23ο..... ΘΑΝΑΤΕΡΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ..!!!!

Έτσι σε θέλω !!!

Δύσκολο θέμα είσαι βρε αδελφέ!

Κανείς για σένα δεν θέλει να μιλά.

Ακούνε την λέξη θάνατος, 

φτύνουνε τον κόρφο τους 

και φεύγουνε μακριά.

Μα εσύ δεν κάνεις τίποτα γνώμη να μας αλλάξεις!

Μες τα μαύρα όλο κυκλοφορείς...

Βάλε κανένα άλλο χρωματάκι!

Ένα γαλάζιο, ένα ροζουλί...

Θα σου πήγαιναν πολύ!

Να σε βλέπουμε και να ανοίγει η καρδιά μας!

Με διάθεση καλή να καταφθάνουμε στον άλλο κόσμο.

Και αυτό το δρεπάνι που κρατάς;

Πέτα το! Παλιομοδίτικο είναι πια!

Κράτα σαν έρθεις ένα όμορφο τριαντάφυλλο

-διαχρονικότατο είναι!

Άλλαξε το λουκ σου. 

-Ξεπερασμένο είναι!

Τόσες επιλογές έχεις πια...

Και μόνος αν δεν τα καταφέρνεις, ψάξε στο Pinterest.

Ξέρεις τι μοντελάκια κυκλοφορούν εκεί;

Και αυτή η μπέρτα;  

Την φόρεσαν πολλοί!

Εντάξει, ο πρώτος διδάξας είσαι, 

καιρός σου δεν είναι όμως να αλλάξεις προς το καλύτερο;

Τι λες;

Αν θέλεις σώνει και καλά μπέρτα να φοράς,

ας είναι τουλάχιστον στα χρώματα του ουράνιου τόξου.

Σκέψου το την επόμενη φορά που θα'ρθεις στον επάνω κόσμο.

Κι εγώ πιο πρόθυμη θα ήμουν για να σε ακολουθήσω...

Δεν γίνονται αυτά που λέω; 

Μπα; Και γιατί παρακαλώ;

Καλά ντε, ωχου! Μην τραβάς!

πηγή

Αυτή ήταν η δική μου σατυρική άποψη και συμμετοχή στα περί θανάτου..παρεάκι μου στο  # 23ο # ιδιαίτερο αυτό συμπόσιο ποίησης 

με το τόσο δύσκολο αυτό θέμα...που κάνει ανά τακτa διαστήματα η σγουρομάλλα πυργοδέσποινα Airis

Το πως θα ήθελα να ήταν το δικό μου φευγιό... το έγραψα..

Το θέμα είτε το..διακωμωδούσες .. ..(επειδή  νομίζω ότι δεν θα μπορούσα  να γράψω εγώ για το συναίσθημα της απώλειας αγαπημένων) ...ή σου έβγαζε τα καλύτερα σου, όπως  τόσο όμορφα  έκανε ο φίλος μας ο  Γιάννης που με την δική του συμμετοχή,  πήρε την πρωτιά και μας συγκίνησε τόσο  με το βιωματικό του  στίχο.. την άξιζε και με το παραπάνω!!!

Οι συμμετοχές ήταν όλες μία και μια εξαιρετικές για μια ακόμη φορά.!!!!!

Να είστε καλά όλοι να έχετε μια όμορφη επιτέλους.. Ανοιξιάτικη  εβδομάδα.!!

Να χαμογελάτε με... την παραμικρή αφορμή..το χαμόγελο είναι ζωή.!!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!!

ΚΑΛΟ..ΛΟΥΛΟΥΔΙΑΜΕΝΟ ..ΜΑΗ.!!!

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ..

Πιάνω την Άνοιξη με προσοχή και την ανοίγω

Με χτυπάει μια ζέστη αραχνοΰφαντη

ένα μπλε που μυρίζει ανάσα πεταλούδας

οι αστερισμοί της μαργαρίτας όλοι αλλά και μαζί πολλά σερνόμενα η πετούμενα 

ζουζούνια,φίδια , σαύρες κάμπιες και άλλα 

τέρατα παρδαλά με κεραίες συρμάτινες

λέπια χρυσά λαμέ και πούλιες κόκκινες.

Θα έλεγες έτοιμα όλα τους να παν στον χορό των μεταμφιεσμένων του Άδη.

