ΕΥΚΑΙΡΊΑΣ...ΔΟΘΕΙΣΗΣ...

    Όσο μεγαλώνουμε τόσο δεν μπορούμε να κάνουμε πράγματα που κάναμε πριν...Αποδεκτό και λογικό βάση των δυνατοτήτων της ηλικίας του καθενός μας, Νες πά; Και όταν είσαι μιας ηλικίας, τόσο και θέλεις να έχεις την ησυχία σου ε; Χαλάρωσε και απόλαυσε την ηρεμία τώρα που σου χτύπησε την πόρτα...τοκ  τοκ.

Όχι δεν ήταν η ηρεμία που μου χτυπούσε τη πόρτα, αλλά η κόρη μου η μεγάλη.

Ελα μαμά σήκω μου λέει. 

Για να κάνω τι βρε αγάπη μου; Δεν βλέπεις πως ραχατεύω;

Δεν θέλεις να έρθεις να πάμε βόλτα γυναικοπαρέα;

Ακούω βόλτα, ακούω γυναικοπαρέα και για πότε ξελαργάρωσε το μάτι μου παιδιά; δεν λέγεται...Στο πιτσ φυτίλι έτοιμη η δικιά σου και φύγαμε...

Ο προορισμός; ένα πανέμορφο χωριό κοντά στα Χανιά, να συναντήσουμε την αγαπημένη δασκάλα μας στην ζωγραφική την Μαρία την Βιλλιώτη που έκανε μια έκθεση τα έργα της! Εδω στο μπλοκ  της Πνοές Τέχνης θα μάθετε τα πάντα, για όσους δεν την γνωρίζετε...Αλήθεια είναι κάποιος που δεν την ξέρει;

Στην διαδρομή η θέα υπέροχη όπως σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας.

Σκορπισμένα ανάμεσα σε κάμπους και βουνά χωριουδάκια...

Ακουμπισμένα επάνω σε λόφους να σε προσκαλούν στην ηρεμία της φύσης! 

 Μοναχικά εκκλησάκια σε καλούν να μπεις να προσκυνήσεις! Τι ομορφιά Θεέ μου! 

Φτάσαμε στο χωριό που μας εντυπωσίασε

για μια ακόμη φορά...

 αφού όσες φορές και να πας κάτι θα έχει που δεν θα το έχεις προσέξει στην προηγούμενη.

Οπως μικρά καφενεδάκια να σου προσφέρουν τον καφέ τους με την φιλοξενία τους.

Σε κάθε γωνιά κάτι διαφορετικό.

 με τα  πλακόστρωτα στενά σοκάκια του...

   

Παντού το πράσινο με τα τραπεζάκια για ρακές και μπυρίτσα...

 Μια γατούλα που πίνει νερό από την βρύση...😊

Ήπιαμε τα μπυράκια μας, σε ένα υπέροχο μέρος, σε  ένα στενάκι 

που οι ιδιοκτήτες του μαγαζιού το είχαν διακοσμήσει με πολύ ωραία  χειροποίητα αντικείμενα, 

 ενώ ένα τζούκ μπόξ, μου θύμισε παλιές εποχές.

Το Μαράκι η οικοδέσποινα, μας περίμενε με ανοιχτή αγκαλιά. Αααα ξέχασα να σας πω πως είμασταν τρείς γυναίκες και με την Βιλλωτη τέσσερις.

Η Μαρία μας ξενάγησε στα υπέροχα έργα της, στο χώρο της έκθεσης. Βλέποντας τα από κοντά όλα μαζί και το καθένα ξεχωριστά,  καταλαβαίνεις την αγάπη της για αυτό που κάνει και πόσο τέλεια δουλειά έχει γίνει στο κάθε έργο. 

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια, για το τέλος σας φύλαξα το καλύτερο, για ότι δείτε, απλά αφήσετε να μιλήσουν τα έργα της,  παλιά και καινούργια

Δυστυχώς σε κάποιους πίνακες κάποιες έπεφτε τη αντανάκλαση από τα παράθυρα και τα φώτα, και δεν βγήκαν καλές.

Εδώ η Μαρία Κάλλας καταλαμβάνει την θέση της στο κέντρο της έκθεσης, εκεί που της αρμόζει.

Εδώ έτοιμα υλικά πακέτο και πληροφορίες για αρχάριους

Για εσάς, που ξέρετε αγγλικά. 😊

Η χαρά που ξανασυναντηθήκαμε  ήταν το αποκορύφωμα αυτής της υπέροχης βόλτας, που θα την έχανα αν δεν πήγαινα! 

Φεύγοντας απολαύσαμε ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα, μέσα από το αυτοκίνητο!

Σας εύχομαι να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να μην αφήνεται τις ευκαιρίες να περάσετε καλά και να μην ξεχνάτε...

Ένα ζεστό χαμόγελο είναι η διεθνής γλώσσα της καλοσύνης.

William Arthur Ward

 Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.

ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΑ...

