Η ΦΑΡΜΑ..ΤΩΝ..ΖΩΩΝ..!!!

Ναι... είναι ο τίτλος του συγκεκριμένου βιβλίου....τον δανείστηκα αφού  και αυτή η ανάρτηση μου θα αναφέρεται σε ζώα !!  η προηγούμενη μου ήταν αφιερωμένη στα δελφινάκια...και είπα να  συνεχίσω με την φάρμα των ζώων μας..!!!
Καλοκαιράκι...είναι ακόμα ας χαλαρώσουμε λίγο και να απολαύσουμε την φύση...  Λοιπόν  σήμερα  στην βολτούλα μας  θα .. σας παρουσιάσω.. την φάρμα μας..!!!!!!!!! 
Εδώ κάνουνε τον περίπατό τους οι κοτούλες μας...  από όλα τα χρώματα έχουμε..  άσπρες.. καφετιές.... μαύρες.... 

οι χήνες και οι πάπιες μας.. κουνιστές και λυγιστές... κάθε φορά.. που θα δουν κάποιον να μπαίνει μέσα στο χώρο τους..κάνουνε πασαρέλα!!! 

Θυμήθηκα τώρα   ένα παραμύθι μου για  μια πλουμιστή χήνα... που το έλεγα στα εγγόνια μου όταν ήταν μικρά....καθήσετε... και εσείς αναπαυτικά αν δεν έχετε τίποτε καλύτερο να κάνετε ....και διαβάστε  το .. και ας είσαστε μεγάλα παιδιά...!!!

Έναν καιρό και μια φορά....στη αυλή ενός σπιτιού..καλή ώρα σαν το σπίτι μας...
ζούσε μια παρέα χήνες με την εξαδέλφες τους τις πάπιες.
Από το πρωί μέχρι το βράδυ ήταν όλο παιχνίδια και  πλατσουρίσματα στην μικρή λιμνούλα ....(εμείς δεν έχουμε λιμνούλα..χι.χι.)
μέσα στην παρέα αυτή όμως ξεχώριζε. μια χήνα που τα φτερά της ήταν τα ομορφότερα που είχαν δει ποτέ οι χήνες και οι ξαδέρφες τους οι πάπιες..!! και επειδή ήταν τόσο όμορφη την φωνάζανε πλουμιστή.!!! 

Ολες θέλανε την παρέα της και μόλις την έβλεπαν έτρεχαν να παίξουν μαζί της..... 
Σιγά..σιγά  όμως η πλουμιστή άρχισε να γίνεται ψηλομύτα.. 
Πα ..πα.. πα.. έλεγε όταν την πλησίαζαν..οι άλλες.. πηγαίνετε πιο εκεί θα μου λερώσετε τα ωραία μου φτερά.. 

Έτσι αρχίσανε και οι άλλες χήνες και οι ξαδέλφες τους οι πάπιες να μην την πλησιάζουν..

Η πλουμιστή ευχαριστημένη πήγαινε στην λιμνούλα μόνη της και καμάρωνε την ομορφιά της...
Μια μέρα είδε με τρόμο να πέφτουν αυτά τα όμορφα φτερά..
Την έπιασε πανικός..!! από τον εγωισμό της να μην την δουν σε αυτό το χάλι πήγε και κλείστηκε..στο σπίτι της..εεε χμ...στο κοτέτσι..
Πέρασε μια μέρα.. πέρασε η δεύτερη... η τρίτη... άρχισαν να ανησυχούν  οι υπόλοιπες χήνες και οι ξαδέρφες τους οι πάπιες...

Τι να έπαθε η πλουμιστή;; ρωτούσε η μια την άλλη...
Πρέπει να πάμε να δούμε έλεγαν...μην είναι άρρωστη....μην έπαθε τίποτα...
Και γιατί να το κάνουμε αυτό; ρώτησαν δυο τρεις.. εκείνη ούτε  μας καταδέχονταν να να την πλησιάσουμε καν...ας φάμε πρώτα και καλύτερα σκεπτόμαστε με γεμάτο στομάχι...

