ΔΡΟΣΙΕΣ...

Θερμοκρασία...40ο

Και τι κάνουμε για να δροσιστούμε;

Φανταζόμαστε βροχούλα...

Αλλά που να την βρούμε θα μου πείτε με τέτοιο καύσωνα...

Δεν είναι δύσκολο αν μπορείς να κλείσεις τα μάτια και να φανατιστείς ότι βρέχει...

Θα μου πεις, πως δεν είναι φθινόπωρο...ε και;

Βγάζουμε τα μπλοκ, τα μολύβια μας και ξεκινάμε, αφού η φαντασία μας κάνει τα πιο όμορφα ταξίδια.

Μπορεί να σου φέρει μια βροχούλα ας πούμε μια ζωγραφιά, που την βρήκαμε,..Εδώ 

'η και δεύτερη που την βρήκαμε Εδώ.

Μια παροιμία λέει..."Αύγουστος η άκρα του χειμώνα"😊

Κανονικά αυτές οι ζωγραφιές έπρεπε να τις έκανα το Φθινόπωρο αλλά, σαν ιδέα μου καρφώθηκε στο  μυαλό και  είπα γιατί όχι;

Άλλοι θα είναι στις θάλασσες να δροσιστούν και εμείς ζωγραφίζουμε βροχές!!

Όμως, ας μην γελιόμαστε, με τίποτα δεν αντικαθίσταται με το υπέροχο γαλάζιο χρώμα της, όταν αρμενίζουν επάνω της, καραβάκια με κόκκινα πανιά να μας δροσίζουν ατενίζοντάς τα!!

Ολα αυτά ήταν για να σας ευχηθώ έτσι απλά, να έχετε όλοι έναν δροσερό Αύγουστο και ας μπήκε με καύσωνα, είπαμε φαντασία...

Να είστε όλοι καλά, βάλετε όχι ένα, αλλά πολλά χαμόγελα στην ζωή σας, είναι πολύτιμα ακόμα και αν είναι κρυμμένα...

ΚΑΛΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟ!! 😎🏊‍♀️

Και καλό υπόλοιπο καλοκαιράκι!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!! 

 

Η ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΉ ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ... ΛΕΞΕΩΝ!!

 Παρακολουθώντας προχθές τυχαία μια εκπομπή, στην οποία μιλούσαν  για την δύναμη των λέξεων, με έκπληξη διαπίστωσα πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν στην ζωή μας και στην επικοινωνία μας με τους ανθρώπους γύρω μας. 

Το πως αλλάζει η διάθεση μας ανάλογα το πως θα πούμε ή θα ακούσουμε εμείς, όμορφες ή δυσάρεστες λέξεις...

Ένα ακραίο, αλλά συνήθες...παράδειγμα είναι πως έχουμε την συνήθεια έλεγαν, να λέμε για κάτι που μας αρέσει πολύ, τι φοβερό που είναι και να θεωρούμε ότι είναι ωραίο...είναι λέει λάθος, αφού  ξεκινάει από την λέξη φόβο...θα μπορούσαμε να πούμε τι όμορφο, καταπληκτικό, ωραίο... η γλώσσα μας είναι πολύ πλούσια από λέξεις.

Να σας πω, πως δεν το είχα σκεφτεί μέχρι τώρα; ψάχνοντας στο διαδίκτυο, έμαθα την καταπληκτική δύναμη των λέξεων!!

Έμαθα πως, πως οι θετικές φράσεις μπορούν να αλλάξουν την ζωή μας...

Έμαθα πως οι λέξεις, έχουν την δύναμη να καταστρέψουν, ή να δημιουργήσουν! 

Σε αυτό το τρίλεπτο βίντεο που βρήκα, αποτυπώνεται ακριβώς αυτό που λένε, για το πως λέξεις με την ίδια έννοια, διαφορετικά όμως ειπωμένες, μπορούν να αλλάξουν την διάθεση των ανθρώπων!!

