ΛΕΝ Η ΑΓΑΠΗ...!!

            Λεν η αγάπη σαν την θάλασσα πως μοιάζει.
           Και σε μαγεύει απ την πρώτη την  στιγμή,
          Πότε γαλήνια και πότε φουρτουνιάζει
          Και από τα δίχτυα της κανείς δεν έχει βγει.

               Λευκά πανιά θα βάλω πάνω στο κατάρτι,
               για ν αρμενίσω στης αγάπης το καιρό.
               Κι όταν ο άνεμος θα κάνει τον αντάρτη,
               σαν Οδυσσέας το λιμάνι μου θα βρω..

Με αυτό το μικρό μου βίντεο στο  όμορφο ηλιοβασίλεμα υπό τους ήχους των κυμάτων...και δύο στίχους μου, 

συμμετέχω στο δρώμενο  ιστορίες του καλοκαιριού που διοργανώνει  η Μαρία Νικολάου στο Κείμενο της..!!

Σας εύχομαι να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα...

Το καλοκαιράκι συνεχίζεται.. παρ όλο που τα πράγματα μας δυσκολεύουν, ας μην το βάζουμε κάτω.. ένα χαμόγελο μας δίνει δύναμη να πιστεύουμε πως αύριο θα είναι μια καλύτερη μέρα..!!!

 που περνάτε και τα λέμε..!!!

ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ...ΧΑΙΚΟΥ. "3".!!!!

Να που ήρθε η ώρα του να παρουσιαστεί.

Θα αναρωτηθείτε  σίγουρα ποιο ε;

Μα τι άλλο από την συμμετοχή μου στο "3" δρώμενο χαϊκού  

που έκανε πριν από καιρό η Μαρία με το κείμενο της και που την πρωτιά άξια την πήρε η φίλη Ελευθερία -Ερη..

Προηγήθηκαν  άλλες πιο βιαστικές αναρτήσεις και έμεινε λίγο πίσω στην παρουσίασή του..

Όμως δεν λένε κάλιο αργά παρά ποτέ;

Εεεε να που ήρθε η ώρα του ... 

Η φωτογραφία που έπρεπε να εμπνευστούμε  ήταν  αυτή...

Η δική μου μικρή προσπάθεια..

Πόρτα έκλεισε

φυλακή του ουρανού

απειλητική.

Γκρίζο του δρόμου

σκουριασμένες σπείρες

τις ζωές κλείνουν.

Συμπληρώνοντας μετά...

Ανυψώνοντας

σιδερένια τα κλαδιά

αγκυλώθηκα.

Συννεφιασμένες

της βροχής οι σταγόνες

δάκρυα ψυχής.

Όνειρα  μαύρα

λαβωμένες φτερούγες 

περιστρέφονται.

Φυλακισμένα

σιδερόφραχτα μάτια

ελπίδες ψάχνουν.

Ηλιογέννητη

ξυπνά η ηλιαχτίδα

δειλά προβάλει.

Το χαϊκού είναι ένα από τα δυσκολότερα είδη Ιαπωνικής ποίησης..γι αυτό και εμείς στην δύση δεν μπορούμε να μπούμε ακριβώς στο νόημα τους..για να γράψουμε ένα τέλειο χαϊκού..

Προσπάθησα να ακολουθήσω τους κανόνες του. 

Είναι όμως αρκετά δύσκολο, γι αυτό ζητώ την επιείκειά σας.!!

Σας ευχαριστώ πολύ όλους όσους αφιερώσατε τον χρόνο σας για να το διαβάσετε..

Να είστε όλοι καλά,  να έχετε μια όμορφη εβδομάδα παρεάκι μου.. φορέστε το πιο όμορφο χαμόγελο σας ακόμα και στα δύσκολα..

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..

" ΝΟΡΑ"

ΝΟΡΑ"

Με πολύ κόπο σηκώθηκε από το κρεβάτι ο Νικόλας.

Δυο μέρες τώρα δεν είχε μπορέσει να συνειδητοποιήσει  το φευγιό της.

Το κεφάλι του το ένιωθε βαρύ και μια μέγκενη του προκαλούσε ένα φοβερό πονοκέφαλο.