Δεν ήταν πάντα έτσι....η πλουμιστή...στην αρχή παίζαμε όλες μαζί. αλλά δεν έχει σημασία αυτό .. σημασία έχει ότι τώρα ίσως να έχει την ανάγκη μας.. πετάχτηκε μια άλλη...ναι..ναι να πάμε συμφωνήσαν και οι άλλες....και ξεκίνησαν για το κοτέτσι της πλουμιστής..!!
Πόσο ντράπηκε εκείνη όταν τις είδε όλες μαζί να την ρωτάνε. με ενδιαφέρον τι έχει !!

Σας ζητώ συγνώμη για το φέρσιμο μου...τους είπε και δυο δάκρυα τρέξανε από τα χηνένια της μάτια...σας υπόσχομαι ότι από εδώ και πέρα.. θα έχω καλήτερους τρόπους..και θα προσπαθήσω να ξανακερδίσω την αγάπη σας...τους είπε και κατάπιε ένα λυγμό που ανέβαινε στο λαιμό της...
Ζήτωωωωωωω!!!! φώναξαν χαρούμενες όλες χτυπώντας τα φτερά τους στον αέρα..!!!!

Σε λίγο καιρό το φτέρωμα της πλουμιστής ξαναβρήκε την ομορφιά του..όμως δεν την ένοιαζε πια την πλουμιστή αν της το λέρωναν.. αρκεί που ήτανε πάλι μαζί με της άλλες χήνες και τις ξαδέλφες τους τις πάπιες..!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!

Και τώρα που διαβάσατε το μικρό αυτό παραμυθάκι και έχετε την περιέργεια να δείτε και τα άλλα ζώα μας.....σας περιμένουνε.. οι κατσικούλες μας..
Η Ασπρούλα μας.....όχι δεν έκανα λάθος το όνομα.. είπαμε να κάνουμε την ανατροπή στα ονόματα..χι.χι.

                                                     Η Μαυρούλα μας...

και η  Σμαραγδένια μας....ένεκα του γκρίζου της..!!είναι ντροπαλή και δεν τις αρέσουν οι φωτογραφίσεις..χι.χι..

Τελευταία  και μη εξαιρετέα ...άφησα την Ρόζη μας

 που αυτόν τον καιρό προσπαθεί να προσαρμοστεί με δύο μικρά γατάκια που μαζέψαμε από τον δρόμο..την Ντόλη....

                                                        και την Μόλη...

                                     Το τι παιχνιδιάρικα είναι δεν λέγεται....

                                          εδώ παίζουμε κρυφτούλι...

                      Βέβαια δεν περιμένουμε να μας αφήσουν λουλούδια...γερά...

 Να κρατάμε και τις αποστάσεις.. για κάθε ενδεχόμενο.. φαίνεται να λέει η Ρόζη μας..!!!
και που είστε αφεντικά;;  δεν πιστεύω να πετάξετε τα παπούτσια μου στην ταράτσα του σπιτιού..!!!
Σας αφήνω μπλοκογειτονάκια μου..με αυτήν την  τρυφερή φωτογραφία...απο αγάπες όμορφες και άδολες..!!!! 

Να έχετε μια χαρούμενη εβδομάδα γεμάτη χαμόγελα...σας αξίζουν πιστέψτε το..!!!!!!!

ΔΕΛΦΙΝΑΚΙΑ ΠΑΝΤΟΥ.....ΜΑ... ΠΑΝΤΟΥ..!!!!!

Αφιερωμένο στο Δελφινάκι..!!!!!!!

Εδώ και αρκετό καιρό.. η φίλη μας το Δελφινάκι μας προσκαλεί σε ένα από τους διαγωνισμούς του..εδώ μας λέει και πως να το κάνουμε...

http://delfinaki-sunset.blogspot.gr/2013/05/blog-post_14.html........

Και μια που μου αρέσουν ΄τα διάφορα παιχνιδάκια και διαγωνισμοί.. και δεν χαλάω χατίρι κανενός είπα να κάνω παιχνίδι...

