Τση Κρήτης το γλυκό ψωμί στην τάβλα θα προσμένει, να ρθούν οι φίλοι οι καλοί κι ξένοι να κοπιάσουν. Ρακή δροσάτη να γευτούν και ντάκο παξιμάδι. Καλτσιούνια, ξεροτήγανα, αρνί και σταμναγκάθι και δίπλα η λύρα συντροφιά το κέρασμα τση Κρήτης... Σμαραγδάκι...

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2024

1 2 3...ΚΛΗΡΏΣΑΜΕΕΕ.!!!!

 Και ναι...έφτασε η ώρα που θα μάθουμε ποιος, ή ποια θα είναι από τους φίλους που πέρασαν το κατώφλι ετούτου του μπλοκόσπιτου, ένα αναμνηστικό δωράκι. 

Πρωτού  όμως φτάσουμε στο σημείο της κλήρωσης, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω έναν έναν χωριστά, που αφήσατε εδώ, την καλή σας αύρα και την αγάπη σας μαζί με τις ευχές σας!

Ράνια, Αννιώ, Κανελλάκι Arish, Kική, Στεφανία, Αννίκα, Μία, Γιάννης, Βαρβαρούλα, Ελένη, Λίτσα, Αριστέα, Μαριάννα, Ρένα.!

Και τώρα ήρθε η ώρα να παρακολουθήσουμε βήμα βήμα, την κλασική πια και χρονοβόρα αλλά λατρεμένη για μένα διαδικασία, της κλήρωσης!

Επί το έργο: 

Εν αρχή γράφουμε με το χεράκι που τρέμει λίγο, 😉 τα ονόματα σας στο τετράδιο με την σειρά των σχολίων


Μετά έρχεται το γράψιμο των ονομάτων ξανά, σε χαρτάκια που τυλίχτηκαν σε μικρά ρολάκια.


Μπήκαν σε γυάλινο μπολάκι, που αυτή την φορά  δεν ήταν από  αυτά που ξέρατε καρδούλες και λοιπά. (τελικά θα παρελάσουν όλα τα γυαλικά μου από εδώ φαίνεται)🤣.


Θα ήθελα να τραβούσε το χαρτάκι το χεράκι του  Γιαννάκη μας, αλλά ήταν αρρωστούλι το μικρό μας. Οπότε θα υποστείτε την χερούκλα μου να τραβήξει το τυχερό όνομα!


Και η τυχερή είναι...ταρατατάμμμμ..

η Μαριάννα!!! 


Μαριάννα μου να είσαι πάντα τυχερή σε ουσιαστικά πράγματα στην ζωή σου. Το αναμνηστικό δωράκι σου θα στο στείλω μόλις μπορέσω να πάω στο ταχυδρομείο, αφού ακόμα δεν κάνω  μεγάλες αποστάσεις🙁.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και μην ξεχνάτε, η καλημέρα που θα πείτε στον διπλανό σας, να φοράει ένα χαμόγελο!😄.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!



   


Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας 



Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2024

13...ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΊΑ!!!!!

Σαν να ήταν χθες, κι ας ήταν ο Σεπτέμβρης του μακρινού 2011 που αυτό το ηλεκτρονικό σπιτάκι άνοιξε την πόρτα του, όπως τα σχολεία.

 Δειλά δειλά, χωρίς η σπιτονοικοκυρά του, να έχει ιδέα το πως θα  χρησιμοποιούσε αυτόν τον χώρο. Στην αρχή γελούσε με τον εαυτό της για ότι θα τολμούσε. Οπως λέμε που πας βρε Καραμήτρο; κάτι τέτοιο ακριβώς!

Είχε την εντύπωση ότι θα χανόταν στον κόσμο που πλημύριζε ταχύτατα με εικόνες και απέραντες πληροφορίες το μυαλό της. Εεεε και δεν ήταν στα νιάτα της, τα είχε τα χρονάκια της όταν έκανε το τόλμημα.

