better.....together...!!!!

Μια φορά και έναν καιρό ήτανε...έτσι αρχίζουν συνήθως τα παραμύθια.. όμως στο δικό μου παραμύθι δεν ήτανε.... είναι...

 είναι..ακόμα..μια παρέα τεσσάρων κοριτσιών που είναι φίλες από τα μικράτα τους..

Παντού μαζί..στις λύπες..στις χαρές..ενωμένες σαν μια γροθιά..κάτι σαν τους τρεις σωματοφύλακες που ήταν τέσσερις στην πραγματικότητα... όλες για μία.. και μία...για όλες...!!!!!

Αφού πέρασαν τα χρόνια.. και έκαναν παιδιά ήρθε ο καιρός..για να μπούνε και εκείνες στο κλαμπ των μαμάδων που έρχεται κάποια στιγμή..και σου λέει η κόρη...μάνα παντρεύομαι.!!

Παντρεύσαι;;;ερώτηση με το στόμα ανοιχτό..!!

πως παντρεύεσαι κόρη μου;; πότε βγήκες από το αυγό;;με ρώτησες εμένα αν ήθελα να γίνω πεθερά;;΄Βρε μάνα δεν τα ρωτάνε αυτά..!! έρχονται μόνα τους..!!

Τις υπόλοιπες ερωτήσεις τις προσπερνάμε.. (ξέρετε ποιος είναι που τον βρήκες;; τώρα αν της απαντήσει στα γαριδάκια θα φταίει η κόρη;;)γιατί σίγουρα θα γεμίζαμε σελίδες ολόκληρες..για να μάθουμε  λεπτομέρειες που δεν μας αφορούν..

Αφού το πήρε απόφαση η μάνα πως δεν γίνεται τίποτε άλλο ..παρά να ετοιμάζεται για το ευτυχές γεγονός..πέσανε τα τηλέφωνα....τρεχάτε..σας χρειάζομαι..

Αλαφιασμένες  φτάνουν άλλες τρεις..τι τρέχει; ρωτάνε με την ψυχή στο στόμα...

Παντρευόμαστε..!!! 

Τι λες; την ρωτάνε όλες μαζί...πως παντρευόσαστε.. δεν είσαστε παντρεμένοι;; μίλα θα μας σκάσεις..!!!

Οχι εγώ κορίτσια.!! η κόρη μου τελεσίγραφο..παντρεύεται...ααααα πολύ ωραία καιρός της ήτανε...

Τι λέτε βρε κορίτσια;; τρελές είσαστε;; με αυτήν την κρίση; ξέρετε τι έξοδα θέλει ένας γάμος;...

Τίποτα δεν θέλει.. να είναι τα παιδιά ευτυχισμένα...θέλει..και εμείς γιατί είμαστε εδώ;;

Και έγινε συμβούλιο στρογγυλής τραπέζης...και πέσανε ιδέες..κάτι..απλό ..και ξεχωριστό για... μπουμπουνιέρες..

χαρτοσακούλες έχουμε;έχουμε...

πινέλα χρώματα έχουμε; ..έχουμε λέει η πρώτη φίλη .. εντάξει αυτό αφήστε το επάνω μου..και άρχισε η μεταμόρφωση της απαξιωμένη χαρτοσακούλας...

Το τι πήρανε φωτιά τα πινέλα και τα χρώματα δεν λέγεται..

          Γεμίσανε..πουλιά...

               πεταλούδες..

                αερόστατα..

               μελισσούλες...

               ξαφνιασμένα...

που μετέτρεπαν το απλό χαρτί σε μικρούς πίνακες ζωγραφικής...

όλες αποφάσισαν να κάνουν  από κάτι...ότι μ περνούσε από το χέρι τους το θεωρούσαν αυτονόητο...

Ο  στολισμός των τραπεζιών..

με τις ζωγραφισμένες σακουλίτσες ξάφνιασε ευχάριστα τους καλεσμένους..!!

Ελα όμως που ήθελαν να κάνουν και ένα ξεχωριστό δώρο που να συμβολίζει την ενότητα!!! βρήκαν αυτό που ήθελαν ..αλλά εκεί στο αλλά... κόλλησαν γιατί αυτό που βρήκαν έπρεπε να κεντηθεί...και καμιά τους δεν ήξερε να το κάνει...εκεί πέσανε τα μεγάλα μέσα..η μάνα μου.. θα το κάνει... είπε η μία..