Σέρνοντας τα βήματά του πήγε μέχρι την κουζίνα.

Ένας  σκέτος καφές  ίσως να τον βοηθούσε  να συνέλθει από το τρομερό προχθεσινό μεθύσι του,που το μαρτυρούσαν τα άδεια μπουκάλια σκορπισμένα στο πάτωμα.

Και αυτή η εκνευριστική βροχή δεν έλεγε να σταματήσει.

Θαρρείς πως το έκανε επίτηδες να πέφτει ασταμάτητα δυο μερόνυχτα τώρα.

Άνοιξε τον υπολογιστή και με αγωνία έψαξε τα μηνύματά του.

Κανένα μήνυμά της. Τίποτα.

Το περίμενε άλλωστε μετά τον προχθεσινό φευγιό της.

Πως τα σκάτωσα έτσι γαμώτο μου,ψιθύρισε κατεβάζοντας μια γουλιά από τον πικρό καφέ του..

Την αγαπούσε την Νόρα.

Η γνωριμία τους ήταν από εκείνες που θα μπορούσε να την πεις και κεραυνοβόλο έρωτα.

Η χημεία μεταξύ τους ήταν σχεδόν τέλεια.

Η Νόρα του είχε χαρίσει την αγάπη της, έτσι όπως δεν την είχε γνωρίσει τόσα χρόνια πριν.

Οι γυναίκες ποτέ δεν έλειψαν από την ζωή του αλλά  οι σχέσεις μαζί τους σταματούσαν στην επιφάνεια.

Με την Νόρα όλα ήταν πολύ διαφορετικά. 

Τον είχε μαγέψει η απλότητα και η ειλικρίνειά της. Ήταν αυτό που είχε εκτιμήσει στον χαρακτήρα της.

Κάθε μέρα που περνούσε κοντά της διάβαζε μέσα στα μάτια της όλα αυτά που ήθελε να έχει στην ζωή του, γι αυτό και μεγάλωνε η αγάπη του για εκείνη.

Το ήξερε ότι είχε φερθεί ανόητα από την στιγμή που τον είχε πλευρίσει η  Ντίνα, ένας παλιός του έρωτας στο πάρτι που είχε πάει χωρίς την Νόρα .

Θυμόταν αμυδρά μέσα στο μεθύσι του πως είχε παρασυρθεί από την γοητεία της.

Έβαζε στοίχημα ότι αυτή η Ντίνα ήταν η πηγή της φωτογραφίας που είχε σταλεί στο μέηλ της Νόρας  που τους έδειχνε σε προκλητική στάση μαζί της και που έμελλε να είναι η αιτία του χωρισμού τους.

Είχε θυμώσει πολύ με τον εαυτό του.  

Εκείνη είχε χάσει την εμπιστοσύνη της απέναντί του και δεν ήξερε πως θα έβρισκε τον τρόπο να το διορθώσει αυτό.

Άνοιξε την τηλεόραση και ξάπλωσε στο κρεβάτι. 

Η φωνή της Πρωτοψάλτη γέμισε το δωμάτιο..η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα..

Έχωσε το πρόσωπό του στο μαξιλάρι της και μύρισε βαθιά το άρωμα της που είχε μείνει επάνω στο σεντόνι δυο μέρες πριν.

Δεν μπορούσε χωρίς εκείνη και θα έκανε τα πάντα να σώσει την αγάπη αυτή! 

Αυτή ήταν  η δική μου συμμετοχή  στο #18ο # παιχνίδι των λέξεων ..

που διοργανώνει με επιτυχία η Μαρία κάθε φορά και που έχει γίνει θεσμός πια στην γειτονιά μας..