(Ο. Ελύτης .Ημερολόγιο ενός αθέατου Απρίλη,Ικαρος)     (πηγή)

Με αυτό το όμορφο ποίημα του Ελύτη θέλησα να καλωσορίσω τον πιο λουλουδιασμένο μήνα και να τον υποδεχτούμε ανάλαφρα  όπως του πρέπει..

Ας σιωπήσω λοιπόν και ας μιλήσουν τα λουλούδια  μου από μόνα τους με τα χρώματα  και τα αρώματα τους..γιατί τα λόγια ωχριούν μπροστά  στην ομορφιά τους..!! 

Αγαπημένο μου παρεάκι  ας απολαύσουμε την ομορφιά αυτή...που μόνο η φύση μπορεί να μας προσφέρει αφιλοκερδώς  και ευφραίνει τα μάτια και τις καρδιές μας..!! 

Να είστε όλοι καλά να προσέχετε τον εαυτό σας..και τους γύρους σας.. χαρίστε τους και ένα χαμόγελο .. αυτό  είναι με κέρδος πιστέψτε το.!!

Να έχετε ένα όμορφο λουλουδιασμένο μήνα.!!! 

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!! 

ΚΑΤΟΠΙΝ... ΕΚΘΕΣΕΩΣ..!!! ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ..!!!

Ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος θα κάνω  εδώ..
Με καθυστέρηση βέβαια..θα σας μιλήσω (αν και ίσως να την έχετε δει στο φατσοβιβλίο.. εγώ δεν έχω..) για μια έκθεση ζωγραφικής  που απλά σας είχα ενημερώσει πριν από λίγες αναρτήσεις μου..
Θα μου πείτε ..ναι το θυμόμαστε..γιατί επανέρχεσαι στο ίδιο θέμα..
Επανέρχομαι αγαπημένο μου παρεάκι με λίγη καθυστέρηση  στο ίδιο θέμα αφού έπρεπε να προηγηθούν τα Πασχαλιάτικα μου...
Η   απορία σας  αν ήταν και η κόρη μου..(για όσους με ρωτήσατε τότε..)   μια από τις  μαθήτριες της Μαρίας Βιλλιώτη στην έκθεση, σας λέω ναι..
 Και  με την χαρά της μαμάς κουκουβάγιας.. είπα  να σας δείξω και από εδώ  την δική της προσπάθεια στον καλλιτεχνικό αυτόν χώρο.
Κάνετε  μια βόλτα αν θέλετε...ρολάροντας προς τα κάτω να ρίξετε μια ματιά...
Χωρίς άλλα λόγια δικά μου..άλλωστε τι θα έλεγα η μάνα;

 Τα κορίτσια από την Κρήτη με την δασκάλα τους..στα δεξιά η Κατερίνα μου.!!

 Ηταν η πρώτη της φορά..και αυτά είναι τα έργα της..

 Να είστε όλοι καλά..να έχετε μια όμορφη μεγαλοβδομάδα... 

 Ας ακολουθήσουμε τον δρόμο της αγάπης και της  συγχώρεσης..που μας έδειξε με την αγάπη Του Εκείνος, που ανέβηκε στον Σταυρό, και  Αναστήθηκε για  να μας δείξει πως υπάρχει ελπίδα..!!
ΚΑΛΌ ΠΑΣΧΑ και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!!
Να περάσετε όμορφα με τους αγαπημένους σας.. 
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!

  

ΚΑΤΟΠΙΝ ..ΕΟΡΤΗΣ..!!!!

Ημέρα Παρασκευή..και το πρόγραμμα μου πήγαινε ρολόι..
Όλα έτοιμα προς αναχώρηση.. για το .. 
παζάρι  της Πρωτοβουλίας για το παιδί.
 

Και στο Πασχαλιάτικο παζάρι που έχει ήδη τελειώσει..
 
 και ελπίζω να πήγε καλά..
Επιτέλους θα προλάβαινα να είμαι μέσα στις ημερομηνίες...Και Κυριακή βράδυ παρεάκι μου θα σας έδειχνα τι προσπαθούσα να κάνω τόσο καιρό..
Είχα μια ανυπομονησία που δεν λέγεται..όπως και τα  πλεχτούλια μου που στριμώχνονταν να δείξουν το καθένα..την δική του παρουσία..
 Ετοιμάστηκαν λοιπόν και πήραν όλα την κατάλληλη; χα..χα.. πόζα.

