ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ .....ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ...!!!!

Ανατολικά... της Εδέμ;;
Ανατολικά της δύσης που λέει και ένα πολύ όμορφο τραγούδι;
Ανατολικά τση Κρήτης;;; ΝΑΙ....εκεί θέλω να σας ξεναγήσω αυτήν την φορά...με την φωτογραφική μου...να γνωρίσετε λίγο από τις ομορφιές της...που παρόλο είμαι εδώ από αμνημονεύτων χρόνων.. εν τούτης δεν ήξερα ότι υπάρχουν..!!! 
Είμαι απαράδεκτη.. το ξέρω...αλλά πάντα υπάρχει η ευκαιρία να το κάνεις.. ποτέ δεν είναι αργά...
ακολουθήστε με λοιπόν ...αναχώρηση από Ηράκλειο...
και φτάνουμε στην μονή Κρεμαστών.. λίγο έξω από την Νεάπολη  40 χιλιόμετρα ανατολικά του Ηρακλείου..

Πνιγμένη στο πράσινο παράξενο για αυτήν την μερια της Κρήτης..!!

Πολλοί ευσεβείς ερχονται εδώ να αναψουν ενα κερί...

Και να παρακαλέσουν για την υγεία τους ή τους αγαπημένους τους..

Μικρά παρεκκλήσια κρυμμένα από τα μάτια του κόσμου... πίσω από πανύψηλα δέντρα δίνουν μια αίσθηση γαλήνης.. και ενότητας με το Θείο..!!!
Λίγα λόγια για την ιστορία αυτής της μονής..περιληπτικά...
1595 Ο μοναχός Μητροφάνης Αγαπητός ιδρύει την μονή...
1622 Ο Νικηφόρος Ανιφαντ χτίζει την εκκλησία...
1821 Ο Πέτρος Δωρόθεος ιδρύει το σχολείο της μονής που σύντομα θα αποκτήσει τεράστια φήμη..
1866 Οι Τούρκοι καταστρέφουν το μοναστήρι και οι μοναχοί προλαβαίνουν να κρύψουν τα ιερά κειμήλια σε ένα κοντινό σπήλαιο
1940 Κατά την διάρκεια την κατοχής στην μονή Κρεμαστών βρίσκουν καταφύγιο πολλοί αντάρτες...
Σήμερα στην μονή μένουν μόνο καλόγριες.. 
Συνεχίζουμε...ακόμα πιο ανατολικά...αφού περάσαμε την  όμορφη πόλη της Σητείας ..αυτή η φωτογραφία είναι απο το ιντερνετ..να μην κλέβουμε ξένες φωτό..!!

στο διάβα μας μικρά πέτρινα ξωκλήσια..στη μέση του πουθενά χτισμένα  απο ανθρώπων χέρια.. τάματα σε δύσκολες στιγμες της ζωής τους..

  
σε απόσταση 10 χιλιομέτρων ανατολικά..βρεθήκαμε σε ένα άλλο ξακουστό μοναστήρι...το ποιο πλούσιο λέγεται της Κρήτης..

Η μονή Τομπλού... έχει μακραίωνη ιστορία από τον 14ο αιώνα.

Οταν ήτανε στην ακμή της..έχει παίξει μεγάλο ρόλο στην επικοινωνία

των συμμάχων με το Κάιρο αφού λειτουργούσε εκεί ο ασύρματος κάτω από την μύτη των Γερμανών...

Η πέτρα σε όλο της το μεγαλείο..

Πόρτες φαγωμένες απο το χρόνο..

Να περνάει ο αέρας ανάμεσα τους και να λέει των αιώνων τις ιστορίες...

Ενα μουσείο που υπαρχει εκεί θα μας διηγηθεί αυτά που φυλάσονται με μεγαλη ευλάβεια για εκατοντάδες χρόνια απο τους μοναχούς...

Ενα μνημείο εξω απο την μονή φόρος τιμής σε όσους δώσανε την ζωή τους για του Χριστού την πίστη την Αγία...και της πατρίδος την ελευθερία.. 

 και επειδή δεν θα ήθελα να σας παραμορφώσω...χι..χι.. όποιος ενδιαφέρεται.. να μάθει περισσότερα.. ας πάρει πληροφορίες από το ίντερνετ...ακούς αδέρφι;;;;
Από εκεί συνεχίσαμε.. ακόμα ανατολικότερα....και για μένα είναι  ντροπή μου που το λέω...δεν είχα πάει ποτέ... τόσα χρόνια μένω στην Κρήτη ήτανε παράληψη μου....είδα μια άλλη όψη  της ..η άγρια ομορφιά της γυμνή από το πράσινο..

