ΠΡΟΣΔΟΚΊΕΣ....

Εικόνα πηγή

 

Καινούργιο ξεκίνημα.

Καμπή της ζωής σου.

Κλεισμένα τα όνειρα μέσα στις χούφτες σου.

Η ελπίδα τρέχει να συναντήσει το μέλλον σου.

Στα μάτια σου ερωτηματικά.

Μήπως οι προσδοκίες σου είναι  άπιαστες;

Δεν θα το μάθεις αν δεν περπατήσεις στο μονοπάτι τους.

Σβήσε την λέξη δεν μπορώ και θα τα καταφέρεις...

Τρέξε να προλάβεις τα              όνειρα σου!!

Γράφτηκε κάποτε...15-9-93 

Οι προσδοκίες είναι αυτές που μας κρατάνε ζωντανούς...

Ας έχει ο καθένας μας έστω και μία!

Καλό μήνα σε όλους σας  και ας φέρει στον καθένα ότι προσδοκά!!

Εικόνα από το Pinterest

Να είσαστε όλοι καλά, να μου προσέχετε τον εαυτό σας, να τον αγαπάτε και να μην ξεχνάτε να χαρίζετε το χαμόγελό σας!!

Είναι ουσιαστικό και μεταδοτικό!!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!

ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ...ΜΕΓΑΛΕΙΑ..!!!

Δεν ξέρω πως να αρχίσω αυτή την ανάρτηση ..
Να είμαι χαρούμενη για όσα παλιά και ξεχασμένα  βγήκαν από τα ανακατεμένα  μου συρτάρια;
Να είμαι λυπημένη  γιατί δεν ήθελα να ήταν αυτή η  αφορμή ( μην μου πείτε ποια αφορμή...όλοι μας έχουμε άπλετο χρόνο)..που θα τα έβγαζα επιτέλους να τα ταχτοποιήσω;
Κάπως έτσι ένιωσα όταν αποφάσισα να το κάνω..
Για να πω  την αλήθεια μου στην αρχή δεν είχα και την καλύτερη διάθεση..όταν τα άνοιξα..η πρώτη μου σκέψη ήταν να τα ξανακλείσω..

Ομως αρχίζοντας να πιάνω  ένα ένα τα ανακατεμένα χαρτιά μου και να τα ξεχωρίζω..με πήγαν πολλά χρόνια πίσω.. 
Τότε που το μπικ μου  μου και ένα μπλοκάκι ήταν αρκετά να ακουμπήσω επάνω τους τις απλές σκέψεις μου..
που γράφονταν επάνω σε χαρτοπετσέτες και σε ότι χαρτί βρισκόταν κοντά μου..

(Καιρός ήταν να τις μεταφέρω σε πολύ όμορφα τετράδια δωράκια από  αγαπημένες φίλες..
 ακόμα γράφω σε  τετράδια.)
Κάνοντας ταυτόχρονα την μοδίστρα και την νταντά εκείνον τον καιρό.. babysitting το λένε τώρα ..
Μην νομίζετε τίποτα σπουδαία πράγματα..θα μπορούσε και ένα παιδάκι να τα γράψει..

Μια λέξη ..μια εικόνα.. μια είδηση στην τηλεόραση ήταν τα ερεθίσματα μου 

και να κάτι μικρά παραμυθάκια  και ποιηματάκια 
..να κοιμίζω τα εγγονάκια όταν ήταν μικρά.....
πολύ το θέλει ο άνθρωπος να καβαλήσει το καλάμι νομίζετε;
Και μάλιστα όταν έρχεται και ένα βραβείο για ένα παραμύθι σου;

Μεγάλωσαν τα μικρά και το ενδιαφέρον  μου στράφηκε στην  κρητική  μουσική που άκουγα..
Πάντα θαύμαζα αυτούς τους ανθρώπους  που μπορούσαν να κάνουν στίχους τον πόνο, την χαρά τον έρωτα..
Ηθελα να μπορούσα να το κάνω και εγώ.. αλλά πως θα κατάφερνα εγώ μια Μακεδόνισα να τολμήσω να γράψω κάτι ανάλογο..
Δειλά δειλά δουλεύοντας τα χέρια μου  με το ράψιμο.. ναι το έκανα ταυτόχρονα..σκεφτόταν  και το μυαλό...έκανα μια αρχή..
Εκείνη την εποχή ..αλλά ακόμα και τώρα γίνονται στην Κρήτη ραδιοφωνικοί  διαγωνισμοί στην μαντινάδα..
Και ωωωω το θράσος μου να τολμήσω να στείλω..
Και ωωωωω την χαρά μου να διακριθεί με τον πρώτο έπαινο...