Να βρω δελφινάκια.. και με αυτά να πάρω μέρος.. 

Όπως που να βρω...αφού δεν ήθελα να είναι από το ίντερνετ;

Και να μπροστά μου κρεμασμένο ένα μόμπιλε..με το θέμα μου.. τσακ και να η πρώτη μου φωτογραφία με δελφινάκια...στο σπίτι μου..

Ε... μόνο μια φωτογραφία θα βγάλω;;που αλλού να έχω δελφινάκια;..

αααα μόλις τελείωσα μια ζωγραφιά επάνω σε μια μολυβοθύκη του Σμαραγδένιου....δες τε τα ωραία που πηδάνε;;

Νομίζετε.. ότι τελειώσαμε;; αμ δέ..!! δείτε αυτήν την κουρτίνα..!!!

μόνο δελφινάκια έχει.. ας την βάλουμε και αυτήν στο παιχνίδι..τι παραπονεμένη θα την αφήσουμε;;;  αν καταλάβετε που βρίσκεται η συγκεκριμένη κουρτίνα έχει καλώς αν όχι θα σας αφήσω να το βρείτε...  μια που την έβαλα  να κάνει και  αυτή το κομμάτι της στην μπλοκόσφαιρα..!!! χι.χι...

 Και επιτέλους.. ουφ... θα πείτε τέλος με τα δελφινάκια!!!! 

χι..χι.. όχι αγαπημένα μου μπλοκογειτονάκια.. αν καταφέρετε και καταλάβετε και αυτό το τελευταίο ..που βρίσκεται.. ναι καλέ;; τελευταίο είναι..!!! εεεε τότε..υποκλίνομαι στην παρατηρητικότητά σας..

Αυτό ήταν τέλος στα παιχνίδια.... μέχρι την  επόμενη φορά..χι.χι
σας αφήνω με  αυτό το χαμογελαστό δελφινάκι

για να πάει καλά το υπόλοιπο της εβδομάδας..!!ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ .. να είστε όλοι καλά και να σκέφτεστε την  θετική πλευρά της ζωής .. υπάρχει πιστέψτε το....!!!!!

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ .....ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ...!!!!

Ανατολικά... της Εδέμ;;
Ανατολικά της δύσης που λέει και ένα πολύ όμορφο τραγούδι;
Ανατολικά τση Κρήτης;;; ΝΑΙ....εκεί θέλω να σας ξεναγήσω αυτήν την φορά...με την φωτογραφική μου...να γνωρίσετε λίγο από τις ομορφιές της...που παρόλο είμαι εδώ από αμνημονεύτων χρόνων.. εν τούτης δεν ήξερα ότι υπάρχουν..!!! 
Είμαι απαράδεκτη.. το ξέρω...αλλά πάντα υπάρχει η ευκαιρία να το κάνεις.. ποτέ δεν είναι αργά...
ακολουθήστε με λοιπόν ...αναχώρηση από Ηράκλειο...
και φτάνουμε στην μονή Κρεμαστών.. λίγο έξω από την Νεάπολη  40 χιλιόμετρα ανατολικά του Ηρακλείου..

Πνιγμένη στο πράσινο παράξενο για αυτήν την μερια της Κρήτης..!!

Πολλοί ευσεβείς ερχονται εδώ να αναψουν ενα κερί...

Και να παρακαλέσουν για την υγεία τους ή τους αγαπημένους τους..

