ΒΗΜΑ ..ΒΗΜΑ...!!!!

Κατόπιν παρακλήσεως αγαπημένης φίλης ....φίλοι μου..και επειδή έχετε πάρει το συγκεκριμένο δωράκι κάποιοι...(αμ δεν ξέρω να κάνω και κάτι άλλο χι..χι..)και επειδή  ....πω..πω...πολλά επειδή παιδάκι μου....χατίρια δεν χαλάω ήθελε να το δείξω βήμα βήμα η μαμά της...για το χατίρι της μαμάς ...λοιπόν 

θα υποστείτε την ταλαιπωρία της ανάρτησης..χι..χι.. 

Όσες νοικοκυρές..χι..χι.. σαν εμένα προσέλθετε...είναι απλό,..είναι εύκολο,είναι..... 

Το πρώτο που κάνουμε είναι να πάμε στη λαϊκή να πάρουμε την συγκεκριμένη νταντέλα ύφασμα..

Θέλουμε ακριβώς εφτά λουλουδάκια..  στο πλάτος... και το μάκρος όσο 

 είναι...βγάζουμε δύο τέτοια  κομμάτια....

Κόβουμε δύο τετράγωνα κομμάτια.. εφτά επί εφτά λουλουδάκια.. και

 τέσσερα κομμάτια εφτά επί δύο λουλουδάκια.....

Παίρνουμε κόκκινη κλωστή..κουβάρι ανεξίτηλη και ενώνουμε τα κομμάτια

ένα .ένα με μονοβούλοτο πρώτα τα μικρά με το ένα τετράγωνο..

αφού τα ενώσουμε όλα,τα μικρά, θα έχουμε ένα κουτάκι λουλουδένιο χωρίς σκέπασμα...

και η κάτω του μεριά...

 ενώνουμε και τα πλαινά....

 βάζουμε και το δεύτερο τετράγωνο από πάνω και το ενώνουμε με τον ίδιο τρόποοοοο!!!!!

Παρακάτω..όπως θα είναι κλειστό τώρα το τετράγωνό μας..

παίρνουμε ένα ψαλιδάκι και κόβουμε προσεχτικά αφήνοντας δύο λουλουδάκια γύρω...απο τις δύο μεριές...

τρία λουλουδάκια από την μια μεριά και συνεχίζουμε άλλα τρία από την άλλη να σχηματιστεί το άνοιγμα που θα βγάζουμε τις χαρτοπετσέτες....

το πλέκουμε και αυτό όσο είναι το άνοιγμα...

Όταν τελειώσουμε περνάμε στο άνοιγμα που κάνουν τα λουλουδάκια μεταξύ τους...και στο ένα λουλουδάκι από την άκρη του τετραγώνου και πάντα απο την γωνία που γυρίζουμε για να κάνουμε το άνοιγμα....

 περνάμε μια κόκκινη....η ότι άλλο χρώμα σας αρέσει κορδελίτσα...της κάνετε ένα φιογγάκι της βάζατε και μια χαντρούλα...ένα λουλουδάκι..( πω..πω..μου θυμίζω Βέφα..χι..χι..) και έτοιμη η χαρτοπετσετοθήκη  σας..!!!!!!!!

Σε κόκκινο φόντο!!!!!!

Και σε μπλέ.... φόντο...

Προσπάθησα να το κάνω οσο μπορούσα καλήτερα.....έ... δεν είμαι και δασκάλα;;  εν τάξει μαμά της

φίλης;;;!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

  

  

ΑΛΛΑΓΗ ...ΡΟΤΑΣ....

Παραπλανητικός...τίτλος;;;

Οχι και τόσο θα έλεγα...αφού μας παραπέμπει σε θάλασσες...και ταξίδια..καλοκαιρινά..εκεί εγώ!!!! να μην θέλω να αποχωριστώ..το γαλανό της που ακόμα μοιάζει με καθρέφτη...που στραφτοκοπά κάτω από το λαμπερό φώς του ήλιου...

Πεισματικά το καλοκαιράκι δεν θέλει να αφήσει και εκείνο την θέση του στο...Φθινόπωρο...οι μέρες του τέλειωσαν..ομως εκείνο ξεκλέβει..πότε πότε καμιά ηλιόλουστη μέρα που έχει το θράσος να φανεί..στα μέσα του φθινοπώρου...

Και εγώ, σαν και εκείνο να επιμένω ακόμα μια πινελιά.. καλοκαιριού!!