ΕΔΩ..Η ιστορία, που θα παρακολουθήσετε στο ακόλουθο βίντεο, είναι απλή, συνηθισμένη και καθημερινή:
 Ένας τυφλός ηλικιωμένος έχει καθίσει στο δρόμο με ένα άδειο μεταλλικό δοχείο μπροστά του και ένα κομμάτι χαρτί δίπλα του, που γράφει...

 Εδώ... είναι ότι όμορφο βρήκα και διάβασα, ας το μοιραστούμε...  

Όσο περισσότερες θετικές λέξεις χρησιμοποιούμε, τόσο περισσότερο ελκύουμε καταστάσεις που δομούν θετικά αποτελέσματα.

Η δύναμη των λέξεων και του λόγου είναι απίστευτη. Κάθε φορά που μιλάμε έχουμε την δύναμη να εκφράσουμε, να πείσουμε, να ανταλλάξουμε ιδέες, να κατανοήσουμε, να πληγώσουμε, να αγαπήσουμε, να στεναχωρούμε και γενικά να επηρεάζουμε διάφορες καταστάσεις. Η σωστή χρήση λέξεων, την σωστή στιγμή μπορεί να ανοίξει αρκετούς δρόμους. Να φέρει ένα ωραίο αποτέλεσμα και να αντιμετωπίσει αρκετά εμπόδια.

Πολλές φορές όταν μιλάμε με τους φίλους μας, τους γονείς μας και γενικά τους ανθρώπους γύρω μας, δεν σκεφτόμαστε την δύναμη του λόγου. Δεν σκεφτόμαστε ότι εκείνη την στιγμή μια λέξη μας μπορεί να πληγώσει τον άλλον ή να τον υποστηρίξει αντίστοιχα. Και αυτό γίνεται επειδή μιλάμε χωρίς να σκεφτόμαστε. Όπως λέγανε και οι παλιοί «ο λόγος είναι δώρο για όλους, ενώ η σκέψη για μερικούς». Κάποιες λέξεις μπορούν να πληγώσουν περισσότερο και από τις πράξεις. Για αυτό καλό θα ήταν να προσέχουμε…

Όταν συνήθως νευριάζουμε ή όταν τσακωνόμαστε με κάποιον, το μυαλό μας μπορεί να θολώσει και να πούμε «βαριές» λέξεις ή πράγματα που δεν τα εννοούμε.  Σε αυτήν την περίπτωση βέβαια όταν ηρεμήσουμε, καταλαβαίνουμε ότι πληγώσαμε τον άλλον, έχουμε τύψεις και ζητάμε συγγνώμη.

Όλοι μας θεωρώ έχουμε πληγωθεί από λόγια άλλων και έχουμε πονέσει από λέξεις. Αυτός είναι ένας παραπάνω λόγος να προσέχουμε αυτά που λέμε. Να φροντίζουμε σε καθημερινό επίπεδο να φτιάχνουμε την διάθεση των ανθρώπων που αγαπάμε. Να αποφεύγουμε τις αρνητικές λέξεις και γενικά να είμαστε πιο υπεύθυνοι για τα λόγια μας!

Γιατί η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει.

Σας αφήνω με ένα μικρό βιντεάκι μου  βλέποντας   ακόμα ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα, ακούγοντας ταυτόχρονα  τον ήχο των θυμωμένων κυμάτων...

Σας εύχομαι να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να είστε όλοι καλά, φορέστε ένα χαμόγελο και ας μην φαίνεται κάτω από την μάσκα, αρκεί που θα το ξέρετε εσείς...

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!

ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΏΝ ...ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

Μα ναι...ήταν δυνατόν να μην έχω παραγγελίες, μετά από την πρώτη   δύχτινη τσάντα που έπλεξα Εδω;

Πόσες εγγονές έχω; τέσσερις παρακαλώ, μαζί με την αρραβωνιαστικιά του εγγονού μας... και πόσες πρέπει να κάνω ακόμα αφού με την πρώτη ξετρελάθηκαν;

Η κάθε μία με το χρώμα που έχει παραγγείλει...

Το μαύρο...

Το μπλε... 

Προς το παρόν από τσάντες...