Καλέ μεγάλη γυναίκα είναι μπορεί;

Αν μπορεί λέει!!!σαν κόρες της δεν σας έχει; έ.. λοιπόν ήρθε ο καιρός να το αποδείξει κιόλας.. όχι μόνο λόγια;..

Και αμ έπος αμ έργο...να οι κλωστές να τα σχέδια..και τα χέρια όλο χαρά παρά το πρόβλημα τους θαρρείς πως πετούσανε..

Επάνω στο πανί να σχηματίσουνε.. τις λέξεις..που δεν τις καταλάβαινε..αλλά της εξήγησαν το νόημα τους..

Ήταν η πρώτη  από την παρέα των φιλενάδων που πάντρευε την κόρη της...και γέμισαν οι καρδιές χαρά και αγάπη..και ζήσαμε εμείς καλά... αγαπημένοι φίλοι.. και εκείνες καλύτερα..!!! 

   Να έχετε  μια όμορφη εβδομάδα να χαμογελάτε.. ακόμα και αν δεν υπάρχει αιτία γι αυτό.!!!  

   

ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ.....ΜΕ ΕΚΚΛΗΣΕΙΣ.. ΑΓΑΠΗΣ..!!!!

Φέτος ήτανε από  ένα από τα ωραιότερα καλοκαίρια μου...από άποψης συναισθημάτων...!!!και μια και μιλάμε για συναισθήματα...ας κάνουμε αυτό το Φθινόπωρο.. όμορφα πράγματα και  ας θυμηθούμε αγαπημένοι μου φίλοι την έκκληση που έκανε το Αγριμάκι  να κάνουμε κάρτες  με αισιόδοξα  μηνύματα να ντύσουνε τους  άσπρους τοίχους...στα δωματια που κάνουν μάθημα τα παιδιά της...σας βάζω το λίνκ να ρίξετε μια ματιά...http://aplosetoxeri.wordpress.com/2013/07/29/postjoy/

Προσπάθησα να κάνω τρεις καρτούλες... και ελπίζω να  αρέσουν στο Αγριμάκι μας...έτσι φίλοι μου κάτι μικρό από όλες μας όσο παιδικό κι αν είναι  όπως τα δικά μου,...

 θα γίνει μεγάλο εκεί που θα πάει..

και πρώτα γεμίζει η δική μας καρδιά..

όταν αυτό που κάνεις..το λένε  ΑΓΆΠΗ,..!!!

Η δεύτερη έκκληση έρχεται από φίλη μας την Σερενάτα http://sophieil104.blogspot.gr/ και είναι μια αναδημοσίευση... έκκληση θα την έλεγα εγώ...

Για την πολυκατοικία αστέγων..!!

Στην οδό Μπουμπουλίνας αριθμός 36 στο Μουσείο

ξεκινά να λειτουργεί με ιδιωτική πρωτοβουλία, μια πολυκατοικία που θα φιλοξενήσει 15 οικογένειες αστέγων.

Υπάρχει ανάγκη για οικιακό εξοπλισμό (κρεβάτια,κουζινικά,πετσέτες) μεταχειρισμένα αλλά σε καλή κατάσταση.

Όποιος θέλει να προσφέρει μπορεί να επικοινωνήσει με την κ.Βέρα Μεσσήνη στα τηλέφωνα...6944529624 και 2106727250.!!!!

Ας ξεκινήσει το Φθινόπωρο μας..δίνοντας χαμόγελα εκεί που τα χρειάζονται...δεν στοιχίζουν...πιστέψτε με..!!!!
Καλό μήνα να έχετε όλοι σας..και μια όμορφη και χαρούμενη εβδομάδα...!!!!!!!!!!  

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ... ΚΑΡΔΙΑΣ...ΚΑΙ..........

Αυτό το καλοκαίρι μου ήταν και θα είναι ένα από τα καλύτερα μου..!!!

Το πόσο τυχερή είμαι το έχω πει...από τότε που ακούμπησα για πρώτη φορά τα πλήκτρα αυτού του πληκτρολογίου.. μου συνβαίνουν τόσο όμορφα ..!!! πράγματα.... δεν τα λες.. συναντήσεις όμως τις λες...και μάλιστα καρδιάς.. !!!

Η αρχή για εφέτος.. έγινε με την αγαπημένη μας Χαρά....ε... όχι και ποια Χαρά..!!!το μπλοκ της ( Κάντο με αγάπη) δεν υπάρχει κανείς που να μην το ξέρει...η συνάντησή μας μπορεί να ήταν σύντομη και γρήγορη αλλά πολύ περιεκτικότατη σε συναισθήματα..σε ευχαριστώ πολύ Χαρά μου..!!!

