Κεντρική Ιδέα Πλοκής.Ο θόρυβος των μηχανών ελαττώθηκε. Οι στροφές έπεφταν καθώς το πλοίο ήδη έκοβε ταχύτητα. Έστεκε ψηλά στο κατάστρωμα, το θαλασσινό αγέρι ανέμιζε τα μαλλιά του/της. Στα δεξιά ο μεγάλος λιμενοβραχίονας του λιμανιού, οριοθετούσε το λιμάνι. Ένα λιμάνι μεγάλο όμορφο. Στα δεξιά δεμένα σαν πολύχρωμα στολίδια διάφορα σκάφη και στα αριστερά στο κέντρο, ο άδειος χώρος για τον οποίο το πλοίο που τον/την μετέφερε ήδη είχε βάλει ρώτα. Η καλοκαιρινή ζέστη του δειλινού ήταν εμφανής και η υγρασία μούσκευε το κορμί του/της. Άπλωσε το βλέμμα του/της σε όλο το μήκος του λιμανιού. Ένα υπέροχο κάρτ-ποστάλ ήταν ζωγραφισμένο στα μάτια του/της. Λίγα μέτρα χώριζαν το πλοίο από την αποβάθρα και έπρεπε να ετοιμάζεται για την αποβίβαση. Άνοιξε το κινητό του/της. Έψαξε τα μηνύματα, στάθηκε στο τελευταίο και διάβασε προσεκτικά. Φτάνει το τέλος του μήνα. Πρέπει να βιαστείς. Δεν υπάρχει χρόνος. Πήρε μια βαθιά ανάσα. Το είχε διαβάσει άπειρες φορές στην διαδρομή προς το νησί. Έβαλε το κινητό στην τσέπη και κινήθηκε προς την έξοδο. Ένιωθε τόσο παράξενα. Οι σκέψεις ερχόταν να πλημμυρίζουν το μυαλό του/της και έδεναν με την υπέροχη γαλήνη του νησιού.
.jfif)
Ο Πέτρος Ιωακειμίδης μεγαλοστέλεχος μιας εταιρίας κατασκευών, με το που πάτησε το πόδι του στην προκυμαία του νησιού δεν μπόρεσε να καταπολεμήσει την ανησυχία του, από την στιγμή που είχε διαβάσει για πρώτη φορά το μήνυμα. Στην αρχή σκέφτηκε να το αγνοήσει, αφού ο αποστολέας του μηνύματος του ήταν άγνωστος. "Φτάνει το τέλος του μήνα. Πρέπει να βιαστείς. Δεν υπάρχει χρόνος;" Τι να εννοούσαν άραγε όλα αυτά; και μόνο από περιέργεια δεν το είχε διαγράψει. Άνοιξε το τηλέφωνο να πάρει την Ερμιόνη να της πει πως έφτασε και σε λίγο θα βρισκόταν στο σπίτι. Η αρχική οθόνη του κινητού έγραφε 29-Αυγ.
Παντρεμένος εδώ και δεκαπέντε χρόνια με μια πολύ όμορφη γυναίκα την Έλενα. Όπου πήγαιναν μαζί, όλα τα μάτια γύριζαν και την κοίταζαν. Τα μεν αντρικά από θαυμασμό, τα δε γυναικεία, από ζήλεια. Την ευτυχία του ζευγαριού συμπλήρωναν δυο παιδιά, μια υπέροχη βίλα με μια τεράστια πισίνα και έναν υπέροχο κήπο στα βόρεια προάστια.
Ο Πέτρος Ιωακειμίδης, ήταν όμορφος άντρας. Εμφανίσιμος και γοητευτικός, από αυτούς που θα μπορούσαν να ρίξουν σχετικά εύκολα μια γυναίκα στο κρεβάτι τους. Όσο για την ταχύτατη άνοδό του στον κόσμο των επιχειρηματιών, θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν πήγαινε και με τον σταυρό στο χέρι.
Ο Πέτρος αγαπούσε πολύ την γυναίκα του όπως και τα δυο παιδιά του, όμως ήταν πολύ επιρρεπής και στην γυναικεία γοητεία, όποτε είχε την ευκαιρία να ξεστρατίσει. Η δικαιολογία στον εαυτό του ήταν ότι εκείνες τον κυνηγούσαν. Και ότι όλα αυτά, δεν επηρέαζαν την οικογενειακή του γαλήνη. Εξ άλλου, δεν τους έλειπε τίποτα. Ήταν μια ευτυχισμένη οικογένεια.
Εδώ και δυο χρόνια σε ένα συνέδριο είχε γνωρίσει την Ερμιόνη. Όμορφη δεν μπορούσες να την πεις, η γυναίκα του ήταν πολύ ομορφότερη. Είχε όμως τρομερό σεξ απηλ και ήταν αυτό που τράβηξε το βλέμμα του επάνω της. Σαν να το ένιωσε αυτή και γύρισε προς την μεριά του. Τα βλέμματα τους συναντήθηκα και θαρρείς πως ένα αόρατο ηλεκτρικό ρεύμα είχε περάσει τα κορμιά τους. Δεν άργησαν να γίνουν εραστές και ο περίφημος γυναικάς να γίνει έρμαιο του πόθου του για αυτήν. Της έκανε όλα της τα χατίρια. Μέχρι και ένα κουκλίστικο σπιτάκι της είχε αγοράσει στο νησί για να μπορούν εκεί να ζουν τον έρωτα τους. Στην γυναίκα του έλεγε πως όσο οι δουλειές μεγάλωναν τόσο περισσότερο έπρεπε να δουλεύει για να τους παρέχει τα αγαθά που χρειάζονταν, αφού και τα παιδιά μεγάλωναν και μεγάλωναν και τα έξοδα τους.
