Τση Κρήτης το γλυκό ψωμί στην τάβλα θα προσμένει, να ρθούν οι φίλοι οι καλοί κι ξένοι να κοπιάσουν. Ρακή δροσάτη να γευτούν και ντάκο παξιμάδι. Καλτσιούνια, ξεροτήγανα, αρνί και σταμναγκάθι και δίπλα η λύρα συντροφιά το κέρασμα τση Κρήτης... Σμαραγδάκι...
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αναδημοσιεύσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αναδημοσιεύσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2024

ΛΟΥΜΠΟΥΝΙΑ. Η...ΤΡΟΦΉ ΤΗΣ ΦΤΩΧΟΛΟΓΙΑΣ!

Είναι από τους πιο περιφρονημένους καρπούς της γης. Συνδέθηκε  με την πενία και την στέρηση. Βρέθηκε στα τραπέζια των πεινασμένων. Συνόδεψε στερήσεις και αποδείχτηκε πολύτιμος σύμμαχος της φτωχολογιάς. Το ταπεινό και  καταφρονεμένο λουμπούνι (λούπινο, λουπινάρι) κατέχει μια σπουδαία θέση στην διατροφική ιστορία μας, ιδιαίτερα των κακοτράχαλων και άγονων περιοχών της Ελλάδας. 

Τα λουμπούνια καταναλώνονται συνήθως την καθαρά δευτέρα εδώ, και τρώγονται σαν σποράκια, αφού ξεπικρίσουν μερικές μέρες μέσα στην θάλασσα.  Στα τραπέζια των πλούσιων και των κυρίαρχων τάξεων, μπορούσε να το βρει κανείς, μόνο ως παρακατιανό συμπλήρωμα της σαρακοστιανής διατροφής, δίπλα στα σε θαλασσινά σε χταπόδια και γαρίδες, δίπλα σε καβούρια της θάλασσας και σε αστακούς. Αλλά και τότε φάνταζε ξέτερο. Ήταν ξένο και ποτέ δεν συμφιλιώθηκε με τον πλούτο.


Ο λόγος  λοιπόν για το λουμπούνι. Τον μόνο καρπό της γης που, σύμφωνα με την λαϊκή μας παράδοση τον καταράστηκε... η Παναγιά. Αλλά και τον μόνο που ευλόγησε όπως θα δούμε παρακάτω, επειδή ακριβώς ήταν το φαγητό των φτωχών!

Οι περιηγητές που έβλεπαν τους φτωχούς Κρητικούς να τρώνε λούπινα, δεν έκρυβαν την αποστροφή τους. Τα θεωρούσαν τροφή για τα γουρούνια. 

Το λουμπούνι των Κρητικών έχει αρχίσει τώρα και μερικές δεκαετίες να χάνεται. Πάνε πολλά χρόνια από τότε που άρχισε η απαξίωση του λουμπουνιού. Χάθηκαν όλοι οι ταπεινοί καρποί, το κρίθινο ψωμί και το τριομίγαδο, εξαφανίστηκαν τα χαρούπια. Μερικά από αυτά όπως το κρίθινο ψωμί τα χαρουπένια παξιμάδια φυσικά και το λούπινο τα ξαναφέρουν οι διατροφολόγοι πίσω. Μήπως είναι καιρός να επιστρέψουν στα τραπέζια μας; Ηδη εδώ στην Κρήτη γίνεται μια αρκετά καλή προσπάθεια! 

Απ όλες τις ελληνικές περιοχές η Κρήτη και η Μάνη ήταν αυτές που αγάπησαν περισσότερο τα λούπινα. Ως τροφή (ξεπικρισμένα)  η λαϊκή ιατρική τα συνιστούσε για τον έλεγχο του ζαχάρου και τα χρησιμοποιούσε ως βασική αντιδιαβητική τροφή. Παράλληλα με την θεραπευτική, οι γυναίκες του παλιού καιρού, έφτιαχναν από λούπινα φυσικά καλλυντικά, κρέμες και διάφορα παρασκευάσματα για τα τα μαλλιά και το δέρμα! Δεν έχουν σωθεί περισσότερες πληροφορίες για αυτά.

Το λουμπούνι είναι τρόφιμο χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη (δεν ανεβάζει το ζάχαρο στο αίμα, έχει υψηλή περιεκτικότητα  σε φυτικές ίνες και δημιουργεί γρήγορα το αίσθημα του κορεσμού, συμβάλλοντας στο έλεγχο του σωματικού βάρους. τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να φανεί χρήσιμο στην μείωση της αρτηριακής πίεσης. Είναι πλούσιο σε αμινοξέα και αντιοξειδωτικά, περιέχει φωσφόρο, σίδηρο, μαγνήσιο και άλλα ιχνοστοιχεία. Επιπλέον είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες υψηλής διατροφικής αξίας(περιέχει 35-40%) γεγονός που το καθιστά πολύτιμο για την βιομηχανία τροφίμων, αφού αντικαθιστά με τον καλύτερο τρόπο τα προϊόντα κρέατος!