Εδώ και δύο μέρες..μας τίμησε με την παρουσία της ακόμα μια πολύ καλή και αγαπημένη φίλη.. η ΜΑΡΊΑ η ΒΙΛΛΙΩΤΗ..!!!! (Πνοές τέχνης)η   ζωγράφος  που ο κάθε της πίνακας μας αφήνει ..μας αφήνει την αίσθηση του ζωντανού..!!!ακολουθήσαμε οι αγκαλιές τα φιλιά..και το καφεδάκι στο γνωστό μπαλκονάκι..

Και τι να πω...πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος όταν είσαι με ανθρώπους που μπορεί να τους ξέρεις ελάχιστα έως καθόλου και όμως να τους νιώθεις δικούς σου..σαν να τους ξέρεις χρόνια... 

Τι να πρωτοπείς...και να μην σου φτάνει ο χρόνος..ο άτιμος!!!πως περνάει έτσι γρήγορα!!!

Για μένα ήταν τα καλύτερα μου δώρα γιατί έτσι  βλέπω...τις συναντήσεις αυτές..!!! σαν δώρα...που μου χάρισαν οι  αγαπημένες φίλες με τον ερχομό τους 

ΜΑΡΊΑ ΜΟΥ σε ευχαριστώ πάρα πολύ.. με έκανες και ένιωσα ξεχωριστή...

Και οι συναντήσεις συνεχίζονται...!!!!!

Αγαπημένα μου πλοκογειτονάκια αν χαμογελάσετε στον απέναντι σας θα σας επιστρέψει το χαμόγελο...καλή και όμορφη εβδομάδα να έχετε.!!

αν δήτε τα γράμματα μια μικρά και μιά μεγάλα μην δώσετε σημασία.. θα εχει τα νεύρα του ο γκούκλις...χι.χιχ...εσείς χαμογελάστε..!!

     

ΦΕΓΓΑΡΙ..... ΠΑΡΑΓΓΕΛΝΩ... ΣΟΥ..!!!!

          Φεγγάρι παραγγέλνω σου

          στην αγαπώ όντες φτάσεις

          στα χείλη της ένα φιλί

          ν αφήσεις μην ξεχάσεις.!!

Κάποτε είχα πει πως ήθελα του φεγγαριού να γράψω μαντινάδες.... θα ήθελα να του τις  αφιερώσω απόψε που έχει πανσέληνο...!!!!

          Φεγγάρι μου ολόγιομο

          πως να σου βρω ψεγάδι

          που λάμπεις σαν το πρόσωπο

          τσ αγάπης μου το βράδυ.!!

          Μ αστροφεγγιά μ ορκίστηκες

          μάρτυρας το φεγγάρι

          όσο η γη θε να γυρνά

          άλλος δεν θα σε πάρει..!!

          Μην κοιμηθείς φεγγάρι μου

          στσ αγάπης μου το στρώμα

          είναι μικρή κι αμάθητη

          και δεν φιλάει ακόμα..!!

           Με γέλασες φεγγάρι μου

            κι εψές αργά δεν βγήκες

           κι αντί να βγεις στον ουρανό

           στην κάμαρα της μπήκες.!!

           Φεγγάρι μου ανέ την εδείς

           μην την πολυξανοίξεις

           γιατί βαθιά μες την καρδιά

            πληγές θα μου ανοίξεις..!!

            Χωρίς φεγγάρι η βραδιά

            είναι κι απόψε πάλι

            γιατί ήρθε και κοιμήθηκε

            στην εδική σου αγκάλη..!!

            Απόσταγμα του φεγγαριού

            θα πιω για να μεθύσω

            τα μαύρα μάτια σου μικρή

            να τα ξελησμονήσω..!!

            Πολλές καρδιές φεγγάρι μου

            μνώγουνε στ όνομα σου 

            και καρτερούν κάθε βραδιά

            το φεγγαρόγνεμα σου..!!

            Ξόμπλια και κανακίσμστα 

            σου τραγουδώ φεγγάρι

            άλλο αστέρι τ ουρανού

            δεν έχει τέτοια χάρη..!!

 αφού  του αφιερώσαμε  μαντινάδες.. ας συνεχίσουμε..με δυο στιχάκια...

 ΝΑ Μ ΑΓΑΠΆΣ.....

Κόσμος κλεισμένος σε καθρέφτη

κι ένα φεγγάρι που όλο πέφτει

μέσα στα δίχτυα της αγάπης

νύχτα που γίνεσαι σατράπης

και με πονάς.

