ΟΤΑΝ Η ΧΑΡΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ....!!!

Όταν η χαρά και η αγάπη..(αυτές οι δυο πάνε πακέτο) )..βρίσκουν τον δρόμο και έρχονται να  σου χτυπήσουν την πόρτα, τότε ανοίγεις την αγκαλιά σου διάπλατα και τα σφίγγεις, τα σφίγγεις  τόσο δυνατά...από τον φόβο στην αρχή να μην σου φύγουν  μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι είναι αληθινά και όχι όνειρο, με την καρδιά σου έτοιμη να σπάσει...(  έχει και τα χρονάκια της η άτιμη)..από ανείπωτο χαρούμενο συναίσθημα, τότε νιώθεις το πιο τυχερό πλάσμα στον κόσμο,  ευλογείς τον Θεό...και ευχαριστείς  το bloggihg; την μοίρα; όλα μαζί;που έχεις γνωρίσει στην ζωή σου τόσο ξεχωριστούς ανθρώπους.!!!!!
Θα αναρωτιέστε σίγουρα για τι πράγμα μιλώ..
Δεν είναι πράγμα.. είναι συναίσθημα ..που έρχεται και σε βρίσκει.. σου γεμίζει το είναι σου ...και εύχεσαι να μην το χάσεις ποτέ σου.!!!
Το ξέρω με έπιασε πάλι η πολυλογία μου...αλλά αφού δεν είστε μπροστά μου να δείτε τα μάτια μου που λάμπουν από χαρά ..προσπαθώ μέσα από τις λέξεις να σας μεταφέρω αυτό το συναίσθημα..και να το μοιραστώ μαζί σας παρεάκι μου.
Το ότι θα έκανε μια έκθεση επιτέλους στην Κρήτη στο Γαβαλοχώρι ένα όμορφο χωριό κοντά στα Χανιά η αγαπημένη μας ζωγράφος Μαρία Βιλλιώτη 

ήταν η αφορμή.. να κάνουμε ένα μικρό ταξιδάκι μέχρι εκεί και να θαυμάσουμε τα υπέροχα έργα της..!!!!!

 Μπορεί εμείς οι μακρινοί να έχουμε δει κατά καιρούς μέσα από  το μπλοκ της έργα της ..αλλά δεν μπορεί να μεταφέρει  την εικόνα τόσο ζωντανά  όταν δεν δεις από κοντά τους πίνακες της..!!

Οι φωτογραφίες μου τι κρίμα  είναι χάλια ... αν θέλετε να δείτε πραγματικά την δουλειά της να περάσετε από το μπλοκ της!!! θα μείνετε άφωνες με τις δημιουργίες   της!!
Στην έκθεση μαζί με όλα  έργα της μου έκανε ένα κλικ ένας από τους πίνακες της που απεικόνιζε ένα τοπίο στην ομίχλη όπου δέσποζε ο Λευκός Πύργος της Θεσσαλονίκης!!!!!!!
Η καρδιά μου βλέποντας τον γέμισε νοσταλγία και στην σκέψη μου πέρασε η ιδέα να τον κάνω δικό μου!!!
Μετά  από λίγες μέρες η Μαρία θα έκανε σεμινάριο ζωγραφικής στο Ηράκλειο και περίμενα πως και πως να την ξαναδώ αλλά και να μιλήσω μαζί της για την απόφαση μου!!
Οπως κάθε χρόνο που κάνει τα σεμινάρια ζωγραφικής εδώ...

εγώ είμαι ατίθαση μαθήτρια..του νηπιαγωγείου..και κάνω τα δικά μου..
ενώ τα άλλα κορίτσια  και μελετηρά είναι

 και το σωστό μάθημα κάνουν..χα..χα..

Την στιγμή που φεύγαμε η δασκάλα μας  με φωνάζει..
Ελα εδώ μου λέει Ρουλίτσα..ωχ..λέω μέσα μου θα με μαλώσει που δεν έκανα το σωστό μάθημα...(που δεν το κάνει ποτέ της..σας ορκίζομαι )...
Βλέπει αυτό που είχα ζωγραφίσει και μου λέει ..