Ποτέ δεν φανταζόταν πόσα πολλά θα χωρούσε αυτός ο μικρός χώρος σαν κουκιδίτσα άμμου στον απέραντο διαδικτυακό κόσμο.

Θυμάται με αγάπη όλα αυτά τα δεκατρία χρόνια που ανελλιπώς, κάθε εβδομάδα, όλο και κάτι έβρισκε να γεμίσει τον άδειο του χώρο.

Σήμερα έκανε μια αναδρομή στα παλιά και έμεινε έκπληκτη με το πόσα  πράγματα είχε μάθει όλα αυτά τα χρόνια, πόση βοήθεια είχε χρειαστεί στην αρχή για να καταλάβει και  να μπορεί να μπει σε αυτόν το χώρο και να γίνει και εκείνη μια blogger.🤣 

Αναπολεί τις εποχές, που οι επισκέπτες της(μια από τις πρώτες  ήταν και η φίλη μας η Χαρά )  της έδιναν κουράγιο να συνεχίσει και να κάνει ότι αγαπάει. 

Ακολούθησε αυτήν την συμβουλή και δεν το μετάνιωσε μέχρι σήμερα, αφού αυτό το μπλοκόσπιτο ήταν η αιτία να γνωρίσει τόσους όμορφους ανθρώπους και κάποιους είχε την χαρά να τους γνωρίσει από κοντά. 

Απο την μια μεριά λυπάται που έχουν κλείσει τα δικά τους μπλοκ αρκετοί φίλοι, αλλά από την άλλη χαίρεται, που έχουν μείνει κάποιο πιστοί στο χώρο του μπλόκιν. Το καταλαβαίνει ότι το φέης μπούκ είναι πιο σύντομο να επικοινωνήσει κάποιος, αλλά δεν νομίζω ότι θα το έκανε ποτέ, γιατί δεν της χρειάζεται λέει. Έχει όλα όσα της είναι αρκετά και με το παραπάνω μάλιστα και είναι ευγνώμων για όλα όσα της έχει προσφέρει to blogging μέχρι τώρα.

Το μπλοκοσπιτάκι της έχει μπει στην εφηβεία πιά  και είναι πολύ περήφανη που έχει ακόμα την πόρτα του ανοιχτή και το κλειδί κάτω από το χαλάκι, να το βρίσκει εύκολα όποιος θέλει να μπει.

Θέλει να  σας ευχαριστήσει όλους πάρα πολύ που όλα αυτά τα χρόνια της  κάνατε συντροφιά, είναι πολύ χαρούμενη που σας έχει γνωρίσει, αφού χάρη σε εσάς η ζωή της, έχει γίνει πολύ πιο ενδιαφέρουσα.

Το κέρασμά της για τα 13 αυτά χρόνια θα είναι από το ίντερνετ, αφού δεν μπορούσε φέτος να φτιάξει κάτι γλυκό. 🤣 

Ομως δεν θα αφήσει χωρίς ένα μικρό δωράκι κάποιον ή κάποια τυχερή που θα περάσει την πόρτα της!

Σας εύχεται να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να μην ξεχνάτε, πως ένα χαμόγελο, ομορφαίνει το πρόσωπο και την καρδιά!

😊

 Σας ευχαριστεί πολύ που περνάτε και τα λέτε! 


 

   

         

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2024

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ...ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ!

 


                         πηγή
                

Πως να αντισταθείς σ ένα καλοκαιράκι που δεν θέλει να φύγει;

 
Που αρνείται πεισματικά να καταλάβει πως οι μέρες του τελείωσαν;


Πως να του πεις όχι, όταν στέκεται ακόμη έξω από την πόρτα σου και σου προσφέρει τις τελευταίες μέρες του γεμάτες ηλιαχτίδες παίζοντας με τους πύργους στην άμμο; 

             
Πως να αρνηθείς την πρότασή του για ταξίδια που δεν τελειώνουν;

              
Πως να αρνηθείς, όταν σε καλεί να ακούσετε μαζί το τελευταίο ψιθύρισμα των κυμάτων μαζί με ένα από τα ωραιότερά του ηλιοβασιλέματα;
               
Το ξέρει πως θα φύγει.
Ο αποχαιρετισμός δύσκολος.
Προσπαθεί, να σε δελεάσει με τα τελευταία του δώρα, για να μην το ξεχάσεις τώρα που ήρθε ο Σεπτέμβρης, να διεκδικήσει τις μέρες του!
Εεεε και εσύ δεν είσαι τόσο σκληρή όσο θέλεις να φαίνεσαι! 
 

