Σε ποιόν καιάδα σε πετάξανε και χάθηκες.
Δεν ήσουν τίποτε γι αυτούς και για τους άλλους.
Απόλυτη σιωπή μέσα στο απλανές και σκοτεινό βλέμμα σου.
Γυμνό το κορμί σου και η ψυχή σου κάτω από τα κουρέλια.
Χωρίς αισθήματα.
Ατέλειωτο κενό.
Καρφωμένα κι ασάλευτα τα τείχη γύρω σου.
Και εσύ ακίνητος , εκεί στο βάθος της τρύπας, που ρουφάει όλο και περισσότερο το σαλεμένο σου μυαλό, ψάχνεις να βρεις τους δρόμους της ψυχής σου.
Δεν ξεκίνησες να πάρεις τον δρόμο αυτόν.
Γι αλλού ξεκίνησες.
Και τώρα κοιτάς , την φωτεινή αχτίδα που μπαίνει κλεφτά μέσα από μια χαραμάδα.
Την παρακολουθείς με την άκρη του ματιού σου.
Αναρωτιέσαι γιατί δεν σου έδειξε τον δρόμο που έχασες.
Ένα μικρό σημαδάκι στο σκοτεινό πάτωμα.
Καθώς την κοιτάς ακίνητος πάντα στο ίδιο σημείο, εκείνη μεγαλώνει, μεγαλώνει γίνεται ένα με σένα..και σε πάει στο όνειρο.
Εκεί που πάντα ήθελες να πας .
Στην δική σου Ιθάκη.
..Το πρώτο μισό ήταν αυτό που πήρε μέρος στο
18ο συμπόσιο ποίησης
που διοργανώνει εξαιρετικά κάθε φορά η γνωστή και μη εξαιρετέα πυργοδέσποινα μας η Αριστέα..!!!
Την ευχαριστούμε πολύ γι αυτό..!!
Ναι το ξέρω ότι ήταν ένας πολύ θλιβερός στίχος..αγαπημένοι μου..γι αυτό και το υπόλοιπο συμπληρώθηκε μετά..γιατί ήθελα να δώσω στον ήρωα μου την ελπίδα ότι μπορεί ακόμα να ονειρευτεί...!
Την πρωτιά την πήρε επάξια η φίλη μας Η Ελένη που ποιεί στην ποίηση.!!!!!!!!
τα συγχαρητήρια και σε όλους όσους πήραν μέρος.. γράφτηκαν υπέροχα ποιήματα και αυτήν την φορά!!!
Να είστε καλά να ονειρεύεστε..να βλέπετε την θετική πλευρά της ζωής.. είναι αυτή που φέρνει τα χαμόγελα.. μην το ξεχνάτε.!!
Σας ευχαριστώ που περνάτε και τα λέμε!!
Καλό μήνα να έχετε όλοι παρεάκι μου!!!