Το θαύμα της γέννησής Σου θα γιορτάζει σε λίγες μέρες ο κόσμος.
Χαρμόσυνο το μήνυμα της.
Χαρούμενοι οι άνθρωποι και πιο πολύ χαρούμενα τα παιδιά, που θα γεμίσουν δώρα οι αγκαλιές τους!
Ο Ερχομός Σου, ελπίδα, αγάπη, ταπεινότητα ειρήνη!
Σκύβω εμπρός στην φτωχική Σου φάτνη
μικρέ Χριστέ μου.
Ταπεινός προσκυνητής.
Θα ήθελα τόσο να χαρώ την γέννησή Σου!
Μα η καρδιά μου δεν χαίρεται.
Τα αυτιά μου δεν ακούσουν τις ψαλμωδίες των αγγέλων.
Τα τύμπανα του πολέμου ακούν.
Και κλάματα παιδιών.
Και τα μάτια μου, ξέπνοα παιδικά κορμιά βλέπουν.
Που δεν πρόλαβαν να ζήσουν.
Και όσα έζησαν, παιδιά του πολέμου θα λέγονται.
Μα...τι βλέπω Χριστέ μου; ένα δάκρυ στα μάτια σου;
********
Έπρεπε να γράψουμε για ένα θαύμα! Μήπως ο κάθε ένας από εμάς δεν θα έχει κάτι να πει για μικρά, ή μεγάλα θαύματα στην ζωή του όπως τα εννοεί! Μα και ό άνθρωπος από μόνος τους δεν είναι ένα θαύμα;
Με αυτές τις σκόρπιες σκέψεις μου, τις όχι τόσο χαρούμενες για γιορτινές μέρες, αλλά πραγματικές σαν κατάσταση. Αφού οι πόλεμοι γύρω μας και μακριά μας δεν κάνουν τα παιδιά που τους ζουν χαρούμενα, περιμένοντας το θαύμα της ειρήνης, παίρνω μέρος στο δρώμενο του Γιάννη Χριστούγεννα σε 4 πράξεις
Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, σας εύχομαι να είστε όλοι καλά, να προσέχετε τον εαυτό σας και τους γύρω σας και να μην ξεχνάτε πως...το χαμόγελο και η αγάπη, είναι το θαύμα της δύναμης, για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!