Αλλάξαμε ρότα....!!!καιρός για κάτι άλλο...με πιο Φθινοπωρινά χρώματα...και πιο χρηστικό..

Εεεεεε..ναί!!!!!αφήσαμε πίσω μας πρός το παρόν τα σπιτάκια...και πιάσαμε τις μολυβοθύκες!!!!

Τις ντύσαμε με χρώμματα..!!!!!

Τις ζωγραφίσαμε σαν μικρά παιδιά..... 

και από τον ενθουσιασμό μας..χι..χι..τι άλλο θα αισθανόμασταν!!!!μετρούσαμε παιδιά...

Ητανε να μην πάρουμε φόρα.. 

Ολα τα χρώμματα..και η φαντασία...

ακούμπησαν επάνω τους...

τις ατέλειες δεν τις βλέπουμε έτσι;;;χι..χι...

Αυτή βιαζότανε ..ήθελε μολύβια..

και οπως το εχουμε ξαναπεί χατίρια δεν χαλάμε..πως θα το κάναμε αυτό σε μιά μολυβοθύκη;...

Και για το τελος...εεεε!!! να μην σας δείξω και την δικιά μου;

Τι χωρίς μολυβοθύκη θα ήμουνα εγώ;;;χι..χι....εδώ φορτωμενη με μπογιές, μαρκαδόρους,στυλούς, γόμες, ξύστρες.... στο χώρο μου..

και μιά.... ολοκληρωμένη άποψη....

Εδώ ο συνήθης ύποπτος κατασκευαστής....Σμαραγδένιος... 

Μετά της δεσποινίδος..εγγονής μας...βεβαίως..βεβαίως...χι..χι.
Τα εύσημα παρακαλώ της ζωγραφικής δικά μου.....χι..χι..χι..!!!!!!  

ΠΩ...ΠΩ.... ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΕ Ο ΚΑΙΡΌΣ..!!!!ΚΑΙ Η ΤΥΧΕΡΉ....!!!!

Αλήθεια πως περνάει ο καιρός έτσι;;;
Ακόμα επηρεασμένη από την πανσέληνο είμαι...
Ήθελα να την αφήσω ακόμα ..να ομορφαίνει τον χώρο μου...
αλλά είχα αφήσει το σπίτι μου μες την σκόνη..(βλέπε προηγούμενη ανάρτηση)χι..χι.....και υπάρχει και λόγος που ήθελα να συμμαζέψω...να ξεσκονίσω..να βάλω καθαρά τραπεζομάντιλα..και ότι τέλος πάντων καθαρό...

Εκεί που κοίταζα το ημερολόγιο, βλέπω τον Σεπτέμβρη...πω..πω.. πότε περασε ο καιρός τόσο γρήγορα;;; ουτε που το καταλαβα..!!!

