Μια εικόνα 25 λέξεις ..!!!
ΣΙΩΠΕΣ
Πόσο εκκωφαντικές μπορούν να γίνουν οι σιωπές;
Λόγια αγάπης, που πέταξαν στο ανέμου την φούρια.
Χωρίς ανθρώπου ίχνη η ακρογιαλιά μας πια.
Πότε έγιναν ασπρόμαυρα τα καλοκαίρια μας;
Ηταν η συμμετοχή μου..στο δρώμενο 25 λέξεις # 9
που κάνει στο στο κείμενο της η Μαρία Νικολάου.. ευχαριστώ πολύ όλους για τον χρόνο που μου χαρίσατε διαβάζοντας το.
Την πρωτιά την είχε η .. (Αννα Πάρος) το ολιγόλεκτο της θα το διαβάσετε εδώ στο κείμενο της Μαρίας.
Αλλη μία συμμετοχή μου ήταν αυτή στο παιχνίδι των λέξεων που ξεκίνησε η Φλώρα στο Texnis storis και συνεχίζει επάξια να κάνει η Μαρία.
Οι λέξεις που έπρεπε να βάλουμε είναι γραμμένες με κόκκινο.
ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ;
Εδώ και ώρα η Μυρτώ, στεκόταν ακίνητη μπροστά στο παράθυρο, παρακολουθούσε την βροχή που έπεφτε με δύναμη στα τζάμια.
Είχε καρφώσει το βλέμμα της στους ελικοειδείς υδάτινους δρόμους του νερού.
Με δυσκολία ξεχώριζε τα απέναντι δέντρα μέσα στο σύθαμπο και την ομίχλη που είχε πέσει.
Έτσι ένιωθε και μέσα της.
Μια ομίχλη που δεν την άφηνε να δει καθαρά..τόσο καιρό.
Αναστέναξε βαθιά, λες και ένα σκοινί την έπνιγε σαν θηλιά και της έκοβε την ανάσα.
Αναρωτήθηκε από πότε είχαν αρχίσει να απομακρύνονται με τον Δημήτρη.
Που πήγε τόση αγάπη που ένιωθαν ο ένας για τον άλλον;
Θες η καθημερινότητα; θες που τα πράγματα δεν ήταν όπως τα περίμενε;
Όσες προσπάθειες και να είχε κάνει να κρατήσει αυτόν το γάμο δεν τα είχε καταφέρει.
Η σχέση τους είχε γίνει τοξική.
Κάθε τόσο κατέστρεφαν αυτήν την σχέση με λόγια που πλήγωναν ανεπανόρθωτα.
Σαν ξεφτισμένη κουρτίνα κρεμασμένη από έναν κρίκο ήταν η ζωή της.
Ε.. λοιπόν είχε πάρει την απόφαση της, να σπάσει αυτόν το κρίκο που την κρατούσε σε ένα γάμο δίχως προοπτική.
Είχε φτάσει πια στα όρια της.
Στο διάολο πια η προκατάληψη για τις χωρισμένες.
Στο διάολο και ο Δημήτρης.
Ήθελε την ζωή της πίσω και θα την έπαιρνε.
Φτάνει πια με τις δικές του προτεραιότητες.
Θα κοίταζε τώρα και τις δικές της.
Θα άλλαζε τροχιά στην ζωή της!!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την ώρα που του δώσατε από τον πολύτιμο χρόνο σας να το διαβάσετε αγαπημένο μου παρεάκι....και βεβαίως ,μια ακόμη πρωτιά για την αγαπημένη μας ποιήτρια..
(ποιώ - Ελένη).. που μας μάγεψε με το Αίνιγμα του Φεγγαριού της!! να περάσετε να το απολαύσετε..!!
Να περνάτε όμορφα ότι και να κάνετε....
Να μην ξεχνάτε να χαμογελάτε..ομορφαίνει την ζωή..!!
ΣΙΩΠΕΣ
Πόσο εκκωφαντικές μπορούν να γίνουν οι σιωπές;
Λόγια αγάπης, που πέταξαν στο ανέμου την φούρια.
Χωρίς ανθρώπου ίχνη η ακρογιαλιά μας πια.
Πότε έγιναν ασπρόμαυρα τα καλοκαίρια μας;
Ηταν η συμμετοχή μου..στο δρώμενο 25 λέξεις # 9
που κάνει στο στο κείμενο της η Μαρία Νικολάου.. ευχαριστώ πολύ όλους για τον χρόνο που μου χαρίσατε διαβάζοντας το.
Την πρωτιά την είχε η .. (Αννα Πάρος) το ολιγόλεκτο της θα το διαβάσετε εδώ στο κείμενο της Μαρίας.
Παίζοντας με τις λέξεις #9
Οι λέξεις που έπρεπε να βάλουμε είναι γραμμένες με κόκκινο.
ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ;
Εδώ και ώρα η Μυρτώ, στεκόταν ακίνητη μπροστά στο παράθυρο, παρακολουθούσε την βροχή που έπεφτε με δύναμη στα τζάμια.
Είχε καρφώσει το βλέμμα της στους ελικοειδείς υδάτινους δρόμους του νερού.
Με δυσκολία ξεχώριζε τα απέναντι δέντρα μέσα στο σύθαμπο και την ομίχλη που είχε πέσει.
Έτσι ένιωθε και μέσα της.
Μια ομίχλη που δεν την άφηνε να δει καθαρά..τόσο καιρό.
Αναστέναξε βαθιά, λες και ένα σκοινί την έπνιγε σαν θηλιά και της έκοβε την ανάσα.
