Λίγο πριν να τελειώσει η προθεσμία για την λήξη του φθινοπωρινού δρώμενου που μας είχε βάλει η Αριστέα μας χαίρομαι που παρά τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες που έχουμε αυτόν τον καιρό, αυτή η συμμετοχή μου θα είναι η πρώτη και η τελευταία του φθινοπώρου.
Είναι για μένα αυτές οι στιγμές που με βγάζουν λίγο έξω από τα προβλήματα αυτού του καιρού και να αφήσω το μυαλό μου να σκεφτεί και κάτι άλλο πιο ανάλαφρο από τα δύσκολά μας!
Και με αυτό το σκεπτικό, αφού η έμπνευση βρίσκεται στον πάτο, με τι άλλο θα έπαιρνα μέρος σε ένα τέτοιο δρώμενο, παρά από τα γνωστά μπλοκάκια μου, που όλο και κάτι θα είχα γράψει, προπολεμικά για να ταιριάζει με το φθινόπωρο. Και ιδού η έτοιμη συμμετοχή μου στο δρώμενο αυτό!
"Ενα Ποίημα για το φθινόπωρο"
"ΑΠΟΨΕ ΒΡΕΧΕΙ"
Απόψε άρχισε πάλι να βρέχει
κι η θύμησή μου όλο τρέχει
στα περασμένα ξανά.
Γυρίζει πάλι σε σένα αγάπη
και η βροχή σαν το δάκρυ
πάνω στα τζάμια κυλά.
Τώρα που βρέχει ξανά
η θύμησή σου γυρνά
και με πονά με πληγώνει.
Χωρίς εσένα η ζωή
είναι σαν άδεια στιγμή
κι η μοναξιά με παγώνει.
Με ένα ποτήρι ουίσκι
μονάχη πάλι με βρίσκει
κι αυτή η βροχή.
Κι όταν θα έρθει κι η άλλη
βροχή, στης ομίχλης την ζάλη
θα μαι ξανά μοναχή.
.png)
Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, σας αφήνω με μια ακόμη πανέμορφη ανατολή σύμβολο ελπίδας από αυτές που έβλεπα τις δύσκολες μέρες μας!
Να είστε όλοι καλά με υγεία, να προσέχετε τον εαυτό σας και τους γύρω σας. Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε πως...ένα θερμό χαμόγελο ζεσταίνει τις καρδιές μας!Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε εδώ!