Σε ευχαριστούμε πολύ Μαρία μας  με το χάρτινο καραβάκι σου..για την φιλοξενία σου !!!
Ευχαριστώ πάρα πολύ και όσους πέρασαν  το χρόνο τους διαβάζοντας  την συμμετοχή μου.
Είμαι πολύ χαρούμενη  κάθε φορά που μπορώ και συμμετέχω στα  δρώμενα της γειτονιάς μας..
Αυτήν φορά θέλησα να περάσω πρώτα από εσάς να απολαύσω τις δικές σας υπέροχες συμμετοχές..!!  
Την πρωτιά την πήρε επάξια η Μαριάνα με τον ονειρόκοσμο της και την  "μαμά"  της...δείτε Εδώ την όμορφη συμμετοχή της..
Να είστε καλά ..και να έχετε μια όμορφη εβδομάδα παρεάκι μου και μην ξεχνάτε...

Σας ευχαριστώ που περνάτε και τα λέμε.. !!!!

Η .....ΟΔΥΣΙΑ..ΕΝΟΣ ΜΟΝΤΕΛΟΥ.!!!

Επιτέλους πάλι εδώ κοντά σας μετά από ένα μήνα σχεδόν ακούσιας αποχής αγαπημένο μου παρεάκι...μου λείψατεεεεε!!!
Είμαι πολύ χαρούμενη..που το πρόβλημα μου επιτέλους λύθηκε.!!!!
Με το λίγο κλεμμένο σήμα που είχα προσπάθησα να σας περιγράψω την ακούσια απουσία μου στην προηγούμενη ανάρτηση  μου από την γειτονιά γενικώς..
Πολύ ετεροχρονισμένα και επειδή η ταλαιπωρία μου άρχισε από το 17ο το  προηγούμενο παιχνίδι των λέξεων εδώ και ενάμιση μήνα περίπου ..

Θα μου πείτε τώρα τρέχει το επόμενο παιχνίδι..όμως..
Εμ δεν το  ξέρω; αλλά  θέλησα έστω και αργά (αφού δεν μπορούσα νωρίτερα)να μοιραστώ μαζί σας..την πραγματική Οδύσσεια αυτού του Μοντέλου για μένα...
Από την ώρα που γράφτηκε ..είχα πρόβλημα με τα μεηλ μου και δεν μπορούσα να το στείλω..
Ενημέρωσα τηνΜαρία  για τις προσπάθειες μου και το ότι δεν μπορούσα  της το στείλω..
Δεν ήταν και τίποτε σπουδαίο αλλά για μένα πάντα  μετράει η συμμετοχή ..
 Παρ όλα αυτά οι προσπάθειες μου συνεχίζονταν χωρίς επιτυχία..μέχρι που  η Μαρία είχε σκεφτεί να της το έλεγα από το  τηλέφωνο για να το βάλει στις συμμετοχές..
Μαρία μου σε ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια σου και την προσπάθεια..να μου βρεις  φωτογραφία αφού εγώ δεν μπορούσα.. 
Και ω..του θαύματος στην τελευταία.. προσπάθεια μου το μέηλ μου δούλεψε ..ίσα να πάει η συμμετοχή μου..η οποία επάτωσε..!!!
Ας την ξαναθυμηθούμε αφού έμεινε τόσο καιρό ..αδημοσίευτη.. 

4."Το μοντέλο"

-Αποκατάσταση; Αμάν βρε μάνα πόσες φορές θα το πω να το καταλάβεις;
Δεν θέλω να αποκατασταθώ λέμε.
Το ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ; Έβαλε τις φωνές για άλλη μια φορά η Ντίνα στην μάνα της.
-Γιατί βρε αγάπη μου κακό σου λέω; Να παντρευτείς να κάνεις οικογένεια, να δω και εγώ εγγονάκια!
-Ααα έτσι πες μας κυρά Ασπασία, ότι για τον εαυτό σου φροντίζεις.
Εεε όχι, δεν θα σου κάνω το χατήρι.
Δε θα περάσω τη ζωή μου στο χωριό, μέσα στο σπίτι να κάνω την οικοκυρά με ένα σωρό κουτσούβελα γύρω μου, να φωνάζουν να μαλώνουν και να σκουπίζω δάκρυα και μύξες. 
Είδαμε και σένα που αποκαταστάθηκες τα χάλια σου!

