Προσοχή στα ραντεβού

Οταν ψάχνεις......  

Σαν σήμερα πριν 30 χρόνια το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε για πρώτη φορά στην Ιστορία

της χώρας και ένα από τα συνθήματα του ήταν "ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ".

O Aνδρέας ο Παπανδρέου (αλαφρό να'ναι το χώμα που τον εσκέπασε το

μακάριο) είχε την Ιδέα να καλέσει την Ιστορία μετά την νίκη του την

Κυριακή εκείνη του Οκτώβρη του 1981.

Έγινε λοιπόν το περίφημο Ραντεβού με την Ιστορία στο σπίτι του Αντρέα

στο Καστρί.

Αυτό ήταν και το πρώτο ραντεβού. Ήταν η Ιστορία της Μεταπολεμικής

Ελλάδας (της Ελλάδας μετά το 40). 41 χρονών η Ιστορία πήγε στο σπίτι

ενός 62άρη πρωθυπουργού (Α! μην πάει το μυαλό σας σε τίποτε πονηρό)Η Ιστορία πήγε με ένα πράσινο φόρεμα και ο Αντρέας την κοιτούσε υπεροπτικά.

--Και πρώτα κερά-Ιστορία θέλω τον υπάλληλο που παίρνει 40000 δραχμές

να του τα κάμομε 80000

-- Ναι, μα...

-- Δεν έχει μα και ξεμα, Ιστορία μου!

-- Ύστερα θέλω να κάμομε το Εθνικό Σύστημα Υγείας για να μπαίνει ο

κάθε κακομοίρης να γιαίνει τζάμπα

-- Ναι, αλλά...

-- Είπα, Ιστορία, μη με διακόπτεις. Επίσης θα ιδρύσομε περισσότερα

Πανεπιστήμια και Σχολές για να βγάλομε πιο πολλούς επιστήμονες

-- Στάσου, βρε Αντρέα, σαν πολύ φόρα πήρες...

-- Για διπλασίασε και τις συντάξεις των γερόντων. Να βγάλομε όξω και

τις Αμερικάνικες βάσεις ώστε η Ελλάδα να ανήκει επιτέλους στους

'Ελληνες

-- Αντρέα, το παρατραβάς...

-- Άκου, Ιστορία, εδώ κουμάντο κάνω εγώ. Είπα και δε θέλω αντιρρήσεις.

Και έλα πάλι στο ραντεβού μας τον Ιούνιο του 1985

Και ξαναπήγε η παντέκλερη η Ιστορία στο Ραντεβού τον Ιούνη του 1985

μόνο πως εδά εβάστα και ένα χαρτί που το λέγανε "λογαριασμό".

--Άσε, άσε τσοι λογαριασμούς, ωρέ Ιστορία κι έχω κι άλλα πράματα που θέλω

-- Μα να μη δεις το λογαριασμό;

--Έλα, μωρέ Ιστορία, άσε το παραπέρα. Λοιπόν θέλω να μου διορίσεις

κόσμο στο Δημόσιο. Ναι, είναι φτωχά παιδιά που πρέπει να βρουν δουλειά

-- Σε καλό σου Αντρίκο μου...

-- Είπα Ιστορία εγώ κάνω κουμάντο εδώ

Είχε πια μάθει στα Ραντεβού η Ιστορία που ουδόλως την επείραξε το 1990

ένα Ραντεβού με τον αρχηγό του άλλου κόμματος, τον Κώστα το Μητσοτάκη

-- Άκου, Ιστορία, ρίξε μέσα στο Δημόσιο όσο πιο πολλά γαλάζια παιδιά

μπορείς. Κάμε κι αυτό, κάμε και το άλλο. Κάμε δρόμους και έργα να φάνε

οι γαλάζιοι εργολάβοι. Είμαι που είμαι άτυχος (γκαντέμης) κάμε λοιπόν

όσο πιο πολλά ρουσφέτια μπορείς

-- Εκούνησε την κεφαλή της η Ιστορία και επέτρεψε του Ψηλού τα χατήρια.

Νέο Ραντεβού με τον Αντρέα το 1993 μια από τα ίδια.