Κόσμος κλεισμένος σε καθρέφτη

κι ένα φεγγάρι που όλο πέφτει

μέσα στων αστεριών τ ασήμι

κι απ την αγάπη του σου δίνει

να μ αγαπάς.!! 

όλα του φεγγαριού..του πρέπουνε...!!!!!

όπου κι αν είστε απόψε μπλοκογειτονάκια μου σηκώσετε τα μάτια σας..κοιτάξετε την πανσέληνο 

κι ονειρευτείτε..!!!!!

Μας καλεί.......Postjoy by Agrimio....

Το Αγριμάκι από την μακρινή  Αυστραλία..μας καλεί αγαπημένοι μου φίλοι..να στείλουμε ελπιδοφόρα μηνύματα ..μας εξηγεί εδώ το πώς..http://aplosetoxeri.wordpress.com/2013/07/29/postjoy/ παραθέτω  αντίγραφο της..ανάρτησης της...εκείνη ξέρει καλύτερα να τα πεί...!!!
Μια καρτ-ποστάλ, δυο λόγια σε έναν άγνωστο. Ένα γραμματόσημο, κι ένα μυστικό  που δεν έχεις εκμυστηρευθεί ποτέ σε κανέναν, φθάνει στην άλλη άκρη της γης. Ο δημιουργός του project έχει δική του ιστοσελίδα κι ανά τακτά χρονικά διαστήματα δημοσιεύει τις καρτ-ποστάλ Εδώ μπορείτε να δείτε στην αγγλική περισσότερα για το project αυτό..

Τι λέτε; Μπορούμε να κάνουμε κάτι παρόμοιο;

Σκοπός είναι να φτιάξουμε μια καρτ-ποστάλ στην αγγλική με ένα θετικό μήνυμα και να τις συγκεντρώσουμε για το γραφείο μου και το σαλόνι των παιδιών στον χώρο μας. Οι έφηβοι είναι παιδιά με ή χωρίς γονείς, με διάφορους εθισμούς και ψυχολογικά προβλήματα. Αρκετά από αυτά κακοποιημένα ή/και παραμελημένα. Άλλα με ιστορικό διατροφικών διαταραχών κι άλλα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Πολλά από αυτά έχουν περάσει από φυλακές ανηλίκων και τα περισσότερα δεν πάνε σχολείο…

Συνήθως οι χώροι αυτοί είναι αποστειρωμένοι. Πόρτες ασφαλείας και τζάμια διπλά που κλειδώνουν όλη μέρα…

Λευκοί τοίχοι, ασπρισμένοι από την χλωρίνη και την παγερή αδιαφορία των φορέων. Πολλές φορές ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης, έπιπλα, θεραπευτές και ειδικούς.

Αρκετά από τα παιδιά δουλεύουν από μικρή ηλικία για να καλύψουν τις ανάγκες του χώρου μας. Πολλά από αυτά είναι απομονωμένα κι αντικοινωνικά με προβλήματα συμπεριφοράς και παραβατική συμπεριφορά. Στο σπίτι μας νομίζω ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι όχι να μην γυρίσει κάποιο παιδί το βράδυ στο σπίτι, αλλά να ξυπνήσω το πρωί και να βρω κάποιο παιδί στο πάτωμα από υπερβολική δόση, ηλεκτροπληξία, κρέμασμα, χάπια…

Πράγματα καθημερινά και συνηθισμένα για εμάς εδώ και που συνάδελφοι έχουν βιώσει πολλές φορές. Εγώ στάθηκα τυχερή με τα ποτά, τα ναρκωτικά, τα όπλα , τους βανδαλισμούς και τις φωτιές μέσα στο σπίτι.

Το σπίτι μας αναπνέει, πονάει, ματώνει και επιβιώνει όπως κάθε σπίτι.

Όμως ήρθε ο καιρός για μια δραστική αλλαγή.

Για μια ανανέωση!

Για αυτό σκέφτηκα να καλέσω όλους εσάς να με βοηθήσετε να γεμίσω τους τοίχους μας με ιστορίες – ιστορίες καθημερινής τρέλας, αισιοδοξίας, χαράς και γέλιου. Μα πάνω απ’όλα ιστορίες φιλίας, επιβίωσης και γενναιότητας. Τα μηνύματα από την χώρα του Ήλιου δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ζεστά!