Εχοντας όμως θυμηθεί πριν από καιρό άλλη μια παραγγελιά πριν από πολύ καιρό, από μια φίλη για ένα ζευγάρι πιάστρες με συγκεκριμένο θέμα και μια που υπάρχει μια χαλαρότητα είπα να τις φτιάξω κι αυτές.

Αααα το ξέρατε πως υπάρχουν μαξιλάρες που τις λένε σκουλήκια;🤣 εγώ όχι...εεε λοιπόν το έμαθα και αυτό γιατί έραψα στα παιδιά μου που αγοράσανε κάτι τέτοια, (άκου σκουλίκια)😊 θήκες να τα αλλάζουν...

Στην πραγματικότητα δεν ξέρω πως τα λένε...μπορεί τα δικά μου να τα λένε έτσι...🤣 είναι πάντως κάτι μακρουλά μαξιλάρια!!

Θα σας αφήσω με την ευχή να είστε καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να χαίρεστε τα όμορφα ηλιοβασιλέματα, την ώρα που ήλιος ακουμπά το τελευταίο του φιλί στην θάλασσα, όπως αυτό εδώ,  που μας φτιάχνουν την διάθεση...

Τα απλά είναι και τα όμορφα στην ζωή μας, όπως ένα χαμόγελο που μοιραζόμαστε...

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!

 

 

"ΛΟΙΠΟΝ ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥ"...

Όταν γεράσεις...ποτέ μην διδάξεις σε κανέναν τίποτα, ακόμα κι αν ξέρεις για ένα γεγονός ότι έχεις δίκιο.

Θυμήσου πόσο ενοχλημένη ήσουν κάποτε, που άκουγες τις συμβουλές των ηλικιωμένων.

Μην προσπαθήσεις να βοηθήσεις αν δεν σου ζητηθεί.

Μην επιβάλεις σε κανέναν τίποτα.

Μην προσπαθήσεις να είσαι προστατευτική στους αγαπημένους σου...

Απλά αγάπα τους!!!

Μην παραπονιέσαι σχετικά με την υγεία σου, τους γείτονες, την κυβέρνηση, το ταμείο της συνταξιοδότησης...

Μην περιμένεις ευγνωμοσύνη από τα παιδιά σου.

Απλά θυμήσου ότι δεν υπάρχουν αχάριστα παιδιά...υπάρχουν ηλίθιοι γονείς, που περιμένουν ευγνωμοσύνη από τα παιδιά τους.

Μην λες φράσεις όπως...

"Όταν ήμουν στην ηλικία σου..."

"Σου έδωσα τα καλύτερα μου χρόνια..."

"Είμαι μεγαλύτερη για να ξέρω καλύτερα από σένα..."

Αυτό είναι αβάσταχτο!

Αν έχεις εγγόνια, μην επιμένεις να σε φωνάζουν με το όνομα σου, αν σε φωνάζουν γιαγιά, αυτό είναι ηλίθιο.

Μην ξοδεύεις τα τελευταία σου χρήματα σε αντιγηραντικές θεραπείες, είναι ανώφελο.

Καλύτερα να τα ξοδέψεις σε ένα ταξίδι...

Μην κοιτάς τον καθρέφτη και κολακεύεσαι, προσπάθησε να δείχνεις όσο πιο κομψή γίνεται.

Ακριβώς κομψή όχι νεανική.

Φρόντισε τον άνθρωπό σου, ίσως είναι ο μόνος που σε χρειάζεται τώρα...

Προσπάθησε να κατανοήσεις τις νέες τεχνολογίες, να μελετάς συνεχώς κάτι νέο, να μην μένεις πίσω.

Αυτό είναι εξέλιξη...

Κάνε ότι θέλεις, όσα μπορείς να κάνεις!!

Μην κατηγορείς τον εαυτό σου για τίποτα.

Ότι συνέβει στην ζωή σου, ή στην ζωή των παιδιών σου, έγινε.

Έκανες ότι μπορούσες!

Διατήρησε την διαύγεια σου μέχρι το τέλος.

Βάλε τα δυνατά σου αγαπητή μου, αυτό είναι πολύ σημαντικό!!

Και να θυμάσαι, ότι κάποιος σε χρειάζεται!!!