οτι πρίν ένα χρόνο αυτόν τον μήνα ήταν η πρώτη μου φορά που το ένα μου δάχτυλο (μονο αυτό μπορούσα να πατάω..χι..χι )  άρχιζε δειλά δειλά να παταει τα πλήκτρα..αυτού του υπολογιστή...!!
Αφορμή...ήταν ο εγγονός μου που μου είπε...
Γιαγιά θα σου κάνω ένα μπλοκ να γράφεις εκεί μέσα ότι θες..!!!
αφού παϊδάκι μου τα γράφω στο τετράδιο ..γιατί να τα γράφω και εκεί μέσα;; τον ρώτησα..
Άσε με να σου δείξω και μετά αν δεν σου αρέσει το αφήνεις..!!!
τι μέρα ήταν αυτή Θεέ μου;;;
Δίνουν του παιδιού παιχνίδι και δεν το θέλει;;χι..χι..
θυμάμαι πόσος φόβος στην αρχή να μην πατήσω κανένα κουμπί κατά λάθος και σβήσω πράγματα..άλλα και κάθε λίγο τρέχα Άρη...αυτό τι θέλει;; λάθος το έκανα;;
Έβλεπα τα δάχτυλα του να τρέχουν επάνω στα πλήκτρα...και μια φόρα του είπα....σιγά παιδί μου θα ζαλιστεί ο κομπιούτερ τόσο γρήγορα που τα γράφεις δεν θα σε προλαβαίνει ..!!!!! το γέλιο που έπεσε δεν λέγεται χι.χι...όχι να δείτε την ασχετοσύνη μου...όχι ότι τώρα είμαι σχετική.... τέλος πάντων..ώσπου αποφάσισα..να προσπαθήσω και μόνη μου ..άρχισα να εξοικειώνομαι με το μηχάνημα κατά εμένα..σιγά σιγά..
Στο πρώτο μπλοκ που μπήκα ήτανε το 
<<Αστεράτη κουζίνα>> να βρω  μια συνταγή...Το Μαράκι έτσι λένε την φίλη...μου έδωσε τα πρώτα μου φώτα..και την ευχαριστώ  πολύ γι αυτό..μόνο που το μπλοκ της το έχει αφήσει για λίγο..και λυπάμαι.
Έτσι άρχισα να μαθαίνω πράγματα σιγά σιγά ώσπου κάποια μπλοκ μου έκαναν κλικ...και κάποια άλλα κλικ..κλικ..
κάποια στιγμή στο δρόμο των μπλοκ συνάντησα..την Τζίντζερ...ναι την γνωστή μας..Τζιντζερ.. και ότι χρειάστηκα...εκείνη...μαθήματα μλπόκινγκ.....
Σμαραγδένια θα κάνεις εκείνο θα πατάς εκεί..θα μπαίνεις αλλού...
Για στάσου της λέω τι με πέρασες παιδί μου;;;πως θα τα αφομοιώσει όλα αυτά απέξω το κεφάλι μου;;;
Να στα γράψω σε μεηλ μου είπε...
Γράψε μου τα να τα γράφω στο τετράδιο να τα μελετάω και με τα να  πατάω τα πλήκτρα που πρέπει να γίνω μια σωστή μπλοκέρισα..της λέω...και έγινε ο Μέντορας μου...
Κάθε μέρα που περνούσε ολο και πιο πολύ κόσμο (γνωριζα) και επειδή είμαι άτομο που του αρέσει η επικοινωνία... και το χιούμορ...άρχισα να μπαίνω και σε πιο πολλά μπλοκόσπιτα...
Δεν μπορούσα να φανταστώ πόσες φίλες θα με στήριζαν και θα με παρότρηναν με τον τρόπο τους να  συνεχίσω και πόση αγάπη θα εισέπρατα από εδώ μέσα...
Ούτε πόσο θα άνοιγαν οι ορίζοντες μου....και ποσο θα γέμιζε αγάπη η καρδιά μου ..
Με την τζίντζερ και το Μαράκι την Βιλλιώτη  εχουμε βρεθεί και από 
κοντά...ήτανε σαν να γνωριζόμασταν χρόνια..τελικά τίποτε δεν είναι τυχαίο στην ζωή.
Είμαι  πολύ χαρούμενη και υπερήφανη που με νιώθουνε φίλη τους όπως και πολλές άλλες φίλες..Αντιγόνη..
Χαρά..Παρακέλσο...Ρένα...Εφη.... και πόσες άλλες που για να τις πώ όλες..θα έπρεπε να γράψω ανάρτηση χιλιόμετρο....
Και επειδή δεν γίνεται να περάσει έτσι αυτός ο χρόνος απο μερους μου  χωρίς κέρασμα.. να σας ευχαριστήσω... για τη τόση αγάπη σας...να σας κεράσω μια ρακή..

..ένα ξεροτήγανο..!!!!

 

Και καλά νομίζατε ότι θα την βγάζατε με αυτά;;; 
Όοοοοχι...βέβαία..!!! από τα σχόλια που έγιναν στην προηγούμενη ανατρησή μου με την πανσέληνο....(γι αυτό κλείσανε και τα σχόλια..)
Οποια φίλη κάνει το πρώτο σχόλιο σε αυτήν την ανάρτηση  θα την παρακαλέσω να μου πεί και έναν αριθμό απο το.. 
1 εως το 35...και σε όποια φίλη αντιστηχεί ο αριθμός που θα πεί..και που θα ειναι η σειρα που άφησε το σχόλιο της, εκείνη θα κερδίσει ένα δωράκι απο τα χέρια του Σμαραγδένιου και τα δικά μου....ελπίζω να της αρέσει ..είναι μια μολιβοθύκη....
που ποζάρει γεμάτη χάρη...

στο γνωστό μπαλκόνι......και η τυχερή ειναι η.....
Πέπη...ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΚΑΡΔΙΑΣ...  
έτσι μπορώ να σας δείξω την αγάπη μου..δεν ξέρω άλλο τρόπο
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ....!!!!!!    

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ...ΓΙΑ ..ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ........

Μπλέ....πανσέληνος!!!

Ασημένιο μονοπάτι φεγγαρόσκονης μέσα στο μπλέ της θάλασσας!!!