μπράβο κορίτσι μου πολύ ωραία η προσπάθεια σου.. για τον κόπο σου πάρε αυτό το πακέτο από μένα με αγάπη!!
Ανοίγω το πακέτο και μένω κάγκελο!!!!!!
Μέσα από ένα θολό τοπίο ομίχλης με κοιτούσε ο Λευκός Πύργος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πέρασαν αρκετά λεπτά να συνειδητοποιήσω τι εννοούσε η Μαρία...όμως η καρδιά μου που χτυπούσε δυνατά από την χαρά της μου έλεγε ότι όλο αυτό είναι αλήθεια και όχι ένα όνειρο που θα ξυπνούσα και θα χανόταν!!!!
Πείτε μου τώρα πως να περιγράψω το συναίσθημα αυτό.. που λέγεται χαρά και που πηγάζει από την αγάπη  που εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει μέσα σ αυτήν την φιλία!!!
Είμαι τόσο... μα τόσο χαρούμενη και ευτυχισμένη  !!!!
!!!!
Ο πίνακας σου βρήκε την θέση που του αρμόζει...Μαράκι μου να τον βλέπω κάθε μέρα και να νιώθω ότι βρίσκομαι στην πατρίδα μου!!!
Ξέρω ότι για να γίνει ένας πίνακας θέλει πολλές μέρες δουλειά.. και πολύ χρόνο να του αφιερώσεις!!!
Το ευχαριστώ.. είναι πολύ φτωχή λέξη αγαπημένη μου !!!!
Αν και εσείς παρεάκι μου έχετε στην ζωή σας ανθρώπους που σας κάνουν να νιώθετε  όμορφα  .. κρατήστε τους !!!
Είναι ευλογία..!!!
Να είστε όλοι καλά και να προσέχετε τον εαυτό σας.!!
Και  μην ξεχνάτε..να δίνετε το χαμόγελο σας και την αγάπη σας..
θα επιστρέφουν  πάντα πολλαπλάσια!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!

 Η χαρά συνεχίζεται....

 

ΟΤΑΝ ΑΝΤΑΜΩΣΕ...Ο ΧΑΛΒΑΣ.. ΤΗΝ ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΑ!!!!

Μεγάλη γιορτή σήμερα γιορτάζει η Παναγιά μας και όλες οι αγαπημένες φίλες μας οι Μαρίες και όχι μόνο..
Χρόνια πολλά σε όλες τους να είναι χαρούμενες να τους χαίρονται οι αγαπημένοι τους!!! 
Τώρα θα μου πείτε.. τι δουλειά έχει αυτός ο τίτλος με την σημερινή γιορτή ε; 
Εμ αν δεν είχε θα τον έβαζα;
Είναι αλήθεια ότι είναι ένας τίτλος που σε παραπέμπει σε γλύκα..
Εεεε αυτό ακριβώς ήθελα να είναι η σημερινή μου ανάρτηση...η οποία ξεκίνησε από εχθές..ομως  άλλες οι βουλές οι δικές μου και άλλες του μπλόκερ που έκανε έτσι μια και την πήρε ο άνεμος ...και σιγά που θα με σταματούσε αυτό...για να 
  μην σας τρατάρω (κεράσω) αυτή την  γλύκα.!!
και πάμε πάλι από την αρχή..
Σήμερα...
Που λέτε εχθές παραμονή της γιορτής της, η αγαπημένη μας φίλη  η Μαρία Κανελλάκη...το Μαράκι μας  βρισκόταν Κρήτη.
Τηλεφωνάκι...Ρουλάκι δέχεστε επισκέψεις; 
Εγώ...δεχόμαστε..δεχόμαστε ..να σας κάνω το τζι μπι ες να μας βρείτε εύκολα;
Να τους κάνω τον πλοηγό χα..χα. και να τους βλέπω  να ανεβαίνουν ανηφόρες, να κατεβαίνουν κατηφόρες...τι το θελα η γυναίκα να κάνω την έξυπνη; 
Ευτυχώς ήταν σαίνια  τα παιδιά.. και ήρθαν εκεί που έπρεπε.!! 
Και να οι αγκαλιές  να τα φιλιά.. και τα μπλα μπλα να μην έχουν τελειωμό!!
Μετά τα ορφανά γεμιστά  λόγο ημέρας να περιμένει πως και πως ένας ορφανός χαλβάς, που είχα φτιάξει  που χαλβάδιαζε και  έτρωγε με τα μάτια,

 την μελαχρινή,σοκολατένια τούρτα που κρατούσε το Μαράκι.. στολισμένη με μια όμορφη πεταλούδα στην μέση!!