Αλιεύτηκε από το διαδίκτυο...Όταν είδα αυτό το κείμενο, αναζήτησα την πηγή του αλλά δεν την βρήκα...Αν κάποιος την ξέρει ας μου το πει να την βάλω!

Όταν το διάβασα, είπα να μην γράψω τίποτε άλλο εγώ.

Ήταν ένα κείμενο που έλεγε όλα όσα δεν έπρεπε να έχω κάνει, αλλά και κάποια άλλα που μου έδωσαν το έναυσμα να γράψω δυο λέξεις! 

  Δεν ξέρω για εσάς φίλες μου αλλά εγώ, όλα αυτά τα λάθη που γράφει τα έχω κάνει...λίγο αργά πια για να διορθωθούν, όμως θα ακολουθήσω την παρότρυνσή που λέει, να μην κατηγορήσω τον εαυτό μου και ότι έγινε ...έγινε!   

Σε κάποια άλλα όμως βρίσκομαι σε καλό δρόμο, όπως δεν θα ήθελα να με φωνάζουν τα εγγόνια μου με το όνομα μου και ευχαρίστως θα ξόδευα όλα μου τα χρήματα για ΄ταξίδια...

Και επίσης, προσπαθώ να κατανοήσω την τεχνολογία και να εξελιχτώ  ως προς  σ αυτήν και χαίρομαι ιδιαίτερα που το κάνω!!

Αααα χαίρομαι επίσης που υπάρχουν  άνθρωποι που με χρειάζονται ακόμα και με τα λάθη μου!!!

Σας αφήνω, με ένα ακόμη πανέμορφο  ηλιοβασίλεμα...

Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να μην ξεχνάτε να χαρίζετε το χαμόγελο σας υπάρχουν άνθρωποι που το χρειάζονται!! 😊Σας ευχαριστώ  που περνάτε και τα λέμε!! 

  

 

ΜΕ ΠΕΡΗΦΆΝΙΑ!!!

Με πολύ περηφάνια αυτή την φορά θα σας παρουσιάσω, μια έκθεση ζωγραφικής που επισκεφτήκαμε με την Κατερίνα μου στο όμορφο χωριό Φόδελε πατρίδα του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου του διάσημου Ελ Γκρέκο!

Μέσα σε ένα εκπληκτικό καταπράσινο τοπίο, στο μουσείο του Ελ Γκρέκο,

 η ζωγράφος που έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση και μας έκανε περήφανους, ήταν η Ειρήνη  η ανιψιά μας!!

Ενα κορίτσι που έχει παλέψει για το  όμορφο όνειρό της 

και τα έχει καταφέρει να το κάνει πραγματικότητα.

Χαίρομαι πάρα πολύ για εκείνη και με περηφάνια σας παρουσιάζω τα έργα της! 

Με τις φωτογραφίες δεν τα καταφέρνω και τόσο καλά γι αυτό και τα αδικούν πολύ, από κοντά είναι πολύ πολύ πιο όμορφα, θα το ξέρετε όσοι πάτε σε εκθέσεις!!

😊

Απέναντι από τον χώρο της εκδήλωσης ένας πανέμορφος βυζαντινός ναός του 11ου αιώνα, μου τράβηξε την προσοχή...

Περισσότερες και ενδιαφέρουσες πληροφορίες θα βρείτε παρεάκι μου ΕΔΩ   

Έυχομαι να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, και θα είναι ακόμη καλύτερη αν χαμογελάμε συχνότερα...

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που περνάτε και τα λέμε!!

ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ...

 Καλοκαιράκι πιά και μάλιστα με άγριες διαθέσεις, αφού εδώ και μια εβδομάδα μας έδειξε τι θα πει καύσωνας!!

Είμαστε όμως και εμείς ε; να κάνει κρύο δεν μας αρέσει να κάνει ζέστη δεν την θέλουμε...πως να μας βρει όλους ευχαριστημένους η φύση αφού εμείς είμαστε οι αίτιοι για ότι περνάμε; εδώ έχουμε περάσει τόσα και τόσα και ένας  καύσωνας, άντε δύο κατά τους μετεωρολόγους  θα μας  βάλει κάτω;

Αλλιώς ήθελα να αρχίσω αλλά, να μην πω και εγώ κάτι για τον καιρό;😊 μακάρι να είναι αυτά μόνο τα θέματα μας ε;...

