ΑΠΟ ..ΤΗΝ ..ΚΟΡΗ...ΣΤΗ...ΜΑΝΑ....!!!!!

Πάω που λέτε μια επίσκεψη...στης Ρένας......εεεεε... μην μου πείτε.. ποια Ρένα;;;
γιατί δεν υπάρχει κανείς που να μην την ξέρει στην γειτονιά....εκείνη παιδιά που 
μας ξεσηκώνει κάθε τόσο με τις ιδέες της.... και τώρα την είδε...χι..χι.. με τα παλιά.... αντικείμενα.....και καλά να έχεις να δείξεις....αν όμως δεν έχεις;;; τι κάνεις;;;
Αν .....ξεκίνησε η ζωή σου ...με..ότι χωράει ένα αυτοκίνητο... Οπελ  Καραβαν....που 
να τις βρει τις φοντανιέρες.. τις Λιμόζ...τις σκαλιστές....και τα παλιά από την μαμά...που έφυγε γρήγορα ή την γιαγιά...που δεν γνώρισε ποτέ;;;
Σας έχω πει πολλές φορές πως είμαι τυχερήηηηηη...!!!!!!
Λοιπόν..έχω ότι παλιό μπορεί να φανταστείτε....χι.χιχ.. θα μου πείτε..πως γίνεται αυτό ;......γίνεται....γίνεται ... όταν έχεις μια κόρη που μαζεύει στο σπίτι της ότι αντίκα .. βλέπει;;;... εεεεεε..... αυτό δεν είναι τύχη;;;χι..χιχ.. και έτσι μπορώ..και εγώ να σας δείξω....τις αντίκες της......
Τι δικές της..... τι δικές μου..το ίδιο είναι....χιχ.χι.. και με αυτές να πάρω μέρος στο παιχνίδι...της Ρένας..!!!.......
Εεεεεε....πήτε  μου δεν είμαι τυχερή;; 
Και τώρα πασαρέλα......οι αντίκες...!!!!
από που να αρχίσω.. πείτε μου..
από.......το παλιό πικ-απ......αααααα αυτό της το έδωσα εγώ..... ήτανε το μόνο που έφερα...μαζί με την ζωή μου εδώ....
τα υπόλοιπα δικά της.......χι..χι.. να μην τις κλέβω....τα αντικείμενα....

ένα παλιό σίδερο.....ποζάρει

Το παλιό ρολόι.. που μικρού σταθμού....στάθηκε στην ώρααα τ αποχωρισμουυυυ το θυμάστε αυτό το τραγουδάκι;;;

μια λάμπα πετρελαίου......όταν δεν πληρώνουμε το ρεύμα... να έχουμε να βλέπουμε...χιχ.χι

ένα ραδιόφωνο ..δεν ξέρω από πιο παλιατζίδικο το βρήκε...

ένα τηλέφωνο από τον καιρό του Νώε.......χι.χι.

εδώ όλα μαζί τα αρχαία  αντικείμενα.....σε περίοπτη θέση... για του λόγου το αληθές..

Και τελευταίο ......απλό....και απέριττο......ένα χρυσό σερβίτσιο..δώρο στον γάμο μου πριν αμνημόνευτων χρόνων...χι..χι......

Είναι νομίζω πρώτη φορά... που μιά κόρη ....δίνει στην μαμά αντικείμενα...παλιά
μονο που αυτά δεν φερνουν αναμνήσεις..σε μενα......εγω τις έχω στην ψυχή μου 
φυλαγμένες...... να φυλατε...φιλες μου ....τα παλια σας αντικείμενα ... είναι ανεκτίμητα έχουν όλα ιστορίες μέσα τους.. να σας διηγηθούν.......ειστε τόσο τυχερές..!!!!!!!!!....

ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΑ..ΔΩΡΑ......ΚΑΙ...ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ...!!!

Αυτή η ανάρτηση φίλοι μου ... όπως θα καταλάβατε από τον τίτλο.... αφορά...εκτός από ένα αναπάντεχο δωράκι με μια καρτούλα...με ευχές  που  έφτασε από μια φίλη...... και ένα παιχνιδάκι  αυτογνωσίας...και έχουμε και λέμε για το δωράκι
Επάνω στο φάκελο έγραφε το όνομα Κάτια....
Κάτια..... Κάτια.....κοιτάζω το όνομα......
Ποια να είναι αναρωτήθηκα....δεν θυμόμουνα καμιά Κάτια... .....και τώρα τι κάνω;;;
 εν τάξει έχω διεύθυνση  και θα στείλω ευχαριστώ.... αλλά βρε παιδί μου να μην  ξέρω ποια ει ναι;;...η πρώτη σκέψη μου....να το βάλω ανάρτηση και όποια γνωρίσει το δωράκι της να μου πει ποια.... μπλοκοφίλη είναι...... και δεύτερη σκέψη και καλύτερη να αρχίσω τα τηλέφωνα μήπως και ξέρει καμία άλλη φίλη ποια είναι η Κάτια...
Και ου του θαύματος...!!!!!! ένα τηλέφωνο μόνο χρειάστηκε να κάνω...
Και το ευχαριστώ μου θα το στείλω στην ......ΜΑΡΥΛΙΖ.....http://katitimou.blogspot.gr/