Μαγευτικό!!!!

Βγήκε να βολτάρει πάνω απο τις πόλεις...τους δρόμους τα σπίτια....

Σκαρφάλωσε  πάνω στις κεραμιδένιες στέγες ... και γλυστρώντας στους λευκούς  ασβεστωμένους τοίχους, τρύπωσε γεμάτο περιέργεια ανάμεσα στις κλειστές γρίλιες ......

Μικρές χλωμές ασημενιες γραμμές ... φώτισαν για λίγο το σκοτεινό δωμάτιο...

Της παρακολουθούσα με την άκρη του ματιού μου να σκαρφαλώνουν ... αργά ... αργά ... προς το ταβάνι....

Αχτίνες φωτός, που ψαχούλευαν την ψυχή μου σαν να μου έλεγαν..!!!!

Τί γυρευεις εκεί μέσα κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους;

Δές η νύχτα σε καλεί.. να σου χαρίσει την πανσέληνο...!!! 

Να την πάρεις στίς χούφτες σου και να σκορπίσεις την λάμψη της ολόγυρα....

Να σκεπάσεις την ασκήμια του κόσμου..!!!!!

Τί ομορφα θα ήταν να το καταφέρναμε αυτό Ρόζυ μου έ;;;

Γύρισε και με κοίταξε με τα όμορφά της μάτια..χωρίς να πεί λέξη...

μάλλον συνφωνείς έ;; 

Και εσύ θέλεις απόψε να βολτάρεις έξω; τι σου κάνει όμως μια πανσέληνος;;

Να είχες ένα ταίρι Ρόζυ μου..θα το βλέπατε παρέα το ολόγιομο φεγγάρι..!!!!έβγαλε έναν αναστεναγμό και κουλουριάστηκε στα πόδια μου..

 Εμένα ομως θα μου επιτρέψεις να αφιερώσω απόψε ένα στίχο στον Σμαραγδένιο μου... θα του πώ....

Στου ουρανού το περιβόλι ανεβήκαμε

κι απο το φώς των αστεριών του ζαλιστήκαμε

έναν δικόμα εκει φιάξαμε παράδεισο

και το κλειδί του το πετάξαμε στην άβυσο.

Εσύ και εγώ,με μια πανσέληνο μονάχα για οδηγό,

στις αγκαλιάς σου πήγαινέ με τα 

ταξίδια,

για μια ζωή που δεν θα είναι πιά η ίδια.

Θέλω τον κόσμο να ξεχάσουμε τον άσκημο,

καιτις καρδιές μας να κρεμάσουμε παράσημο,

πανω στο πέτο μιας ολόγιομης σελήνης,

κι απ την αγάπη μας να δώσουμε και κείνης...!!!!

τι λές  θα του αρέσει;

κούνισε την ουρά της ενθουσιασμένη

Της χαίδεψα λίγο το κεφάλι..και σε λίγο άρχισε να ροχαλίζει!!!!

Τί μου θύμιζε ..τι μου θύμιζε το ροχαλητό;....

Μα...και βέβαια!!!! ποιόν άλλο;; 

Τον Πάκη..!!τον τριχωτό έρωτα της  της Elenas art...   και ξαφνικά μια ιδέα άστραψε στο μυαλό μου...

Ξύπνα Ρόζυ...να δείς...!!!

άνοιξε τα μάτια της και της λέω.....να σου συστήσω τον Πάκη..

δες τον!! είναι φατσούλα σαν εσένα...σου αρέσει;;; 

Γάβ..γάβ..(δυο γάβ είναι ναί)καί κούνησε με χαρά την ουρά της..

Καλά Ρόζυ μου πως κάνεις έτσι;;; το καταλαβαμε οτι σου άρεσε...σταμάτα να κουνάς την ουρά σου...κάτσε φρόνιμα...ακομα δεν τον είδες...απά..πά.πά.. να του στήλουμε και άλλες φωτό σου να σε δεί;;;το ξέρεις οτι και με τον Σμαραγδένιο γνωριστήκαμε με φωτό;; δεν σου το είπα έ;;;ολα θέλεις να τα ξέρεις πιά;; έλα παρε πόζα ...

Μπράβο κορίτσι μου αλλη μία;;

Πολύ ωραία... θα του κάνεις καλή εντύπωση..χι..χι..