Μικρά παρεκκλήσια κρυμμένα από τα μάτια του κόσμου... πίσω από πανύψηλα δέντρα δίνουν μια αίσθηση γαλήνης.. και ενότητας με το Θείο..!!!
Λίγα λόγια για την ιστορία αυτής της μονής..περιληπτικά...
1595 Ο μοναχός Μητροφάνης Αγαπητός ιδρύει την μονή...
1622 Ο Νικηφόρος Ανιφαντ χτίζει την εκκλησία...
1821 Ο Πέτρος Δωρόθεος ιδρύει το σχολείο της μονής που σύντομα θα αποκτήσει τεράστια φήμη..
1866 Οι Τούρκοι καταστρέφουν το μοναστήρι και οι μοναχοί προλαβαίνουν να κρύψουν τα ιερά κειμήλια σε ένα κοντινό σπήλαιο
1940 Κατά την διάρκεια την κατοχής στην μονή Κρεμαστών βρίσκουν καταφύγιο πολλοί αντάρτες...
Σήμερα στην μονή μένουν μόνο καλόγριες.. 
Συνεχίζουμε...ακόμα πιο ανατολικά...αφού περάσαμε την  όμορφη πόλη της Σητείας ..αυτή η φωτογραφία είναι απο το ιντερνετ..να μην κλέβουμε ξένες φωτό..!!

στο διάβα μας μικρά πέτρινα ξωκλήσια..στη μέση του πουθενά χτισμένα  απο ανθρώπων χέρια.. τάματα σε δύσκολες στιγμες της ζωής τους..

  
σε απόσταση 10 χιλιομέτρων ανατολικά..βρεθήκαμε σε ένα άλλο ξακουστό μοναστήρι...το ποιο πλούσιο λέγεται της Κρήτης..

Η μονή Τομπλού... έχει μακραίωνη ιστορία από τον 14ο αιώνα.

Οταν ήτανε στην ακμή της..έχει παίξει μεγάλο ρόλο στην επικοινωνία

των συμμάχων με το Κάιρο αφού λειτουργούσε εκεί ο ασύρματος κάτω από την μύτη των Γερμανών...

Η πέτρα σε όλο της το μεγαλείο..

Πόρτες φαγωμένες απο το χρόνο..

Να περνάει ο αέρας ανάμεσα τους και να λέει των αιώνων τις ιστορίες...

Ενα μουσείο που υπαρχει εκεί θα μας διηγηθεί αυτά που φυλάσονται με μεγαλη ευλάβεια για εκατοντάδες χρόνια απο τους μοναχούς...

Ενα μνημείο εξω απο την μονή φόρος τιμής σε όσους δώσανε την ζωή τους για του Χριστού την πίστη την Αγία...και της πατρίδος την ελευθερία.. 

 και επειδή δεν θα ήθελα να σας παραμορφώσω...χι..χι.. όποιος ενδιαφέρεται.. να μάθει περισσότερα.. ας πάρει πληροφορίες από το ίντερνετ...ακούς αδέρφι;;;;
Από εκεί συνεχίσαμε.. ακόμα ανατολικότερα....και για μένα είναι  ντροπή μου που το λέω...δεν είχα πάει ποτέ... τόσα χρόνια μένω στην Κρήτη ήτανε παράληψη μου....είδα μια άλλη όψη  της ..η άγρια ομορφιά της γυμνή από το πράσινο..

 ολόκληρες εκτάσεις μόνο με θυμάρι που σκορπούσαν μια υπέροχη μυρωδιά με τα μώβ λουλουδάκια τους..που δεν φαίνονται στην φωτογραφία γιατί φωτογράφιζα μέσα απο το Πούλμαν...φωτογράφος φωτο χάλια.. εγώ όμως αγαπημένοι μου φίλοι τα έβλεπα.. βάλετε ...και εσείς λίγο την φαντασία σας και θα τα δείτε...και θα τα μυρίσετε μην τα θέλετε και όλα έτοιμα..!!!χι..χι..

Και πάντα ένα μικρό ξωκλήσι..θα περιμένει την ικεσία μας...!!

και ξαφνικά από το πουθενά... εμφανίζεται μπροστά μας .. ένα καταπράσινο δάσος από φοίνικες...ακουμισμένοι στα πόδια μιας καταγάλανης θάλασσας ..!!! 

Στεκόμασταν σε μια απαράμιλλου κάλους παραλία...που ίσως να μην υπάρχει πουθενά στην Ελλάδα ....

Αν έλειπαν οι τουρίστες και οι ξαπλώστρες που χαλούσαν την ομορφιά του τοπίου θα ήμουνα πολύ χαρούμενη που έφτασα μέχρι εδώ......