Λίγο πριν  κλείσω αυτά τα μικρά αποσπάσματα, από την αναδημοσίευση που κάνω για μια ακόμη φορά από το περιοδικό του κ. Χαλκιαδάκη ΥΠΕΡ Χ που φιλοξενεί κείμενα και φωτογραφίες του καταξιωμένου κ. Νίκου Ψιλάκη, θα μοιραστώ μαζί σας μια ωραία παράδοση, όπως σας  είπα στην πιο πάνω σχετικά με την πικρή γεύση του λουμπουνιού, όπως ακούγεται στην κεντρική Κρήτη.

" Πριν από τα χρόνια του Χριστού τα λουμπούνια δεν ήτανε πρικιά, γλυκά ήτανε και νόστιμα σαν και τ άλλα τα γεννήματα, σαν τα κουκιά και τα ροβύθια. Ξέρεις πότε πικρίσανε και δεν μπορεί να τα φάει κανείς; μετά την Σταύρωση. Οι Οβραίοι έμαθαν ποια είναι η μάνα του Χριστού και έτρεξαν να την  βρουν. Βλέπει τους άνομους εκείνη  τρέχει πάνω κάτω να ξεφύγει. Ψάχνει τόπο να κρυφτεί. Αλλά δεν ήταν τίποτα μπροστά της. Κοιτάζει ζερβά, κοιτάζει δεξά, τίποτα. Μόνο ένα καλλουργημένο χωράφι ήταν εκεί δίπλα. Το είχαν σπείρει λουμπούνια και οι λουμπουνιές είχαν μεγαλώσει και ξεραθεί. Καλοκαίρι ήταν, το πρώτο καλοκαίρι μετά την Σταύρωση.

Δεν χάνει καιρό η Παναγία, μπαίνει στο χωράφι και χώνεται μέσα στις λουμπουνιές. Μα τα ξερά φυτά και τα λουβιά με τα λουμπούνια τις ξεσκίσανε τα τα πόδια, της τα γδάρανε, έτρεχε το αίμα και πονούσαν τα γδαρσίματα. Θύμωσε η Παναγιά κι έτσι πληγωμένη και γδαρμένη όπως ήταν γυρίζει και λέει.

-Την κατάρα μου να έχετε και να γίνετε τόσο πικρά, που να μην να σας φάει ούτε άνθρωπος ούτε οζό.

Τ ακούσανε οι φτωχοί και βάλανε τα κλάματα.

-Παναγιά μου κι ειντά ναι τούτα που λες. Τα λουμπούνια είναι το φαί μας. Αν μας  τα πικράνεις κι αυτά τι θα γίνουμε; Να πεθάνομε εμείς οι φτωχοι απο την πείνα;

Τα άκουσε η Παναγιά και μετάνιωσε.  Μα ωστόσο είχαν πικρίσει τα λουμπούνια και δεν μπορούσε να πάρει τον λόγο της πίσω. Μπαίνουν πάλι  στην μέση οι φτωχοί., την παρακάλεσαν.

-Πρόφτασε Παναγιά μου κάμε το καλό κι ως θες το κάμε. Δεν μας βλέπεις που δεν έχομε ούτε ψωμί ούτε λάδι;

Τους ψυχοπόνεσε εκείνη

-Εντάξει τους είπε. Θα μπορείτε να τα τρώτε. Να τα ξεπικρίζετε πρώτα και να τα τρώτε. Κι αν δεν έχετε λάδι δεν πειράζει. Τα λουμπούνια θα τρώγονται και χωρίς λάδι."



Από τότε άρχισαν να τα βράζουν και να τα αφήνουν δυο τρείς μέρες για να γλυκάνουν.

Αυτά ήταν μερικά αποσπάσματα από την όμορφη λαϊκή μας παράδοση που θέλησα να μοιραστώ μαζί σας φίλοι μου.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε καλά, να προσέχετε και να αγαπάτε τον εαυτό σας  και να μην ξεχνάτε να φοράτε το χαμόγελό σας όταν λέτε καλημέρα στον διπλανό σας!

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!

Χρόνια πολλά Ελλάδα μας!



Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που περνάτε και τα λέμε. 


 


  

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2021

ΩΔΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΆΛΛΟΝ ΠΟΥ ΧΆΝΕΤΑΙ!!

 Μια φορά και ένα καιρό το ποντίκι κοίταξε μέσα από την τρύπα του και είδε τον αγρότη και την γυναίκα του να ανοίγουν ένα δέμα.