Για να λάβετε μέρος στο project πρέπει:

(α) να μην διαθέτετε απαραίτητα καλλιτεχνική φλέβα αλλά να θέλετε να χαρίσετε ένα χαμόγελο στα παιδιά αυτά (και σε εμένα που μένω μαζί τους κάτω από αντίξοες συνθήκες και τραγικές ελλείψεις… τώρα όποιος θέλει να κάνει κάτι για εμένα αποκλειστικά στην ελληνική όχι απλά δεν θα παρεξηγήσω, αλλά μάλλον θα με πάρουν και τα ζουμιά, ε; ),
(Αγγικά δεν ξέρω Αγριμάκι.. το έγραψα... για σένα χωρίς ζουμιά.. πλιζζζζ)

(β) να αναδημοσιεύσετε την ανάρτηση αυτή στο ιστολόγιο σας ώστε να προσκαλέσουμε περισσότερο κόσμο στο εγχείρημα αυτό,

(γ) να φτιάξετε την καρτούλα σας (μέγεθος Α5-Α6), να την φωτογραφίσετε, να την αναρτήσετε στο ιστολόγιο σας και κατόπιν συνεννοήσεως μαζί μου να μας την στείλετε εδώ.

Τι λέτε; Θα τα καταφέρουμε να γίνει το PostJoy εξίσου δημιουργικό και ταξιδιάρικο;

   Και βέβαια θα τα καταφέρουμε  έτσι δεν είναι μπλοκοφιλαράκια μας..;;;
καλή επιτυχία Αγριμάκι μου..!!!!!!!!!!   Τα βότσαλα στην λίμνη http://aplosetoxeri.wordpress.com/ας ταράξουνε τα νερά...!!!!!!!

Η ΦΑΡΜΑ..ΤΩΝ..ΖΩΩΝ..!!!

Ναι... είναι ο τίτλος του συγκεκριμένου βιβλίου....τον δανείστηκα αφού  και αυτή η ανάρτηση μου θα αναφέρεται σε ζώα !!  η προηγούμενη μου ήταν αφιερωμένη στα δελφινάκια...και είπα να  συνεχίσω με την φάρμα των ζώων μας..!!!
Καλοκαιράκι...είναι ακόμα ας χαλαρώσουμε λίγο και να απολαύσουμε την φύση...  Λοιπόν  σήμερα  στην βολτούλα μας  θα .. σας παρουσιάσω.. την φάρμα μας..!!!!!!!!! 
Εδώ κάνουνε τον περίπατό τους οι κοτούλες μας...  από όλα τα χρώματα έχουμε..  άσπρες.. καφετιές.... μαύρες.... 

οι χήνες και οι πάπιες μας.. κουνιστές και λυγιστές... κάθε φορά.. που θα δουν κάποιον να μπαίνει μέσα στο χώρο τους..κάνουνε πασαρέλα!!! 

Θυμήθηκα τώρα   ένα παραμύθι μου για  μια πλουμιστή χήνα... που το έλεγα στα εγγόνια μου όταν ήταν μικρά....καθήσετε... και εσείς αναπαυτικά αν δεν έχετε τίποτε καλύτερο να κάνετε ....και διαβάστε  το .. και ας είσαστε μεγάλα παιδιά...!!!

Έναν καιρό και μια φορά....στη αυλή ενός σπιτιού..καλή ώρα σαν το σπίτι μας...
ζούσε μια παρέα χήνες με την εξαδέλφες τους τις πάπιες.
Από το πρωί μέχρι το βράδυ ήταν όλο παιχνίδια και  πλατσουρίσματα στην μικρή λιμνούλα ....(εμείς δεν έχουμε λιμνούλα..χι.χι.)
μέσα στην παρέα αυτή όμως ξεχώριζε. μια χήνα που τα φτερά της ήταν τα ομορφότερα που είχαν δει ποτέ οι χήνες και οι ξαδέρφες τους οι πάπιες..!! και επειδή ήταν τόσο όμορφη την φωνάζανε πλουμιστή.!!! 

Ολες θέλανε την παρέα της και μόλις την έβλεπαν έτρεχαν να παίξουν μαζί της..... 
Σιγά..σιγά  όμως η πλουμιστή άρχισε να γίνεται ψηλομύτα.. 
Πα ..πα.. πα.. έλεγε όταν την πλησίαζαν..οι άλλες.. πηγαίνετε πιο εκεί θα μου λερώσετε τα ωραία μου φτερά.. 

Έτσι αρχίσανε και οι άλλες χήνες και οι ξαδέλφες τους οι πάπιες να μην την πλησιάζουν..