Και έκτοτε να μην σας τα πολυλογώ ήταν η αρχή να πάρουν τα μυαλά μου αέρα....

και να αρχίσω να δοκιμάζω και σε άλλα μικρά μονοπάτια..

να κάτι στίχους..έτσι για μένα..

Ελα όμως που κάποια από αυτά δημοσιεύονταν όταν τα έστελνα  να μου πουν την γνώμη τους..

Μάζευα και εγώ λοιπόν τα αποκόμματα... 

Που τα είχα καταχωνιάσει..στον πάτο του συρταριού.
 Πέρασαν τα χρόνια και έμειναν εκεί ξεχασμένα..
 Με την έλευση του ίντερνετ ξεχάστηκαν τελείως..
Αλλες εποχές άλλα ενδιαφέροντα μπήκαν στην ζωή μου.
Είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει να τολμώ άσχετου αποτελέσματος  και αυτό θα το έχετε καταλάβει αφού κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία προσπαθώ να  μην  αφήνω δρώμενο να πάει χαμένο στην γειτονιά..
Και κοίτα τώρα που ήρθε ένας ιός να μου τα θυμίσει...
Αν είχατε την υπομονή να φτάσετε μέχρι εδώ κάτω σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο  σας...
Ενα πολύ μικρό δείγμα αφιερωμένο σε σας  που μου κρατάτε συντροφιά τα βράδια..

Δώσε μου μια Ανάσταση           
ν αρχίσω να ελπίζω                 
πως έχει χρώμα η ζωή
κι όχι μουντό και γκρίζο.

Του γιασεμιού να μουν κλαδί
και συ να σουν τ ανθάκι
να σε χαϊδεύω απαλά
με τ ακροδακτυλάκι.

Μοσχοκανέλα θα σε πω
κι ομορφογιασεμάκι 
Να ξαποστάσω άσε με
Στσ αγκάλες σου λιγάκι.

Φουσκοδεντρίτης άνεμος

φυσά και μπουμπουκίζει
ένα σεβντά μες στην καρδιά 
που μόλις τώρα ανθίζει.

Πορίζει η σκέψη και γλακά
και κλείνει μου το μάτι
λέει να ρθει στσ αγκάλες σου 
να βρει εκεί ραχάτι.

Πανάθεμα σε έρωντα
τό χεις θαρρώ αντέντι
να κογιονάρεις τσι καρδιές 
στο κοπελιώ το μπέτι...

Καρδιά μου ξεκαλίκωτη
που περπατάς δεν είδες;
Είναι η στράτα του σεβντά
γεμάτη μ αστιβίδες.

Από στη γης τα χαμηλά
φτερά στους ώμους έχω
Δεν τ άνοιξα μα τ άπλωσα 
φως μου να σε προσέχω.

Παρέα δεν σε κάνω μπλιό
και σου κρατώ αμάχη
 να δεις τι είναι μοναξιά
να σαι και συ μονάχη.                           

Και αυτή για όλους σας......

Φίλος θα πει να σε κοιτά
μέσα  στα μάτια  ντρέτα
και να ναι λόγος που κρατά
η κάθε του κουβέντα.!!!!

Άλλη μια εβδομάδα πέρασε...
Σας εύχομαι αυτή που θα έρθει να είναι καλύτερη.. και να σας χαρίσει μικρά χαμόγελα..τα μεγάλα  έρχονται..
Να είστε όλοι καλά να προσέχετε τον εαυτό σας και τους γύρω σας...
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..

ΕΤΣΙ ...ΑΠΛΆ!!!