Ας έρθουμε στο θέμα μας...που λέτε εδώ και λίγο καιρό, η καινούργια μανούλα η Έρρικα μας, ήθελε να αγοράσει μια πλεχτή καλοκαιρινή τουνίκ-γιλέκο, να την φοράει πάνω από το μαγιό. Το ακούω εγώ και που πάει το μυαλό σας;🤣 ναι καλέ; εκεί που πήγε και το δικό μου!!

Παλιά μου τέχνη κόσκινο που λέμε...

Εδώ και λίγο καιρό, η πολύ καλή φίλη μας η Κλαύδια μου είχε στείλει δωράκια πολλά για να τα αξιοποιήσω να φτιάξω κάτι για το δισέγγονο...μέσα αυτά ήταν και μία τεράστια μπομπίνα με βαμβακερή κλωστή, σε ένα υπέροχο εκρού χρώμα...ήταν ότι έπρεπε για το συγκεκριμένο που ήθελα να φτιάξω!

Εδώ η αρχή του, ενώ δίπλα του είναι το δώρο της Κλαύδιας!!

 

Και τελειωμένο.

Νομίζατε ότι τελειώσαμε; αμ δε!

Παραγγελιές είπαμε...😊

Μια πλεχτή τσάντα είδε η μεγάλη μου Εγγονή η Βίκυ, εεεε τι θα χαλούσαμε χατίρι;🤣

Μια κίτρινη  δίχτυνη τσάντα ήταν η δική της παραγγελιά...

Καθώς διαμορφώνονταν...

Εδώ έτοιμη για βόλτες!!

Αμ δεν πάει μόνο εκείνη βόλτες, πάμε και εμείς τον περίπατό μας, δίπλα στην θάλασσα...

Σας αφήνω,  βλέποντας τον ήλιο κουρασμένο από το καθημερινό του ταξίδι, να συνοδεύεται  με τα πιο όμορφα χρώματα της φύσης!!

Στο βάθος δεξιά, βρίσκεται το σπίτι μας...

Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη και δροσερή εβδομάδα,

να μην ξεχνάτε πως ένα χαμόγελο την μέρα, το γιατρό τον κάνει πέρα...σαν το μήλο ένα πράγμα...😊

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!

  

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ...ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ...

Ακόμα μια φορά ανάτρεξα στο περιοδικό των σούπερ μάρκετ των  καταστημάτων Χαλκιαδάκη...

Ας ψάξουμε είπα στο εαυτό μου όλο και κάτι όμορφο θα βρούμε να αλιεύσουμε...

Με την εξαιρετική του πάντα ύλη, και με θέματα της παράδοσης και όχι μόνο, με τις πανέμορφες φωτογραφίες και τα κείμενα του κυρίου Νίκου Ψιλάκη και της Εφης Ψιλάκη, να κοσμούν τις σελίδες του, το τριμηνιαίο αυτό περιοδικό, έχει γίνει ένα από τα μοναδικά στο είδος του...

Αυτή την φορά, ξεφυλλίζοντας το...

Όταν ο ήλιος πλαγιάζει κι απλώνει στη γης το χρυσάφι του, οι σκιές μεγαλώνουν. Είναι η χαρά του φωτογράφου που προσπαθεί ν αποτυπώσει τα μικρά καθημερινά θαύματα, εκείνα που συνθέτουν την ποικιλομορφία του κόσμου μας. Και την ομορφιά του νομίζω.

Ακόμη κι ένα σπίτι παραδομένο στην δικαιοδοσία της μνήμης μπορεί ν απολαμβάνει τις θερμές αποχρώσεις.

Κοιτάζεις την οθόνη της μηχανής. Θερμοκρασία χρώματος ως έχει. Ετσι γιατί δεν θέλεις τίποτα να αλλάξεις. Ακόμη κι ένα ξεχασμένο αγριόχορτο που ποζάρει σε πρώτο πλάνο έχει δικαίωμα στο κάδρο σου.