 ολόκληρες εκτάσεις μόνο με θυμάρι που σκορπούσαν μια υπέροχη μυρωδιά με τα μώβ λουλουδάκια τους..που δεν φαίνονται στην φωτογραφία γιατί φωτογράφιζα μέσα απο το Πούλμαν...φωτογράφος φωτο χάλια.. εγώ όμως αγαπημένοι μου φίλοι τα έβλεπα.. βάλετε ...και εσείς λίγο την φαντασία σας και θα τα δείτε...και θα τα μυρίσετε μην τα θέλετε και όλα έτοιμα..!!!χι..χι..

Και πάντα ένα μικρό ξωκλήσι..θα περιμένει την ικεσία μας...!!

και ξαφνικά από το πουθενά... εμφανίζεται μπροστά μας .. ένα καταπράσινο δάσος από φοίνικες...ακουμισμένοι στα πόδια μιας καταγάλανης θάλασσας ..!!! 

Στεκόμασταν σε μια απαράμιλλου κάλους παραλία...που ίσως να μην υπάρχει πουθενά στην Ελλάδα ....

Αν έλειπαν οι τουρίστες και οι ξαπλώστρες που χαλούσαν την ομορφιά του τοπίου θα ήμουνα πολύ χαρούμενη που έφτασα μέχρι εδώ......

.όμως η εκμετάλλευση του χώρου για τουριστικούς λόγους...με ξένισε...

Δεν βάζω τις φωτό με τις ξαπλώστρες να μην σας χαλάσω το θέαμα...

Παντού φοίνικες!!!!

Το φοινικόδασος του Βάι..λέγεται...οτι  δημιουργήθηκε  όπως λέει ο μύθος από τα κουκούτσια των χουρμάδων που πετούσαν οι πειρατές που τα έτρωγαν..όταν πήγαιναν  εκεί για να ξαποστάσουν από τα ταξίδια τους...!!! Εδώ θα μπορούσε να δουλέψει το μυαλό και να πλάσει του κόσμου της παραμυθένιες ιστορίες....!!!!!!!!!!!
Η επιστροφή μας αποζημίωσε ακόμα περισσότερο απολαμβάνοντας το απογευματινό καφεδάκι μας.. με θέα...Θεική..!!

Αγαπημένα μου μου μπλοκογειτονάκια..αν είχατε την υπομονή να φτάσετε μεχρι εδώ...και δεν τα παρατήσατε στη μέση σας αποζημιώνω με ένα τόόόόσο μεγάλο χαμόγελο..

 να έχετε μια όμορφη και χαμογελαστή  εβδομάδα..!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΡΕ............

Η Πολυξένη από καιρό τριβέλιζε το μυαλό της...

Να τα βροντήξει όλα κάτω.

Να κάνει την ανατροπή της!!!

Παντρεμένη από τα 16 της με τον Πολύδωρα....επιλογή των δικών της..ένα καλό προξενιό πλούσιος...καλός...θα ζούσε της είπαν σαν άνθρωπος.

Αλήθεια πως ζούνε  οι άνθρωποι; δεν ήξερε η Πολυξένη.

Και έμαθε....από την καλή και από την ανάποδη....

ΡΕ Πολυξένηηηηη!!!!! έτοιμο το φαγητό;......ΡΕ Πολυξένηηηη φέρε μου τις παντόφλες.....ΡΕ Πολυξενάκι... εδώ έμπαινε το ..κι...έλα να πλαγιάσουμε  και πήγαινε το Πολυξενάκι.. και πλάγιαζε...... όμως δεν πλάγιαζε και η ψυχή της μαζί....εκείνη  ντρεπόταν που ήταν γυμνή από τρυφεράδα.

Και πάνω που πήγαινε να εκφράσει παράπονο η Πολυξένη να πέσουν όλοι πάνω της..τι θα πει ο κόσμος;; η κοινωνία;

Τι σου λείπει ΡΕ Πολυξένη;στο παιχνίδι και οι δικοί της... το σπίτι σου τό χεις ο άντρας σου σε έχει στα πούπουλα...αχ!!! αυτά τα πούπουλα βαριά που ήταν...!!!

ασήκωτα παναθεμάτα... καμπούριαζαν την καρδιά της.. 