Μ΄ έναν Σεπτέμβρη να ρίχνει,

πάνω στα τζάμια βροχή

και μ΄ένα δάκρυ να στάζει 

μες την δική μου ψυχή,

αναζητάω τις νύχτες

σε μια χρυσή αμμουδιά 

τότε που μόνο το κύμα,

είχαμε για συντροφιά.

Νά τανε να μην έφευγε

αυτό το καλοκαίρι,

γιατί μαζί του έφυγες 

αγάπη μου και συ..

μ ένα κοχύλι έμεινα 

στο άδειο μου το χέρι

να νοσταλγώ τις νύχτες μας 

σε μια αμμουδιά χρυσή...!!   5-10-94

Με αυτές τις απλές σκέψεις μου και με αυτό το υπέροχο  τραγούδι..!!

 θέλησα να καλωσορίσω τον Σεπτέμβρη..

Και να σας ευχηθώ παρεάκι  μου να έχετε ένα όμορφο   Φθινοπωρινό μήνα..!!

Αν χαμογελάτε που και που  πιστέψε το η ζωή θα γίνει πιο ωραία.!!

Σας ευχαριστώ πολύ που έρχεστε εδώ....και τα λέμε.. !!

AX..... ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΟΥ..!!!

Ο χρόνος δεν σ αγγίζει!!
Μένεις  αγέραστη.. στο πέρασμα του!!
Βυθίζω το βλέμμα μου μέσα σου, γεμάτο θαυμασμό και ζήλια. 

Στέκεις εκεί, απέναντι μου..μουρμουρίζοντας μυστικά στα πόδια των ακίνητων βράχων.
Εκείνοι για αντάλλαγμα, στέλνουν τα πέτρινα φιλιά τους στο κορμί σου.

Σκόρπια  διαμάντια.. το λαμπύρισμα σου στα παιχνιδίσματα του ήλιου επάνω σου.!!

Ατέλειωτοι.. ιριδισμοί χρωμάτων στο υγρό κορμί σου.
 Το πορφυρό του ηλιοβασιλέματος 

..εναλλάσσεται με το γαλάζιο και το βαθύ μπλε, με το πράσινο την ελπίδας..!!

Και στο βάθος, το σφιχταγκάλιασμα σου με τον ορίζοντα, σαν τα κορμιά των εραστών!!

Αχόρταγη ερωμένη  που περνάς τον καιρό σου  πλανεύοντας ...
Σε φοβάμαι μα....σε λατρεύω.!!

Αγαπημένο μου παρεάκι...αυτό που διαβάσατε μόλις τώρα ..γράφτηκε πριν από πολλάαα ..χρόνια. Η αναζήτηση του κόσμου ..λίγης δροσιάς  στην αγκαλιά της   με  έκανε να το ψάξω στα μπλοκάκια μου..(ακόμα έχω την συνήθεια να γράφω εκεί χα..χα.)
τότε .. δεν υπήρχε στην ζωή μας το ίντερνετ.. !!!
Να έχετε έναν όμορφο και δροσερό μήνα ..να περνάτε όμορφα ότι και να κάνετε...!!
Μην ξεχνάτε  να χαμογελάτε..!!
Ενα χαμόγελο ομορφαίνει μαζί με το πρόσωπο και την ψυχή..!!!

Σας ευχαριστώ πολύ... που περνάτε και τα λέμε..!!!

ΤΑ...ΜΕΛΟΥΜΕΝΑ..!