Θα μας πάρουν χαμπάρι μην με κοιτάς έτσι!!!
είπε εκείνη κατεβάζοντας ντροπαλά τις  σοκολατένιες της βλεβαρίδες!!
Εδώ σε κοιτάζουν σαν ξερολούκουμο οι άλλοι δεν το βλέπεις; 
Ζηλεύεις; 
Εεεε όσο να ναι κούκλα είσαι και ποιος δεν θα ήθελε να σε έχει δίπλα του.. πόσο μάλλον εγώ ένας απλός χαλβάς!!
Μην μου στεναχωριέσαι χαλβά μου σε λίγο θα σμίξουμε...ραντεβού στα στομάχια!!! 

Και έτσι όμορφα γλύκαναν τα μέσα μας και τα έξω μας!!!!!

Κανελλάκι μου ευχαριστούμε για την όμορφες  στιγμές που περάσαμε ελπίζουμε να σας ξανα δούμε  του χρόνου!!!σας να είστε  πάντα καλά  και χαρούμενοι.
Να σας γλυκάνω ήθελα μέρα γιορτινή που είναι σήμερα και να σας ευχηθώ να είστε όλοι καλά παρεάκι μου και  μην ξεχνάτε πως ένα χαμόγελο

είναι αυτό που γλυκαίνει το πρόσωπο!!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε !!

ΠΛΕΚΟΝΤΑΣ...!!!

Ερχονται κάτι στιγμές από μηχανής Θεού να σε βγάλουν από την αδράνεια  και το σοκ που σου προκαλούν τα γεγονότα γύρω σου και να κάνουν το μυαλό να ξεκολλήσει και να αρχίσει να δουλεύει κατά πως μόνο εκείνο ξέρει.
Και να που εκτός από την καθημερινότητα της ζωής .. υπάρχει και η απρόσμενη δημιουργία..
Τώρα που τελειώνει το καλοκαιράκι.. την περασμένη  εβδομάδα..ήρθε η μικρή   εγγονή να   κάνει εδώ διακοπές από την Πάτρα που σπουδάζει και μου λέει..
Γιαγιά..είδα ένα πλεχτό μαγιουδάκι μήπως μπορείς να μου το φτιάξεις;
Εμ αν δεν μπορώ να σου φτιάξω εγώ πλεχτό μαγιό αγάπη μου ποιος θα στο φτιάξει της λέω χαμογελώντας και αγκαλιάζοντας τη...
είσαι ο από μηχανής Θεός μωρό μου..(το μωρό επειδή είναι το μικρό μας) 
Το πλέξιμο είναι μια από τις μεγάλες μου αγάπες και είναι αυτό που με ξεκουράζει όταν με πιέζουν καταστάσεις !!
Πήρα λοιπόν την κλωστή και το βελονάκι   και άρχισα να απασχολώ το μυαλό μου και τα χέρια μου.

Η χαρά της όταν το φόρεσε ήταν αυτή που μου  έφερε το χαμόγελο στα χείλη..
Τελικά... η δημιουργία είναι αυτή που μας κάνει να νιώθουμε χρήσιμοι, όταν η ζωή διεκδικεί την καθημερινότητα της!!
Να είσαστε όλοι καλά..να αγαπάτε... μόνο η αγάπη  είναι η κινητήριος δύναμη του ανθρώπου.. κάνει θαύματα!! 
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα..
Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς που περνάτε και τα λέμε!!

 

Πως..εξηγείς την απώλεια σ ένα παιδί;

                                                             πηγή 

  Για μια ακόμα φορά αντιγράφω από το μικρό αυτό βιβλιαράκι που έχω "Μικρές ιστορίες για δύσκολες ώρες" του Άκη Αγγελάκη.

Θα ήθελα να σιωπήσω...μετά  τα όσα τραγικά συνέβησαν και μας συγκλόνισαν όλους..
Ομως κάτι που διάβασα  με έκανε να θέλω να το μοιραστώ μαζί σας..μιλάει  για τον τρόπο που μπορούμε να μιλήσουμε σε ένα παιδί για τις απώλειες!! 

 "Δεν υπάρχει απώλεια.
Δεν υπάρχει θάνατος.
Υπάρχουν μόνο συνεχόμενοι κύκλοι ενέργειας,που αλλάζουν μορφή."
Ανώνυμος..έτσι υπογράφει το κείμενο αυτό!!

