ΝΑ ΣΑΣ...ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣΩ;

ΜΕ...ΔΥΟ ΕΠΟΧΕΣ ΑΛΛΙΩΤΙΚΕΣ;

-Λοιπόν γιαγιά;
-Τι λοιπόν Αγγελικούλα μου;
-Δεν θα μου πεις το παραμύθι που μου υποσχέθηκες;

-Και βέβαια θα σου το πω. Σου έχω χαλάσει ποτέ εγώ χατίρι; μόνο που αυτήν την φορά, λέω να αφήσουμε το παραμύθι να ξεκουραστεί στον κόσμο της φαντασίας και να σου πω μια αληθινή ιστορία..που δεν θα έχει νεράιδες και βασιλόπουλα, ούτε θηρία που ρουφάνε την θάλασσα με μια ανάσα, αλλά ούτε και δράκους που ζούνε σε  απόμακρα κάστρα.
-Και τι θα έχει γιαγιά;
-Κάνε λίγη υπομονή Αγγελικούλα μου και θα καταλάβεις.
Και εκείνη, που πάντα της άρεσαν οι ιστορίες και τα παραμύθια της γιαγιά της,κάθισε κοντά της όλο αυτιά..περιμένοντας να αρχίσει η γιαγιά της την ιστορία που της είχε υποσχεθεί, ενώ έξω ο άνεμος σιγοσφύριζε το τραγούδι του.!
Η Ροζαλία που μέχρι εκείνη την στιγμή έπαιζε με το κουβάρι απ το πλεχτό της γιαγιάς, μόλις είδε την Αγγελική να κάθεται κοντά της, παράτησε του κουβάρι που τις ξέφυγε γλιστρώντας κάτω από την πολυθρόνα και κουλουριάστηκε στα πόδια της, κουνώντας την ουρά της και τεντώνοντας τα αυτιά της  έτοιμη θαρρείς να ακούσει του κόσμου τα περίεργα.

-Λοιπόν γιαγιά;
-Λοιπόν Αγγελικούλα μου,θα σου πω την ιστορία των δύο εποχών.
-Σαν την Άνοιξη και τον Χειμώνα;
-Όχι... αυτές οι εποχές δεν έχουν καμιά σχέση με εκείνες που ξέρεις...και επειδή δεν έχουν όνομα θα πούμε την πρώτη εποχή.. Χ.Τ.και την δεύτερη..εποχή..Μ.Τ.
-Τι εποχές είναι αυτές γιαγιά; δεν της έχω ξανά ακούσει.!!!
-Θεέ των γάτων!!  τι είναι πάλι τούτο!εγώ ξέρω το Καλοκαίρι,το Φθινόπωρο,τον Χειμώνα και την Άνοιξη... τα δίχρωμα μάτια της Ροζαλίας.( το ένα γαλάζιο και το άλλο πράσινο),ανοιγόκλεισαν γεμάτα απορία, καθώς η περιέργεια της είχε φτάσει στα ύψη.!!
Η γιαγιά, αφού στερέωσε τα γυαλιά της στην μύτη της, ακούμπησε το πλεχτό της στα γόνατα, και άφησε το βλέμμα της να πλανηθεί έξω από το παράθυρο.
-Πριν από λίγα χρόνια, στην εποχή Π.Τ. ήταν μια οικογένεια που ζούσε πολύ ευχαριστημένη.
Η κάθε μέρα που περνούσαν ήταν χαρούμενη.. τα βράδια τους μαζεμένοι γύρω από τραπέζι συζητούσαν πως περάσαν την μέρα τους.

Ο μπαμπάς,έλεγε πόσο κουράστηκε στην δουλειά του .. αλλά μετά από τόσο ωραίο φαγητό η κούραση του είχε πάει περίπατο..
Τα παιδιά ενθουσιασμένα από την εκδρομή που είχανε πάει αυτήν την ηλιόλουστη μέρα, δεν σταματούσαν να συζητάνε πόσο καλά περάσανε.

Και η μαμά,περήφανη που άρεσε σε όλους το καλομαγειρεμένο φαγητό της τους είχε ακόμα μια έκπληξη...ένα ωραίο μυρωδάτο γλυκό , είχε κάνει την εμφάνιση του επάνω στο τραπέζι, ενώ η μοσχοβολιά του είχε απλωθεί σε όλο το σπίτι.
Τις απογευματινές ώρες, καθισμένοι στην βεράντα οι γονείς απολάμβαναν το απογευματινό καφεδάκι τους

κοιτάζοντας  τον ήλιο που έκανε την τελευταία του βουτιά πίσω από τον λόφο βάφοντας Αγγελικούλα μου τον ουρανό πορτοκαλί.

Στην αυλή τα παιδιά έτρεχαν κυνηγώντας το ένα τ άλλο ενώ οι φωνές τους και τα γέλια γέμιζαν τον αέρα...