Καλώς ήρθες ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ! Με τα υπέροχα γήινα χρώματα σου!
Η φωτό είναι από το διαδίκτυο.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά.
Να έχετε έναν  όμορφο και ήρεμο μήνα με ότι καλύτερο μπορεί να σας προσφέρει!
Προσφέρετέ του το καλύτερο χαμόγελό σας, ας είναι και μελαγχολικό!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 






Δευτέρα 19 Αυγούστου 2024

ΜΙΚΡΕΣ...ΙΣΤΟΡΊΕΣ...

Η παραβολή του μολυβιού. 


Κάνε αυτό που μπορείς, με ότι έχεις στην διάθεσή σου, εκεί που βρίσκεσαι-Theodore Rooevelt.

 Αν και ο άνθρωπος είναι το πιο περίπλοκο "μηχάνημα" του σύμπαντος, ερχόμαστε σ αυτήν την ζωή χωρίς "οδηγίες χρήσεως". Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα για όλους μας, αν είχαμε κάποιες βασικές οδηγίες από τον ίδιο τον "κατασκευαστή" μας!

Υπάρχει μια όμορφη ιστορία που θέλω να την μοιραστώ μαζί σας. Περιγράφει τόσο υπέροχα τις πέντε βασικές οδηγίες της ζωής, που θα έπρεπε να δίνονται σε όλους τους γονείς, από την πρώτη κιόλας μέρα της γέννησης του μωρού τους.

                       

Ο κατασκευαστής ενός μολυβιού, λίγο πριν το βάλει στο κουτί, το πήρε στα χέρια του και του είπε, πως ήθελε να του μιλήσει ιδιαιτέρως.

"Υπάρχουν 5 πράγματα που χρειάζεται να ξέρεις" του είπε, "πριν σε στείλω έξω στον κόσμο. Πάντα να τα θυμάσαι! Ποτέ να μην τα ξεχάσεις και θα γίνεις το καλύτερο μολύβι που θα υπάρχει στον κόσμο!"

Οδηγία 1" -Θα μπορείς να κάνεις πολλά μεγάλα πράγματα, αλλά, μόνο αν αφεθείς να σε κρατήσει το χέρι κάποιου.

-Ναι φίλοι μου κι εμείς, όπως το μολύβι μπορούμε να μεγαλουργούμε όταν εμπιστευτούμε τον εαυτό μας και τον συνάνθρωπό μας. Όταν αισθανθούμε ότι μας εκτιμούν και μας αγαπούν, μπορούμε να κάνουμε θαύματα!

Οδηγία 2" -Θα δοκιμάσεις την εμπειρία του επίπονου ξυσίματος από καιρό σε καιρό, αλλά αυτή η εμπειρία θα σε βοηθήσει να γίνεις καλύτερο μολύβι.

-Φυσικά και ο πόνος δεν αρέσει σε κανένα μας. Ούτε ο φυσικός, αλλά ούτε και ο ψυχικός πόνος. Το θέμα είναι ότι τις περισσότερες φορές, χωρίς να το καταλαβαίνουμε εκείνη την στιγμή, ο πόνος είναι θεραπευτικός και έχει μακροχρόνια αποτελέσματα επάνω μας!

Οδηγία 3" -Θα είσαι σε θέση να διορθώνεις τα λάθη που ίσως κάνεις.

-Ο άνθρωπος έχει μια από τις μεγαλύτερες ευλογίες, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα όντα που κατοικούν σ αυτή την γη. Έχουμε την ιδιότητα και την ικανότητα να μπορούμε να διορθώνουμε τα λάθη μας, ακριβώς όπως κάνουμε και με τα ρούχα μας.

