Ηρθε η ώρα νομίζω αγαπημένη μου παρέα..να σας δείξω τι έκανα στο μάθημα του σεμιναρίου της Μαρίας....!!!!
Οπως βλέπετε εγώ έκανα παιδικό σχέδιο....!!!αφού ήμουν η πιο μικρή μαθήτρια..!!!τα άλλα κορίτσια τα είδατε στην προηγούμενη ανάρτησή και σίγουρα στο φέης..
Δεν σας το έδειξα από την αρχή... όχι για κάποιον λόγο .. ούτε για να σας εξάψω την περιέργεια....
απλώς έπρεπε να συνεχίσω τα μαθήματα μοναχή μου...για να ολοκληρώσω με λίγες ακόμα ζωγραφιές ένα μικρό μου παραμύθι...!!
Δεν ξέρω αν τα κατάφερα καλά η... ίσως μέτρια..όπως όμως και να είναι εγώ το χάρηκα ... το ευχαριστήθηκα .. και αυτό με γέμισε χαρά...και όπως λέμε η προσπάθεια μετράει..!! για να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα θα πρέπει να πάρω την δασκάλα αποκλειστική..!! όποτε φίλοι μου αρκεστείτε με αυτό που βλέπετε..και απολαύσετε..!!
Κάτω από τις εικόνες (αν και δεν χρειάζεται γιατί είναι οφθαλμοφανές) ) αναγράφονται..ονόματα..!!
Ο ΠΕΤΡΉς Ο ΚΟΚΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.
Μια φορά σ ένα πολύ όμορφο χωριό, ζούσε ένα παιδί που το έλεγαν Πετρή.
Όλη μέρα του άρεσε να τρέχει στα χωράφια και να κάθεται όταν κουραζόταν κάτω από τα μεγάλα δέντρα, να ακούει το γλυκό κελάδημα των πουλιών, να γελάει με τον φοβητσιάρη λαγό, που με τον παραμικρό θόρυβο έτρεχε να κρυφτεί στην φωλιά του.
Ρούλα
Κάθε πρωί πήγαινε στην αυλή τους να ταΐσει τις κότες και να χαζέψει τον κόκορα τους που περπατούσε καμαρωτός και περήφανος σαν βασιλιάς.
το πρωτότυπο της Μαρίας βιλλιώτη
και από κάτω το αντίγραφο...μην γελάτε καλέ;
Ρούλα
Όμως ήρθε ο καιρός να πάει ο Πετρής στο σχολείο και από τότε όλα άλλαξαν, γιατί δεν τα πήγαινε καλά με τα γράμματα.
Ουφ...!! αναστέναζε, κάθε φορά που προσπαθούσε να τα γράψει.
Όλα του φαίνονταν δύσκολα. Πάντα τα μπέρδευε.
Στο Αλφα ξεχνούσε να βάλει την γραμμούλα στη μέση και το μπέρδευε με το Λάμδα.
Το Ξί.. το έλεγε Ψι.. αλλά, αυτά που τον δυσκόλευαν περισσότερο ήταν το Βήτα με το Θήτα.
Τον δυσκόλευαν συνέχεια τα κουλουράκια και οι γραμμούλες.
Τι θα γίνει με σένα Πετρή μου; του έλεγε η μαμά του. Πότε θα μάθεις γράμματα; συνέχεια τα φορτώνεις στον κόκορα...!!!
Είναι αλήθεια ότι η καλύτερη ώρα για τον Πετρή, ήταν η ώρα που χτυπούσε το κουδούνι του σχολείου.. για να σχολάσουν.
Τότε έτρεχε γρήγορα.. γρήγορα στο σπίτι του, άφηνε την τσάντα του που ήταν και βαριά από τα γράμματα και πήγαινε να τρέξει στα χωράφια και να ξαπλώσει μέσα στις κατακόκκινες παπαρούνες.
Εκεί που άκουγε τα πουλάκια του ήρθε ξαφνικά μια ιδέα..!!
Αφού η μαμά του του έλεγε συνέχεια πως φόρτωνε τα γράμματα στο κόκορα, γιατί να μην το έκανε;
Μια και δυο λοιπόν, πάει στο κοτέτσι και πιάνει το κόκορα τον περήφανο και καμαρωτό που έμοιαζε σαν βασιλιάς όταν περπατούσε και άρχισε να του φορτώνει τα γράμματα.
Πιάνει πρώτα το Αλφα και το βάζει στην πλάτη του κόκορα...μετά βάζει το Βήτα, το Γάμα, το Δέλτα, το Εψιλον.