Και η τράπουλα της ζωής της σημαδεμένη  για να κερδίζουν οι άλλοι ποτέ εκείνη.. και το ήθελε τόσο..!!! να βάλει έστω και ένα τόσο μικρό κέρδος σε μια ακρούλα της ψυχής της..

Μια ευκαιρία γύρευε να τινάξει από πάνω της η ΡΕ.... Πολυξένη..την σκόνη που είχε κάτσει και είχε σκεπάσει   όλα  της τα όνειρα...τα άντεχε αλλά αυτό το ΡΕ.... όχι..!!!..

Ένα πρωί που η Βραδυνή βροχή είχε αφήσει την μυρωδιά της στο ποτισμένο χώμα....(αλήθεια δεν είχε προσέξει ποτέ αυτήν την μυρωδιά)..πήρε βαθιά ανάσα..... άνοιξε την πόρτα...και έριξε δυό φάσκελα στην ΡΕ Πολυξένη...

Από εδώ και στο εξής κανέναν δεν θα άφηνε να την πει... ΡΕ.....

Θα έφτιαχνε τον δικό της μύθο.. γεμάτο από αγγίγματα ψυχής.... 

Αυτή η μικρή ιστορία μου ...πήρε 
μέρος στο παιχνίδι των λέξεων της Φλώρας...(ΤΕΧΝΙS STORIES)http://texnistories.blogspot.gr/...μου αρέσει να προσπαθώ...
Να έχετε μια υπέροχη εβδομάδα μπλοκογειτονάκια μου..!!!

MΕΧΡΙ.... Ν ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ...........

Πως να φυλακίσεις τον χρόνο να μείνει εκεί;;
Πως να τον κάνεις να μην τρέχει τόσο γρήγορα;
Όχι πέστε μου εσείς αν ξέρετε κανένα τρόπο...!!!
Γιατί νεράκι ήταν και πέρασε..!!!
Γιατί δεν πρόλαβα να ανοίξω και να κλείσω τα μάτια.. και έφυγε...
Που πας χρόνε;; με ρώτησες εμένα αν ήθελα να φύγεις;;;όχι πες μου με ρώτησες;;......
Ακόμα οι εικόνες τα πρόσωπα....είναι μπροστά στα μάτια μου... είναι τόσα πολλά που θέλω να πω..!!! 
Ρώτησα τι να πρωτογράψω;;; 
Απάντηση...... ότι σου πει η καρδιά..!!! 
αχ !!! αυτή η καρδιά.. που δεν λαθεύει..την αφήνεις και σε πάει εκεί που πρέπει...
Στους άγνωστους που γίνονται γνωστοί.. γιατί τους αγγίζεις .. τους αγκαλιάζεις.. τους μυρίζεις και δεν βρίσκονται πια πίσω από ένα άψυχο κουτί.....δεν είναι πρόσωπα που φαντάζεσαι  μόνο...και τι σημασία έχει αν δεν είναι έτσι που τους έπλασε η  φαντασία σου..
η καρδιά ξέρει καλύτερα από σένα.. 
Γέμισε η πλατεία από γέλια...ανοίξανε μια αγκαλιά.. δυο αγκαλιές τρείς αγκαλιές  τέσσερις αγκαλιές... και γίνανε μια μεγααααλη τεράστια αγκαλιά.. που γέμισε μέχρι επάνω τις καρδιές μας... 

Η Χαρά  ( κάντο με αγάπη) μας έκανε την έκπληξη να έρθει εκ Ζακύνθου στην Κρήτη.. για πότε έπεσε σύρμα δεν λέγεται...και για πότε μαζευτήκαμε η Ρένα από τα ( έργα χειρός)...η Ρόζα..(Wild rose Ηράκλειο ) όπως την λέω εγώ... περιμέναμε και άλλες που δεν μπόρεσαν να έρθουν...

 εύχομαι να γίνει την επόμενη φορά....τώρα που πήραμε φόρα ποιος μας πιάνει... χι.χι.. 
Έμενα φέρει πείν με κάνανε για 18 ...το ότι είμαι μικρότερη.. δεν είδα να ενόχλησε καμιά...χι..χι.. οι καρδιές δεν έχουν χρόνια...
όταν ανοίγουν να αγκαλιάσουν ..όταν τα χαμόγελα απλώνονται σαν παλίρροια που σε παρασέρνει τότε αφήνεσαι...
Πολύ λίγα σας γράφω από αυτά που ζήσαμε.. και ανταλλάξαμε...τα υπόλοιπα θα τα φυλάξουμε στις καρδιές μας... 
Χαρά μου...Ρένα μου.. Ρόζα μου....σας ευχαριστώ πάρα πολύ.. για τις στιγμές που μοιραστήκαμε..να είστε καλά ...
Το μόνο είναι... που δεν σου φτάνει ο χρόνος που τρέχει σαν να τον κυνηγάει κανείς.. και φεύγει τόσο γρήγορα που λες...
Μέχρι να ανοίξω και να κλείσω τα μάτια.... 

ΑΓΝΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ.....ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΌΝΟ...!!!!

Από μόνος του ο τίτλος τα λέει όλα αγαπημένοι μου φίλοι...
Θα μπορούσα να μην γράψω τίποτε άλλο .....
Αλλά σαν άτομο που δεν βάζει γλώσσα μέσα δεν γίνεται να μείνω μόνο στον τίτλο και να μην σας ξεναγήσω.. στο καλοκαιρινό μου χώρο..

να σας δείξω μέσα από τα δικά μου μάτια τι βλέπουμε στις μικρές στιγμές χαλάρωσης....

πίνοντας το καφεδάκι μας και αγναντεύοντας το γαλάζιο..πέλαγος..!!!

Μαζί με μας και τα μικρά λουλουδάκια μας...

Αγνάντεμα θα πεί θάλασσα....

Όμως  δεν θα μπορούσα μόνο να την αγναντεύω μόνο  από μακρυά...

χωρίς να νιώσω το χάιδεμα της...κάτω από τα γυμνά μου πόδια...

 χωρίς να περπατήσω.. εκεί που σβήνει το κύμα της

να  την ακούσω να μουρμουρίζει αδιάκοπα..

αγκαλιάζοντας σαν μωρά μικρά βραχάκια που βρέθηκαν σκόρπια στην ακρογιαλιά της

Να μου ψιθυρίζει  μυστικά  για αγάπες καλοκαιρινές... αυτές που κρατάνε  όσο κρατάει το μαύρισμα στο κορμί  κάτω από τον καυτό ήλιο του μεσημεριού....φτιάχνοντας πύργους στην άμμο...

Και χωρίς να απολαύσω τον ήλιο  που δύοντας βάφει τον ορίζοντα

με αυτό το καταπληκτικό πορτοκαλί που μόνο εκείνος ξέρει να χρωματίζει...

Η ώρα αυτή μου αρέσει που είμαστε μόνες....εγώ και εκείνη...

η απέραντη γαλάζια....

Πόσο ευλογημένοι  είμαστε που ζούμε σ αυτόν το πανέμορφο πλανήτη που λέγεται ΓΗ...ας εκτιμήσουμε λοιπόν  αυτό το μεγαλείο που μας προσφέρεται τελείως..δωρεάν..!!!!!!!!!!!!

Η ΧΑΡΑ .....ΚΑΙ..Η... ΖΗΛΕΙΑ....ΜΟΥ....

Καιρό έχουμε να τα πούμε αγαπημένοι μου φίλοι και γείτονες....
Κάτι διακοπούλες  ευχάριστες.. κάτι μετακομίσεις στας εξοχάς.. όπως θα λέγαμε αστειεύοντας..παλιά.....χι..χι..πάει πέρασε ο καιρός και δεν το κατάλαβα...μου έλειψε η (παρέα σας) και το σερφάρισμα στα δικά σας μπλοκοσπιτάκια...ελπίζω να το κάνω μόλις βρω τον ρυθμό μου...
αν και τώρα το καλοκαίρι όλες λίγο πολύ είμαστε πιο χαλαρές...όπως και να είναι όμως δεν χανόμαστε.. και αυτό είναι που μετράει  για μένα..και νομίζω για όλες μας...
Και τώρα θέλω να δικαιολογήσω τον τίτλο μου...
Την ΧΑΡΆ μας (κάντο με αγάπη) http://kantomagapi.blogspot.gr/την ξέρετε όλοι... έ λοιπόν.. εκείνη είναι η αιτία της ζήλιας μου..χι..χι.. ναι..  ναι .. μην γελάτε. .
Πάω που λέτε από το μπλογκοσπιτάκι της και διαβάζω αυτά που έχει γράψει για τις παλιές γειτονιές και της αναμνήσεις από εκείνη την εποχή..
 αυτό το δέσιμο που είχαν οι άνθρωποι μεταξύ τους..και που με τον καιρό χάθηκε.. και επειδή εγώ δεν ξέρω αν τα λέω έτσι όμορφα σας παραπέμπω σε εκείνη.. γράφει ότι ακριβώς θα ήθελα από καρδιάς να πω...και βλέπω κάτι καρδούλες..δεμένες μεταξύ τους δωράκι για ένα αστεράκι που περιμένουμε να έρθει στην γειτονιαααααααα!!!!
Εεεεε ναι.. λοιπόν  ζήλεψα.. και ειπα.. να κάνω κάτι και εγώ γι αυτό το μικρό αστεράκι που θα έρθει στον κόσμο αυτόν...