Ξέρεις;....είναι λίγο ζηλιαρούλης 

και θελει να του δείξουμε την αγάπη μας με στίχους... και επειδή εμείς είμαστε κορίτσια που δεν χαλαμε χατίρια λέω να του αφιερώσουμε ένα συνφωνείς;

Γάβ..γάβ..γάβ...ααααα!!!! ωραία...

Λοιπόν να του πούμε........

Φίλε Πάκη είσαι φάτσα

κι είσαι απ την ίδια ράτσα

με την Ρόζυ την φλοκάτη

πού ναι και αυτή φευγάτη.

Αν σ αρέσει πές το τώρα

και μην χάνεις ούτε ώρα

κάτω απ του φεγγαριού τον δίσκο

μια χαρά Πάκη σε βρίσκω.

Δές την Ρόζυ την ναζιάρα

πού ναι.πες το μια κουκλάρα

κι αν σου κάνει και της κάνεις

γρήγορα καιρό μην χάνεις.

Μια εσύ και μια εκείνη 

δείτε αντάμα την σελήνη..!!!!

Γάβ...γάβ..γαβ... σου άρεσε έ;;;

Ε!!! δεν πιστεύω να μην του άρέσει;;; ολόκληρη ανάρτηση κάναμε για ελόγου του!!!

 Ελα Ρόζυ μου πάμε να δούμε την πανσέληνο να σκεπάσουμε την ασκήμια του κόσμου...!!!!!!

  

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ..!!!!!!!!!

Με το βλέμμα χαμένο στο άπειρο..
αναζητώντας καιρούς μακρινούς..
βυθίστηκα στην αγκαλια της νοσταλγίας...!!!!!
Στο ραδιόφωνο...τραγούδια της δεκαετίας του 60..με έκαναν να 
χωθώ,βαθύτερα στις αναμνήσεις μου!

Τα χείλη μου..άρχισαν να σιγοψυθιρίζουν τα λόγια τους..
Δεν με ένοιαζε αν εκείνη την στιγμή το χαλί είχε ένα δάχτυλο σκόνη επάνω του....!!!!
Κι αν στα έπιπλα θα μπορούσες να γραψεις το όνομά σου με το δάχτυλο....!!!!
Εγώ,,γύριζα πίσω την ταινία της 
ζωής μου, για να την ξαναδώ..
απο την αρχή!!!!....

ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ......!!!!!!!!!!

Τι ήτανε να κάνει την αρχή ο Σμαραγδένιος .... με τα συρτάρια;;;;
Αχ!!!! Ρένα τι μας έκανες ... και ξέρετε όλοι πια Ρένα λέω .... την Χριστοδούλου ... ναι καλά καταλάβατε  αυτήν με τις ιδέες τις όμορφες ...χι...χι... ακολούθησαν τα σπιτάκια...
λεπτομέριες στο πλάι...της σελίδας γιατί δεν ξέρω να βάζω ΕΔΩ και  ΕΔΩ....
>στη συνέχεια οι σπιτοκουμπαράδες ... το δείξαμε σε προηγούμενη ανάρτηση..!!!!!!
Σταματημό δεν έχει αυτό το παιδί ...χι...χι...!!!!! Τα βλέπουν που λέτε παιδιά, εγγόνια και φίλοι ... και να σου οι παραγγελιές....
Μπαμπά και εγώ θέλω ... οι κόρες..
Παππού εμένα δεν θα μου κάνεις;;;; ολόκληρη γυναίκα πιά ... η εγγονή ...
και του παππού η καρδιά μαλακιά σαν σύκο γινωμένο ... πως να πεί όχι ... άλλο που δεν ήθελε και εκείνος....
και έγιναν στο πί και φί ... και ένας

και δύο....

  και τρείς....

και τέσσερις ... και πέντε ... και έξι... και επτά ...

δε μοιάζει με ένα μικρό χωριουδάκι ;;;;;

να και μιά πανοραμική ...

 Και εδώ ΤΟ παιδί......... μαζί με τα παιχνίδια του......
 

Ζωγραφιές by...Σμαραγδένια....

AΣ......ΡΕΜΒΑΣΟΥΜΕ...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Στήν  ρέμβη του απογεύματος
ακούμπησα νωχελικά την σκέψη μου...
Και εκείνη, άπλωσε τα φτερά της
και άγγιξε τα μπράτσα του ήλιου, για να την ταξιδέψει στην άκρη του ονείρου...!!!!!

Ρίχνοντας την τελευταία του χρυσοκκόκινη πινελιά  στο δείλι εκείνος,βούτηξε στο βαθυγάλανο της θάλασσας.. ανακατεύοντας τα χρώμματα στην παλέτα της φύσης.. σαν  άλλος ζωγράφος...