Όσο ο καιρός περνούσε η Ερμιόνη άρχισε να γίνεται πιο απαιτητική. Πολλές φορές του έλεγε πως τον ήθελε μόνο για εκείνη και να ξεκαθάριζε την θέση του!
Από καιρό ήθελε να της πει πως δεν υπήρχε περίπτωση να διαλύσει την οικογένειά του. Σήμερα έπρεπε να τελειώνει σκέφτηκε. Να της μιλήσει ανοιχτά. Τι διάολο, θα τον καταλάβαινε. Θα της έλεγε και για το ανώνυμο μήνυμα που έλαβε στο κινητό του και ότι φοβήθηκε ότι κάποιος ήξερε την σχέση τους.
Φτάνοντας στο σπίτι άνοιξε με το κλειδί του και την Φώναξε.
-Ερμιόνη;
-Εδώ είμαι καλέ μου και σε περιμένω.
Προχώρησε στο σαλόνι και εκεί τον περίμενε εκείνη ντυμένη με μια αραχνοΰφαντη ρόμπα να διαγράφει τις καμπύλες του κορμιού της. Στο τραπέζι κεριά αναμμένα φώτιζαν τον χώρο και ένα μπουκάλι κρασί με δυο ποτήρια έκαναν ρομαντικό το σκηνικό.
Προς τι όλα αυτά; την ρώτησε.
-Εχω να σου πω ένα πολύ σημαντικό νέο αγάπη μου του είπε καθώς τον αγκάλιαζε.
-Και εγώ έχω να σου πω κάτι, αλλά πες μου πρώτα το δικό σου.
-Είμαι έγκυος!
Για μια στιγμή δεν κατάλαβε τι εννοούσε η Ερμιόνη.
-Δηλαδή;
-Τι δηλαδή θα γίνεις για τρίτη φορά πατέρας και καιρός είναι πιά να πάρεις μια απόφαση. Το παιδί δεν το ρίχνω, αν έχει σου περάσει τέτοια σκέψη από το μυαλό σου. Πρέπει να βιαστείς, δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Είναι τέλος του μήνα και μου είπες πως θα το έλεγες στην γυναίκα σου να χωρίσετε.
Κάτι στα λόγια της τον έκαναν να την κοιτάξει διαφορετικά. Κάπου τα έχω διαβάσει αυτά τα λόγια της είπε και κάτι μου λέει πως το ανώνυμο μήνυμα που ήρθε στο κινητό μου, το έστειλες εσύ. Είναι αλήθεια;
-Ναι εγώ στο έστειλα σαν τελεσίγραφο για την σχέση μας όταν έμαθα πως ήμουν έγκυος. Και για να μην το καταλάβεις το έστειλα από άλλο τηλέφωνο.
- Και εγώ που νόμιζα ότι κάποιος είχε μάθει για μας και με απειλούσε! Αυτό ακριβώς το μήνυμα ήταν που επίσπευσε την απόφασή μου και για αυτό ήρθα να σου πω Ερμιόνη πως δεν σκοπεύω να χωρίσω. Νόμιζα πως περνούσαμε καλά και οι δύο μας έτσι. Τώρα με φέρνεις προ τετελεσμένου γεγονότος, αλλά και πάλι η απόφασή μου είναι η ίδια. Δεν θέλω να χαλάσω την οικογένεια μου.
-Και εγώ; τι θα είμαι για σένα; Η ερωμένη που θα έρχεσαι να σου κάνει τα χατίρια; και το παιδί που κουβαλάω μέσα μου; τι θα είναι; ένα παιδί χωρίς πατέρα;
-Κάτι θα κάνω, όμως άφησε μου λίγο χρόνο να το σκεφτώ.
Εν τάξει. Ας πιούμε λίγο κρασί να μην πάει χαμένο είπε. Πάω στην κουζίνα να φέρω παγάκια.
Γυρνώντας, έβαλε τα παγάκια στα ποτήρια, άνοιξε το κρασί και τα γέμισε. Ο Παύλος δεν είδε την κίτρινη λάμψη που είχαν πάρει τα μάτια της για ένα λεπτό.
Τον πλησίασε πολύ κοντά για να του δώσει το κρασί, ενώ εκείνος όλη αυτήν την ώρα ήταν όρθιος.
-Στην υγειά σου αγάπη μου του είπε. Αφού δεν θα σε έχω εγώ, δεν θα σε έχει καμία άλλη!
Άνοιξε το στόμα του να μιλήσει αλλά δεν πρόλαβε.
Ούτε που κατάλαβε τα λόγια της όταν το μαχαίρι που κρατούσε εκείνη καρφώθηκε στην καρδιά του.
Η Ερμιόνη κάθισε με ανέκφραστο πρόσωπο στην καρέκλα και σήκωσε το τηλέφωνο, ενώ μια λίμνη από αίμα είχε αρχίσει να σχηματίζεται στο πάτωμα.
-Αστυνομία εκεί;...
*************************************
Είναι αλήθεια ότι δυσκολεύτηκα πολύ να βρω έμπνευση για να γράψω κάτι. Αυτή ήταν η απλή ιστορία μου, και η συμμετοχή μου στο δρώμενο που κάνει ο Γιάννης "Μια Ιδέα-Μια έμπνευση"!
Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να προσέχετε τον εαυτό σας και τους αγαπημένους σας! Ακόμα κι αν όλα πάνε χάλια, θυμηθήτε όμορφες στιγμές που σίγουρα έχετε ζήσει και χαμογελάστε!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!