και να ομορφύνει με το χαμόγελο του .. την ζωή όσων θα βρίσκονται γύρω του...

 Να μεγαλώσει όμορφα όπως ένα λουλούδι

 Και να απλώσει στον κόσμο όλα του τα όνειρα...

με αυτό το μικρό μου δωράκι να του ευχηθώ να είναι η ζωή του λουλουδιασμένη..και γεμάτη χαρές..!!!
Και την ώρα που γράφω αυτά ... να ένα μέηλ απο το ΜΑΡΑΚΙ ΜΑΣ.. την Βιλλιώτη ντέ;;; (Πνοές τέχνης)http://pnoestexnis.blogspot.gr/ μην μου πείτε ότι δεν την ξέρετε...θα σκίσω τα διπλώματα μου που δεν έχω..χι.χι..
ΤΟ ΑΣΤΕΡΑΚΙ ΉΔΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ..!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΝΑ ΤΟΥΣ ΖΉΣΕΙ ΝΑ  ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΤΥΧΟ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ..!!!!

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΜΟΥ..... ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥΣ......!!!!!!

Αγαπημένοι μου φίλοι...αργώ αλλά δεν ξεχνώ πως σας χρωστάω μια συνέχεια..από την προηγούμενη ανάρτηση μου....για την συνάντηση μας.. με τις φίλες μπλοκερς στη Θεσσαλονίκη.. στις ρίζες μου...
Η ιδέα  μου γεννήθηκε...όταν διάβασα στο μπλοκ της  αγαπημένης μας φίλης ζωγράφου της  Μαρίας Βιλλιώτη..(Πνοές Τέχνης)..ότι θα έκανε σεμινάρια ζωγραφικής στην Θεσσαλονίκη...( θα μου πεις και θα πήγαινες εκεί για το σεμινάριο;)...χι.χι.... 
Ε.... ναι ...αυτή ακριβώς η ιδέα σφηνώθηκε στο κεφάλι μου... (τι να πω ... τέτοιο που είναι;)..χι..χι..όχι πως θα μάθαινα να ζωγραφίζω... αλλά ήθελα να κάνω έκπληξη στην Βιλλιώτη...στην Ρένα την Χριστοδούλου.. και στα κορίτσια από την Θεσσαλονίκη...όσα μπορούσα να γνωρίσω...
Σαν ιδέα την συζητάω με τον Σμαραγδένιο μου... και όπως το καταλάβατε χατίρι δεν μου χάλασε...!!!!!
Βέβαια η ιδέα αυτή δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί...χωρίς την πολύτιμη βοήθεια της αγαπημένης μας φίλης της Βικυς της (Ποδηλάτισσα)..!!!!!
Όταν της το είπα τι σκεφτόμουνα να κάνω..μου είπε.. είναι μακρυά.. και δεν ξέρω αν θα μπορέσω...ήθελα πολύ να την γνωρίσω από κοντά... αλλά βρε παιδιά η Αθήνα απέχει πολύ από την Θεσσαλονίκη.. και αν δεν έχεις δουλειά ... δεν πας τόσο εύκολα..!!!!
Τελικά έφτασε η προτελευταία μέρα που θα...φεύγαμε...και ξαφνικά παίρνω ένα τηλεφώνημα......έρχομαι αύριο Θεσσαλονίκη....για μια στιγμή έμεινα με ανοιχτό το στόμα... ..έρχεται;;; ποια  έρχεται;;
Η Βίκυ είμαι μου λέει και να με περιμένεις αύριο...
Τι χαρά μου έδωσε αυτό το τηλεφώνημα.. δεν λέγεται... μην σε νοιάζει μου λέει...θα τα οργανώσω όλα εγώ.. και την έκπληξη και την συνάντηση μας...
Την έκπληξη όμως που μου έκανε εκείνη.. θα την θυμάμαι για πάντα... 
Να έρθει από τόσο μακρυά.. για να βρεθούμε...δεν το περίμενα πως υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σου δώσουν από την αγάπη τους . τόσο ..πολύ..
Βρεθήκαμε εκεί όλες όσες μπορέσαμε να έρθουν και νιώσαμε την δύναμη που δίνει αυτό το άψυχο κουτί που γίνεται κρίκος και δένει ανθρώπους άγνωστους μέχρι χθες μεταξύ τους...

