Κάπου στις ακτές της βόρειας Σκωτίας.Ετος...1636. Ο άνεμος κατέβαινε λυσσομανώντας, τις απόκρημνες πλαγιές, της κομητείας του δούκα του Ραντλεϊ..
Επάνω στην κορυφή του λόφου,δέσποζε επιβλητικό το πελώριο πέτρινο κάστρο του, που έκοβε την ανάσα σε όποιον το έβλεπε έστω και από μακρυά.
Οι δεκάδες πυργίσκοι του ,ράμφιζαν με τις κορφές τους τα γκρίζα σύννεφα.
Ο άνεμος σφύριζε περνώντας ανάμεσα τους σαν να ήθελε να τους γκρεμίσει που αντιστέκονταν στην ορμή του. Μια αέναη πάλη στην επικράτηση του δυνατότερου.
Το μεγάλο του Φέουδο με τις τεράστιες εκτάσεις του ήταν από τα μεγαλύτερα της χώρας..
Τα καταπράσινα χωράφια του και τα δάση του απλώνονταν μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι σου.
Η γριά παραμάνα χτύπησε την πόρτα στην κάμαρη της κυράς της, με την ανησυχία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της.
-Ποιος είναι; ακούστηκε η αδύναμη φωνή της Ρέιτσελ.
-Εγώ είμαι κυρά μου άνοιξε.. σου έφερα φαγητό..
-Φύγε σου λέω δεν θέλω τίποτα.
-Ως πότε θα μένεις κλεισμένη εδώ μέσα;
Απάντηση δεν πήρε και για μια ακόμη φορά απομακρύνθηκε πικραμένη, κουνώντας το κεφάλι της με το πείσμα της Ρέητσελ.
Από τότε που θυμόταν τον εαυτό της ήταν στη δούλεψη του αφέντη της..
Εκείνη μεγάλωσε την μικρή όταν επάνω στην γέννα πέθανε η μητέρα της και ο πατέρας της έριξε το φταίξιμο στη κόρη του που έκτοτε δεν ήθελε να την βλέπει.
Ετσι την ανατροφή της την ανέλαβε η παραμάνα της.Την αγαπούσε σαν παιδί της και χαιρόταν που μεγαλώνοντας έμοιαζε όλο και περισσότερο της μητέρας της της λαίδης Μάρτζορυ στην ομορφιά και στην καλοσύνη.
Η Ρέητσελ έγινε μια πανέμορφη κοπέλα που όλοι θα ήθελαν για γυναίκα τους.
Εκείνη ομως περίμενε τον πρίγκιπα των ονείρων της,να έρθει να την πάρει καβάλα επάνω στο άσπρο του άλογο.
Ο πατέρας της όμως είχε άλλα σχέδια για την κόρη του.
Είχε βάλει στο μάτι το δουκάτο του κόμη Μέντροξ που συνόρευε με την κομητεία του.
Τον καιρό εκείνο,οι ραδιουργίες και οι αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ των φεουδαρχών ήταν συχνές.
Θα ήταν σοφό να τα έχει καλά με τον γείτονα που
συνόρευε μαζί του.
Ο Κόμης Μέντροξ είχε ένα γιο.. Θα πάντρευε την κόρη του λοιπόν το γιο του κόμη και έτσι θα είχε ένα σύμμαχο στους πολέμους που ξεσπούσαν συχνά ..εκτός το ότι θα ήταν πιο δυνατοί αν ήταν ενωμένοι απέναντι σε όσους τους επιβουλεύονταν.
Ετοίμασε μια μεγάλη γιορτή και κάλεσε τον κόμη μαζί με τον γιο του να παρευρεθούν και με την ευκαιρία να γνωρίσουν και την θυγατέρα του, που όπως έλεγαν στην χώρα δεν υπήρχε ωραιότερη από αυτήν.
Φώναξε την παραμάνα και της είπε να πει στην Ρέητσελ πως την ήθελε ο πατέρας της.
Εκείνη παραξενεύτηκε.
Σπάνιες φορές εκείνος την έβλεπε, αφού τον περισσότερο καιρό έλειπε σε μάχες που έκαναν για το ποιος θα είχε την εξουσία στην περιοχή.
-Άκου Ρέητσελ της είπε, αύριο θα βάλεις το καλύτερο φόρεμα σου θα στολιστείς και θα κατέβεις στην μεγάλη σάλα που θα κάνω μια γιορτή να γνωρίσεις αυτόν που θα παντρευτείς.
Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα από την έκπληξη.
-Μα πατέρα είμαι πολύ μικρή ακόμα για να παντρευτώ!!
-Το αποφάσισα και θα κάνεις αυτό που λέω άκουσες;
Με τα μάτια γεμάτα δάκρυα έπεσε στην αγκαλιά της παραμάνας της,λέγοντας τη τον λόγο που την είχε καλέσει ο πατέρας της.