Η πλουμιστή ευχαριστημένη πήγαινε στην λιμνούλα μόνη της και καμάρωνε την ομορφιά της...
Μια μέρα είδε με τρόμο να πέφτουν αυτά τα όμορφα φτερά..
Την έπιασε πανικός..!! από τον εγωισμό της να μην την δουν σε αυτό το χάλι πήγε και κλείστηκε..στο σπίτι της..εεε χμ...στο κοτέτσι..
Πέρασε μια μέρα.. πέρασε η δεύτερη... η τρίτη... άρχισαν να ανησυχούν  οι υπόλοιπες χήνες και οι ξαδέρφες τους οι πάπιες...

Τι να έπαθε η πλουμιστή;; ρωτούσε η μια την άλλη...
Πρέπει να πάμε να δούμε έλεγαν...μην είναι άρρωστη....μην έπαθε τίποτα...
Και γιατί να το κάνουμε αυτό; ρώτησαν δυο τρεις.. εκείνη ούτε  μας καταδέχονταν να να την πλησιάσουμε καν...ας φάμε πρώτα και καλύτερα σκεπτόμαστε με γεμάτο στομάχι...

Δεν ήταν πάντα έτσι....η πλουμιστή...στην αρχή παίζαμε όλες μαζί. αλλά δεν έχει σημασία αυτό .. σημασία έχει ότι τώρα ίσως να έχει την ανάγκη μας.. πετάχτηκε μια άλλη...ναι..ναι να πάμε συμφωνήσαν και οι άλλες....και ξεκίνησαν για το κοτέτσι της πλουμιστής..!!
Πόσο ντράπηκε εκείνη όταν τις είδε όλες μαζί να την ρωτάνε. με ενδιαφέρον τι έχει !!

Σας ζητώ συγνώμη για το φέρσιμο μου...τους είπε και δυο δάκρυα τρέξανε από τα χηνένια της μάτια...σας υπόσχομαι ότι από εδώ και πέρα.. θα έχω καλήτερους τρόπους..και θα προσπαθήσω να ξανακερδίσω την αγάπη σας...τους είπε και κατάπιε ένα λυγμό που ανέβαινε στο λαιμό της...
Ζήτωωωωωωω!!!! φώναξαν χαρούμενες όλες χτυπώντας τα φτερά τους στον αέρα..!!!!

Σε λίγο καιρό το φτέρωμα της πλουμιστής ξαναβρήκε την ομορφιά του..όμως δεν την ένοιαζε πια την πλουμιστή αν της το λέρωναν.. αρκεί που ήτανε πάλι μαζί με της άλλες χήνες και τις ξαδέλφες τους τις πάπιες..!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!

Και τώρα που διαβάσατε το μικρό αυτό παραμυθάκι και έχετε την περιέργεια να δείτε και τα άλλα ζώα μας.....σας περιμένουνε.. οι κατσικούλες μας..
Η Ασπρούλα μας.....όχι δεν έκανα λάθος το όνομα.. είπαμε να κάνουμε την ανατροπή στα ονόματα..χι.χι.

                                                     Η Μαυρούλα μας...

και η  Σμαραγδένια μας....ένεκα του γκρίζου της..!!είναι ντροπαλή και δεν τις αρέσουν οι φωτογραφίσεις..χι.χι..

Τελευταία  και μη εξαιρετέα ...άφησα την Ρόζη μας

 που αυτόν τον καιρό προσπαθεί να προσαρμοστεί με δύο μικρά γατάκια που μαζέψαμε από τον δρόμο..την Ντόλη....

                                                        και την Μόλη...

                                     Το τι παιχνιδιάρικα είναι δεν λέγεται....

                                          εδώ παίζουμε κρυφτούλι...

                      Βέβαια δεν περιμένουμε να μας αφήσουν λουλούδια...γερά...

 Να κρατάμε και τις αποστάσεις.. για κάθε ενδεχόμενο.. φαίνεται να λέει η Ρόζη μας..!!!
και που είστε αφεντικά;;  δεν πιστεύω να πετάξετε τα παπούτσια μου στην ταράτσα του σπιτιού..!!!
Σας αφήνω μπλοκογειτονάκια μου..με αυτήν την  τρυφερή φωτογραφία...απο αγάπες όμορφες και άδολες..!!!! 

Να έχετε μια χαρούμενη εβδομάδα γεμάτη χαμόγελα...σας αξίζουν πιστέψτε το..!!!!!!!