Οδηγία 4" -Το σπουδαιότερο κομμάτι σου θα βρίσκεται πάντα στο εσωτερικό σου, μέσα σου.

-Αυτό είναι κάτι που τις περισσότερες φορές , το ξεχνάμε. Ψάχνουμε έξω από εμάς τις λύσεις. Γινόμαστε οι αναζητητές εξωτερικών λύσεων στα εσωτερικά μας προβλήματα. Τόσο τα προβλήματα, όσο και οι λύσεις τους βρίσκονται "εντός μας. Από την στιγμή που θα το καταλάβουμε, τότε έχουμε ανακαλύψει και το σπουδαιότερο κομμάτι του εαυτού μας.

Οδηγία 5" -Σε κάθε επιφάνεια που θα περνάς από πάνω, θα αφήνεις το σημάδι σου. Άσχετα από την υφή της, εσύ θα εξακολουθείς να γράφεις.

-Ο στόχος μας στην ζωή αυτή δεν είναι απλά να περάσουμε, αλλά να συμμετέχουμε με τις ικανότητές και τις αρετές μας στο να γίνουμε καλύτεροι. Επίσης, να να συμμετέχουμε στην βελτίωση του συνόλου των ανθρώπων που μας περιστοιχίζουν και είναι συγκάτοικοί μας στον πλανήτη αυτόν. Αυτό που θα αφήσουμε στο πέρασμά μας, είναι και το "δαχτυλικό αποτύπωμά" της συνδρομής μας στον κόσμο.

Το μολύβι κατάλαβε και υποσχέθηκε να τα θυμάται όλα αυτά και μπήκε στο κουτί, με αυτόν τον στόχο στην καρδιά του.

Τώρα ας αντικαταστήσουμε το μολύβι με εμάς τους ίδιους. Πάντα να θυμόμαστε αυτές τις πέντε οδηγίες και να μην τις ξεχνάμε, γιατί μόνον έτσι θα γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι και θα μπορέσουμε να χαρούμε μια καλύτερη ζωή!


Μια ακόμη μικρή ιστορία, από το  βιβλιαράκι του Άκη Αγγελάκη που θέλησα να την μοιραστώ μαζί σας!


Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε, πως όταν φοράμε το χαμόγελό μας φαινόμαστε ωραιότεροι!

Θα σας αφήσω με ένα ακόμα ωραίο ηλιοβασίλεμα από την άκρη της θάλασσας μας.


Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!



 


 

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2024

ΑΥΓΟΥΣΤΕ ΚΑΛΈ ΜΟΥ ΜΗΝΑ...

πηγή

Νά σουν δυο φορές τον χρόνο, έτσι δεν λέει ο λαός μας; Τι να του πρωτοπείς πεις τ' Αυγούστου να τον καλωσορίσεις, που είναι γεμάτος θάλασσα, διακοπές και όχι μόνο...

Έχει τις περισσότερες  παροιμίες από όλους τους μήνες, που όλοι μας λίγο πολύ τους ξέρουμε.  Πόσοι δεν έχουν υμνήσει  τα φεγγάρια του και όχι άδικα!

Ψάχνοντας στα παλιά μου μπλοκάκια, αν είχα γράψει κάτι που να ταιριάζει, με τον Αύγουστο, βρήκα πως είχα γράψει πολύ παλιά. Ισως και  να τα έχω ξαναβάλει...🤔

        πηγή

"Είναι Αύγουστος"

Κομμάτια τ αστέρια  στην αμμουδιά. Θαμπώνει το φως τους μες την νυχτιά. Φεγγάρι η νύχτα απόψε δεν έχει, ειν' Αύγουστος μήνας, μα μέσα μου βρέχει.

Στα δάχτυλα η άμμος κυλά σαν κλεψύδρα. Ο χρόνος περνάει κι ακόμα δεν σ είδα. Τα όνειρα βάλαν φτερά τρομαγμένα, στην σκέψη πετάξαν να βρούνε εσένα.