Σιγά σιγά, του φόρτωσε όλη την άλφα-βήτα.Μερικά του έπεφταν κάτω. όμως όταν κατάφερε να τα βάλει σχεδόν όλα του είχε μείνει όμως ένα γράμμα στο χέρι.
Αυτό ο Πετρής δεν ήξερε που να το βάλει .. το γράμμα ήταν το Ομικρον που όπου και να το έβαζε γλιστρούσε και έπεφτε κάτω.
Σκέφτηκε από εδώ...σκέφτηκε από εκεί και στο τέλος βρήκε την θέση που θα έβαζε το Ομικρον .
Το λειρί στο κεφάλι του κόκορα ήταν κατάλληλο για ένα γραμμα ολοστρόγγυλο όπως το Ομικρον.
Χαρούμενος ο Πετρής που ξεφορτώθηκε τόσο εύκολα τα γράμματα ,κοίταξε ευχαριστημένος τον κόκορα.. τον περήφανο και καμαρωτό, που έμοιαζε πια σαν βασιλιάς έτσι που ήταν σαν στέμμα το όμικρον στο κεφάλι του.
Ρούλα
Μα η χαρά του, δεν κράτησε πολύ ώρα,γιατί θέλοντας ο κόκορας να κάνει κικιρίκου, τεντώθηκε , τίναξε τα φτερά του δυνατά και το κακό δεν άργησε να γίνει..!!
Όλα τα γράμματα σκόρπισαν κάτω, πέφτοντας δεξιά κι αριστερά.
Ρούλα
Τι να κάνει ο Πετρής,είδε κι απόειδε πως δεν γινόταν να φορτώσει τα γράμματα στο κόκορα, τα μάζεψε από κάτω, τα έβαλε ξανά μες την τσάντα του και αποφάσισε από εδώ και πέρα να τα πηγαίνει καλά μαζί τους.
Ρούλα
Γιατί κατάλαβε πως τα γράμματα είναι για τους ανθρώπους και όχι για τους κοκόρους..!!!
ΤΕΛΟΣ
Αγαπημένη μου παρέα αυτό ήταν ένα διδακτικό παραμυθάκι για μικρά..παιδιά και για όσους νιώθουν ακόμα παιδιά.. ελπίζω να σας άφησε μια καμπύλη χαμόγελου στα χείλη... η οποία ισιώνει τα στραβά... μην το ξεχνάτε...!!
Να περνάτε όμορφα με ότι και να κάνετε.
Καλό υπόλοιπο καλοκαιράκι....!!!
Δεν σας το έδειξα από την αρχή... όχι για κάποιον λόγο .. ούτε για να σας εξάψω την περιέργεια....
απλώς έπρεπε να συνεχίσω τα μαθήματα μοναχή μου...για να ολοκληρώσω με λίγες ακόμα ζωγραφιές ένα μικρό μου παραμύθι...!!
Δεν ξέρω αν τα κατάφερα καλά η... ίσως μέτρια..όπως όμως και να είναι εγώ το χάρηκα ... το ευχαριστήθηκα .. και αυτό με γέμισε χαρά...και όπως λέμε η προσπάθεια μετράει..!! για να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα θα πρέπει να πάρω την δασκάλα αποκλειστική..!! όποτε φίλοι μου αρκεστείτε με αυτό που βλέπετε..και απολαύσετε..!!
Κάτω από τις εικόνες (αν και δεν χρειάζεται γιατί είναι οφθαλμοφανές) ) αναγράφονται..ονόματα..!!
Μια φορά σ ένα πολύ όμορφο χωριό, ζούσε ένα παιδί που το έλεγαν Πετρή.
Όλη μέρα του άρεσε να τρέχει στα χωράφια και να κάθεται όταν κουραζόταν κάτω από τα μεγάλα δέντρα, να ακούει το γλυκό κελάδημα των πουλιών, να γελάει με τον φοβητσιάρη λαγό, που με τον παραμικρό θόρυβο έτρεχε να κρυφτεί στην φωλιά του.
Κάθε πρωί πήγαινε στην αυλή τους να ταΐσει τις κότες και να χαζέψει τον κόκορα τους που περπατούσε καμαρωτός και περήφανος σαν βασιλιάς.
και από κάτω το αντίγραφο...μην γελάτε καλέ;
Όμως ήρθε ο καιρός να πάει ο Πετρής στο σχολείο και από τότε όλα άλλαξαν, γιατί δεν τα πήγαινε καλά με τα γράμματα.