Μια όμορφη καρτούλα και ένα δωράκι φτιαγμένο με αγάπη..... ήταν  .....που με έκαναν  πολύ χαρούμενη....

Κάτια μου σε ευχαριστώ ακόμα μια φορά....για το αναπάντεχο σου  δωράκι....

Και τώρα...ας παίξουμε........και ας πούμε 11 ........(αλήθεια γιατί 11 και όχι 10;)
πράγματα για μένα........και αν είμαι καλό παιδί και πω αλήθειες θα έχω και ένα βραβειάκι...από την φίλη την Ελενα.....http://elenas1986.blogspot.gr/   και την φιλη μας την Νασια....http://nasiasblog2012.blogspot.gr/.....
που μου είπε να ξεκουνηθώ και να παίξω....χι..χιχ.. και αφού ειναι.. καθηγήτρια ...
μπορώ  να πω όχι;;; να με βάλει τιμωρία;;.χιχ.χ. ..να βάλω μου είπε τον δίκιο μου να μου πει  τι είμαι......τώρα μάλιστα σωθήκαμε.....την ευθύνη την παίρνω επάνω μου....
ας βάλουμε το βραβείο εδώ μήπως και μας έρθει η έμπνευση.....χιχ..χι..

1ο....Η ευπιστία μου δεν έχει όρια....
2ο....Η πολυλογία μου επίσης....
3ο....το παράπονο τό χω πάνω πάνω....
4ο....Νομίζω.... ότι τα ξέρω όλα..χι χι...
5ο....Όταν κάμω λάθος ζητάω εύκολα συγνώμη...
6ο....Δίνω παν τα στον άλλον μια δεύτερη ευκαιρία...
7ο...Ξεχασιαρα.....(λέτε να φταίει η αλτσχάιμερ;..χι..χ..ι)
8ο...Για μένα τα πράγματα έχουν δυο όψεις.....κρατάω πάντα την θετική..
9ο...Πεισματάρα... όταν βάλω κάποιον στόχο.. στη ζωή μου...
10ο....Έχω κόλλημα με τον υπολογιστή πια......
11ο.....Και το  καλύτερό μου......λατρεύω τα ταξίδια.....
12ο.......Δεν έχει,,αλλά εγώ θα το γράψω......χαμογελάτε.....καν ει τους άλλους να ανησυχούν..!!!!!.......
 Ελπίζω κυρία να μην μείνω στην ίδια τάξη......χι..χιχ..
Και επειδή... το βραβείο αυτό κυκλοφορεί πολύ στην γειτονιά...και πρέπει να το δώσω σε άλλους 11..........αμάν αυτό το 11.... νατο παλι.....ας το παρει  
οποιος δεν το έχει........με την αγάπη μου.... 
Υ.Γ.  οσοι διαβάσατε την μισή ανάρτηση πλίζζζζζζζ ξαναπεράστε.. διότι η γράφουσα... σαν βιαστική πάτησε λάθος κουτάκι....χι..χιχ..

Μισό.... αιώνα...... ΜΑΖΙ....!!!!!!!

Κάποτε.....πρίν από πολλά πολλά χρόνια...... ήτανε δυο μικρα δεντράκια το ένα ήταν στο βορρά......
                                                         το άλλο στο Νότο...
Τώρα πως έγινε να βρεθούνε φυτεμένα  μαζί  σ ένα τόπο   κανείς δεν ξέρει....ίσως η μοίρα τους ...ισως η τύχη τους......ισως το πεπρωμένο τους.
Πες τε το όπως θέλετε...
Τα δυό μικρά δεντράκια ήταν....αδύνατα...πάνω που βγάζαν τα πρώτα τους φιλαράκια...
Το ένα ήταν ενας πλάτανος....

και το άλλο μια λυγαριά...τοσο μκρή και ντελικάτη που έλεγες πως με το παραμικρό φύσημα τ ανέμου θα σπάσει...ομως ο νεαρός πλάτανος ήταν εκει... και εκεινη ήξερε πως δεν θα την αφηνε να παθει τίποτε...