Στ ακρογιάλι το κύμα δεν λέει τραγούδια. Σκορπήσαν τα λόγια στου ανέμου την φούρια. Τριγύρω ο κόσμος γελάει και τρέχει, ειν' Αύγουστος μήνας, μα μέσα μου βρέχει!


"Το ταξίδι" 

Λευκά πανιά! Άσπρα καράβια.

Αυτή η λευκότητα που σε κρατά σφιχτά στην αγκαλιά της χωρίς να σε πνίγει. 

Πασπαλισμένη με το γαλάζιο της θάλασσας.

Σαλπάρουν τα όνειρα για εκεί που σμίγει ο ορίζοντας.

Ουρανός και θάλασσα σφιχταγκαλιασμένα και εσύ να αναρωτιέσαι που βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή.

Ψαχουλεύει το βλέμμα...προσπαθεί να την διακρίνει, να την κάνει πιο ξεκάθαρη, για να αγναντέψουν τα όνειρα.

Να ανέβουν στων γλάρων τα λευκά φτερά και να πετάξουν.

Κι ας είναι τα πόδια καρφωμένα στην γη. Κι ας ξεκουφαίνει ο θόρυβος τα αυτιά σου από τα αυτοκίνητα που τράχουν στην καυτή άσφαλτο.

ΕΣΥ... βρίσκεσαι κι όλας μακριά, ταξιδεύοντας με τα λευκά καράβια  και τ' άσπρα πανιά τους!

         η φωτό  δική μου

Με αυτά τα λίγα θα σας αφήσω.  Θα ήθελα να σας ευχηθώ να είστε όλοι καλά, να έχετε έναν όμορφο μήνα, να χαμογελάτε όσο δύσκολο και να σας φαίνεται. Να μην πτοείστε από τις δυσκολίες αφού και αυτές είναι μέρος της ζωή μας!

Για μένα ο Αύγουστος αυτός θα είναι ξεχωριστός. Θα είναι ο μήνας που στο τέλος του, προσμένω την κανονικότητα μου! 

ΚΑΛΌ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ! 🏊‍♀️

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε


 

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2024

ΕΝΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ, ΜΙΑ ΖΩΗ!

 


Πόσες ιστορίες θα είχε να πει ο καθένας μας και προπαντός η δική μου γενιά με την θύμιση ενός τραγουδιού από ένα αγαπημένο μικρό τραντζιστοράκι! 

Γύρω στα δέκα πέντε θα ήμουν όταν το νέο κύμα στις μπουάτ (όχι ότι ήξερα τότε τι θα πει μπουάτ) είχε ξεκινήσει και ζύμωνε την εφηβεία μας  με τα τραγούδια που μεταδίδονταν από το ραδιόφωνο που ακόμα και σήμερα μετά από 60 χρόνια, ακούγονται νοσταλγικά  από  σημερινές ραδιοφωνικές εκπομπές, που κάνουν αφιερώματα σε εκείνες τις αξέχαστες εποχές!

Για μένα το ραδιόφωνο, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ζωή μου, αφού ήταν η αιτία που άρχισα να γράφω.

Όταν κατεβήκαμε από την Γερμανία στην Κρήτη για πρώτη φορά άκουσα από το έπιπλο  ράδιοπικάπ που είχαμε φέρει, (τώρα το έχει η μικρή μου κόρη) κριτικά τραγούδια, αφού μέχρι τότε τα ακούσματα μου ήταν διαφορετικά.

Μου έκαναν εντύπωση οι μαντινάδες που άκουγα, που  με τόση μαεστρία σκάρωναν οι κρητικοί. Ακόμα και σήμερα εδώ, υπάρχουν ραδιοφωνικοί σταθμοί που παίζουν μόνο κρητικά!