Η Μιράντα ανέβηκε τα πέντε κάτασπρα  μαρμάρινα σκαλοπάτια του σπιτιού της.
Εβγαλε το κλειδί της  και η μεγάλη δρύινη πόρτα άνοιξε σχεδόν αθόρυβα.
Με  ένα βήμα βρέθηκε στο εσωτερικό του και αμέσως την τύλιξε η ζεστασιά του.
Τα θερμαντικά σώματα δούλευαν στο φουλ σκορπώντας  θαλπωρή στο πολυτελές σπίτι της.
Εβγαλε το παλτό της και το κρέμασε  δίπλα στον πανάκριβο καθρέφτη της. 
Πήγε μέχρι το μπαρ και έβαλε στο ποτήρι  από το ακριβό  κρασί   που είχε  αγοράσει προχθές...είχε αυτήν την πολυτέλεια να αγοράζει ότι της άρεσε.!
Ενιωσε όμορφα ξαπλώνοντας στον λευκό καναπέ της στολισμένο με τα γκρι και μαύρα μαξιλάρια του.. έριξε ένα βλέμμα γύρω της...ευχαριστημένη.!! 
Πάντα την ξεκούραζε το να γυρίζει από την δουλειά της και να απολαμβάνει ένα ποτήρι κόκκινο  κρασί.
Μεγαλοστέλεχος μιας πολυεθνικής εταιρίας με καλό μισθό που της επέτρεπε να ζει με πολύ άνεση.
Ηπιε μια γουλιά κρασί..έγειρε στην πλάτη του καναπέ το κεφάλι της και έκλεισε τα μάτια..
Υπήρχε τόση σιωπή μέσα στο σπίτι που άκουγε την ανάσα της ... πριν λίγο καιρό αυτή την σιωπή την αγαπούσε...αγαπούσε και την μοναξιά της..
Εδώ και καιρό όμως ..ένιωθε την ανάγκη μιας  αντρικής συντροφιάς.!!
Να έχει κάποιον δίπλα της..κόντευε τα σαρανταπέντε.. ήταν μια όμορφη και πολύ έξυπνη γυναίκα και ήταν αυτό που έκανε τους άντρες να αποφεύγουν δεσμό μαζί της .
Οι περισσότεροι  απλά θέλανε μια κούκλα δίπλα τους δεν τους ενδιέφερε το μυαλό της...
Μετά από δυο τρεις  απόπειρες  να ερωτευτεί .. τα παράτησε και αφοσιώθηκε στην δουλειά της που τόσο αγαπούσε..!!
Και δεν ήταν στριμμένος χαρακτήρας η Μιράντα  χαμογελούσε με το παραμικρό  ήταν σωστή επαγγελματίας.. και η αναρίχηση της στην εταιρία ήταν αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς.
Ηθελε να γίνει γυναίκα καριέρας και το είχε πετύχει..δεν ήθελε να μοιάζει της μάνας της.
Να γίνει μια νοικοκυρά να πλένει και να μαγειρεύει από το πρωί ως το βράδυ..
Ηθελε να γίνει κάποια που θα στηρίζεται μόνο στον εαυτό της... και τα είχε καταφέρει σε βάρος όμως της προσωπικής της ζωής...
Και να τη τώρα.. να μετρά ξαφνικά τα χρόνια που φεύγουν.
Μπα σε καλό μου μουρμούρισε τι έπαθα;
Μια μικρή φωνούλα μέσα της ψυθίρισε..φεύγουν τόσο γρήγορα  τα χρόνια Μιράντα..!!
Και τι να κάνω; πολύ θα 
ήθελα να μάθω αν στο μέλλον   θα γνωρίσω κάποιον που θα με κάνει να νιώσω ευτυχισμένη.. όμως αυτό δεν το ξέρει κανείς!
Πως δεν το ξέρει συνέχισε η φωνούλα..θυμάσαι πόσες φορές σου έχει πει η Στέλλα για την Γαλλίδα που μένει στο κόκκινο σπίτι λίγο πιο έξω από την πόλη στην άκρη του δάσους;
Σε εκείνη πάνε πολλοί διάσημα και υψηλά πρόσωπα
Εεεε και τι μου  λες δηλαδή να πάω σ αυτήν να μου πει  το μέλλον μου;αν θα γνωρίσω κάποιον;ποτέ δεν πίστεψα ότι κάποιος μπορεί να προβλέψει το μέλλον.
Μα τι κάθομαι και σε ακούω .. αυτά είναι για τις γυναικούλες .. όχι για  μια γυναίκα  έξυπνη.. 
Ξαφνικά κατάλαβε ότι το συζητούσε το θέμα ...έστω και με το εαυτό της..!!
Βρε λες; 
Ολη την νύχτα δεν έκλεισε μάτι.. αν όλα αυτά που άκουγε για αυτήν την Γαλλίδα την Σιμόν..που μπορούσε να προβλέπει το μέλλον είχαν βάση;
Την επόμενη μέρα ήταν Σάββατο τα γραφεία της εταιρίας ήταν κλειστά..
Βγήκε από το σπίτι της χωρίς να είναι σίγουρη γι αυτό που πήγαινε να κάνει!! 
Ο ουρανός   είχε κατεβάσει κάτι γκρίζα σύννεφα...που προμήνυαν βροχή...
Το αυτοκίνητο είχε αφήσει πίσω του την πόλη.. σε λίγο θα έφτανε στο κόκκινο σπίτι.
Ξαφνικά λες και άνοιξαν  οι ουρανοί..και η βροχή άρχισε να πέφτει με ορμή.!! 
Μέσα από τις σταγόνες της βροχής και τα νερένια ποταμάκια που σχηματίζονταν..επάνω στο τζάμι του αυτοκινήτου.. μπόρεσε να διακρίνει στο βάθος το κόκκινο σπίτι της Γαλλίδας .. που μπορούσε να δει τα μελούμενα.!!
Μέσα στην ομίχλη και το σύθαμπο έμοιαζε παραμυθένιο!! 
Εκείνη όμως ποτέ δεν πίστεψε στα παραμύθια.
Σταμάτησε το αυτοκίνητο μερικά μέτρα μακρυά αναποφάσιστη..!!!