.όμως η εκμετάλλευση του χώρου για τουριστικούς λόγους...με ξένισε...

Δεν βάζω τις φωτό με τις ξαπλώστρες να μην σας χαλάσω το θέαμα...

Παντού φοίνικες!!!!

Το φοινικόδασος του Βάι..λέγεται...οτι  δημιουργήθηκε  όπως λέει ο μύθος από τα κουκούτσια των χουρμάδων που πετούσαν οι πειρατές που τα έτρωγαν..όταν πήγαιναν  εκεί για να ξαποστάσουν από τα ταξίδια τους...!!! Εδώ θα μπορούσε να δουλέψει το μυαλό και να πλάσει του κόσμου της παραμυθένιες ιστορίες....!!!!!!!!!!!
Η επιστροφή μας αποζημίωσε ακόμα περισσότερο απολαμβάνοντας το απογευματινό καφεδάκι μας.. με θέα...Θεική..!!

Αγαπημένα μου μου μπλοκογειτονάκια..αν είχατε την υπομονή να φτάσετε μεχρι εδώ...και δεν τα παρατήσατε στη μέση σας αποζημιώνω με ένα τόόόόσο μεγάλο χαμόγελο..

 να έχετε μια όμορφη και χαμογελαστή  εβδομάδα..!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΡΕ............

Η Πολυξένη από καιρό τριβέλιζε το μυαλό της...

Να τα βροντήξει όλα κάτω.

Να κάνει την ανατροπή της!!!

Παντρεμένη από τα 16 της με τον Πολύδωρα....επιλογή των δικών της..ένα καλό προξενιό πλούσιος...καλός...θα ζούσε της είπαν σαν άνθρωπος.

Αλήθεια πως ζούνε  οι άνθρωποι; δεν ήξερε η Πολυξένη.

Και έμαθε....από την καλή και από την ανάποδη....

ΡΕ Πολυξένηηηηη!!!!! έτοιμο το φαγητό;......ΡΕ Πολυξένηηηη φέρε μου τις παντόφλες.....ΡΕ Πολυξενάκι... εδώ έμπαινε το ..κι...έλα να πλαγιάσουμε  και πήγαινε το Πολυξενάκι.. και πλάγιαζε...... όμως δεν πλάγιαζε και η ψυχή της μαζί....εκείνη  ντρεπόταν που ήταν γυμνή από τρυφεράδα.

Και πάνω που πήγαινε να εκφράσει παράπονο η Πολυξένη να πέσουν όλοι πάνω της..τι θα πει ο κόσμος;; η κοινωνία;

Τι σου λείπει ΡΕ Πολυξένη;στο παιχνίδι και οι δικοί της... το σπίτι σου τό χεις ο άντρας σου σε έχει στα πούπουλα...αχ!!! αυτά τα πούπουλα βαριά που ήταν...!!!

ασήκωτα παναθεμάτα... καμπούριαζαν την καρδιά της.. 

Και η τράπουλα της ζωής της σημαδεμένη  για να κερδίζουν οι άλλοι ποτέ εκείνη.. και το ήθελε τόσο..!!! να βάλει έστω και ένα τόσο μικρό κέρδος σε μια ακρούλα της ψυχής της..

Μια ευκαιρία γύρευε να τινάξει από πάνω της η ΡΕ.... Πολυξένη..την σκόνη που είχε κάτσει και είχε σκεπάσει   όλα  της τα όνειρα...τα άντεχε αλλά αυτό το ΡΕ.... όχι..!!!..

Ένα πρωί που η Βραδυνή βροχή είχε αφήσει την μυρωδιά της στο ποτισμένο χώμα....(αλήθεια δεν είχε προσέξει ποτέ αυτήν την μυρωδιά)..πήρε βαθιά ανάσα..... άνοιξε την πόρτα...και έριξε δυό φάσκελα στην ΡΕ Πολυξένη...