Ένας από αυτούς τους σταθμούς ακόμα και σήμερα παίζει, παίρνουν οι ακροατές και λένε μαντινάδες. Ήταν αυτός που άρχισα να βάζω στην σκέψη μου  και να αγαπάω την κρητική μουσική παράδοση, και να θαυμάζω τον λαό αυτόν  την ευκολία του να φτιάχνει αυτά τα εκπληκτικά στιχάκια του δεκαπεντασύλλαβου, που μέσα σε τέσσερις στίχους μπορούσαν να πουν τόσο όμορφα λόγια. Του  δημοτικού εγώ, προσπαθούσα να καταλάβω τον τρόπο αυτόν.

Ξεκίνησα δειλά δειλά να παίρνω τηλέφωνο στον σταθμό και να λέω τις δικές μου μαντινάδες με το ψευδώνυμο η "Μακεδόνισα" για να δω τις αντιδράσεις των κριτικών ακροατών. Με τον καιρό οι παρέσεις τους με έκαναν να πάρω θάρρος και να συνεχίσω να εξελίσσομαι στην γραφή τους! Μάλιστα και κάποιες φορές διακρινόταν κι όλας! 

Ενα ραδιόφωνο λοιπόν έγινε η αφορμή να πιάσω το μολύβι,(τότε δεν είχα γνωρίσει το ίντερνετ και έγραφα σε μπλοκάκια...ακόμα εκεί γράφω)😉

Ακόμα κάθε πρωί το παλιό μικρό μου τραντζιστοράκι μου κρατάει συντροφιά τα πρωινά μέχρι να σηκωθώ από το κρεβάτι...

  

Με αυτήν την ανάμνηση μου παίρνω μέρος στο δρώμενο της Μαρίας "Ιστορίες ραδιοφώνου"

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να προσέχετε τον εαυτό σας και τους αγαπημένους σας. Χαρίστε χαμόγελα, είναι αυτά που ομορφύνουν την ζωή μας και μας κάνουν να πιστεύουμε στην αισιοδοξία!

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!  


     

  

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2024

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ...ΑΠΟΔΡΑΣΕΙς...

Ξέρω ξέρω πως ο τίτλος θα σας παραπέμψει και θα περιμένετε να σας περιγράψω κάποια καλοκαιρινή μου απόδραση!

Πιστέψτε με, δεν ξέρετε πόσο πολύ θα το ήθελα, όπως και πολλοί από εσάς που φέτος δεν τα καταφέραμε, ο καθένας μας για διαφορετικούς λόγους.

Ο δικός μου λόγος εκτός από το ότι είμαι ακόμη σε ανάρρωση, που αυτό προϋποθέτει, περιορισμό σε μερική απασχόληση 😉...και τι μπορείς να κάνεις όταν οι ώρες και οι μέρες σου φαίνονται ακίνητες και  δεν περνούν;

Απλούστατα σου κάνει συντροφιά ένα βιβλίο που σε ταξιδεύει, όσο εσύ είσαι ακίνητη...αυτή είναι η μαγεία του διαβάσματος! 

Τα βιβλία που θα σας δείξω δεν ξέρω αν θα σας κινήσουν την περιέργεια, γιατί δεν ήταν από τα πιο χαρούμενα, αλλά ήταν αυτά που με συντρόφευσαν αυτόν το καιρό και τα ένιωσα παρέα μου.

Απλά σας τα παρουσιάζω, έτσι για να πούμε μια καλημέρα και γιατί μου λείπει και η δική σας παρέα.

Το πρώτο που ήταν δώρο από την Αριστέα  την γνωστή μας πυργοδέσποινα. Είναι η αληθινή   ιστορία ενός ανθρώπου, που γλύτωσε από τα κρεματόρια του Άουσβιτς και η θέληση του να ζήσει, που πραγματικά με συγκλόνισε. 


Το δεύτερο επίσης δικό της που το λάτρεψα γιατί είναι ένα πολύ έξυπνα γραμμένο  βιβλίο, που αποτυπώνει την σύγχρονη εποχή την ψηφιακής τεχνολογίας!

Το οπισθόφυλλο...


Και η προτροπή της...

Μου άρεσε πολύ Αριστάκι μου!!