 Αγαπημένο μου παρεάκι..αυτή ήταν η ιστορία που εμπνεύστηκα  βλέποντας την όμορφη φωτογραφία της Ελένης από το Καρυδότσουφλο που μας παρακινούσε να της πούμε τι βλέπουμε πίσω από αυτήν την φωτογραφία!!!

Ελένη μου σε ευχαριστούμε για την παρακίνηση.!!! 
Να έχετε μια όμορφη και χαρούμενη εβδομάδα..
με την συνοδεία πάντα ενός χαμόγελου.!!

Εδώ είναι οι μέχρι τώρα ..όμορφες σκέψεις όσων  θέλησαν να δουν πίσω από την φωτογραφία της.

➮Οι στάλες θολώνουν την ομορφιά από τη Μαρία και το κείμενο!

➮Ξεδιάντροπα  από τη Γιάννα (υπεύθυνη για τα ντυσίματα και τα γδυσίματα αυτής της φωτογραφίας) και το  όταν γεννήθηκα ξανά!

➮Μια ξεδιάντροπη παραμυθένια φωτογραφία από την Άντζυ και το happymumangie

➮Ένας άλλος κόσμος από τη Μαρία και το mytripssonblog!
➮Σηκώνοντας το τοίχο του παραδείσου από τη Κυριακή!
➮Μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων "η Γαλήνη" από τη Μαρία και το Απάγκιο!
➮Σταγόνες βροχής από τη Γιάννα Δώρα ψυχής από το άλλο της μισό και το mamakoulas!
➮Στο καταφύγιο του έρωτα από την Αλεξάνδρα και το abuttononthemoon!
➮"Μας προκαλεί ξεδιάντροπα αυτός ο ομορφόκοσμος εκεί έξω" είπε... από την Αθανασία και το creationswithfantasy!
➮Αν έβρεχε δάκρυα από τη Μαρία και το mommyjammi!
➮Στην άκρη του δρόμου από τη Σωτηρία και το mylittleworld!
➮Θυμάσαι; από την Αντωνία και το crazytouristsblogging!
➮Το πατρικό σπίτι από την Ελένη και το Στα μονοπάτια της φαντασίας μου!
➮Η προκλητική ομορφιά των βροχερών αισθημάτων από τη Μαρία και το συλλέγω στιγμές!
➮Μια εικόνα... μια πρόκληση... μια πρόσκληση... από Τη Βασιλική και το οι μικρές μου στιγμές!
➮Πέφτει βροχή μες τη σιωπή... από τη Ματίνα και το Bre Melaxrinaki!
➮Η απαγωγή της χιονάτης από την Αλεξάνδρα και το thewomansmagazine!
➮Το σπιτάκι του βιβλίου... από τη Μαρίνα και το τo e-περιοδικό μας!

ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ..!!! ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ.. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΆ..!!!!!!!