Προς μεγάλο τρόμο, είδε ότι το δέμα περιείχε μια ποντικοπαγίδα.

Φεύγοντας τρέχοντας από το κτήμα,  το ποντίκι άρχισε να διαλαλεί το γεγονός.

"Στο αγρόκτημα υπάρχει ποντικοπαγίδα!"

Το κοτόπουλο στραβομουτσιούνιασε και του είπε..."Κοίταξε να δεις, αυτό εσένα πρέπει να αφορά και όχι εμένα. Μην με ενοχλείς."

Το ποντίκι πήγε στο γουρούνι και του είπε.. "Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο αγρόκτημα" Το γουρούνι με συμπάθεια του απάντησε.

"Πολύ λυπάμαι κε ποντικέ, αλλά εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό, εκτός από το να προσευχηθώ. Θα σε συμπεριλάβω στις προσευχές μου." 

Το ποντίκι βρήκε την αγελάδα και της είπε το νέο "Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο αγρόκτημα!" Η αγελάδα είπε "Λυπάμαι φίλε μου αλλά εμένα δεν μου πέφτει λογαριασμός."

Απογοητευμένο το ποντίκι γύρισε πίσω στο αγρόκτημα. Εκείνη την νύχτα ένας μεγάλος θόρυβος συγκλόνισε το σπίτι. Ήταν ένας θόρυβος σαν κι αυτός που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν αιχμαλωτίζει το θήραμα της.

Η γυναίκα του αγρότη έτρεξε να δει τι συνέβη. Στο σκοτάδι δεν μπόρεσε να δει ότι ένα δηλητηριώδες φίδι είχε πιαστεί στην ποντικοπαγίδα και προσπαθούσε μανιασμένα να απελευθερωθεί. Το φίδι την δάγκωσε.Ο αγρότης εσπευσμένα την πήγε στο νοσοκομείο και την εφερε πίσω με πυρετό. 

Ολοι ξέρουμε πως ο πυρετός πέφτει με μια φρέσκια κοτόσουπα. Έτσι ο αγρότης έσφαξε το κοτόπουλο για να φτιάξει την σούπα για την άρρωστη γυναίκα του.

Η αρρώστια δεν πέρασε. Έτσι άρχισαν συγγενείς και φίλοι να έρχονται να την δουν. Για να τους ταίσει ο αγρότης έσφαξε το γουρούνι.

Η γυναίκα τελικά πέθανε. Στην κηδεία της ήρθε όλο το χωριό και ο αγρότης χρειάστηκε πολύ κρέας για τον επικήδειο γεύμα και έτσι έσφαξε την αγελάδα.

Το ποντίκι τα έβλεπε όλα αυτά από την τρύπα του και λυπότανε  πάρα πολύ!!!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Φίλοι μου η σωτηρία του του πλανήτη που μας φιλοξενεί δεν είναι υπόθεση των λίγων, των δυνατών και συνάμα εκείνων που τον καταστρέφουν.

Είναι υπόθεση όλων μας. Να πιέσουμε  να διαμαρτυρηθούμε, να απέχουμε και να καταγγείλουμε.

Να εξοικονομήσουμε με κάθε τρόπο ενέργεια και να προστατέψουμε την γη, τον αέρα και την φύση.

Ετσι όταν βλέπουμε ή ακούμε ότι κάπου υπάρχει πρόβλημα στο περιβάλλον, μην νομίζετε πως δεν μας αφορά.

Η σωτηρία και η προστασία του περιβάλλοντος είναι δική μας ευθύνη.

Ας πάψουμε να κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας στα καλέσματα της φύσης και των συνανθρώπων μας για βοήθεια, σωτηρία και αντιμετώπιση της ρύπανσης και της καταστροφής, Φυσικής και ηθικής!!

<< Απόλυτη ελευθερία σημαίνει απουσία περιορισμών. Υπευθυνότητα σημαίνει περιορισμός. Με άλλα λόγια ελεύθερος άνθρωπος είναι εκείνος  που είναι υπεύθυνος  προς τον εαυτό του>>... και προς τον συνάνθρωπό του θα πρόσθετα εγώ..

-Henry Brooks Antams-

Ότι γράφτηκε εδώ ήταν αναδημοσίευση από την ειδική έκδοση  του Ακη Αγγελάκη, μικρές ιστορίες για δύσκολες ώρες!

Και αν δεν είναι αυτές οι δύσκολες ώρες, τότε ποιες άλλες είναι;


Μου άρεσε πολύ η ιστορία  του παραμυθιού που με ένα τόσο  απλό παράδειγμα, μίλησε για το περιβάλλον!! 
Ας ευχηθούμε να τελειώσουν σύντομα όλα όσα ταλαιπωρούν αυτόν τον καιρό τον όμορφο τόπο μας... 
Να μια φορά που δεν είναι καιρός για χαμόγελα... όμως πιστεύω ότι θα ξαναέρθουν!!
ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς χαμόγελο...
Η ζωή είναι εδώ!!