Ρεμβάζοντας.... γέμισε πλούτο... η σκέψη......!!!!!

ΤΙ.. ΚΙ ΑΝ..ΕΙΝΑΙ ..ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ..!!!!!!!!!

Καμιά φορά στην ζωή μας συνβαίνουνε πράγματα και καταστάσεις..και ο χρόνος ή οι μήνες μένουν ανεξίτηλα στην μνήμη μας...με πιο γαληνεμένη σκέψη πιά...κάποιος Αύγουστος...ήταν...
.............................
Κομμάτια τ αστέρια 
στην αμμουδιά
θαμπώνει το φώς τους μές την νυχτιά
φεγγάρι απόψε η νύχτα 
δεν έχει
είναι Αύγουστος μήνας 
και μέσα μου βρέχει.....

Στα δάχτυλα η άμμος
κυλά σαν κλεψύδρα
ο χρόνος περνάει 
δεν έχω ελπίδα
τα όνειρα βάλαν
φτερά τρομαγμένα
στη σκέψη πετάξαν 
να βρούνε εσένα..

Στ ακρογιάλι το κύμα
δεν λέει τραγούδια
σκορπίσαν τα λόγια 
στου ανέμου την φούρια
τριγύρω ο κόσμος 
γελαει και τρέχει
είναι Αύγουστος μήνας 
μα μέσα μου βρέχει..!!!!!!

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ.......και ..ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ....!!!!!!!

 ΤΗΝ αφορμή για την σημερινή μου ανάρτηση μου την έδωσαν δύο φίλες.. η πρώτη είναι η Φωτολαμπίδα.....που έγραψε για την Κρήτη...την πατρίδα της...και η άλλη φίλη είναι... η 

Ginger.. (Φωτογραφίες Ζωής)και εκείνη το θέμα της ήταν η ΚΡΗΤΗ... και επειδή κάτι έγραψε για μαντινάδα... θα την παρακαλέσω να το ακούσει...Πρίν απο ότιδήποτε γράψω... γύρω απο το θέμα μαντινάδα ... επειδή είμαι πολύ άσχετη...θα ήθελα να ακούσετε αυτό το βίντεο...που ήθελα να το βάλω εδώ..και εκείνο μπήκε στην αρχή ... ελπίζω να μην έχει σημασία αυτό....  Ισως να είναι καλύτερα γιατί θα ήθελα να μιλήσει αυτό το βίντεο μονο..αντί για μένα...

Η Κρήτη πάντα ασκούσε μια επιροή επάνω μου απο τότε που ήμουν ... μικρό κοριτσάκι ακόμα ... χωρίς να ξέρω το γιατί..... 

Οταν η μοίρα μου με εφερε εδώ... τότε κατάλαβα οτι δεν θα μπορούσα να ζήσω πουθενά αλλού...από τότε που έφτασα για πρώτη φορά σε αυτόν  τον ευλογημένο για μένα τόπο..και γνώρισα τους ανθρώπους της,την κουλτούρα τους, την αγάπη τους και το πάθος τους να μην χαθεί η παραδοσή τους... είπα οτι η Κρήτη για μένα θα γίνει η δεύτερη πατρίδα μου....

Και το εννοούσα... ακούγοντας τα τραγούδια τους τις μαντινάδες τους

να μπορούν μέσα σε ένα τετράστιχο δεκαπεντασύλαβο... να κλείνουν όλα τους τα συναισθήματα... χαρά, πόνο, έρωτα, χωρισμό... αυτό το χάρισμα έχουν οι Kρητικοί... και ήθελα τόσο πολύ να τα καταφέρω και εγώ, έστω και λίγο...

Ετσι αρχισα να γράφω στην αρχή δειλά... να μην προσβάλω αυτό που ήθελα να κάνω...

--------------------

Δέν έχω ρίζες κρητικές

δέν είμαι απο την Νίδα

την Κρήτη όμως έκανα

μάνα μου και πατρίδα.

--------------------

Κρήτη το χώμα σου πατώ

κι ας είναι ευλογημένο

γιατί ποτε δεν τό νιωσα

πως είναι χώμα ξένο.

-------------------

Εδώ δεν είναι ξενητιά   

κι ας είμαι απ άλλο τόπο

γιατί με φιλοξένησε

η αγάπη των ανθρώπω.

--------------------

Σε δυό κομμάτια  σ έκοψα 

καρδιά ακριβώς στην μέση

μα και τα δυό σου βρίσκονται

πάντα στην ίδια θέση.

---------------------

Το ένα κομμάτι Κρήτη μου

το ξέρεις σου ανήκει

στ άλλο κομμάτι έγραψα 

πάνω Θεσσαλονίκη.

------------------

Πόνε δεν θέλω να πονώ

δεν θέλω να δακρύζω

μα οπου βρίσκω τις χαρές 

θέλω να τις γλεντίζω.

--------------------

Νά μουν του κάμπου το πουλί

τις ερημιάς τ αϊδόνι

ν αρχόμουν να σου κελαιδώ

να σου περνούν οι πόνοι.

----------------------

Αυτές είναι ένα δείγμα από τις μαντινάδες μου όταν άρχισα να πρωτογράφω...χωρίς να ξερω πολλα πράγματα...  Οταν γνώρισα μια μεγάλη δασκάλα της κρητικής γλώσσας και μία απο τις οποίες έχει γράψει βιβλία με την κρητική διάλεκτο

την κυρία Ελένη Πλαγιωτάκη με πολλα βραβεία και επαίνους στο ενεργητικό της...

Οταν έτυχε μια φορα να γνωριστούμε μου είπε...

Κόρη μου η μαντιναδα θέλει μεράκι πάθος... και ντοπιολαλιά τση Κρήτης

οχι ότι οι άλλες δεν ειναι μαντινάδες.... ειναι νεοκρητικές.και αυτές ειναι όμορφες...ομως για να σώσουμε την παραδοσή μας πρέπει η μαντιναδα που θα γράψουμε να έχει μέσα το κρητικό ιδίωμα...

Και στρώθηκα η καλή σου..να ψάχνω...

Τι εννοεί η λέξη (ανεκουτάλεψα)..

ανακάτευω ..ψαχνω ...θα πεί.

και το δείγμα μου..

----------------- 

Τη σκέψη ανεκουτάλεψα 

χαρές να μου θυμήσει

και κείνη μού πε που θα βρώ

αφού δεν τσ έχεις ζήσει.

----------------------

ψυχανεμίζομαι κοντό..(οτι)

πως μ έβαλε στο μάτι

 η μοίρα μου χωρίς εγώ

να τσ έχω κάνει κάτι.

---------------------

Σκέψη μου πεισματάρικη

και πως να σε ποβγάλω  (διώξω)

αφού χωρίς την έννοια της 

δεν κάνεις ούτε ζάλο.  (βήμα)

---------------------

Γιάντα έρχεσαι στον ύπνο μου 

και μ ονειροπαιδεύγεις

αφού απο διαφώτιστα

σαν δροσουλίτης φεύγεις.

---------------------- (αποδιαφώτιστα είναι ξημερώματα)

Κανονικά έτσι πρέπει να είναι η μαντινάδα..αλλά είναι τόσο δύσκολο να γίνει...αυτές τις λεξεις τις ξέρουν μονο οι παλιοί.. οπότε γράφουμε όπως νιώθουμε...και όσο μπορούμε πιό σωστά την μαντινάδα μας... 

αυτά είχα να σας πώ και να παροτρύνω την φίλη μου την Ginger

να μην αφήσει τις προσπάθειες 

τ άκουσες...πολί μου;;;;

σας καληνυχτίζω με μιά μαντινάδα μου που με αντιπροσωπεύει

-------------------------

Ποτέ δεν είδα την ζωή

σαν αδειανό ποτήρι

γι αυτό και κείνη δεν χαλά 

κανένα μου χατίρι.!!!!!!!!!!!

-------------------------

Και επειδή δεν θέλω να σας κουράζω καλοκαιριάτικα σταματώ εδώ και εν καιρό τα ξαναλέμε με μαντινάδες!!!

O ΔΙΚΟΣ ΤΟΥ......και.........Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ..!!!!!!!

Μια φορά και έναν καιρό......
όχι ..αυτό δεν είναι παραμύθι....
η πραγματικότητα είναι....αλλά οπως όλα τα όμορφα πράγματα αρχίζουν σαν παραμύθια..είπα να το αρχίσω έτσι......
Μιά φορά και έναν καιρό....μπήκε μια ιδέα στην φίλη μας την Ρένα την Χριστοδούλου...για να ανακυκλώσουμε συρτάριαααααα.....
θυμάστε τι επιτυχία που είχε...!!!!!
Ε..!!!! τώρα ήρθε η σειρά των κουμπαράδων...με την βοήθεια της..ΔΡΑΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΜΠΛΟΚΕΡ.!!
Θα μου πείτε τί θα βάλουμε μέσα;;;;
Ολοι οι κουμπαράδες θα ειναι γεμάτοι.....
Ναί....μην απορήτε!!
Με τόση κρίση;;;; ναι!!!! με τόση κρίση.....θα είναι γεμάτοι..
απο το απόθεμα της καρδιάς της κάθε μιάς απο εμάς....
Και εδώ πάει αυτό...