Τι να της απαντήσει τώρα; Σ' αυτό είχε δίκιο η κόρη της. Ο προκομμένος που παντρεύτηκε, μετά τα πρώτα μέλια του γάμου και την γέννηση της κόρης τους, την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια στην αρχή και μετά λάκισε για τα καλά, με μια που γνώρισε στα στέκια που σύχναζε.
Μόνη και με πολλά βάσανα την ανάθρεψε την Κωνσταντίνα η Ασπασία, που ήταν ένα κουκλί μελαχρινό με καταπράσινα  μάτια.
Όλοι στο χωριό έλεγαν πως όταν μεγαλώσει η μικρή θα γινόταν μοντέλο.
Που να ξέρει η μάνα πως στο μυαλουδάκι της πες πες το πίστεψε και εκείνη, αφού μεγαλώνοντας η Κωνσταντίνα τόσο πιο όμορφη γινόταν. Όσο για την γλώσσα της; Ροδάνι πήγαινε. Και  για την εξυπνάδα της είχαν να κάνουν!

Ενώ η Ασπασία σκεφτόταν αυτά, η Ντίνα πρώην Κωνσταντίνα, συνέχιζε να τα ψέλνει στην μάνα της, ενώ τα πράσινα μάτια της είχαν πάρει το χρώμα του θυμού.
-Θα φύγω από το σπίτι αν αρχίσεις το ίδιο τροπάριο πάλι. 
Εγώ θέλω να γίνω διάσημη! Μοντέλο! Να μιλάει ο κόσμος για μένα!
Και για να τελειώνουμε με αυτό το θέμα σου λέω ότι ήδη έχω δηλώσει συμμετοχή σε μια εκπομπή στην τηλεόραση και με δέχτηκαν.
Μεθαύριο φεύγω.

Τι να πει η Ασπασία; Ένα παιδί είχε πως να του χαλάσει χατίρι; Είχε μετράδι η αγάπη; Δεν είχε.
Ένας κόμπος έκατσε στον λαιμό της ενώ τις ξέφυγε ένας αναστεναγμός!

-Κάνε κορίτσι μου ότι νομίζεις καλύτερο για σένα.
Να ξέρεις μόνο ότι θα είμαι εδώ για σένα αν με χρειαστείς.
-Τι να σε χρειαστώ βρε μάνα;
Θα με δεις μια μέρα που θα φτάσω ψηλά και θα τρίβεις τα μάτια σου.
"Δεν θέλω να φτάσεις πουθενά κόρη μου. Ευτυχισμένη θέλω να είσαι", ψιθύρισε η μάνα. 
-Να προσέχεις παιδί μου.
-Οφουου.. και εσύ με τις συμβουλές σου!

Η μικρή βαλίτσα που κρατούσε στα χέρια μετά από δυο μέρες η Ντίνα, είχε μέσα όλα της τα όνειρα.
Ήταν πολύ όμορφη, το ήξερε. Η πασαρέλα θα γινόταν η γέφυρα που θα τα πραγματοποιούσε.
Την πρώτη φορά που περπάτησε επάνω της και η δέσμη φωτός από τους  προβολείς έπεσε επάνω της, ένιωσε την καρδιά της να χτυπά τρελά.
Χαμογέλασε ευτυχισμένη στον άντρα που βρισκόταν πίσω από τους προβολείς στο σκοτάδι.
Της είχε τάξει να την κάνει αστέρι!!! 
Λίγο καιρό αργότερα άνοιγε την πόρτα του πατρικού της. Στάθηκε δισταχτικά στο κατώφλι μην τολμώντας να προχωρήσει.
Μια αγκαλιά άνοιξε και την έκλεισε μέσα της!

Μια συμμετοχή που πέρασε από την βάσανο της Οδύσειας μέχρι να δημοσιευτεί παρεάκι μου..
Χαίρομαι που είμαι ξανά μαζί σας.. θα προσπαθήσω να περάσω σιγά σιγά από όλους σας.. 
Να είστε καλά, να προσέχετε  τον εαυτό σας  να μην ξεχνάτε το χαμόγελο μας βοηθάει στα δύσκολα..που  θέλουν υπομονή για να περάσουν!!!!
Σας ευχαριστώ πολύ  που περνάτε και τα λέμε ..!!!!