Ουφ...!! αναστέναζε, κάθε φορά που προσπαθούσε να τα γράψει.
Όλα του φαίνονταν δύσκολα. Πάντα τα μπέρδευε.
Στο Αλφα ξεχνούσε να βάλει την γραμμούλα στη μέση και το μπέρδευε με το Λάμδα.
Το Ξί.. το έλεγε Ψι.. αλλά, αυτά που τον δυσκόλευαν περισσότερο ήταν το Βήτα με το Θήτα.
Τον δυσκόλευαν συνέχεια τα κουλουράκια και οι γραμμούλες.
Τι θα γίνει με σένα Πετρή μου; του έλεγε η μαμά του. Πότε θα μάθεις γράμματα; συνέχεια τα φορτώνεις στον κόκορα...!!!
Είναι αλήθεια ότι η καλύτερη ώρα για τον Πετρή, ήταν η ώρα που χτυπούσε το κουδούνι του σχολείου.. για να σχολάσουν.
Τότε έτρεχε γρήγορα.. γρήγορα στο σπίτι του, άφηνε την τσάντα του που ήταν και βαριά από τα γράμματα και πήγαινε να τρέξει στα χωράφια και να ξαπλώσει μέσα στις κατακόκκινες παπαρούνες.
Εκεί που άκουγε τα πουλάκια του ήρθε ξαφνικά μια ιδέα..!!
Αφού η μαμά του του έλεγε συνέχεια πως φόρτωνε τα γράμματα στο κόκορα, γιατί να μην το έκανε;
Μια και δυο λοιπόν, πάει στο κοτέτσι και πιάνει το κόκορα τον περήφανο και καμαρωτό που έμοιαζε σαν βασιλιάς όταν περπατούσε και άρχισε να του φορτώνει τα γράμματα.
Πιάνει πρώτα το Αλφα και το βάζει στην πλάτη του κόκορα...μετά βάζει το Βήτα, το Γάμα, το Δέλτα, το Εψιλον.
Σιγά σιγά, του φόρτωσε όλη την άλφα-βήτα.Μερικά του έπεφταν κάτω. όμως όταν κατάφερε να τα βάλει σχεδόν όλα του είχε μείνει όμως ένα γράμμα στο χέρι.
Αυτό ο Πετρής δεν ήξερε που να το βάλει .. το γράμμα ήταν το Ομικρον που όπου και να το έβαζε γλιστρούσε και έπεφτε κάτω.
Σκέφτηκε από εδώ...σκέφτηκε από εκεί και στο τέλος βρήκε την θέση που θα έβαζε το Ομικρον .
Το λειρί στο κεφάλι του κόκορα ήταν κατάλληλο για ένα γραμμα ολοστρόγγυλο όπως το Ομικρον.
Χαρούμενος ο Πετρής που ξεφορτώθηκε τόσο εύκολα τα γράμματα ,κοίταξε ευχαριστημένος τον κόκορα.. τον περήφανο και καμαρωτό, που έμοιαζε πια σαν βασιλιάς έτσι που ήταν σαν στέμμα το όμικρον στο κεφάλι του.
Μα η χαρά του, δεν κράτησε πολύ ώρα,γιατί θέλοντας ο κόκορας να κάνει κικιρίκου, τεντώθηκε , τίναξε τα φτερά του δυνατά και το κακό δεν άργησε να γίνει..!!
Όλα τα γράμματα σκόρπισαν κάτω, πέφτοντας δεξιά κι αριστερά.
Τι να κάνει ο Πετρής,είδε κι απόειδε πως δεν γινόταν να φορτώσει τα γράμματα στο κόκορα, τα μάζεψε από κάτω, τα έβαλε ξανά μες την τσάντα του και αποφάσισε από εδώ και πέρα να τα πηγαίνει καλά μαζί τους.
Γιατί κατάλαβε πως τα γράμματα είναι για τους ανθρώπους και όχι για τους κοκόρους..!!!
ΤΕΛΟΣ
Αγαπημένη μου παρέα αυτό ήταν ένα διδακτικό παραμυθάκι για μικρά..παιδιά και για όσους νιώθουν ακόμα παιδιά.. ελπίζω να σας άφησε μια καμπύλη χαμόγελου στα χείλη... η οποία ισιώνει τα στραβά... μην το ξεχνάτε...!!
Να περνάτε όμορφα με ότι και να κάνετε.
Καλό υπόλοιπο καλοκαιράκι....!!!