 Από τον τίτλο και μόνο, θα καταλάβατε γιατί θα μιλήσουμε σήμερα...

Χα...χα...σαν να πρόκειται να κάνω διάλεξη μιλάω... μην φοβάστε δεν θα το προσπαθήσω, άλλωστε με τι προσόντα! 😊

Το ότι μου αρέσει να διαβάζω το ξέρετε όλοι. Το διάβασμα για μένα είναι το φαγητό του μυαλού...

Πάντα προσπαθώ να ξεκλέψω χρόνο για διάβασμα, μέσα στις τόσες ασχολίες του σπιτιού που έχει η κάθε μια από εμάς. Προσπαθώ, να δίνω στον εαυτό μου μισή ώρα το πρωί, λίγο πριν να ξυπνήσουν οι γύρω μου και μισή ώρα το βράδυ λίγο πριν τον ύπνο.

Επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι για αγορά βιβλίων έβγαλα κάρτα δανεισμού, από την Βικελαία δημοτική βιβλιοθήκη του Ηρακλείου.

Επίσης μου πρότεινε και η φίλη μας Μια Πέτρα την σελίδα metabook.gr. όπου μπορούμε να αγοράσουμε με λίγα ευρώ διαβασμένα βιβλία...μια πολύ καλή ευκαιρία για όσους αγαπάμε το διάβασμα. 

Οπότε καταλάβατε πως για μια ακόμη φορά η ανάρτηση  έχει θέμα το βιβλίο.

Τα δυο πρώτα που δανείστηκα από την βιβλιοθήκη, ήταν το ένα..

Στο οπισθόφυλλο μπορείτε να διαβάσετε την περίληψη...

 

Το δεύτερο είναι το...

Το οπισθόφυλλο θα σας έδινε  μια γεύση για το τι πραγματεύεται το θέμα του, αλλά η φωτογραφία που έβγαλα ήταν θολή και επειδή τα είχα επιστρέψει δεν είχα την δυνατότητα να βγάλω άλλη. Το είδα μετά.

Και τα δυο πάντως, είχαν να κάνουν με την απαξίωση της γυναικείας ζωής.

 Το πρώτο στον σκοταδισμό της ιεράς εξέτασης καιρό της Αναγέννησης με θύματα τις γυναίκες που έκαιγαν στην πυρά σαν μάγισσες και το δεύτερο, διαδραματίζονταν στο Πακιστάν στην   Λαχώρη, μια   ιστορία πέντε φίλων η μία ήταν γυναίκα και το πως κατέληξε ο καθένας στην ζωή του, αλλά  και με το ξεκίνημα των  φανατισμένων τζιχάντ και τις θρησκευτικές  απόψεις του Ισλάμ.

Το δεύτερο ήταν κάπως κουραστικό...

Αυτά είχα να σας πω αυτήν την φορά, ελπίζω να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να κάνετε αυτό που αγαπάτε και  μην ξεχνάτε, πως, ένα χαμόγελο υπάρχουν πάντα αφορμές να το χαρίσουμε. Θα μας επιστραφεί οπωσδήποτε! 

Χρόνια πολλά σε όσες φίλες γιορτάζουν αύριο, να σας χαιρόμαστε!

Σας αφήνω με ένα όμορφο  ηλιοβασίλεμα από αυτά που απολαμβάνω καθημερινά.

Καλό υπόλοιπο καλοκαιράκι...🏊‍♀️🍉

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.

Το...ΜΠΟΥΚΕΤΟ...

Τι είναι το μπουκέτο;

Σήμερα θα σας γυρίζω πολλά πολλά χρόνια πίσω, τόσο παλιά, που ούτε εγώ ζούσα ακόμα...μιλάμε για το 1924...

Ας ξεκινήσουμε από την αρχή λοιπόν και το πως βρέθηκε στα χέρια μου το... Μπουκέτο και το τι θα μοιραστώ μαζί σας αυτή την φορά.

Το Μπουκέτο ήταν ένα περιοδικό ποικίλης ύλης, της εποχής εκείνης, όπως ήταν πολύ αργότερα στην δική μου εποχή, το Ρομάντζο, ο θησαυρός, ο Θεατής τα θυμάστε αυτά;

Γεμάτο από διηγήματα,

Ξένη και ελληνική λογοτεχνία,

Ευθυμογραφήματα, ανέκδοτα...

Κοσμικές στήλες...

Ποίηση, θέατρο...

Διαφημίσεις παντός τύπου...

Η στήλη για να διασκεδάζετε..

Τα έξυπνα και κουτά...

Από αυτά σας παρουσιάζω μερικά. 😊😊

Σύζυγος τσιγκούνης.

Η σύζυγος.-Ν αφήσης λεφτά για κάρβουνα.

Ο σύζυγος.-Πάλι κάρβουνα; Χθές δέν επήραμε;

-Επήραμε μα τάκαψα.

-Α, μα εσύ βάλθηκες νά μέ καταστρέψης; Ακούς εκεί ν αγοράζω εγώ κάρβουνα καί εσύ νά τά καίς!...