Να είστε όλοι καλά, να προσέχετε τον εαυτό σας 
Καλή εβδομάδα  να έχετε!!  
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!




Δευτέρα 12 Ιουλίου 2021

"ΛΟΙΠΟΝ ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥ"...

Όταν γεράσεις...ποτέ μην διδάξεις σε κανέναν τίποτα, ακόμα κι αν ξέρεις για ένα γεγονός ότι έχεις δίκιο.

Θυμήσου πόσο ενοχλημένη ήσουν κάποτε, που άκουγες τις συμβουλές των ηλικιωμένων.

Μην προσπαθήσεις να βοηθήσεις αν δεν σου ζητηθεί.

Μην επιβάλεις σε κανέναν τίποτα.

Μην προσπαθήσεις να είσαι προστατευτική στους αγαπημένους σου...

Απλά αγάπα τους!!!

Μην παραπονιέσαι σχετικά με την υγεία σου, τους γείτονες, την κυβέρνηση, το ταμείο της συνταξιοδότησης...

Μην περιμένεις ευγνωμοσύνη από τα παιδιά σου.

Απλά θυμήσου ότι δεν υπάρχουν αχάριστα παιδιά...υπάρχουν ηλίθιοι γονείς, που περιμένουν ευγνωμοσύνη από τα παιδιά τους.

Μην λες φράσεις όπως...

"Όταν ήμουν στην ηλικία σου..."

"Σου έδωσα τα καλύτερα μου χρόνια..."

"Είμαι μεγαλύτερη για να ξέρω καλύτερα από σένα..."

Αυτό είναι αβάσταχτο!

Αν έχεις εγγόνια, μην επιμένεις να σε φωνάζουν με το όνομα σου, αν σε φωνάζουν γιαγιά, αυτό είναι ηλίθιο.

Μην ξοδεύεις τα τελευταία σου χρήματα σε αντιγηραντικές θεραπείες, είναι ανώφελο.

Καλύτερα να τα ξοδέψεις σε ένα ταξίδι...

Μην κοιτάς τον καθρέφτη και κολακεύεσαι, προσπάθησε να δείχνεις όσο πιο κομψή γίνεται.

Ακριβώς κομψή όχι νεανική.

Φρόντισε τον άνθρωπό σου, ίσως είναι ο μόνος που σε χρειάζεται τώρα...

Προσπάθησε να κατανοήσεις τις νέες τεχνολογίες, να μελετάς συνεχώς κάτι νέο, να μην μένεις πίσω.

Αυτό είναι εξέλιξη...

Κάνε ότι θέλεις, όσα μπορείς να κάνεις!!

Μην κατηγορείς τον εαυτό σου για τίποτα.

Ότι συνέβει στην ζωή σου, ή στην ζωή των παιδιών σου, έγινε.

Έκανες ότι μπορούσες!

Διατήρησε την διαύγεια σου μέχρι το τέλος.

Βάλε τα δυνατά σου αγαπητή μου, αυτό είναι πολύ σημαντικό!!

Και να θυμάσαι, ότι κάποιος σε χρειάζεται!!!

Αλιεύτηκε από το διαδίκτυο...Όταν είδα αυτό το κείμενο, αναζήτησα την πηγή του αλλά δεν την βρήκα...Αν κάποιος την ξέρει ας μου το πει να την βάλω!

Όταν το διάβασα, είπα να μην γράψω τίποτε άλλο εγώ.
Ήταν ένα κείμενο που έλεγε όλα όσα δεν έπρεπε να έχω κάνει, αλλά και κάποια άλλα που μου έδωσαν το έναυσμα να γράψω δυο λέξεις! 
  Δεν ξέρω για εσάς φίλες μου αλλά εγώ, όλα αυτά τα λάθη που γράφει τα έχω κάνει...λίγο αργά πια για να διορθωθούν, όμως θα ακολουθήσω την παρότρυνσή που λέει, να μην κατηγορήσω τον εαυτό μου και ότι έγινε ...έγινε!   
Σε κάποια άλλα όμως βρίσκομαι σε καλό δρόμο, όπως δεν θα ήθελα να με φωνάζουν τα εγγόνια μου με το όνομα μου και ευχαρίστως θα ξόδευα όλα μου τα χρήματα για ΄ταξίδια...
Και επίσης, προσπαθώ να κατανοήσω την τεχνολογία και να εξελιχτώ  ως προς  σ αυτήν και χαίρομαι ιδιαίτερα που το κάνω!!
Αααα χαίρομαι επίσης που υπάρχουν  άνθρωποι που με χρειάζονται ακόμα και με τα λάθη μου!!!
Σας αφήνω, με ένα ακόμη πανέμορφο  ηλιοβασίλεμα...
Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να μην ξεχνάτε να χαρίζετε το χαμόγελο σας υπάρχουν άνθρωποι που το χρειάζονται!! 😊Σας ευχαριστώ  που περνάτε και τα λέμε!! 