 Πασχαλιάτικα..καλαθάκια..με σοκολατένια αυγουλάκια.

 Θήκες με αυτάκια για κόκκινα αυγουλάκια..

Κουνελάκια..

 Πιάστρες  με το θέμα της Πασχαλιάς...

Και οι κλασικές πια πλεχτές χαρτοπετσετοθήκες μου..

 παρέλασαν με καμάρι.. (ούτε η 25η Μαρτίου να ήταν..χα..χα)
Μερικά ήταν και βιαστικά τρομάρα τους...
Εκεί να δείτε μια βιασύνη που τα έπιασε..άπα πα πα...
Άντε τι κάθεσαι τελείωνε με μας..δεν έχεις χρόνο..σαν να μου έλεγαν.

Και θα είχαν δίκιο από μια μεριά..γιατί δεν ξέρω και πως κάθε φορά τρέχω και δεν φτάνω..χι..χι...όλο στο τσικ προλαβαίνω..
Ελπίζω να έχουν φτάσει στην ώρα τους όλα..
Ηδη το παζάρι αυτό έχει τελειώσει...
 Αυτά ...την Παρασκευή που μας πέρασε..και εγώ όλο χαρά ετοιμαζόμουν να κάνω μια ανάρτηση .. να τα καμαρώσετε και εσείς.. γιατί αυτό περίμεναν και αυτά..
Και εκεί ήταν που ετοιμάστηκα να κάνω  την ανάρτηση που να μου ανοίξει το xrom..να μπω στο  internet είχε κολλήσει και δεν άνοιγε με τίποτα.. 
Έρχεται το Σάββατο ..η Κυριακή τίποτα το άτιμο...το είχε πιάσει μουλαρίωση..
Πριν να το πάω στον ειδικό είπα να πάρω τηλέφωνο τα μεγάλα μέσα (βλέπε Εγγονό χι.χι.)
Γιαγιά μου λέει θα μπεις με άλλο τρόπο από τον Μοτζίλα..
Από ποιον γκοτζίλα θα μπω μανάρι μου;
Τι είναι αυτός;
Όχι γκοτζίλα βρε γιαγιά ..γέλια από την άλλη μεριά του τηλεφώνου.....Μοτζίλα..
Εγώ..ααααα οκ και τι κάνω για να μπω εκεί που λες; ούτε στην ζούγκλα βρε παιδάκι μου..χα..χα..
Θα πατήσεις εκεί..εκεί...εκεί..και θα θα δεις το μπλοκ σου και όλες σου τις φίλες..
Και ναι.. παρεακι μου μπήκα από τον Mozzila Firefox ..χα..χα.. και να μαι ξανά εδώωω..
Βέβαια δεν ξέρω αν με βρείτε ...
Αυτά ήταν τα νέα μου προς το παρόν..
Κάθε φορά που γράφω κάτι εδώ έχω την εντύπωση πως συνομιλώ μαζί σας και χαίρομαι πολύ..
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να είστε όλοι καλά και να προσέχετε τον εαυτό σας..εννοείτε ότι θα ομορφαίνει περισσότερο   το πρόσωπο σας αν το στολίσετε και  με ένα χαμόγελο..
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε !!

  

ΤΑ ..ΛΕΕΙ ΌΛΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ..!!

Ένα βίντεο από την.... επαρχία που μιλάει  για αξίες...
Χωρίς πολλά λόγια δικά μου αφήνω να μιλήσει εκείνη που τυγχάνει να είναι η εγγονή μου..
Ακούστε τη...ξέρει από αυτές και ας είναι ένας νέος άνθρωπος!!! 
Είμαι πολύ περήφανη γιαγιά και  την ευχαριστώ πάρα πολύ για ότι  με μαθαίνει..!!

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα να είστε όλοι καλά.. να προσέχετε τον εαυτό σας..και μην ξεχνάτε..να χαμογελάτε...

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε παρεάκι μου...

ΟΥΤΟΠΙΕΣ..!!

ΟΥΤΟΠΙΕΣ!

Η ζωή μου όλη χωρίς ενέχυρα.

Δεν ήθελα να χρωστάω πουθενά, ούτε και σε σένα την ίδια μου την μάνα.

Σε σένα που δεν με ρώτησες ποτέ πόσο μόνη ένιωθα κάθε φορά που έλειπες.