 Κι όταν η νύχτα κατέβαζε τα μαβιά της πέπλα να σκεπάσει τον κόσμο και το φεγγάρι
ξεκινούσε για βραδινό του ταξίδι, τότε ερχόταν η ώρα της γιαγιάς με τα παραμύθια της... μια φορά κι έναν καιρό....και τα παραμύθια ακουμπούσαν απαλά στα βλέφαρα των παιδιών, μέχρι να έρθει ο ύπνος να τα πάρει.
-Σαν και μένα γιαγιά μου;
- Ναι Αγγελικούλα μου..σαν και σένα.
-Αχ!! τι ωραία θα ήταν να ζούσα και εγώ σε κείνη την εποχή την.... πως την είπε η γιαγιά;
θα έτρεχα με τα παιδιά στον κήπο, θα κυλιόμουν στο γρασίδι, και θα έπιανα πότε πότε κανένα ποντικάκι που θα προσπαθούσε να μου ξεφύγει  όπως το κουβάρι από το πλεχτό της γιαγιάς..σκεφτόταν η Ροζαλία και αναστέναξε όπως αναστενάζουν οι γάτες...
-Λοιπόν γιαγιά;
-Λοιπόν Αγγελικούλα μου..εδώ μπορούμε να πούμε πως τελειώνει η πρώτη εποχή..με την επίσκεψη μιας κυρίας, που ήρθε και στρογγυλοκάθισε στο σπίτι και από τότε άλλαξε και η ζωή της οικογένειας.. 
Με τον ερχομό της άρχισε και η εποχή..Μ.Τ.
-Αμάν καλέ γιαγιά θα με τρελάνεις.. πια!.. τι εποχές είναι αυτές;και πια είναι η κυρία αυτή που άλλαξε την ζωή τους;
-Την άλλαξε μικρή μου.. γιατί αυτή η κυρία .. ήξερε τόσα πολλά πράγματα που όσοι την έβλεπαν και την άκουγαν .. έμεναν με ανοιχτό το στόμα.
Στην αρχή καμάρωναν που την είχαν στο σπίτι τους. ήξερε τα πάντα ..ήξερε τι γινόταν από την μια άκρη του κόσμου ως την άλλη... και όχι μόνο.
Επειδή ήθελε να την προσέχουν όλοι... όταν άρχιζε μαι ιστορία.. ποτέ δεν την τελείωνε την ίδια μέρα και η μαμά για να μην χάσει την συνέχεια της ιστορίας είχε κάψει αρκετές φορές το φαγητό και για γλυκό; ούτε λόγος να γίνεται..δεν υπάρχει χρόνος πια.
Ο μπαμπάς με το που μπαίνει στο σπίτι κάθεται κοντά της δεν θέλει κανένας να τον ενοχλεί,την ώρα που την ακούει..και κείνη να λέει.. να λέει ..να λέει και τι δεν έλεγε..
Το τάδε αυτοκίνητο να πάρετε...έχει υδραυλικό τιμόνι και ηλεκτρικά τζάμια.
Αυτήν την σκούπα να πάρετε είναι η καλύτερη .. ρουφάει την σκόνη και δεν κουράζει την νοικοκυρά.
Το καθαρέξ με μπλε και πράσινους κόκκους πλένει μόνο του χωρίς να βάλετε τα χέρια σας στο νερό.
Όσο την άκουγαν  τόσο περισσότερα πράγματα αγόραζαν που πολλές φορές τους ήταν και αχρείαστα.
Τα παιδιά τώρα πια κοιμούνται χωρίς παραμύθια..βυθισμένα στις πολυθρόνες την  παρακολουθούν και το χαμόγελο σπάνια κάνει την εμφάνισή του πια.
Είχε γίνει μέλος της οικογένειας και κανένας δεν μπορούσε να κάνει χωρίς εκείνη.
Εεεε στάσου γιαγιά πήρες φόρα.. νομίζω ότι τόση ώρα μου μιλάς για την τηλεόραση.. έτσι δεν είναι;

-Έτσι είναι Αγγελικούλα μου. Το ήξερα εγώ πως είσαι έξυπνο παιδί.!!
-Και βέβαια είμαι..!! απάντησε όλο καμάρι εκείνη... αφού κατάλαβα ότι η πρώτη εποχή είναι η εποχή ..Χ.Τ. Χωρίς τηλεόραση.. και η δεύτερη Μ.Τ.με τηλεόραση...όμως εγώ όσες εποχές και να αλλάξουν πάντα θα αγαπώ τα παραμύθια σου.
Εκείνα με τους δράκους και τις νεράιδες, τις μάγισσες και τα βασιλόπουλα και ας πήγαν στην χώρα της φαντασίας είπε η Αγγελική και χάιδεψε την Ροζαλία που είχε αποκοιμηθεί γουργουρίζοντας στη αγκαλιά της..!!!
Σε λίγο και τα δικά της βλέφαρα..άρχισαν να βαραίνουν..ο ύπνος ερχόταν να τα κλείσει..!!!.
Ονειρα γλυκά Αγγελικούλα μου..!!!
Εδώ  μπορούμε να πούμε πως έζησαν αυτοί καλά και εμείς όχι...καλύτερα...!!!

Αγαπημένοι μου φίλοι....γι αυτήν  την μικρή αυτή  ιστορία και  για τις ζωγραφιές ευθύνομαι μόνο εγώ ..μην τα βάλετε με κανέναν άλλον..!!χι.χι...   να έχετε έναν όμορφο και χαμογελαστό μήνα..το ξέρω πως είναι δύσκολο μα.... με λίγη καλή θέληση  ίσως τα καταφέρουμε..!!!!!!