Και ένα τρίτο που μου το έκανε δώρο η μεγάλη μου εγγονή η Βίκυ μας με τον καλό της.  Είναι ένα βιβλίο που η ιστορία του εξελίσσεται στην  βορειοανατολική  Νορβηγία το έτος 1617 την εποχή του σκοταδισμού.


Το οπισθόφυλλο για να πάρετε μια ιδέα...


Κι η αφιέρωση τους!


Τρία βιβλία που το κάθε ένα με τον τρόπο του, με ταξίδεψε σε διαφορετικούς κόσμους και εποχές!

Αυτά τα λίγα από μένα προς το παρόν, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να ευχηθώ ένα ακόμα πιο όμορφο υπόλοιπο καλοκαιράκι. 

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.



  


 

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2024

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ...ΚΑΛΌ ΜΗΝΑ!

 



Είναι δύσκολο για μένα να απαντώ στα σχόλια σας από το τηλέφωνο προς το παρόν στον υπολογιστή δεν μπορώ να κάτσω.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα μπορέσω να σας πω καλημέρα, σας εύχομαι ότι καλύτερο στην ζωή σας, με πολλά χαμόγελα!

Να έχετε  και μια όμορφη εβδομάδα, να προσέχετε τον εαυτό σας και όσους αγαπάτε.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.


   

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2024

Craftlandia Challenge 19 # Craftlandia Πρόκληση 19

 Λένε πως όταν θέλεις να κάνεις κάτι μετράει η θέληση, έστω και αν δεν μπορείς. Αυτό σκέφτηκα και εγώ, όταν είδα την πρόσκληση της Μίας για ήλιους και κοχύλια! 

Τί; σκέφτηκα, δεν θα κάνω κάτι εγώ με κοχύλια; Που πας βρε Καραμήτρο; με ρωτάει η μέση μου. Αφού δυσκολεύεσαι ακόμα να κάτσεις. Ε...και; Αμα θέλει κανείς όλα τα καταφέρνει, γιατί όχι και εγώ; Εξ άλλου είναι μια αφορμή να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου, αφού έχει περάσει ο μισός καιρός,(ενάμιση μήνας) από την πλήρη ίασή μου.

Εβγαλα η καλή σου τα χρειαζούμενα, να προσπαθήσω (τι άλλο θα μπορούσα να κάνω στην κατάστασή μου παρά μια παιδική ζωγραφιά, γιατί για περισσότερα δεν είμαι.🤣.


Αφού ήταν δύσκολο και χρονοβόρο για μένα να ζωγραφίσω κοχύλια, (είπαμε για λίγη ώρα μπορούσα,) σκέφτηκα να κολλήσω στην ψεύτικη άμμο κοχύλια αληθινά! 


Κουτσά στραβά τα κατάφερα να την τελειώσω!

Αλλά μιλάμε για κοχύλια και δεν γινόταν να μην φωτογραφίσω,(αυτό ήταν ευκολάκι 😉)και τα κοχύλια της αυλής μας! 



Με τα κοχύλια μου αυτά παίρνω μέρος στην πρόσκληση της Μία " Ήλιος και κοχύλια" 

Με αυτά τα λίγα θα σας αφήσω και θα σας ευχηθώ να είστε όλοι καλά, σαν την υγεία δεν έχει.

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να προσέχετε τον εαυτό σας και να χαμογελάτε, γιατί το χαμόγελο είναι καλοσύνη κι αγάπη! 😊

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που περνάτε και τα λέμε! 



Δευτέρα 10 Ιουνίου 2024

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΌ ΕΝΟΣ...ΑΤΥΧΉΜΑΤΟΣ...

 Εχει περάσει σχεδόν ένας μήνας, που μια ωραία μέρα ετοιμάστηκα η καλή σου να με πάει η κόρη μου η Χριστίνα στην μανικιουρίστα για την μηνιαία μου επίσκεψη να φτιάξω τα ποδαράκια μου.

Όλα κύλισαν ωραία, μέχρι την απόφασή μου να πάρω το λεωφορείο για να γυρίσω σπίτι, αφού η κόρη μου έπρεπε να πάει στην δουλειά!

