Τση Κρήτης το γλυκό ψωμί στην τάβλα θα προσμένει, να ρθούν οι φίλοι οι καλοί κι ξένοι να κοπιάσουν. Ρακή δροσάτη να γευτούν και ντάκο παξιμάδι. Καλτσιούνια, ξεροτήγανα, αρνί και σταμναγκάθι και δίπλα η λύρα συντροφιά το κέρασμα τση Κρήτης... Σμαραγδάκι...

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2025

Η ΒΡΟΧΉ ΤΗΣ...ΧΑΡΑΣ!

 


πηγή

Σήκωσε τα μάτια της ψηλά. Σύννεφα σκούρα γκρίζα  έτρεχαν  στον ουρανό. Μύριζε ο καιρός βροχή. Πάντα αυτή η μυρωδιά της άρεσε, από όταν ήταν μικρή. Με το που έβλεπε την βροχή, έβγαινε έξω στην αυλή τους, άνοιγε τα χέρια της σαν να ήθελε να την αγκαλιάσει και ούτε που την ένοιαζε που  άφηνε τις σταγόνες της να της βρέχουν το πρόσωπο τα μαλλιά και τα ρούχα της. Θυμήθηκε, πως  όσο και να την φώναζε η μαμά της  να μπει μέσα στο σπίτι να μην κρυώσει, εκείνη ήταν σαν να μην άκουγε.


πηγή

Η Χαρά, χαμογέλασε στην σκέψη αυτή.  Τώρα που μεγάλωσε και μένει στην πόλη δεν το κάνει πια και πόσο της λείπει εκείνη η ανέμελη εποχή!

Ένιωσε την πρώτη σταγόνα στα μαλλιά της, την δεύτερη στο πρόσωπο. Με γρήγορες κινήσεις, έβγαλε την κόκκινη ομπρέλα της την οποία λάτρευε για το χρώμα της και την άνοιξε γρήγορα γρήγορα, να μην της χαλάσει τα μαλλιά της η βροχή, που τώρα είχε δυναμώσει.

     

 Καθώς προχωρούσε στο πεζοδρόμιο προσέχοντας να μην βρέχεται πολύ, κάτι τράβηξε την προσοχή της. Κουλουριασμένη στην γωνία, μια μικρή σιλουέτα, προσπαθούσε να προφυλαχτεί από την βροχή που ωστόσο, είχε γίνει μπόρα. Με γρήγορα βήματα έφτασε κοντά της. Μια μικρούλα μουσκεμένη μέχρι το κόκκαλο, είχε τυλίξει τα χεράκια της γύρω από το κορμάκι της που έτρεμε από το κρύο. Χωρίς δεύτερη σκέψη, την  σκέπασε με την κόκκινη ομπρέλα της και βγάζοντας το μπουφάν της, τύλιξε με αυτό το μικρό κορμάκι, που την κοιτούσε με μάτια γεμάτα απορία,  να απομακρύνεται. 

Δεν την ένοιαζε που η βροχή είχε χαλάσει το χτένισμα της, αν και  μόλις είχε βγει από το κομμωτήριο. Ούτε πως το φόρεμά της είχε κολλήσει επάνω στο κορμί της κάνοντας την να ανατριχιάσει από το κρύο. Μέσα στην  καρδιά της είχε ζεστασιά, αφού η μικρούλα που βρέθηκε πριν λίγο στο δρόμο της, την έκανε να θυμηθεί την χαρά της, (κάτω από άλλες και πολύ διαφορετικές συνθήκες,) όταν έβρεχε, τότε  που έτρεχε κάτω από την βροχή με ανοιχτά τα χέρια σαν να ήθελε να την χωρέσει όλη μέσα στην αγκαλιά της.  Και την αγκάλιασε ξανά, φέρνοντας  χαρούμενες αναμνήσεις στην σκέψη της.

      

Με αυτό το μικρό κείμενο που εμπνεύστηκα εχθές, παίρνω μέρος στο δρώμενο της Μαρίας "Ιστορίες της βροχής" στο Κείμενο της.

    


 Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να μην ξεχνάτε πως...


Σας εύχομαι Καλή Σαρακοστή και έναν όμορφο  Ανοιξιάτικο μήνα!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 



       


4 σχόλια:

  1. Τί γλυκόοοοο !!!!!
    Και όχι τίποτα άλλο....κι εμένα μ αρέσει με το ψιλόβροχο να βγαίνω έξω χωρίς ομπρέλα χαχα
    Καλό μήνα και καλή Σαρακοστή φιλενάδα.....σε φιλώ !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να ευχηθώ, κατ' αρχήν, καλή Σαρακοστή σε όλη σας την οικογενεια, Ρούλα μου.
    Στη συνέχεια να μιλήσω για τη γλύκα και την τρυφερότητα που νιώθει κανείς διαβάζοντας αυτό σου το μικρό διήγημα. Απλό, καθημερινό, ανθρώπινο, γεμάτο πολύ όμορφα συναισθήματα.
    Τελικά η βροχή, μάς δίνει υπέροχες και αλησμόνητες στιγμές.
    Τα φιλιά μου, Ρούλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και κάπως έτσι μια στιγμή, μας επαναφέρει σε αυτό που είμαστε.
    Πολύ αληθινό Ρούλα μου!
    Σ΄ευχαριστώ για την συμμετοχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ ευαίσθητη και τρυφερή η ιστορία σου, Ρούλα μου και κάτι μου λέει πως σαν την ηρωίδα και εσύ έτσι θα φερόσουνα στο κοριτσάκι στο δρόμο κάτω από τη βροχή!
    Καλή Σαρακοστή εύχομαι με πολλά πολλά ΑΦιλάκια αγάπης! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή