Μια φορά και ένα παλιό καιρό, οχι και τόσο παλιό θα έλεγα, ας πούμε πριν από 40 χρόνια; όταν ήταν να παντρευτεί μια κοπέλα εδώ στην Κρήτη, έπρεπε να έχει την προίκα της, η οποία έπρεπε να συμπεριλαμβάνει, όλα όσα χρειάζεται για να ξεκινήσει την ζωή του ένα ζευγάρι και αυτά ήταν από μια κουζίνα πλήρως εξοπλισμένη, μέχρι σεντόνια , μαξιλάρια, πετσέτες, κουβέρτες, σεμεδάκια, καρέ, τραπεζομάντηλα, εκτός από ένα φούλ επιπλωμένο σπίτι...ο γαμπρός, έφερνε τα ηλεκτρικά και την κρεβατοκάμαρα.
Και αν είχε δύο κορίτσια η οικογένεια όπως εμείς, όλα γίνονταν εις διπλούν...και άντε η μαμά που συνήθως δεν δούλευε, γιατί ΄τότε ήταν ντροπή του άντρα να δουλεύει η γυναίκα, έπεφτε και εκείνη στο κέντημα , στο ράψιμο αν ήξερε...μια από αυτές τις γυναίκες ήμουν και εγώ, που όλη η προίκα των κορών μου πέρασε από τα χέρια μου.
Θεωρώ ότι τα ίδια πάνω κάτω συνέβαιναν στην επαρχία σε όλη την Ελλάδα, εκείνα τα χρόνια.
Οι εποχές άλλαξαν ευτυχώς και τα νέα ζευγάρια έχουν απλοποιήσει την καθημερινότητα τους σχετικά με το στόλισμα του σπιτιού. Οι προίκες μπήκαν στο χρονοντούλαπο του χρόνου να περιμένουν υπομονετικά, πως ίσως μια μέρα μετά από χρόνια να τις βρίσκουν οι επόμενες γενιές, σαν ενθύμια και να θαυμάζουν κοιτάζοντας τα, τα χέρια που τα έφτιαξαν.
Ενα σετ από την προίκα της μεγάλης μου κόρης, φτιαγμένο από τα χέρια μου, που το έδωσε στην κόρη της και εγγονή μου, είναι αυτό που σας δείχνω, και που απλά από το πέρασμα του χρόνου ήθελε ένα φρεσκάρισμα,
και ένα σιδέρωμα βεβαίως βεβαίως και εννοείτε το έκανε η γιαγιά!
Το σεντόνι από κοντά...
Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, φορέστε το πιο όμορφο χαμόγελο σας και βγείτε μια βόλτα, αν ο καιρός το επιτρέψει και πείτε την καλημέρα σας σε όποιον συναντήσετε στον δρόμο σας, ακόμα και αν δεν τον ξέρετε...και θα ξαφνιαστείτε με την ευχάριστη έκπληξη που θα σας κοιτάξει, ο άλλος! Ας κάνουμε την μέρα μας πιο όμορφη!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...
Ρουλακι μου ποσα τετοια υπαρχουν στα συρταρια μας
ΑπάντησηΔιαγραφή.Αντε να δω τι θα τα κανουμε.Εγω εχω ακομη τα μαξιλαρια φιγουρας απο την δικη μου προικα.Εργα τεχνης.Λεω να αρχισω να τα χρησιμοποιω μαζι με τα παπλομωσεντονα.Αραγε τα ξερουν τα σημερινα κοριτσια αυτα?Βεβαια τωρα δουλευουν και που χρονος για τοσο σιδερωμα και στολισματα.Ας ειναι.Θα τα βλεπουμε να τα χαιρομαστε εμεις.Φιλακια αγαπημενη μου φιλη και καλη εβδομαδα.
Χα..χα... ξέρεις πόσες ώρες προσπαθούσα να θυμηθώ πως τα λένε τα μαξιλάρια που στολίζονται μόνο φιλενάδα; με τίποτα δεν θυμόμουν
ΔιαγραφήΔιαβάζοντας την λέξη φιγούρας θυμήθηκα πως τα λέγαμε και μαξιλάρια λούσου.🤣..
Δεν νομίζω ότι θα τα χρησιμοποιήσουν ποτέ, αλλά ποτέ δεν ξέρεις ...πάντως θα πηγαίνουν από γενιά σε γενιά αυτό είναι σίγουρο...😊
Να είσαι καλά Λίτσα μου και να περνάτε ακόμα καλύτερα όλοι σας...καλή εβδομάδα φιλιααα!!😘 🧡
Πολύ όμορφο το σετ φιλενάδα.....φαντάζομαι τι αριστουργήματα έχεις φτιάξει !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ λατρεύω τα χειροποίητα και ευτυχώς και οι κόρες μου. Έχω και στις δύο προίκα με εργόχειρα παντός είδους φτιαγμένα από μένα και την μητέρα μου. Η μεγάλη μου που παντρεύτηκε τα πήρε βέβαια και τα στρώνει όλα, παρ όλο που το σπίτι της είναι μοντέρνο......και δεν έφτανε που είχε η ίδια πολλά, ο γαμπρός απ τη Φλώρινα να δεις τι έφερε η μητέρα του από προικιά . ...φορτώσανε ένα αγροτικό για να τα φέρουν και κάναμε και γλέντι με την άφιξη .....η αλήθεια ήταν και για μας πρωτόγνωρο καθότι γέννημα θρέμμα Αθηναίες δεν είχαμε τέτοιες εμπειρίες.....πάντως περάσαμε μία αξέχαστη μέρα με κόσμο, μεζέδες και γλέντι, ανοίγαμε τα προικιά που τα έφεραν πλυμένα, σιδερωμένα και με ωραία περιτυλίγματα με γέλια και χαρές !!!!! Μακάρι οι νέοι να διατηρήσουν κάποια τέτοια έθιμα.....καταλαβαίνω ότι είναι λίγο δύσκολο στις μέρες μας αλλά είναι και γεγονότα που γεμίζουν χαρά το σπιτικό τους !!!!!
Μ άρεσε όπως καταλαβαίνεις η ανάρτησή σου ΚΑΙ αυτή όπως όλες άλλωστε, γιατί πάντα έχεις κάτι ενδιαφέρον να μας πεις !!! Τα φιλιά μου !!!!!!
Και μένα οι κόρες μου τα έστρωσαν τον πρώτο χρόνο μέχρι να κάνουν παιδιά Ράνια μου μετά τα μάζεψαν 😊αλλά το σίδερο μόνο η μαμά λέγανε το έκανε ωραία...καταλαβαίνεις με έριχναν στο φιλότιμο...🤣
ΔιαγραφήΟ κάθε τόπος έχει τα δικά του έθιμα ...ήμουν σίγουρη ότι και σε όλη την Ελλάδα γίνονταν τέτοια...και ναι ήταν ωραία έθιμα αλλά και καταπιεστικά συγχρόνως .
Σήμερα τα παιδιά δεν έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο και ο λίγος που τους μένει προτιμούν να τον αξιοποιούν σε πιο ουσιαστικά πράγματα στην ζωή τους από το να πλένουν και να σιδερώνουν σεντόνια και μαξιλάρια...και τώρα που ακρίβυνε το ρεύμα; ούτε συζήτηση πια...και έχουν δίκιο τι να λέμε φίλη μου...
Απλά θα τα έχουν ενθύμια από την πάλαι ποτέ εποχή της προίκας.🤣 .
Να είσαι καλά Ράνια μου καλή εβδομάδα να έχεις και να περνάς όμορφα φιλιαααα!!😘
Προικιά ξεπροικιά Ρούλα μου, η αφεντιά μου χρησιμοποιεί όλα τα παλιά κεντητά της οικογένειας μου, βλέπεις οι άλλοι τα θεωρούν παλιομοδίτικα και δεν τα πήραν, έτσι τα χαίρομαι η ίδια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τα δικά σου πανέμορφα να τα χαίρεσαι και να τα χαρούν και όσοι τα εκτιμήσουν!
ΑΦιλάκια χαμογελαστά και επί τέλους στεγνά, αρκετά σας έτρεξε! <3
Και πολύ καλά κάνεις φιλενάδα και τα χρησιμοποιείς αυτό έπρεπε να κάνουμε, αλλά πόσα να στρώσουμε; που είχα κάνει επί δύο και τους τα έδωσα όταν παντρεύτηκαν οι κόρες μου και εκείνες στα παιδιά τους, να τα έχουν ενθύμια από την γιαγιά τους ...πάντως θα έχουν κάτι χειροπιαστό μαζί με την αγάπη μου και που ξέρεις όταν γίνουν και αυτές γιαγιάδες τα δώσουν στα εγγόνια τους ...χαίρομαι που τα κεντήματα μου θα ζήσουν πολλά περισσότερα χρόνια από μένα...αυτό είναι το πιο σίγουρο από όλα 🤣
ΔιαγραφήΌσο για την βροχή, είμαι πενήντα χρόνια και παραπάνω στην Κρήτη και πρώτη φορά έριξε τόσο πολύ σε λίγη ώρα...δεν ξέρω αν ήταν σύμπτωση, αλλά λίγο πριν να έχουμε πρόβλημα έκανα μια προσευχή να σταματήσει να βρέχει...το ξέρω ότι δεν σταμάτησε η βροχή γι αυτό, αλλά κάποιες στιγμές περνάνε διάφορα καλά από το μυαλό...
Να είσαι και να περνάς καλά Στεφανία μου καλό σου ξημερωμα φιλιαααα!!🧡😘🌙
Παλιά χρόνια, παλιές αντιλήψεις, χρεοκοπημένες βαθύτατα αλλά εκπληκτικές δημιουργίες, γεμάτες αγάπη, μεράκι και φορτωμένες όνειρα για μια καινούργια ζωή που έρχεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα έργα σου βγάζουν αυτήν την ομορφιά, Ρούλα μου και είναι εξαιρετικά. Νομίζω βρίσκουν τη θέση που τους αξίζει κοντά στα νέα αγαπημένα σας πρόσωπα. Στέλνω την αγάπη μου καλή μου φίλη.
Ετσι ακριβώς ήταν τότε, θα συμφωνήσω με τις αντιλήψεις, αλλά που να το ξέρεις πόσο θα άλλαζαν αυτές οι αντιλήψεις και μια από αυτούς ήμουν και εγώ και χαίρομαι που ευτυχώς έχουν απλοποιήσει την ζωή τους η νέα γενιά και πολύ καλά το κάνει επιτέλους !
ΔιαγραφήΌσο για τα κεντήματα ας μένουν ενθύμια της παλιάς νοοτροπίας -προίκας που έχει πια περάσει.😉
Σε ευχαριστώ πολύ γαι τα καλά σου λόγια πάντα. να είσαι και να περνας καλά. καλο σου ξημέρωμα 🌙
Ρουλάκι μου καλησπέρα και τι μου θύμησες τώρα. Υπογράφω όλα όσα περιγράφεις. Παιδάκι ήμουνα και εγώ στην όμορφη Μακεδονική γη και έβλεπα να συμβαίνει το ίδιο. Η λέξη προίκα αντηχούσε κάθε τόσο βαθιά μέσα στ' αυτά μου. Οι κοπέλες πριν τον γάμο τους έπρεπε να εκθέσουν τα κεντημένα και όχι μόνο προικιά τους στο σπίτι και στη συνέχεια με ανοικτό φορτηγό να τα μεταφέρουν στο σπίτι του γαμπρού επιδεικνύοντάς τα σε όλη την πόλη, κάτι που δεν μου άρεσε καθόλου και δεν ήθελα με τίποτε να το ζήσω. Η μητέρα και η γιαγιά μας μάθαιναν από μικρά να κεντάνε. Να κάνετε την προίκα σας μας έλεγαν. Το καλοκαίρι, που κλείνανε τα σχολεία, ανταλλάσσαμε εκείνα τα γνωστά φυλλάδια της DMC για να βγάλουμε τα σχέδια. Έστω και με αυτό τον τρόπο έμαθα να κεντώ, να πλέκω και το λατρεύω ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για τις αναμνήσεις από τον Βορρά έως τον Νότο.
Φιλάκια γλυκιά μου και να είσαι πάντα καλά.
Παλιές , αλλά παρόλα αυτά όμορφες εποχές Αντιγόνη μου ήταν και πέρασαν ανεπιστρεπτί ευτυχώς για την προίκα Τα πράγματα άλλαξαν και πολύ καλά έκαναν, άσχετα αν εμείς τότε έτσι πορευτήκαμε, αφού αυτά μας είχανε μάθει να κάνουμε...
ΔιαγραφήΚαι εγώ μια μακεδόνισσα είμαι, στην Κρήτη ήρθα ως ερωτική μετανάστρια 😊 τα ήθη και έθιμα τους τα έμαθα και τα έκανα όλα στο πιο λάιτ αφού στις πόλεις δεν ήταν όπως στα χωριά που ακόμα και τώρα σε κάποια ακόμα υπάρχουν...
Αφορμή να θυμηθώ ήταν το φρεσκάρισμα του σετ...😊 ακόμα και να μην τα χρησιμοποιήσουν νομίζω ότι θα τα έχουν ενθύμιο από την γιαγιά τους., μαζί με τα υπόλοιπα!
Να περνάς όμορφα με ότι κάνεις , να δώσεις την αγάπη μου στην γη που με γέννησε καλο σου βράδυ φιλιααα😘
Όπως ακριβώς τα περιγράφεις Ρούλα μου,ήταν και η προίκα στην νησιώτικη Ελλάδα! Αλλάξαν οι εποχές....αλλάξαν και οι άνθρωποι....τα νέα παιδιά τα θέλουν όλα πολύ απλά. Προσωπικά,από πολύ μικρά που ήταν τα παιδιά μου, τους τα ετοίμαζα ,επειδή μου άρεσε κι ας είχα και την εργασία μου. Επαντρέψα τον πρώτο μου γιο αφού,δεν αρέσουν στην νύφη μου τα χειροποίητα εργόχειρα και δε τα στρώνει, δε του τα έδωσα ήταν και η πρώτη φορά που προβληματιζόμουν αν έπραξα σωστά ή όχι.Αυτό όμως δε με έβαλε κάτω κι εξακολουθώ να ασχολούμαι με το εργόχειρο ,παρά το ότι μου λένε... τι παιδεύεσαι, αφού δεν τα θέλουν....απαντάω...τα φτιάχνω για εμένα κι ας μην τα θέλουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σεντόνι είναι υπέροχο,το λεπτίλεπτο κέντημα του κι όλη η αρχοντιά του,το κάνει ιδιαίτερο και μοναδικό! Κάποια στιγμή θα πάρει την θέση που του αρμόζει κι εύχομαι πρώτα ο Θεός,να ολοκληρωθεί η χαρά σου! Αναμένουμε,να δούμε,αν θέλεις και τις υπόλοιπες δημιουργίες σου!
Εύχομαι να περνάς όμορφα ,με ότι αγαπάς και σε κάνει χαρούμενη!
Τότε δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς Μαρία μου αφού έτσι ήταν , έτσι κάναμε και εμείς , αφού από την ώρα που γεννιόμασταν , μας μάθαιναν πως ο ρόλος της γυναίκας είναι να μεγαλώσει, να κάνει την προίκα της και να παντρευτεί...
ΔιαγραφήΗ συνήθεια του κεντήματος και του πλεξίματος έγινε αγάπη, όπως και εσύ,(και πολύ καλά κάνουμε Μαρία μου) ακόμα και σήμερα δεν θέλω να το αφήσω, απλά τώρα πλέκω κάτι πιο εύκολο αφού τα χέρια μου δεν με βοηθούν πια, σε τόσο λεπτή δουλειά.
Οι εποχές αυτές δεν γυρίζουν πίσω , οπότε και εμείς προσαρμοζόμαστε στα καινούργια δεδομένα.
Εγώ πάντως χαίρομαι τα νέα παιδιά που κοιτάζουν την ευκολία τους, εμείς ότι κάναμε κάναμε...😊
Να είσαι καλά και να κάνεις ότι σου αρέσει καλό σου βράδυ φιλιααα!!😘
Αν γινόταν να μαζευτεούν όλα όσα έχεις φτιάξει με τα χεράκια σου (συμπεριλαμβανομένων αυτών που έχεις δωρίσει δώθε κείθε), θα γέμιζε μια ολόκληρη αποθήκη πολλών τετραγωνικών. Να είσαι υπερήφανη για όσα δημιούργησαν αυτά τα χέρια! Κι ας μοιάζουν παλιακά και εκτός μόδας, όλες πάλι σ' αυτά τα μπαούλα καταφεύγουμε. Η ποιότητα των παλιών υφασμάτων και των νημάτων, είναι αξεπέραστη και διαχρονική. Και είναι μεγάλη η συγκίνηση όταν έχουμε τέτοιες παρακαταθήκες απ' τις μαμάδες μας. Βελονιά και νοιάξιμο, κι όλη η αγάπη και φροντίδα να έχουν διαποτίσει τις ίνες τους ♥ ΣΛ ♥
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια είναι Κανελλάκι μου ότι αυτά μας μάθαιναν , αυτά κάναμε και το όνειρο κάθε μάνας ήταν να παντρευτούν οι κόρες της και να τους κάνουν την προίκα η μάνα και το σπίτι ο πατέρας.
ΔιαγραφήΑσε δε το συνορισιό που έπεφτε ποια θα κάνει τα καλύτερα και τα περισσότερα προικιά...😊
Κατά βάθος καταλαβαίνω απόλυτα τα σημερινά παιδιά που να στρώνουν κρεβάτια με τόση ταχύτητα που τρέχουν να προλάβουν τις ζωές τους!
Ενα όμως είναι σιγουράκι πως αυτά θα υπάρχουν ακόμα και όταν εγώ φύγω, να θυμίζουν στις επόμενες γενιές πως κάποτε η προ προ προ γιαγιά τους τα κέντησε...δεν είναι όμορφο Κανελλάκι μου;😊
Να είσαι και να περνάς καλά με ότι κάνεις γλυκιά μου...καλό βράδυ να έχεις φιλώ σε . Σ.Λ. 🧡
Πρώτα απ' όλα να πω πως είναι πολύ όμορφα. Το "κοφτό" χειρός είναι λεπτοδουλειά και απαιτεί προσοχή να μην ξεφτήσει το ύφασμα. Τα σεντόνια διπλά (πάνω-κάτω) και μαξιλάρια ύπνου και φιγούρας. Άσε τα βρεφικά, από κέντημα και δαντέλα. Γεμίζουν τα συρτάρια τώρα και τα πλεκτά (κουβέρτες κλπ) είναι τροφή για το σκόρο. Ας είναι! Κάπου-κάπου τα βλέπω και τα ....χαίρομαι. Κάποια (ελάχιστα) τα χρησιμοποιώ ακόμα. Ελπίζω να φανούν κάποτε χρήσιμα, γιατί μόδα είναι και γυρίζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουν δίκιο για την προίκα παλαιότερα. Θυμάμαι την " προικοκάλεση" στους γάμους. Απαραίτητα σε κοινή θέα όλα τα προικιά της νύφης και περιοδεία σε όλο το χωριό. Έθιμα που δεν κρατάνε πια, ωστόσο είχαν μια ας πούμε κοινωνική αναγκαιότητα για το ζευγάρι. Άλλωστε η προίκα των κοριτσιών ήταν απαραίτητο μέλημα ακόμα και για τις φτωχές οικογένειες.
Και για να επανέλθουμε στα του καιρού μας, άξια τα χέρια σου Ρούλα μου που φτιάχνουν τέτοιες ομορφιές. Το χειροποίητο ποτέ δεν χάνει την αξία του. Κι όπως είπα, πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι............
Να είστε καλά να τα χαίρεστε!
Σε φιλώ, Καλό βράδυ!
Νομίζω Αννίκα μου ότι όλα τα χειροποίητα κεντήματα είναι ανεκτίμητα και δεν χάνουν την διαχρονική τους αξία.
ΔιαγραφήΌσο ήταν έθιμα τα κάναμε ...δεν πειράζει που δεν τα χρησιμοποιούν σήμερα τα παιδιά, θα μεγαλώσουν και θα παντρέψουν και εκείνα τα παιδιά τους και τότε θα βγάλουν από το μπαούλο κάποια ενθύμια-κεντημένα από την προ προ προ γιαγιά τους...κάπως έτσι φαντάζομαι την διαδρομή τους μέσα στο χρόνο.
Εγώ θα έχω φύγει και εκείνα θα εξακολουθούν να υπάρχουν!
Το ξέρω φίλη μου πως όλες εμείς οι μαμάδες -γιαγιάδες το ίδιο νιώθουμε... Πως κάποια στιγμή θα γυρίσει η μόδα , όχι της προίκας, αλλά των χειροποίητων κεντημάτων...😉
Πάντως εμείς κάναμε το καθήκον μας Αννίκα μου...και επί της ευκαιρίας θυμηθήκαμε ωραίες στιγμές από γάμους και βαφτίσια...πάντως της εγγονής μου είχαμε φυλάξει τα μωρουδιακά της και τα έβαλε στον γιό της!!
Να είσαι καλά φίλη μου και να κάνεις ότι αγαπά πάντα καλό σου ξημερωμα φιλιαααα!! 🥰
Πολύ μου άρεσε η αναδρομή στην αρχή, όπως και τα δημιουργήματα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ αυτά τα χεράκια σου, διαμάντια κάνουν!
Και απ' ότι φαίνεται πάντα έκαναν. Να 'σαι καλά Σμαραγδένια μου.
Πάντα απολαμβάνω τις αναρτήσεις σου, γιατί είναι γεμάτες θετική αύρα και δημιουργία.
Σε φιλώ πολύ γλυκά.
Καλό Σαββατοκύριακο :)
Λεπτοδουλεμένα-πόση υπομονή!- πανέμορφα όπως η ψυχή σου Σμαραγδάκι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είναι καλά τα κορίτσια και τα εγγόνια σου να τα χαίρονται και να σε θυμούνται πάντα με αγάπη. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία απ' αυτό.
Καλή Κυριακή!
Σε φιλώ πεντάγλυκα :)
Τα σχόλια χάνονται σαν τις κάλτσες στο πλυντήριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου πήγανε καλέ;
Τί απίθανα κεντήματα έκανες φίλη μιυ;
Γειά στα χέρια σου.
Ποιος να τα στρώσει τώρα που θέλουν και πολύ σιδέρωμα;
Αυτά είναι μόνο για βιτρίνα μουσείου.
Μπράβο στην εγγονή που τα χαίρεται.
Ελπίζω κι εγώ να τα εκτιμήσουν οι δικές μου εγγονές.
Σε φιλώ