  


 

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2020

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ...

Ψάχνοντάς λοιπόν για ακόμα μια φορά στο περιοδικό που μοιράζουν δωρεάν στους πελάτες τους  ανά τετράμηνο τα σούπερ μάρκετ του κ.Χαλκιαδάκη,

αλίευσα μια ιστορία που διαδραματίστηκε τον καιρό του πολέμου με τους Γερμανούς στην Κρήτη.

Είναι ένα από τα πολλά άγνωστα περιστατικά, που  συνέβησαν στην Κρήτη εκείνης της εποχής. Ευτυχώς χωρίς συνέπειες.

Ισως οι ίδιοι οι Γερμανοί, να προτίμησαν την σιωπή από τον εξευτελισμό.

Με διπλοσκοπιά προστάτευαν το φρουραρχείο τους την νύχτα που ένας δαιμόνιος Κρητικός, κατάφερε να τρυπώσει από το κλειστό παράθυρο του ναζιστικού φρουραρχείου.

Το κείμενο γραμμένο από την πένα του εξαιρετικού δημοσιογράφου κ. Νίκου Ψιλάκη.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...

Ξημερώματα της 7ης Ιουλίου 1942.Οι Γερμανοί στρατιώτες παρατάσσονται μπροστα στο διοικητήριο για την καθιερωμένη έπαρση της σημαίας.

Περιμένουν, περιμένουν αλλά έπαρση δεν γίνεται. Δεν υπάρχει υπάρχει σημαία. Η μεγάλη σβάστικά τους έχει κάνει φτερά. Ψάχνουν για την εφεδρική. Ούτε αυτή την βρίσκουν. Η ώρα περνά, ο αξιωματικός αφρίζει. Υποψιάζεται τι θα είχε συμβεί την νύχτα αλλά, δεν τολμά να το πιστέψει. 

Λίγο αργότερα ξεχύνεται στους δρόμους του χωριού και απειλεί Θεούς και δαίμονες. 

Όχι μία, όχι δύο, αλλά  και οι τρείς σημαίες που φυλάσσονταν στις αποθήκες τους είχαν εξαφανιστεί.

Σ ένα από τα παράθυρα της αποθήκης φαίνονταν έντονα τα σημάδια της νυχτερινής επιχείρησης. Κάτι ξεκαρφωμένα ταβλιά που μαρτυρούσαν ότι κάποιος είχε μπουκάρει χωρίς να τον δουν.

Έτσι αρχίζει μια μικρή ιστορία από αυτές που φανερώνουν ανάγλυφα τι γινόταν στην Κρήτη κατά την περίοδο της ναζιστικής εποχής.

Ο τόπος...

Αβδού Πεδιάδος, ένα κεφαλοχώρι στην ανατολική πλευρά της Λαγκάδας, στα περάσματα προς το Οροπέδιο Λασιθίου.

Ο χρόνος...

Νύχτα της 6ης προς την 7η Ιουλίου 1942,παραμονή της Αγίας Κυριακής πολιούχου  σ ένα άλλο χωριό σχετικά κοντα με την Κασταμονίτσα.

Οι κάτοικοι της Κασταμονίτσας και κάμποσοι αντάρτες που είχαν τα λημέρια τους στα βουνά του χωριού ελίχαν στήσει γλέντι για την μεγάλη γιορτή.

Το σχέδιο δράσης...

Ανύπαρκτο ή μάλλον αυτοσχεδιασμός. Βλέποντας και κάνοντας. Όλα ξεκίνησαν από μια πληροφορία που σύμφωνα με τον "αρχηγό" της επιχείρησης, είχε δοθεί από τον Πάτρικ Λη Φέρμορ, ότι στις αποθήκες στο Αβδού υπήρχαν ασύρματοι και ραδιόφωνα. Αυτά έψαχναν.

Οι δράστες...

1 Μανώλης Οικονομάκης  ή Νιόνης, ένας σβέλτος και ψυχωμένος Κρητικός, ο φόβος και ο τρόμος των γερμανικών αποθηκών και των ελαστικών των αυτοκινήτων του εχθρού. Λένε ότι κάποτε κατάφερε να ξεβιδώσει και τα τέσσερα λάστιχα από ένα μικρό φορτηγό την ώρα που ήταν ,μέσα και ο οδηγός που τον είχε πάρει ο ύπνος.Όταν ξύπνησε είδε το αυτοκίνητο πάνω σε τέσσερα κούτσουρα.! Ο Μανώλης  ήταν ο εμπνευστής και αρχηγός της επιχείρησης.

2 Αντώνης Σαριδάκης ένας χειροδύναμος αγρότης κουνιάδος του πρώτου. Βασικός συνεργάτης σε πολλές αποκοτιές κατά τα χρόνια της Κατοχής.

3 Μανώλης Κοντάκης ένας θαρραλέος βοσκός κουνιάδος του Σαριδάκη και οι τρείς κάτοικοι της Κασταμονίτσας.

Η επιχείρηση...

Εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ ο Νιόνης, μπούκαρε από το πλάι στην αποθήκη ενώ ο γερμανός φρουρός  έκοβε βόλτες μπροστα στην πόρτα της. Δεν βρήκε ούτε ασυρμάτους ούτε ραδιόφωνα, Το μόνο που βρήκε εκεί ήταν ένα πανί σαν  μπόγος, τον φορτώθηκε και πήδηξε σαν δαίμονας χωρίς να το πάρει είδηση ο φρουρός.

Λίγο πιο πέρα  περίμεναν οι άλλοι δύο που κρατούσαν τσίλιες. Φορτωμένοι την λεία τους φτάνουν κοντά στον ναό του Αι Γιώργη και μοιράζονται τα "λάφυρα" Τρείς σημαίες ήταν μια για τον καθένα.

Ανασκαλεύοντας μνήμες σαράντα χρόνια μετά...

Σαράντα χρόνια μετά, την Άνοιξη του 1982, ο γράφων, νεαρός δημοσιογραφος και εκδότης περιοδικού τότε, συναντούσε τους πρωταγωνιστές αυτής της παράτολμης ιστορίας!

Οι Γερμανοί είχαν σκυλιάσει και απειλούσαν με αντίποινα. Δεν τολμούσαν να να ομολογήσουν τον εξευτελισμό τους , από την άλλη οι ντόπιοι φαίνονταν παντελώς άσχετοι και έτσι ρίχνουν την ευθύνη στους αντάρτες.

Οι μνήμες ήταν τόσο έντονες που νόμιζες ότι όλα είχαν γίνει πριν λίγες μέρες...

Σώβρακο και φουστάνια...

Ας επιστρέψουμε όμως στην ιστορία μας. Η έρευνα μας είχε επεκταθεί στο χωριό των δραστών στην Κασταμονίτσα. Πρώτα στο σπίτι του Σαριδάκη ή Νιόνη. Μας είχε υποδεχτεί η χήρα του η Αμαλία ήταν τότε 78 χρονών.

Χαμογέλασε όταν της μίλησα για την σημαία. "Εγώ την έκαμα σώβρακο του Αντώνη μου" είχε πει επικαλούμενη στέρεα επιχειρήματα..

Εκεί δεν θα μπορούσαν να την βρούνε. Δεν θα του κατεβάζανε δα και το παντελόνι...

Την περιέγραψε. Ήταν μεγάλη η σημαία. Ένα κομμάτι περίσσεψε. Το φύλαξα καλά να μην το βρούνε και μετά την κατοχή έραψα φουστάνι της κόρης μου.

Οι άνθρωποι αυτοί όχι μόνο έκλεψαν τις σημαίες των Γερμανών αλλά, ίσως να ήταν οι μόνοι που κυκλοφορούσαν με σώβρακα μεταξωτά την εποχή των μεγάλων στερήσεων και της ακόμη μεγαλύτερης ναζιστικής βαρβαρότητας.

*******************************

Ας ευχηθούμε να μην ξαναζήσει η πατρίδα μας  ποτέ ξανά πόλεμο. Μόνο τότε γινόμαστε όλοι μια γροθιά.

Αφορμή να μοιραστώ αυτήν την ιστορία μαζί  σας είναι η επέτειος της αντίστασης του λαού μας εναντίων των Γερμανών κατακτητών. Σίγουρα τέτοιες  ηρωικές ιστορίες θα υπάρχουν χιλιάδες στις αναμνήσεις όσων έζησαν την εποχή εκείνη. Ας τους είμαστε ευγνώμονες!

          ***********   

Καλή εβδομάδα σε όλους σας να είστε καλά και να μην ξεχνάτε το χαμόγελο στις δύσκολες στιγμές, είναι εκείνο που θα μας δώσει δύναμη να συνεχίσουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που περνάτε και τα λέμε!



  

 

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2020

ΜΕ ΠΟΝΕΣΕ...!!!!!!

