, που πλέxτηκε με πολύ αγάπη, για την καινούργια ζωή που θα μας έρθει σε λίγο καιρό!  Ακόμα είχα από την μαμά της τα δικά της μωρουδιακά, που της είχα κάνει τότε, και θα τα βάλει και η κόρη της! 

Το τι γέλιο έπεσε την ώρα που τα βλέπαμε, δεν λέγετε! 

Χωρούσα εδώ μέσα γιαγιά; με ρωτούσε καθώς κοίταζε τα μικρούλικα ρουχαλάκια!

Και βέβαια αγάπη μου της λέω και παραχωρούσες, αλλά για λίγο, αφού τα μωρά μεγαλώνουν πολύ γρήγορα της είπα.🤣

Τώρα που κατέβηκαν στην Κρήτη τα παιδιά για διακοπές, τους τα έδωσα. Είναι το πρώτο της δωράκι γιαγιά μου είπε χαμογελώντας η μέλλουσα μανούλα.

Έπεται της λέω και ένα σετάκι σεντονάκια για το κρεβατάκι της  ναι;

Θα τα έχει ενθύμιο από σένα μου είπε, όπως εγώ τα δικά μου!

Η αγκαλιά της μύριζε χαμόγελα!

Νιώθω τόσο μεγάλη ευγνωμοσύνη, που ο Θεός μας αξιώνει, για άλλη μια φορά να ζήσουμε μέσα από τα εγγόνια μας τόσο όμορφες και χαρούμενες στιγμές! 

Μπορεί η ζωή να περνάει και να μεγαλώνουμε, με τις δυσκολίες μας στην υγεία και ότι έρχεται μαζί με τα γεράματα αλλά, μέσα του δεν γερνάει κανείς αν δεν το θέλει!

Σας εύχομαι να αξιωθείτε όλοι, τόσο όμορφα συναισθήματα!

Σας αφήνω με ένα ακόμα ηλιοβασίλεμα, από το σταθερό μου σημείο!

Αυτά είναι τα νέα μου προς το παρόν, μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά και  να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και δεν ξεχνάμε να φοράμε το χαμόγελό μας όταν λέμε  καλημέρα  ντάξει; 😄

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 

  

  

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΆ...# 4 ΕΊΝΑΙ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ!

          Ευχαριστώ πολύ Γλαύκη!

Κομμάτια τ αστέρια στην αμμουδιά.

Θαμπώνει το φως τους μες την νυχτιά.

Φεγγάρι η νύχτα απόψε δεν έχει, 

ειν' Αύγουστος μήνας, μα μέσα μου βρέχει.

Στα δάχτυλα η άμμος, κυλά σαν κλεψύδρα.

Ο χρόνος περνάει κι ακόμα δεν σ' είδα.

Τα όνειρα βάλαν φτερά τρομαγμένα, 

στη σκέψη πετάξαν να βρούνε εσένα.

Στ ακρογιάλι το κύμα δεν λέει τραγούδια.

Σκορπιστήκαν τα λόγια στου ανέμου την φούρια.

Τριγύρω ο κόσμος γελάει και τρέχει, 

ειν' Αύγουστος μήνας, μα μέσα μου βρέχει!

Η φωτό ανήκει στον δημιουργό της.

Δεν θυμάμαι αν τους έχω ξαναβάλει, όμως οι στίχοι αυτοί, γράφτηκαν πριν 30 χρόνια, και  περίμεναν τόσο μέχρι να βγουν στην επιφάνεια, παίρνοντας μέρος, στο δρώμενο του καλοκαιριού που κάνει η Αριστέα μας μας, " Ενα ποίημα για το καλοκαίρι"

           

 Επειδή βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού και όλοι θέλουμε όσο λιγότερη προσπάθεια να κάνουμε, από την μία η ζέστη και από την άλλη η διάθεση για χαλαρότητα είναι στα ύψη, είπα να μην σας κλέβω πολύ χρόνο από όλα αυτά, εξ ου και η σύντομη αυτή ανάρτηση.

Σας αφήνω με ένα ακόμα όμορφο ηλιοβασίλεμα, από τα βράχια μας!

Και από τα μικρά ιστιοπλοϊκά που γυρίζουν στο λιμάνι στο μούχρωμα του απογεύματος!

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη καλοκαιρινή εβδομάδα. Να προσέχετε τον εαυτό σας, γιατί σίγουρα όλο  και κάποιος θα σας χρειάζεται. Να μην ξεχνάτε παρακαλώ, πως...το χαμόγελο είναι μεταδοτικό, όπως έλεγε και ένας γνωστός παρουσιαστής! 😄 

Καλό μας Αύγουστο!

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας  που περνάτε και τα λέμε!