        **************

Είς ένα σαλόνι.

-Δεν μας τραγουδάτε τίποτε δεσποινίς;

-Μα είναι τόσοι άγνωστοι εδώ...

-Μή σας μέλλη, άμα αρχίσετε θα φύγουν όλοι...

         *************

Η μητέρα:-Γιατί παιδί μου Γιώργο δεν μελετάς για αύριο;

Ο Γιώργος:-Δεν είπε ο Χριστός νά μήν φροντίζουμε διά τήν αύριον;

          ***********

Εκείνη: Θα είμαι ευτυχής που θα μπορώ να μοιράζομαι ταίς χαρές καί ταίς λύπαις μαζί σου.

Εκείνος: Ευτυχώς λύπαις δέν έχω.

Εκείνη: Έννοια σου φίλε μου, μόλις θά με πάρεις,  θά έχης  άρκεταίς.

        **************** 

-Μπαμπά, οι βουλευτές δέν  έχουν λόγο;

-Γιατί ρωτάς;

-Γιατί βλέπω πώς τόν ζητάνε από τον πρόεδρο. Ζητώ τον λόγον...🤣

         *************

Την γραμματική προσπάθησα να την γράψω όπως ήταν τότε, αλλά οι περισπωμένες δεν υπήρχαν στο πληκτρολόγιο 😊

Μια ομάδα ανθρώπων,  σκέφτηκε να κάνει μια συλλεκτική έκδοση το 2014 από επιλεγμένες σελίδες, από τα πρωτότυπα τεύχη του περιοδικού.

Ενα από αυτά τα τεύχη έτυχε να βρίσκεται στα χέρια μου δώρο από τον εγγονό μου τον Αρη και είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό!!!!

    

 

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να περάσετε μια όμορφη και ήρεμη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε, πως το χαμόγελο, ομορφαίνει εκτός από το πρόσωπο και την καρδιά!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.

ΕΤΣΙ...ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑ Η ΩΡΑ!

 Κάποιες φορές όταν βαριέμαι, αν και αυτή η λέξη δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μου, γιατί πάντα εκμεταλλεύομαι τον χρόνο μου μέχρι την τελευταία του ώρα. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η στιγμή που έκατσα χωρίς να κάνω τίποτα...ψάξε λέω στον εαυτό μου δεν θα την βρεις και θα έχω δίκιο. Όχι ότι θα παραπονεθώ εννοείται, ίσα ίσα που πάντα θα βρίσκω αφορμή να ασχοληθώ με κάτι.

Και τι ήταν αυτή την φορά; Είχαμε αποφασίσει να καθαρίσουμε λίγο την αποθήκη μας και μέσα στα τόσα εργαλεία του καλού μου, βρέθηκαν κάτι ξυλαράκια, απομεινάρια από τον καιρό που δημιουργούσε τα δικά του ξύλινα σπιτάκια, από το 2014 ΕΔΩ 

Ήταν έτοιμος να τα πετάξει, τα βλέπω εγώ και κάπου τα φαντάστηκα πως θα τα εκμεταλλευόμουν.

Μου ήρθε μια ιδέα αλλά,  χωρίς την βοήθεια του δεν θα την πραγματοποιούσα. Και τι άλλο θα σκεφτόμουν νομίζετε; εεεε ναι...

Αφού κόπηκαν στο σχήμα που ήθελα, έβαλα μπροστά την παιδική μου ζωγραφική, αφού επιστρατευτήκαν οι μαρκαδόροι. Άλλα πέτυχαν , άλλα όχι, αλλά δεν με πείραξε, αφού η θέση που σκέφτηκα να τα βάλω, δεν θα χρειαζόταν να τα βλέπουν από κοντά, οπότε οι ατέλειες τους δεν θα φαίνονταν. Το ξέρω ότι με την βροχή και τον αέρα  θα χαλάσουν, αλλά αυτό το ήξερα από την αρχή, αφού αυτός θα ήταν ο ρόλος τους.

Και ποιος ήταν; δείτε εδώ την διαδικασία...

Εν αρχή ήταν το ξύλο που κόπηκε...

Στην συνέχεια πήρε μορφή...

Μπήκαν στην σειρά...

Γύρισαν και από την ανάποδη χα χα...

Και στο τέλος κρεμάστηκαν, αλλά που;

Αν ψάξετε καλά σίγουρα θα τα δείτε...

              κρεμασμένα...

όπου ήθελαν...

(ο τοίχος που φαίνεται χαλασμένος στο βάθος  είναι του γείτονα)😉 

και τα πέντε...

Αυτά τα ολίγα είχα να μοιραστώ μαζί σας για σήμερα.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να προσέχετε τον εαυτό σας και όσους αγαπάτε...

Να μην ξεχνάτε πως ένα χαμόγελο, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, αντιθέτως νιώθουμε όμορφα σε όσους το χαρίζουμε.😊

Σας εύχομαι καλό και ήρεμο  Αύγουστο!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..