Το γέλιο μας έβγαινε αυθόρμητο και πλημμύριζε τον χώρο γύρω...η ανταταλαγή των μικρών  δώρων αγάπης..συνοδευόταν από επιφωνήματα χαράς...χι.χι.. 

οι φωτογραφίες έδιναν και έπαιρναν ..τις πιο πολλές τις είδατε στο μπλοκ της Βικης της Ποδηλάτισσα...και ευτυχώς δηλαδή . γιατί αν περιμένατε από μένα σωθήκατε.. έβγαλα δυο τρεις...και αυτές .. άστα χάλια... το είπαμε δεν είμαι καλή φωτογράφος...χι.χι.. μήπως θέλω σεμινάρια φωτογραφίας;;; αλήθεια που κάνουν;..χι..χι..
Την συνάντηση αυτή θα την θυμόμαστε..με πολύ αγάπη και είμαστε πολύ χαρούμενοι που σας γνωρίσαμε κορίτσια...μας ξανανιώσατε με την αγάπη σας..νιώσαμε σαν να είμασταν φίλοι από παλιά... .. αν και εγώ με τον Σμαραγδένιο μου...είμασταν κατά πολύ μεγαλύτεροι σας..εν τούτης...μας ξανανιώσατε...
Παρά λίγο να μην μου μείνει χρόνος να δω και τους δικούς μου... 
Ηταν εκεί τα κορίτσια....Η Μαρία η Βιλλιώτη που ήταν η αιτία γι αυτό το όμορφο ταξίδι...η Ρένα η Χριστοδούλου..η Μαρία..η Κάντζαλη ..η Χρυσούλα..η Φαίδρα .. η Ευτυχία...η Μαρία από τις Μορφοπλασίες..η Ανθούλα που έχει και το εργαστήρι εκεί που γίνονται τα σεμινάρια.... η Μαντρίνα....η Γιούλα...τώρα αν έχω ξεχασει καμιά κορίτσια .. ( που είμαι σίγουρη... να μου γράψετε.. και εγώ ήμουν εκεί ..θα χαρώ  πολύ να θυμηθώ..) γιατί ένα μυαλό το ίδιο χειμώνα καλοκαίρι τι να σου κάνει..χι.χι.και δεν γίνατε να μην κάνω ειδική μνεία.. στην Βικη μας την Ποδηλάτισσα που ήταν η ψυχή αυτής της όμορφης συνάντησης..!!!!!!

 Την άλλη μέρα είχαμε ραντεβού  στο Μπιστρό.. της κόρης της Αχτίδας οπου και μας περίμενε..εκεί η Αχτίδα .. η Γιωργία.. ενας άνθρωπος γεμάτος ζωή και δημιουργία....και η γλυκύτατη συνονοματή μου Βαρβαρούλα... με τα κέρινα ποιήματα της..έτσι λέγεται το μπλόγκ της..να το δείτε...είναι από της καινούργιες μπλοκοφίλες..σου αποπνέει μια γαλήνη...μια αύρα...!!!! 

Νομίζετε οτι σας τα είπα με το νί και με το σίγμα;; αυτή ηταν η κεντρική ιδέα.. τα υπολυπα θα μεινουν  μεσα..στην καρδια μας... αν φτάσατε μέχρι εδώ .. θα πεί πως είχατε μεγάλη υπομονή να διαβάσεται το χρονικό..αυτής της συνάντησης..
Είματε και οι δύο πολλοί  χαρούμενοι που σας γνωρίσαμε κορίτσια..σας ευχαριστούμε για την αγάπη σας που είναι αμοιβαία...σας.. περιμένουμε την επόμενη φορά στην Κρήτη..να πιούμε τις ρακές μας..!!!!!!!!
Με δυσκολία πήραμε τον δρομο της επιστροφής...

Αν και  ήτανε ανοιχτός μπροστά μας...εμεις αφήσαμε εκει ένα κομμάτι της καρδιάς μας..πίσω στην ομορφη Θεσσαλονίκη...και στην συνάντησή μας.. 

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΌΛΑ...!!!!