Αφιερωμένο σε όλο το παρεάκι μου που περνά η όχι ..   και τα λέμε..!!
Οτι διαβάσετε  είναι παλιό αλλά... όμως τόσο επίκαιρο κάθε φορά που έρχεται  ο.... 
Σεπτέμβρης..!!
Το τραγούδι  αφιερωμένο σε όλους σας..!!!

Πως να αντισταθείς  σε ένα καλοκαιράκι που δεν θέλει να φύγει;
Που αρνείται πεισματικά να καταλάβει πως οι μέρες  του τέλειωσαν;
Πώς να του πεις όχι, όταν στέκεται ακόμη έξω από την πόρτα σου, και σου προσφέρει τις κλεμμένες μέρες του Σεπτέμβρη γεμάτες ηλιαχτίδες;
Πώς να αρνηθείς την πρότασή του για τις τελευταίες βουτιές;
Πώς να του χαλάσεις το χατίρι, όταν σε καλεί να ακούσετε μαζί το τελευταίο ψιθύρισμα των κυμάτων;
Το ξέρει πως θα φύγει....
Ο αποχαιρετισμός δύσκολος...!!
Προσπαθεί να σε δελεάσει με τα τελευταία του δώρα, για να μην το ξεχάσεις,όταν ο Σεπτέμβρης διεκδικήσει τις μέρες του...!!
Ε!!!και εσύ κατά βάθος...δεν είσαι και τόσο σκληρή ...όσο θέλεις να φαίνεσαι!!!!

Καλό μήνα και καλό Φθινόπωρο σε όλους να περνάτε
καλά... χαρίστε  ένα χαμόγελο... θα τα βγάλουμε πέρα... ακόμη και στα δύσκολα..!!!!!!

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΗΣ ..ΑΓΑΠΗΣ..!!!

Αν  ζούσα σε μια άλλη εποχή,
Βαριεστημένα θα ήταν θαρρώ
Γιατί δεν θα ταν σαν ετούτη. 
Δεν θα υπήρχες εσύ να σε γνωρίσω.
Ετυχε και ήρθες στη ζωή μου.
Ζήτησα... και έζησα το όνειρο.
Ηταν για μένα το ωραιότερο.
Θα έλεγα πως ήμουν το πιο τυχερό άτομο.
Ισως η μοίρα να άκουσε την ευχή μου
Και να μου έστειλε το δώρο που της ζήτησα.
Λες και είχε τα αυτιά της ανοιχτά εκείνη την ώρα
Μαζί σου η ζωή πήρε άλλο νόημα,
Νύχτες ολόκληρες άκουγα την ανάσα σου.
Ξυπνούσα να δω μήπως και ονειρεύομαι ακόμα,
Ομως ήσουν εκεί και σε άγγιζα.
Προσεχτικά με τ ακροδάχτυλα να σε χαϊδεύω.
Ρόδιζε η αυγή μέσα στο βλέμμα σου,
Σ αγαπώ σου ψιθύριζα και όταν δεν με άκουγες.
Τα αστέρια  έσβηναν μέσα στα δυό σου μάτια.
Υπάρχεις... έλεγα δεν είναι ψέματα.
Φως έγινες και σ ακολούθησα.
Χαραυγής δροσιά.. στου έρωτα την φωτιά.
Ψάχνω να βρω κάτι να σου μοιάζει..
Ω!! αγάπη μου  εσύ ατελείωτη..!!!!

Ξανά μανά από την αρχή να μάθουμε την άλφα βήτα.. βρε τι πάθαμε..!!! 
Ηταν να βρεθεί το θέμα....μετά κύλησε σαν νεράκι .. Το αλφαβητάρι της αγάπης που γράφτηκε επάνω σε μια ιδέα της  Μαρίνας που το δικο της Αλφαβηταρι  ειναι  εδώ θα την βρείτε και στης διπλανούλας....

και αφού τελειώσαμε με την άλφα βήτα....δείτε τι με περίμενε....
Ο ταχυδρόμος  με  ένα πακέτο...στο χέρι.. με ρωταει εδώ μενει κυρία Ρούλα (με ξερει ο Ανθρωπος με τόσα πανε κι ελα) κάποια Βαρβάρα Σμαραγδάκη;  Ναι εδώ ..μένει του λέω..εγω είμαι.. 
Μα..... ναι ξέρω με ξέρετε σαν Ρούλα είναι το χαιδευτικό μου του είπα.. και παίρνω το πακέτο
το κοιτάζω με περιέργεια... δεν περιμένω τίποτα σκέφτομαι...