Εν το μεταξύ, μου λέει ο καλός μου φεύγοντας από το σπίτι. Πάρε Ρούλα ένα ταξί να γυρίσεις, γιατί είδα κακό όνειρο. Γύρισα και του χαμογέλασα. Ελα αγάπη μου μην πιστεύεις στα όνειρα του απάντησα.

Όταν τελείωσε το ραντεβού μου, πήγα να πάρω το λεωφορείο, να γυρίσω σπίτι. Λίγο μέτρα πριν την στάση, να σου η καλή σου φαρδιά πλατιά ξαπλωμένη κάτω, να σφαδάζω από τους πόνους. 

Όπως καταλάβατε λοιπόν το ταξί δεν το γλύτωσα και άκουσα (που δίκιο είχε ο άνθρωπος) τα εξ αμάξης που δεν τον άκουσα με το όνειρο που είδε! (τελικά δεν θυμόταν το όνειρο όταν τον ρώτησα πηγαίνοντας στο νοσοκομείο τι είδε.🤣)Απλά μου είπε ότι ήταν άσκημο!

Και έτσι στα καλά καθούμενα, βρέθηκα με κάταγμα στο πλευρό και ξαπλωμένη ανάσκελα, ένα μήνα τώρα, ευτυχώς στο κρεβάτι του σπιτιού μου, με προσπάθειες να σηκώνομαι  και κάθομαι λίγο.

Σαφώς και ευγνωμονώ τον Θεό και την τύχη μου μαζί, αφού είμαι από τις λίγες περιπτώσεις που δεν έχω πάθει τίποτε χειρότερο στην πτώση μου, ας μην ξεχνάμε και την ηλικία μου! 😉

Βέβαια μαζί με τους πόνους μου, από την άλλη ένιωσα σαν βασίλισσα, αφού είχα δυο κόρες να πηγαινοέρχονται και προπαντός η μικρή μου η Χριστίνα που μένει ακριβώς από πάνω μας και τον καλό μου να έχει αναλάβει για πρώτη φορά 60 χρόνια παντρεμένοι, σκούπισμα,  πρωινό, απογευματινό, πλύσιμο πιάτων και μικροδουλειές, με την απορία πως τα βγάζω πέρα τόσα χρόνια  με όλο αυτό το κομφούζιο του νοικοκυριού. Με τίποτα λέει δεν θα ήθελε να είναι στη θέση μου, πιο καλά λέει η οικοδομή 🤣🤣  

Τώρα απλά φίλοι μου θέλει υπομονή και αφού πρέπει να έχω πολύ, αποφάσισα να το αποδεχτώ ας είναι και με πόνο που όσο περνάει ο καιρός θα γίνεται λιγότερος.

Όμως στο μεταξύ στον άπλετο χρόνο που είχα και όσο μπορούσα να μείνω καθιστή, διάβασα με πολύ ενδιαφέρον τα "Εμπριμέ χρόνια"  της αγαπημένης μας φίλης Μαρίας Κανελλάκη.



 Ταυτίστηκα τόσο  με την  Τούλα της, που πολλές φορές έβλεπα μέσα από την γραφή της εμένα, αφού παλιά αυτήν την δουλειά έκανα! Νομίζω ότι όλοι μας θα βρούμε ένα κομμάτι του εαυτού μας σε αυτό της το βιβλίο. Καλοτάξιδο να είναι αγαπημένο μου Κανελλάκι.!  

Στα διαλύματα της καλυτέρευσής μου θέλησα να γράψω σταδιακά αυτήν την ανάρτηση, περισσότερο γιατί μου λείψατε!!

Εύχομαι να είστε όλοι καλά να προσέχετε τον εαυτό σας, σαν την υγεία δεν έχει...

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να κάνετε ότι σαν κάνει χαρούμενους. Σαν το χαμόγελο δεν έχει!

Υ.Γ. Σας ζητώ συγνώμη, γιατί δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να απαντήσω στα σχόλιά σας. 

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που περνάτε και τα λέμε.