Και για να μην τα πολυλογούμε το 1996, η Ιστορία (ξεπεταγμένη και

βγαλμένη πια, αλλά ωστόσο έκανε υπομονή) είχε πάλι ραντεβού με τον

Κώστα Σημίτη , άξιο διάδοχο του Αντρέα

-- Ιστορία, φώναξε ο Σημίτης ξαναδιπλασίασε μισθούς και συντάξεις

(γιατί τάζει ο Έβερτ και πρέπει να τάξω κι εγώ πιο πολλά)

-- Βρε Κώστα μου το Λογαριασμό τον είδες;

-- Βρε πιο λογαριασμό και πράσινα άλογα, εγώ θέλω να πάρω τις εκλογές

Νέο Ραντεβού με την Ιστορία το 2000 ξανά με το Σημίτη

-- Ιστορία και τώρα βουρ για Ολυμπιάδα, είπε ο Σημίτης και εγένετο

Ολυμπιάδα το 2004. Να κάνομε έργα, έργα πολλά. Ατιική Οδός, Μετρό,

Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, Εγνατία κλπ κλπ

-- Άνθρωπε μου είδες το λογαριασμό;

-- Βρε δεν μας παρατάς κι εσύ με το λογαριασμό σου. Όχι δεν τον είδα

και ούτε θέλω να τον δω. Κάποια στιγμή θα τον εξοφλήσουμε.

Το 2004 και το 2007 η Ιστορία μας είχε 2 απανωτά ραντεβού με ένα νέο άνθρωπο. Τον Κώστα το

Καραμανλή. Αυξήσεις, συντάξεις, διορισμοί ημετέρων,

νέα πανεπιστήμια και νέα ΤΕΙ γέμισε όλη η Ελλάδα για να δουλεύουν οι

καφετέρειες, οι πιτσαρίες και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια και να

παίρνουμε ψηφαλάκια, ζήτησε από την Ιστορία και με κάποια δυσφορία η

Ιστορία του τα έδωσε.

Και ξανά νέο ραντεβού με την Ιστορία το 2009 αυτή τη φορά με το

Γιωργάκη Παπανδρέου, γιο του Αντρέα.

-- Λεφτά Υπάρχουνε! Λεφτά Υπάρχουνε! εκραύγαζε ο Γιώργος προεκλογικώς.

Τα'μαθες τα νέα πατέρα πάω για Πρωθυπουργός!

-- Γιώργο του ψιθύρισε η Ιστορία, Λεφτά χρωστούμε! Λεφτά χρωστείτε!

Μόνο πως αυτή τη φορά η Ιστορία δεν ήταν η 41χρονη του 1981, αλλά μια

κυρία ετών 69. Το πρόσωπο της ήταν αγριεμένο και κύτταζε τον

πρωθυπουργό σαν απομπλεμένη που λέμε στην Κρήτη, δηλαδή αλλοπαρμένη.

Μια Ιστορία μου - Αμαρτία μου που κρατούσε το σπαθί με την τρομερή

κόψη και διασκέλιζε βιαστικά την Ελλάδα (όπως η Ελευθερία του

Σολωμού).

Και φώναξε για συμπαράσταση τρία ζόρικα μορτάκια: το ΔΝΤ, την

Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τρόικα τη λένε

αυτή την ομάδα των τριων παιδιών τα οποία κραδαίνουνε το λογαριασμό,

το είντα χρωστούμε δηλαδή και είναι τόσο μεγάλο το άσπρο ρολό του

λογαρισμού που φτάνει από την πλατεία Συντάγματος ίσαμε το Σούνιο.

-- Ε, και; ρώτησε ο Πάγκαλος, μαζί τα φάγαμε (και είχε δίκιο)

-- Να κουρέψομε το χρέος, είπε κάποιος

-- Μα και να το κουρέψετε, πάλι εσείς κάθε χρόνο βγάζετε καινούργιο χρέος.

-- Ή πλερώνετε το χρέος ή σας αφήνομε να πεινάσετε.

Σκοτείνιασε ο τόπος. Έκλαψε ο αττικός ουρανός. Έσβησε το χαμόγελο των

παιδιών στις αλάνες. Σφίχτηκε η καρδιά του οικογενειάρχη.

Η γερόντισσα δεν αγοράζει πια από τη λαϊκή ό,τι έπαιρνε πιο πρώτα.

Αχ! αυτά τα ραντεβού με την Ιστορία. Τι φιλιά και χάδια στην αρχή και

τι ξεμαλλιάσματα τώρα. Γι' αυτό λέμε και στα αγόρια και στα κορίτσια

"Προσοχή στα Ραντεβού"