Βλέπω τον αποστολέα ..η αγαπημένη μου φίλη και γνωστή μέντορας μου η  Ginger .....Ginger in Crafts
από την Ουγγαρία μου έκανε έκπληξη,γράφοντας το πραγματικό μου όνομα  στέλνοντας μου ένα απρόσμενο δωράκι..φτιαγμένο από τα χεράκια της με πολύ αγάπη...
Ενα μακραμέ πολύ όμορφο

μαζί με ένα μπερλόκ με την ίδια 
τεχνική...χιλιάδες κόμποι δεμένοι ένας  ένας  σε ένα πανέμορφο σχέδιο..!!!

Με  γέμισε χαρά γιατί δεν το περίμενα...!!!Αγαπημένη μου φίλη . σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ...και μόνο που με σκέφτεσαι.. ήδη το δωράκι σου έχε βρει την θέση του...!!
Αγαπημένη μου παρέα να είστε καλά, να  έχετε ένα όμορφο μήνα και που ξέρετε; μπορεί κάτι απρόσμενο να σας  χαρίσει ένα χαμόγελο..!! 

ΑΧ!!.. ΕΛΛΑΔΑ Σ ΑΓΑΠΏ

                                     

                                     

Αχ Ελλάδα μου  Ελλαδούλα

Από αφέντρα να΄σαι δούλα 

στου κάθε μιανού τα χέρια

που σε κόβουν σαν μαχαίρια

Μια του κλότσου μια του μπάτσου.

Σ έχουν κάνει του στραπάτσου.

Όπου να ναι θα σε γδύσουν

και γυμνή θα σε πουλήσουν, 

σ ευρωπαϊκά παζάρια 

θα σε παίξουνε στα ζάρια.

Κάθε μέρα κι από λίγα

αχ..!! μικρή εσύ πατρίδα

παίρνουν απ τα κεκτημένα 

και αλίμονο σε σένα.

Δες, θα σε κατασπαράξουν

κι ότι έχεις θα στ αρπάξουν.

Πρόβατο σε θέλουν πάντα 

πιο φτωχή κι απ την Ουγκάντα.

Αν αφήσεις θα το κάνουν 

τα όνειρα σου θα πεθάνουν

καν την επανάσταση σου 

κι όλοι εμείς ω.!! ναι..! μαζί σου.

Σήκωσε το το κεφάλι

Γίνε Ελλάδα μου μεγάλη.!!! 

Αυτό έχει γραφτεί πριν 5 χρόνια αγαπημένα μου γειτονάκια.. όμως ας μην σταματήσουμε να ελπίζουμε πως θα έρθουν καλύτερες μέρες..πάντα τα βγάζουμε πέρα στα δύσκολα εμείς οι Έλληνες.. έτσι δεν είναι;

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα..και μην ξεχνάτε

ένα χαμόγελο μας φτιάχνει πάντα την διάθεση...!!   

ΤΟ ΣΙΝΙΑΛΟ...!!!!