Από εδώ και στο εξής κανέναν δεν θα άφηνε να την πει... ΡΕ.....

Θα έφτιαχνε τον δικό της μύθο.. γεμάτο από αγγίγματα ψυχής.... 

Αυτή η μικρή ιστορία μου ...πήρε 
μέρος στο παιχνίδι των λέξεων της Φλώρας...(ΤΕΧΝΙS STORIES)http://texnistories.blogspot.gr/...μου αρέσει να προσπαθώ...
Να έχετε μια υπέροχη εβδομάδα μπλοκογειτονάκια μου..!!!

MΕΧΡΙ.... Ν ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ...........

Πως να φυλακίσεις τον χρόνο να μείνει εκεί;;
Πως να τον κάνεις να μην τρέχει τόσο γρήγορα;
Όχι πέστε μου εσείς αν ξέρετε κανένα τρόπο...!!!
Γιατί νεράκι ήταν και πέρασε..!!!
Γιατί δεν πρόλαβα να ανοίξω και να κλείσω τα μάτια.. και έφυγε...
Που πας χρόνε;; με ρώτησες εμένα αν ήθελα να φύγεις;;;όχι πες μου με ρώτησες;;......
Ακόμα οι εικόνες τα πρόσωπα....είναι μπροστά στα μάτια μου... είναι τόσα πολλά που θέλω να πω..!!! 
Ρώτησα τι να πρωτογράψω;;; 
Απάντηση...... ότι σου πει η καρδιά..!!! 
αχ !!! αυτή η καρδιά.. που δεν λαθεύει..την αφήνεις και σε πάει εκεί που πρέπει...
Στους άγνωστους που γίνονται γνωστοί.. γιατί τους αγγίζεις .. τους αγκαλιάζεις.. τους μυρίζεις και δεν βρίσκονται πια πίσω από ένα άψυχο κουτί.....δεν είναι πρόσωπα που φαντάζεσαι  μόνο...και τι σημασία έχει αν δεν είναι έτσι που τους έπλασε η  φαντασία σου..
η καρδιά ξέρει καλύτερα από σένα.. 
Γέμισε η πλατεία από γέλια...ανοίξανε μια αγκαλιά.. δυο αγκαλιές τρείς αγκαλιές  τέσσερις αγκαλιές... και γίνανε μια μεγααααλη τεράστια αγκαλιά.. που γέμισε μέχρι επάνω τις καρδιές μας... 

Η Χαρά  ( κάντο με αγάπη) μας έκανε την έκπληξη να έρθει εκ Ζακύνθου στην Κρήτη.. για πότε έπεσε σύρμα δεν λέγεται...και για πότε μαζευτήκαμε η Ρένα από τα ( έργα χειρός)...η Ρόζα..(Wild rose Ηράκλειο ) όπως την λέω εγώ... περιμέναμε και άλλες που δεν μπόρεσαν να έρθουν...

 εύχομαι να γίνει την επόμενη φορά....τώρα που πήραμε φόρα ποιος μας πιάνει... χι.χι.. 
Έμενα φέρει πείν με κάνανε για 18 ...το ότι είμαι μικρότερη.. δεν είδα να ενόχλησε καμιά...χι..χι.. οι καρδιές δεν έχουν χρόνια...
όταν ανοίγουν να αγκαλιάσουν ..όταν τα χαμόγελα απλώνονται σαν παλίρροια που σε παρασέρνει τότε αφήνεσαι...
Πολύ λίγα σας γράφω από αυτά που ζήσαμε.. και ανταλλάξαμε...τα υπόλοιπα θα τα φυλάξουμε στις καρδιές μας... 
Χαρά μου...Ρένα μου.. Ρόζα μου....σας ευχαριστώ πάρα πολύ.. για τις στιγμές που μοιραστήκαμε..να είστε καλά ...
Το μόνο είναι... που δεν σου φτάνει ο χρόνος που τρέχει σαν να τον κυνηγάει κανείς.. και φεύγει τόσο γρήγορα που λες...
Μέχρι να ανοίξω και να κλείσω τα μάτια....