Σε σένα, που δεν με  έπαιρνες αγκαλιά  όταν έκλαιγα.(πόσο μου έλειπε εκείνη η αγκαλιά!)

Πόσο ήθελα να με αγαπάς έστω και μια στάλα και όταν σε ρωτούσα γιατί δεν μ αγαπάς; μου απαντούσες πως ήθελες να με κάνεις δυνατή, γιατί η ζωή είναι σκληρή και αδυσώπητη με τους αδύνατους.

Εγώ όμως δεν ήθελα να είμαι δυνατή, ήθελα να νιώθω τα χέρια σου να με αγκαλιάζουν, να κοιμάμαι μέσα τους και να βλέπω όμορφα όνειρα.

Μια ουτοπία είναι τα όνειρα και γίνονται στάχτη μου έλεγες.

Δεν ήξερα τότε τι ήταν η ουτοπία και δεν ήθελα τα όνειρα που παρακαλούσα να βλέπω μέσα στην αγκαλιά σου να γίνονται στάχτη.

Σε φοβόμουν μαμά.

Ασκούσες μια εξουσία επάνω μου  (τώρα το κατάλαβα ) που ποτέ δεν ήθελα γιατί με έπνιγε.

Θυμάμαι  τα μάτια σου, που ποτέ δεν είχαν μέσα τους ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα.

Σκοτεινές  λίμνες ήτανε!

Ούτε ένα μικρό γαλάζιο σημαδάκι..μια μικρή χαραματιά, να τόση δα!

Την αγάπη σου ήθελα απεγνωσμένα, αλλά ίσως εσύ δεν ήξερες τον τρόπο να την δώσεις.

Ενα κλειδωμένο μπαούλο που ποτέ δεν άνοιγε η ψυχή σου.

Και όμως ποτέ δεν έφευγαν πεινασμένα τα αδέσποτα της γειτονιάς από την μικρή αυλή μας.

Ψιχουλάκια και νερό  και για τα πετούμενα.

Σε εκείνη  την αυλή που ήταν στην πίσω μεριά του σπιτιού μας δυο δωμάτια σκεπασμένα με ελενίτ  ήταν εκείνη που είχα κάνει φωλιά και στα δικά μου όνειρα. 

Εχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που έφυγες μαμά.

Ακόμα θυμάμαι  πως μου έλεγες όταν μεγαλώσω 

ήθελες μια άφεση αμαρτιών, να γαληνέψει η ψυχή σου.

Μα κάτι ακαταλαβίστικα πράγματα που μου έλεγες και εσύ!  ήθελες μικρο παιδί να τα ξέρω όλα!

Μέχρι που ήρθε η στιγμή να φύγεις πόσο νωρίς Θε μου! πάνω που αρχίσαμε να τα βρίσκουμε οι δυο μας! 

 Και πήρες την άφεση και από μένα και από τον Θεό μαμά!

Και ξαφνικά έμεινα μόνη.

Και είδα  τότε ότι σου έμοιαζα πολύ.

Εκανα πράγματα που άθελα σου με είχες μάθει.

Σ αγαπούσα και εγώ με τον τρόπο μου.

Ενας άνθρωπος είμαι χωρίς κανένα χάρισμα (κι ούτε ήθελα  να έχω άλλωστε) που πίσω από την σκληράδα του,δεν έχει σταματήσει ποτέ να ονειροπολεί και ας έμαθε μετά από χρόνια ότι αυτό είναι ουτοπία! 

Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή παρεάκι μου στο όμορφο # 19ο # παιχνίδι των λέξεων που κάνει η  Μαρία μας με το χάρτινο καραβάκι της...και που μας δίνει την αφορμή να ταξιδέψουμε στα μονοπάτια των εμπνεύσεων μας..!!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που αφιερώσατε τον χρόνο σας να το διαβάσετε..

Η πρωτιά ανήκει αυτή  τη φορά στο Κανελλάκι μας με την συγκινητική όσο και αληθινή όπως είπε και εκείνη ιστορία της..."Ευ θνήσκειν"  να περάσετε να την διαβάσετε στο χώρο της γιατί σίγουρα θα  είναι ακόμα πιο έντονα τα συναισθήματα που θα εκφράζει.!!

Οπως και όλα τα κείμενα νομίζω.. 

Καλό μήνα να έχετε.. να είναι  χαμογελαστός

και όμορφος για όλους σας..!!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..