Κατέβασε τα γυαλιά της από την μύτη της και ακούμπησε το βιβλίο που διάβαζε δίπλα στο τραπεζάκι.
Σήκωσε τα μάτια της, στερέωσε με τα  δυο χτενάκια της τα τσουλούφια που πεταγόταν αυθάδικα  μέσα από τον καλοφτιαγμένο κότσο της,και κοίταξε την βροχή που χτυπούσε ανελέητα το τζάμι
Συνεχόμενα ρυάκια νερού  σχημάτιζαν νερένια δάκρυα που κυλούσαν βιαστικά..και θόλωναν  την επαφή με τον έξω κόσμο,αυτό όμως δεν εμπόδιζε το μυαλό της να τρέχει παρ όλο που ήθελε να ξεχάσει.
Πάντα όταν έβρεχε, η θύμηση της γύριζε σε εκείνα τα χρόνια και σε εκείνη την μέρα.
Θυμόταν με πόση λαχτάρα περίμενε να χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα  για να μπορέσει να τον δει.
Να δει τα μάτια του να την κοιτάζουν και την καρδιά της να χτυπάει σαν τρελή σε κάθε του βλέμμα.
Η αγάπη της είχε χτυπήσει την πόρτα.
Θυμόταν τα αδέξια αγγίγματα τους  και τον φόβο μήπως και τους δει κανείς και το μάθει ο αυστηρός πατέρας της.
Το πρώτο τους ραντεβού τους με χτυποκάρδια
στο στενό δρομάκι .. και το πρώτο τους φιλί, που
δεν πρόλαβαν καλά καλά να το γευτούν  και ένα χέρι (του πατέρα) έπεσε βαρύ  επάνω στο ξαναμμένο της  μάγουλο .
Μα τι κακό είχε κάνει για να αξίζει αυτό το χαστούκι;
είχε σκεφτεί με αγανάκτηση φοβισμένη, με μάτια γεμάτα δάκρυα.
έσμιξε τα φρύδια της στην θύμηση τούτη.
Μέρες κλειδωμένη στο δωμάτιο της να κλαίει για την αγάπη.
(και τι είναι αγάπη παρακαλώ να την κάνεις εσύ ότι θέλεις;  ακόμα δεν την έμαθες; να ξέρεις πόσο ανίσχυρος είσαι  στα χέρια της!!)
Η μόνη ώρα που την έκανε χαρούμενη, ήταν η ώρα του σινιάλου.
Ευτυχώς που οι φίλες της είχαν γίνει οι ταχυδρόμοι
σημειωμάτων μεταξύ τους, πως   κάθε βράδυ την ώρα που όλοι θα κοιμούνται εκείνος θα στεκόταν κάτω από το φανάρι που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το παράθυρό της και θα της έστελνε ένα φιλί.
Εκείνη  θα άναβε για λίγο ένα κερί,για να καταλάβει εκείνος ότι  πήρε το φιλί του
Ακόμα και να έβρεχε εκείνος ήταν εκεί να περιμένει το σινιάλο του κεριού.
Και τότε ήταν που πήραν την απόφαση να πάρουν την ζωή στα άπειρα  ακόμα χέρια τους και να την κάνουν δίκη τους.
Όλα τα όνειρα σε μια μικρή βαλίτσα.
Όλη η βροχή του κόσμου να πέφτει επάνω τους , την νύχτα που αποφάσισαν να φύγουν μακρυά τα δυο τους.
Κλεψιά το είπαν οι άλλοι.
Εκείνοι το είπαν αγάπη.
Σηκώθηκε από την πολυθρόνα της να μαζέψει την κουβέρτα που είχε γλιστρήσει από τα πόδια του. Τον σκέπασε με τόση τρυφερότητα.!!!
Κοιμόταν σαν μικρο παιδί ενώ ένα χαμόγελο ακουμπούσε απαλά στα χείλη του με φόβο θαρρείς να μην τον ξυπνήσει.
Έσκυψε και άφησε ένα φιλί στα γκρίζα του μαλλιά...
Σε ευχαριστώ  του είπε και έπιασε ξανά το βιβλίο της.!!

Αυτή ήταν  η συμμετοχή μου στο παιχνίδι των λέξεων που οργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η me maria  από το μπλοκ  mytripsonblog  χαίρομαι κάθε φορά που παίρνω μέρος  σε αυτήν την όμορφη  προσπάθεια.....γιατί για μένα δεν είναι ο προορισμός αλλά  το ταξίδι και η προσπάθεια...η βαθμολογία είναι μόνο για το τυπικό του διαγωνισμού..υπάρχουν πένες  που γράφουν διαμάντια ..!!!!!!!!!!!!!!! περάσετε να τα διαβάσετε..!!!
Οι κόκκινες λέξεις είναι αυτές που έπρεπε να βάλουμε μέσα στην ιστορία μας..!!
Αγαπημένη μου παρέα... να έχετε όλοι  μια όμορφη εβδομάδα και είπαμε...στα δύσκολα .. επιμένουμε ...χαμόγελο..!!! και ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά..!!!!!!