Λίγο χρυσάφι ακόμη, λίγο φως ακόμη, λίγο θαύμα ακόμη.

Κείμενα και φωτογραφία Νίκου Ψιλάκη.

Μονάχα φως!

Ετούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν την σιωπή, σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα λιθάρια, σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ αμπέλια του, σφίγγει τα δόντια. Δεν υπάρχει νερό. Μονάχα φως...

Γ.ΡΙΤΣΟΣ

Χωριό.

Πέρα στην άκρη του χωριού

που ο μύλος μας γοργά γυρνά,

κι ο ήλιος του καλοκαιριού

μέσ απ τα δέντρα δεν περνά,

εκεί ναι και το φτωχικό

το σπίτι μου το πατρικό.

.......................

Δεν θέλω εγώ φανταχτερά

παλάτια που λαμποκοπούν,

μηδέ την ψεύτικη χαρά 

που με τα πλούτη τους σκορπούν.

Εγώ ποθώ το φτωχικό

το σπίτι μου το πατρικό.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ

Μοσχοβολούν οι γειτονιές.

...Μοσχοβολούν οι γειτονιές, βασιλικό κι ασβέστη, παίζουν τον έρωτα κρυφά, στις μάντρες τα παιδιά...

Ναι αγαπημένη μου, 

εμείς γι αυτά τα λίγα 

κι απλά πράγματα πολεμάμε

για να μπορούμε να έχουμε  μια πόρτα, εν άστρο, ένα σκαμνί ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.

Για να χουμε έναν έρωτα που να μην μας τον λερώνουν, ένα τραγούδι που να μπορούμε να τραγουδάμε...

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ.  

Μια φωτογραφία-ένα ποίημα της Έφης Ψιλάκη.

Ο χορός της νιότης...

Νότιες ακτές της Κρήτης. Μικρές δαντέλες ο τόπος. Άμμος και βράχια. Πέτρες που παλεύουν αιώνες και αιώνες με το κύμα.

Οι μικρές παρέες όσων αναζήτησαν δροσιά στ ακρογιάλια της νότιας θάλασσας, ξεχύνονται στην 'απλα του τόπου.

Κάποιοι προτιμούν το ραχάτι μιας (μοναδικής στον τόπο)ψαροταβέρνας.

Άλλοι χώνονται στην άμμο, τσιγαρίζονται στον ήλιο, ο φλοίσβος συνεχίζει να μουρμουρίζει, μοιάζει με τραγούδι σειρήνων τούτος ο ήχος κι ας είναι μονότονος.

Και ξάφνου, μέσα απ το πέτρινο παράθυρο που αφήνουν δυο θεόρατοι βράχοι, προβάλουν τα νιάτα.

Κορίτσια κι αγόρια που δεν αρκούνται σε μια συνηθισμένη βουτιά. Πάντα συνομιλούσε με την περιπέτεια η νιότη. Μικρές και μεγαλύτερες αποκοτιές, όλος κόσμος είναι μπροστά της, όλος ο κόσμος είναι δικός της, θέλει να κατακτήσει το όνειρο.

Ενα κλικ της μηχανής ήταν αρκετό. Μια κίνηση. Σαν χορός πάνω στον ανάλαφρο κυματισμό. Σαν χορός πάνω σ ένα βράχο μισοκρυμμένο.

Είναι η άπλα της νιότης. Δώδεκα χρόνια ζωής, άντε δεκατέσσερα, δεκαπέντε.

Ο κόσμος μοιάζει μ ένα μικρό περιγιάλι!

Φωτογραφία, κείμενα, Νίκος Ψιλάκης!

Ελπίζω να περάσατε όμορφα ψάχνοντας μαζί μου μικρούς θησαυρούς εικόνων και γραφής!!

Να έχετε μια όμορφη και χαρούμενη εβδομάδα και να θυμάστε το χαμόγελο πηγάζει  μέσα από την καρδιά, είναι σαν δροσερό νεράκι μοιραστείτε το...😊

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!