"Μπαμπά, μπαμπά.Δεν θέλω να πετάξουμε την αγαπημένη μου μπάλα!! Αναφώνησε ο Άγγελος,ο επτάχρονος γιος μου, μόλις αντιλήφθηκε ότι η φτηνή πλαστική μπάλα του είχε ξεφουσκώσει ανεπανόρθωτα.
Ο  μικρούλης είχε τα δίκια του, οφείλω να παραδεχτώ.
Ολόκληρο χειμώνα περάσαμε παίζοντας ποδόσφαιρο, μ αυτή την μπάλα μέσα στο σπίτι, καθημερινά..κάθε βράδυ..μετά από το σχολείο του.
Και τώρα να την πετάξουμε;
Την κουβαλούσε μαζί του ξεφούσκωτη στην παραλία, τώρα που καλοκαίριασε και μάταια προσπαθούσε να παίξει.
Είχε προσκολληθεί μαζί της. Άλλωστε, πόσες νίκες είχε πετύχει εναντίον μου στους μεταξύ μας ποδοσφαιρικούς αγώνες!!!

Μου πήρε πολύ σκέψη για να προετοιμαστώ και να του εξηγήσω ευρηματικά με ποιον τρόπο αποχαιρετούμε κάτι,ή κάποιον, που δεν θα τον έχουμε πια μαζί μας.
Γνωρίζοντας τις οικολογικές ανησυχίες και την αγάπη του Άγγελου για το περιβάλλον..του εξήγησα ότι μπορούμε να αποχαιρετίσουμε αυτό που έχει απομείνει από την ξεφούσκωτη και άχρηστη πια για παιχνίδι,αγαπημένη του μπάλα,βάζοντας την στο κάδο ανακύκλωσης!!
Ετσι, αν και είχε πεθάνει,της δίναμε την ευκαιρία να ξαναγεννηθεί σε άλλη μορφή ίσως και άλλο χρώμα  και να γίνει μια άλλη καινούργια μπάλα, ή ένα παιχνίδι στα χέρια κάποιου παιδιού... μπορεί ίσως και στα δικά του!!
Πόσο εύκολα κατάλαβε και συμφώνησε με την έννοια του τι είναι θάνατος και τι σημαίνει αποχαιρετισμός.!!
Μάλιστα του είπα, ότι το απόγευμα πηγαίνοντας στην σχολή καράτε για το μάθημά του, θα την αφήναμε στο κάδο ανακύκλωσης και θα την αποχαιρετούσαμε για τώρα , με την ελπίδα κάποια άλλη στιγμή να την  ξανασυναντήσουμε.!!
Και έτσι έγινε. στην σύντομη αποχαιρετιστήρια  "τελετή" που συνοδεύτηκε από λίγα δάκρυα και μια μεγάλη αγκαλιά, είπαμε "αντίο για τώρα" στην αγαπημένη μας μπάλα.!!

Το δάκρυ, η απώλεια, ο αποχαιρετισμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.
Τα μάτια ενός παιδιού το αντιλαμβάνονται και η ψυχούλα τους εύκολα αγκαλιάζει αυτή τη διαδικασία κατανοώντας την μεγαλοπρέπεια της μοιρασιάς και της ευγνωμοσύνης για ότι  έχει φύγει.
Αφήστε τα παιδιά να περπατήσουν μαζί με την φύση, αφήστε να δουν τους όμορφους συνδυασμούς του θανάτου και της ζωής!!
Να δουν την χαρούμενη και αδιαίρετη ενότητα, έτσι όπως απλώνεται στα δάση και στα λιβάδια,
τις πεδιάδες και τα βουνά.
                   <Ανώνυμος>
Αυτή αγαπημένο μου παρεάκι.. ήταν η ιστορία που θέλησα να  μοιραστώ μαζί σας..γιατί  μου έφερε ένα χαμόγελο στα χείλη...μέσα στα δύσκολα.!! 
Η ζωή διεκδικεί την καθημερινότητα  της!!
Να είστε όλοι καλά  ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.!! 
Να έχετε έναν όμορφο Αύγουστο!!!!!!!!!!!!
Σας ευχαριστώ πολύ που  περνάτε και τα λέμε..!!