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ...
Οι θρύλοι και οι προφητείες που...
Ο επιβλητικός ναός μπορεί να μετατρέπται σε τζαμί από τον «σουλτάνο Εντογάν, όμως ο λαός της Τουρκίας «τρέμει» τις προφητείες για το παγκόσμιο σύμβολο της Ορθοδοξίας. 
Για περισσότερο από μια χιλιετία, ως και την άλωση της από τους Τούρκους το 1453, η Κωνσταντινούπολη ήταν ένα από τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα του Χριστιανισμού. Στην καρδιά της Πόλης δέσποζε ο ναός της Αγίας Σοφίας, αφιερωμένος στη σοφία του Θεού.
Ο πρώτος ναός της Αγίας Σοφίας θεμελιώθηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο το 330 μ.Χ. όταν ονόμασε τη μετέπειτα Κωνσταντινούπολη πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) Αυτοκρατορίας. Η ανέγερση του ναού ολοκληρώθηκε από τον γιο του Κωνστάντιο και τα εγκαίνια έγιναν στις 15 Φεβρουαρίου του 360.
Μύθοι, θρύλοι και παραδόσεις στέκουν ακόμα ζωντανοί στο πέρασμα των αιώνων. Είναι δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες αυτοί που έχουν επιζήσει μέχρι σήμερα. Και δεν λέγονται μόνο μέσα από χείλη χριστιανών.Και στη μουσουλμανική Τουρκία, τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγάλη συζήτηση για τα θαύματα της Αγίας Σοφιάς.
Όλα ξεκίνησαν στο τέλος του Ιουλίου του 2009, όταν ήρθε στο φως η παράσταση ενός αγγέλου, η οποία ήταν καλυμμένη εδώ και έξι αιώνες κάτω από στρώματα μετάλλου και γύψου. Βρέθηκε πάνω σε μωσαϊκά τα οποία είχαν καλυφθεί λίγο μετά την Άλωση της Πόλης, το 1453, και τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί.

Οι συντηρητές ανακάλυψαν άλλους τέσσερις αγγέλους ζωγραφισμένους πάνω στα μωσαϊκά, οι οποίοι βρίσκονταν κάτω από πολλά στρώματα ασβέστη ο καθένας τους έχει έξι φτερά, δημιουργήθηκαν μεταξύ 900 – 1300 π.Χ.

Οι άγγελοι μοιάζουν να φτερουγίζουν και να αιωρούνται στο ναό σε σημείο τέτοιο που η εφημερίδα Milliyet αναφερόμενη στο γεγονός έκανε και νύξεις «για σημαδιακή εμφάνιση μέσα στον ιστορικό ναό της Αγίας Σοφίας που ίσως έχει και άλλες προεκτάσεις….».



Το φέρετρο της βασίλισσας Σοφίας

Στους τουρκικούς θρύλους είναι και το φέρετρο της βασίλισσας Σοφίας (προφανώς γίνεται κάποια ταύτιση με την Αγιά Σοφία) το οποίο προστατεύουν οι τέσσερις αρχάγγελοι που βρίσκονται πάνω στον Θόλο του ναού.
Οι αρχάγγελοι αυτοί, όπως αναφέρουν και πιστεύουν οι Τούρκοι, είναι οι Τζεμπραΐλ, Μιχαήλ, Ισραφήλ και Αζραήλ. Σύμφωνα πάντα με τους Τούρκους, ο Τζεμπραήλ προστατεύει τους αυτοκράτορες, ο Μιχαήλ τον ναό από τις εχθρικές επιθέσεις, ενώ οι Τζεμπραηλ και Ισραφήλ ήταν οι αγγελιοφόροι των γεγονότων από τις πολεμικές επιχειρήσεις στους αυτοκράτορες. Και οι τέσσερις αυτοί αρχάγγελοι έχουν ταχτεί μετά την πτώση της Πόλης να προφυλάσσουν το φέρετρο της βασίλισσας Σοφίας από τον κίνδυνο κάποιος βέβηλος να το ανοίξει και να επέλθει η δευτέρα παρουσία.
Θαύμα είναι σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας Σαμπάχ,οι σταυροί που εμφανίζονται στην εκκλησία.
Στην οροφή του ναού υπάρχει ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέα σε διαγώνιο μορφή, ένα σημαντικό σύμβολο που όχι μόνο δεν χάθηκε στους αιώνες της οθωμανικής κατοχής αλλά δεσπόζει με όλη την συμβολική σημασία του. Παράλληλα και ο «Σταυρός του Ιουστινιανού» τρομάζει τους Τούρκους καθώς οι θρύλοι αναφέρουν για ένα πανάρχαιο κειμήλιο που βρίσκεται άγνωστο που μέσα στην Αγία Σοφία και μάλιστα προέρχεται από την Αίγυπτο και έχει τρομακτική δύναμη.