-Δεν θέλω να παντρευτώ της έλεγε ανάμεσα στους λυγμούς της..θέλω να γνωρίσω έναν ιππότη που θα έρθει επάνω σε ένα λευκό άλογο να με πάρει.
-Και πως θα πας ενάντια στην θέληση του πατέρα σου κυρά μου;
-Δεν ξέρω ποια θα είναι η μοίρα μου όμως προτιμώ να σκοτωθώ παρά να πάρω κάποιον που ούτε τον ξέρω αλλά ούτε τον έχω δει.
-Μη λες τέτοια λόγια κυρά μου σε παρακαλώ της είπε η παραμάνα της και της χάιδεψε τα μαλλιά.
-Σήκω να πας και που ξέρεις; ίσως να είναι το πεπρωμένο σου αυτός που θα συναντήσεις.
Με βαριά καρδιά και τα μάτια χαμηλωμένα, να μην δουν την απελπισία της οι καλεσμένοι, εμφανίστηκε την άλλη μέρα στην γιορτή η Ρέητσελ.
-Από εδώ η κόρη μου την σύστησε στον Ρομπέρτο γιο του κόμη Μέντροξ.
Εκείνος με την πρώτη ματιά έμεινε έκθαμβος από την ομορφιά της.
-Ελα Ρέητσελ την προέτρεψε ο πατέρας της να σηκώσει το κεφάλι της, να γνωρίσεις τον μέλλοντα σύζυγό σου.
Εκείνη, σήκωσε το κεφάλι της και αντίκρισε δυο όμορφα γαλάζια μάτια..η καρδιά της πήγε να σπάσει αφού εκείνος που έβλεπε μπροστά της ήταν σαν το πρίγκιπα που ονειρευόταν.
Με την χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της γύρισε στην κάμαρη της και χαρούμενη έπεσε στην αγκαλιά της παραμάνας της.
Ο γάμος τους ήταν από τα μεγαλύτερα γεγονότα της εποχής εκείνης.
Το βράδυ το ζευγάρι ανέβηκε στα διαμερίσματα του και όταν ο Ρόμπερτ την κράτησε στην αγκαλιά του,ντυμένη ακόμα με το νυφικό της ήταν η στιγμή που περίμενε με λαχτάρα.
Την στιγμή εκείνη ακούστηκαν δυνατά χτυπήματα στην πόρτα τους , που άνοιξε με φόρα και στο άνοιγμα της φάνηκε ο πατέρας της.
Ρομπέρτο απευθύνθηκε στο γαμπρό του δεχόμαστε επίθεση από τους εχθρούς μας που ..έρχονται από την μεριά της θάλασσας.
Φεύγουμε αμέσως για τις ακτές..
Δεν πρόλαβε καλά καλά να γνωρίσει την αγάπη η Ρέητσελ συντετριμμένη γι αυτό που της συνέβαινε κλείστηκε στην κάμαρη τους και δεν ήθελε να βγει από εκεί..
Η μόνη έξοδος που επέτρεπε στον εαυτό της ήταν η ώρα του δειλινού.
Διέσχιζε το στενό μονοπάτι,κάθε μέρα μέχρι την άκρη της απόκρημνης ακτής,ντυμένη με το λευκό νυφικό της και τα μαύρα της μακρυά μαλλιά λυμένα μέχρι την μέση της.
Στεκόταν εκεί ασάλευτη με την καρδιά της γεμάτη πόνο να κοιτάζει την θάλασσα μέχρι εκεί που χανόταν μέσα στην αχλή της ομίχλης.
Έμοιαζε σαν να περίμενε κάποιο σημάδι.
Το κορμί της πονούσε από την καθημερινή προσμονή.
Η απόλυτη ησυχία που επικρατούσε δεν της άφηνε και σήμερα καμιά ελπίδα.
Λίγο πριν φύγει έριξε μια τελευταία μάτια στο βάθος του ορίζοντα..
Κάτι φάνηκε να ξεχωρίζει μέσα από την πάχνη του δειλινού..
Ανοιγόκλεισε τα μάτια της για να βεβαιωθεί, και από τους χτύπους της καρδιάς της,
πως βαθιά μέσα από την ομίχλη..είχε ξεπροβάλει η πλώρη της προσμονής της!!!
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στην φωτο-συγραφική σκυτάλη #5 # που κάνει με μεγαλη επιτυχία η Μαίρη με την γήινη ματιά της.
Την όμορφη εικόνα για να γράψω την δική μου ιστορία την επέλεξε για μένα ο
Γιάννης.
Παραδίνω με την σειρά μου αυτή την εικόνα στην Άννα την flo
Η λέξη που την συνοδεύει είναι ..<ημερολόγιο>
Να έχετε όλοι σας μια όμορφη εβδομάδα..
Να μην ξεχνάτε πως ένα χαμόγελο ακόμη και στα δύσκολα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν..
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!