Αναρωτήθηκε από πότε είχαν αρχίσει να απομακρύνονται με τον Δημήτρη.
Που πήγε τόση αγάπη που ένιωθαν ο ένας για τον άλλον;
Θες η καθημερινότητα; θες που τα πράγματα δεν ήταν όπως τα περίμενε;
Όσες προσπάθειες και να είχε κάνει να κρατήσει αυτόν το γάμο δεν τα είχε καταφέρει.
Η σχέση τους είχε γίνει τοξική.
Κάθε τόσο κατέστρεφαν αυτήν την σχέση με λόγια που πλήγωναν ανεπανόρθωτα.
Σαν ξεφτισμένη κουρτίνα κρεμασμένη από έναν κρίκο ήταν η ζωή της.
Ε.. λοιπόν είχε πάρει την απόφαση της, να σπάσει αυτόν το κρίκο που την κρατούσε σε ένα γάμο δίχως προοπτική.
Είχε φτάσει πια στα όρια της.
Στο διάολο πια η προκατάληψη για τις χωρισμένες.
Στο διάολο και ο Δημήτρης.
Ήθελε την ζωή της πίσω και θα την έπαιρνε.
Φτάνει πια με τις δικές του προτεραιότητες.
Θα κοίταζε τώρα και τις δικές της.
Θα άλλαζε τροχιά στην ζωή της!!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την ώρα που του δώσατε από τον πολύτιμο χρόνο σας να το διαβάσετε αγαπημένο μου παρεάκι....και βεβαίως ,μια ακόμη πρωτιά για την αγαπημένη μας ποιήτρια..
(ποιώ - Ελένη).. που μας μάγεψε με το Αίνιγμα του Φεγγαριού της!! να περάσετε να το απολαύσετε..!!
Να περνάτε όμορφα ότι και να κάνετε....
Να μην ξεχνάτε να χαμογελάτε..ομορφαίνει την ζωή..!!
Με Χαρά σε καλωσορίζω στη γειτονιά.
Θα ενθουσιαστείς με τη γειτονιά μας και θα κάνεις ό,τι τρέλλα έχεις απωθημένο.
Μη μασάς,κάνε ο,τι ονειρεύεσαι χωρίς αναστολές, κανένας δεν θα σε σχολιάσει ούτε φυσικά θα σε κατηγορήσει...ΜΑΖΙ ΣΟΥ!
Ναι δεν έχετε κάνει λάθος ..ούτε σε άλλο συνώνυμο μπλοκ μπήκατε...!!
Και με πρώτο σχόλιο από την Χαρά που μου έφερε γούρι και μετά έγινε , πως να το φανταζόμουν μια από τις αγαπημένες μου φίλες χι...χι..
Ήμουν ανίδεη στον καινούργιο αυτόν θαυμαστό κόσμο που έμελλε να γίνει για μένα η παρέα μου .. και να γνωρίσω μέσα από εδώ φίλες ... που έχουν γίνει πια μέρος της ζωής μου..
Πως θα γινόταν η καθημερινή μου απασχόληση... και θα μάθαινα τόσα πολλά πράγματα να κάνω και να δίνω με χαρά ότι δημιουργώ με τα χέρια μου για να κάνω άλλους ανθρώπους και παιδιά προπαντός να χαμογελάνε
Αυτό ήταν και το πιο ουσιώδες . με έκανε να νιώθω χρήσιμος άνθρωπος και με γέμισε με όμορφα συναισθήματα...και αυτό χάρη σε αγαπημένες πια φίλες που με βοήθησαν να ανακαλύψω και άλλα ενδιαφέροντα πιο ουσιαστικά.
Θυμάμαι πως προσπαθούσα με το ένα δάχτυλο (τώρα χρησιμοποιώ δύο..χα..χα..) να πληκτρολογήσω τα γράμματα .. και πως έκανα μια ώρα να γράψω κάτι...!!
Όσο και να προσπαθήσω δεν θα τα καταφέρω να σας ευχαριστήσω για την βοήθεια στις ιντερνετικές απορίες μου ...χι..χι. που όποτε την χρειαζόμουν την είχα από όλες σας... για την αγάπη και τα καλά λόγια που μου αφήνεται κάθε φορά με τα σχόλια σας ..!!
Σας νιώθω πια < καθημερινή μου παρέα.. είναι σαν να πίνουμε ένα καφεδάκι μαζί και να λέμε αυτά που κάνουμε .. και ενίοτε δεν είναι κακό να ξεφεύγουμε από την καθημερινότητα που μας καταπιέζει συνεχώς.. Ένα χαμόγελο λίγο χιούμορ .. είναι αυτά που μας λείπουν στις δύσκολες μέρες που περνάμε... !!
Εεεεεεε και μετά από όλα αυτά τι άλλο θα ήταν το κέρασμα μου από μια ρακή και ξεροτήγανα ; από τότε σας τα χρωστούσα.. !!!
Μια ρακή με γλυκό κουταλιού λεμόνι...!!
Και που ξέρετε;... όλο και κάποια τυχερή θα προκύψει..το είπαμε θέλω να κάνω τους ανθρώπους να χαμογελούν.. το χαμόγελο είναι μια καμπύλη που ισιώνει τα στραβά.. το έχουμε ξαναπεί.!!
Να περνάτε όμορφα αγαπημένη μου παρέα και σας ευχαριστώ πολύ για αυτά τα όμορφα πέντε χρόνια.!!!