Σιγά σιγά με  τα χρόνια ο πλάτανος   έγινε ένα όμορφο γερό δέντρο..γεμισε φύλλα και απλωσε τα  κλαδιά..του.... πανω απο την λυγαριά..

Το θεωρούσε καθήκον του να την προστατεύει....
Τους χειμώνες χαμήλωνε τόσο τα κλώνια  του ...ωστε να μην μπορεί ο βοριάς που φυσούσε να την παγώσει....
 Τα καλοκαίρια  πύκνωνε πολύ τα μεγαλα του φύλλα να μην την ζεστένει τόσο  πολύ ο ήλιος και την κάψει...
Και εκεινη θέλοντας να τον ευχαριστήσει άνθιζε...και σήκωνε οσο μπορούσε ψηλά σαν να ήθελε να τον φτάσουν....  τα μικρα της λουλουδάκια....

Οσο μεγάλωναν τοσο οι ρίζες τους άπλωναν... και εφτασαν το ένα τ αλλο και μπλέχτηκαν   τοσο που δεν μπορούσες πια να τις ξεχωρίσεις...

Τα χρόνια πέρασαν.....μισός αιώνας!!!!!!!...... το κορμί του γέρου πλάτανου ... εβγαλε ρόζους...που μαρτυρούσαν τα χρόνια που τον βάρεναν.....

και η μικρή λυγαριά δεν έβγαζε πια τόσο καταπράσινα  φύλλα.....πως  πέρασαν τόσα  χρόνια... και δεν το είχαν καταλαβει;...

Δεν τους αφησε να το καταλαβουν..... η αγαπη ...η τρυφερότητα.....η κατανόηση...ο σεβασμός...η προσφορά... που ειχαν ο ενας για τον άλλο..

                ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ........!!!!!!!!!!!!!

ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ...ΣΤΟΝ....ΧΡΟΝΟ....!!!!

Εκεί στη νότια ακτή της Κρήτης. Στον <<οπίσω αιγιαλό>>, όπως θα έλεγε κι εκείνος ο λόγιος ασκητής πριν από δέκα και πλέον αιώνες.
Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο ανθρώπινο δημιούργημα,άλλος ναός που να τον δέρνουν οι άνεμοι του νότου με τόση μανία, που να τον φοβερίζουν τα κύματα του Λιβυκού κι εκείνος να αντιστέκεται για περισσότερα από χίλια χρόνια...λες και χτίστηκε εχθές..
Βρίσκεται στα Σφακιά, ανατολικά της Αγιάς Ρουμέλης.
πάνω στο κύμα...

Τον έχτισε ο Άι κυρ Γιάννης.....γύρω στο 1000 μ.χ. και τον αφιέρωσε στον Απόστολο των Εθνών, τον Παύλο....για να θυμίζει το πέρασμα του από την Κρήτη....!!!
Αν περνάτε από εκεί, ανοίξτε την πόρτα.
Κάποιος ερημίτης άγιος θα σας κοιτάξει από το τέμπλο.
Και θα ναι σαν να σας κοιτάζουν όλοι οι αιώνες μαζί. κι όλοι οι Άγιοι..!!!!!

Με αυτό τι μικρό κείμενο ήθελα να ξεκινήσω την σημερινή μου ανάρτηση ..
Το διάβασα σε ένα  φυλλάδιο που έγραφε για αυτό το μικρό εκκλησάκι... που σήμερα ήταν η πρώτη μου φορά που το επισκέφτηκα...σε μια εκδρομή που κάναμε..
Στον ουρανό....να παίζει...κυνηγητό ο ήλιος  με τα σύννεφα...σαν να προσπαθούσανε να δείξουν ποιος ειναι ο ο πιό δυνατός  κυρίαρχος της φύσης....

Μια τα σύννεφα να θέλουν να κρύψουν τον ήλιο...

και μια... εκείνος να θέλει να επιβάλει την λάμψη του...

Ατελείωτο κυνηγητό......

Πως να συλλάβει ένας φτωχός φακός μηχανής ...την ομορφιά και την απλότητα της φύσης...!!!! μικρά εκκλησάκια κρυμμένα πίσω από  δέντρα γίνονται οι μεσολαβητές των εικεσιών μας..

Εδώ βλέπετε......τον ερχομό της Άνοιξης.....λίγο βιαστικός μου φαίνεται ..αλλά τόσο όμορφος!!!!

Το έρημο ξωκλήσι.......τα παιχνιδια του ήλιου με τα συννεφα.. και η ελπίδα της Ανοιξης ήταν για μένα τα πιο σημαντικά.... και που ήθελα να  μοιραστώ μαζίσας ....
φίλοι μου αγαπημένοι.....