Αφού χρήμα δεν έχουμε
ή όπως λέν παράδες
κόντρα στην κρίση φιάχνουμε
στην ΔΡΑΣΗ κουμπαράδες..
Ότι ανακυκλώνεται
το χρεισημοποιούμε
για ενα σκοπό το κάνουμε
κι όλες μαζί μπορούμε...!!!!!!!!

Και δεν πιστεύω να είχατε καμιά αμφιβολία..τι θα έφιαχνε ό Σμαραγδένιος;;;
Τι άλλο..απο ένα σπιτοκουμπαρά..!!

Οι τοίχοι έτοιμοι...και αφού έχει πάρει το κολάι .....

Σε χρόνο...ντετέ....

Ποζάρει στο γνωστό τραπεζάκι 

Να το πώ τώρα;;; η να το αφήσω..
που έκανα και εγώ λέει έναν....

Κοχυλάκια και πετρούλες που μαζεύω κάθε πρωί...απο την παραλία...και αφού μου έβαψε ο καλός μου..ενα κουτάκι ..απο σοκολατένια πουράκια....κόλησα επάνω μερικά...
και ζωγραφισα οπως τα μικρά παιδάκια ψαράκια μικρά και μεγάααλα....χι..χι..και το καταδιασκέδασα....!!!!!

 Και τώρα κάνετε την σύγκριση παρακαλώ..και μην γελάσει κανείς..
εν τάξει;;;;;χι..χι..

 Ο Δαυίδ...και ο Γολιάθ.....

ΓΡΑΦΟΥΝ .....ΓΙΑΓΙΑ.....και ...ΕΓΓΟΝΉ...!!!!!

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ.....
Λευκά πανιά...!!!
Ασπρα καράβια..!!!
Αυτή η λευκότητα που σε κρατά σφιχτά χωρίς να σε πνίγει..
Πασπαλισμένη με το γαλάζιο της θάλασσας..
Σαλπάρουν τα όνειρα..για εκεί που σμίγει ο ορίζοντας..
Ουρανός και θάλασσα σφιχταγκαλιασμένοι...
Και να αναρωτιέσαι που βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή...
Ψαχουλεύει το βλέμμα..προσπαθεί να την διακρίνει..
Να την κάνει πιό ξεκάθαρη .για να αγναντέψουν τα όνειρα..!!!!
Να ανέβουν στων γλάρων τα φτερά τ ανοιγμένα και να πετάξουν...
Κι ας είναι τα πόδια καρφωμένα στην γή..
Κι ας ξεκουφαίνει τα αυτιά ο θόρυβος απο τα αυτοκίνητα που τρέχουν επάνω στην καυτή άσφαλτο..!!!
ΕΣΥ!!!βρίσκεσαι κιόλας μακρυά..!!!
Ταξιδευοντας με τα λευκά καράβια και τ άσπρα πανιά τους!!!!!!!

Αχ!!! βρε γιαγιά...όλο ταξίδια πάω....
κι όλο σε άγνωστα μέρη με κουβαλάς με την ματιά σου..
Κι όλου του κόσμου την σιγή και την γαλήνη την νιώθω σαν τα κύματα..
Κοιτάς και ονειρευεσαι..τ αστέρια..!!! 
Αχ!! βρε γιαγιά μου ταξιδιάρα..
Μια μέρα θέλω να σου μοιάσω..και θα αγγίξω για σένα κάθε σύννεφο του ουρανού....
Ποτέ σου δεν θυμάμαι να φοβήθηκες κανέναν..
Κι όλα αστεία και παιχνίδια τα βρίσκεις..!!!
Αχ!!!!! γιαγιά μου ονειροπόλα!!!!
Ταξίδια κάνουμε πολλά μα το δικό σου το ζηλεύω..γιατί ποτέ δεν σταματά..κι όλο αλάζει προορισμούς
Αχ!!!!! μικρή μου εσύ γιαγιά..!!!!!

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ!!!!!