Γενικότερα η κατασκευή του μεγάλου αυτού ορθοδόξου αρχιτεκτονικού αριστουργήματος, σύμφωνα με τις ίδιες τις τουρκικές πηγές, βασίστηκε στο χριστιανικό σύμβολο του Σταυρού και το γεγονός αυτό εμπνέει το δέος αλλά και μια αδιόρατη φοβία για την μελλοντική επάνοδο της Αγίας Σοφίας στον φυσικό της κάτοχο, δηλαδή στην Ελληνορθόδοξη λατρεία.
Μεγάλο δέος δημιουργεί στους Τούρκους, όπως αναφέρει η Σαμπάχ και τα διάφορα μωσαϊκά που έχουν αναδυθεί με όλη την μεγαλοπρέπεια τους τις τελευταίες δεκαετίες μέσα στο ιερό ναό της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης, παρά του ότι η μουσουλμανική θρησκεία θεωρεί σαν αμάρτημα την απεικόνιση προσώπων που σχετίζονται με θρησκευτικά Την αποδίδει ο ποιητής Γεώργιος Βιζυηνός, στην ποιητική του συλλογή 
Ιδιαίτερο δέος τους προκαλεί το γνωστό μωσαϊκό που απεικονίζει τον Ιησού έχοντας την Παναγία και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή στα δεξιά και αριστερά Του.
Οι Τούρκοι το έχουν ονομάσει χαρακτηριστικά το «Μωσαϊκό της Αποκάλυψης» και ο συμβολισμός αυτός ανάγει στην εσχατολογική σημασία του που είναι έντονη στους μουσουλμάνους Τούρκους”, γράφει ο δημοσιογράφος και τουρκολόγος Νίκος Χειλαδάκης.

Στα άδυτα

Το 2009 ομάδες ειδικών δυτών με εξελιγμένο εξοπλισμό, εξερεύνησαν τα θεμέλια του ναού. Πέρασαν από στις στενές εισόδους των υπόγειων τούνελ που ως επί το πλείστον είναι πλημμυρισμένα. Την κάθοδο επιχείρησαν, μέσα από στόμιο μικρής διαμέτρου, ένας κάμεραμαν και ένας δύτης-φωτογράφος. Είναι σαν να βυθίζεσαι στην Ιστορία», είπε ο δύτης Οζάν Τσοκντεγιέρ, που διήνυσε 283 μέτρα μέσα σε στοές.
Κάτω από την Αγία Σοφία υπάρχουν δύο στοές με νερό που συνδέονται με το Βυζαντινό Υδραγωγείο, το οποίο βρίσκεται κοντά στον ναό.
Το 1945 είχε γίνει μια προσπάθεια να αντληθεί το νερό, αλλά αυτό δεν στέρευε ποτέ, γεγονός που υποχρέωσε τη διακοπή των εργασιών. Οι δύτες πιστεύουν, από αυτά που αντίκρισαν, ότι επαλήθευσαν κάποιες εικασίες: ότι η Αγία Σοφία συνδεόταν υπόγεια με το παλάτι του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου και βέβαια με το Βυζαντινό Υδραγωγείο.
Θρύλοι αναφέρουν ότι οι Οθωμανοί επεξέτειναν τις στοές ώστε να μπορούν μέσω αυτών να πηγαίνουν οι Σουλτάνοι στην Αγία Σοφία, που είχαν μετατρέψει σε τζαμί, για να προσευχηθούν.

Τα μωσαϊκά

Ο τουρκολόγος Νίκος Χειλαδάκης που έχει πολλές φορές αναφερθεί στα δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου, επισημαίνει τις ξεχωριστές αναφορές στα μωσαϊκά της Αγιά Σοφιάς, τα οποία αναπαριστάνε γνωστούς βυζαντινούς αυτοκράτορες, όπως τον Ιωάννη τον Κομνηνό με τον Ιησού Χριστό και τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μονομάχο με την αυτοκράτειρα Ζωή.
Όλες αυτές οι απεικονίσεις προκαλούν έντονο δέος καθώς όλη αυτή η ελληνορθόδοξη χριστιανική μεγαλοπρέπεια και η εσωτερική δύναμη που αναδύουν αυτά τα ψηφιδωτά, έχουν γεννήσει διάφορους θρύλους για τους εσχατολογικούς τους συμβολισμούς. Οι συμβολισμοί αυτοί σχετίζονται με τις τουρκικές φοβίες για την επάνοδο στην επιφάνεια και στην εξουσία της αγίας Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την ευλογία του ίδιου του Ιησού Χριστού.

Η μακέτα των μελισσών

Τέλος, από τους πλέον εντυπωσιακούς ορθόδοξους μύθους είναι ένας νεοεελληνικός θρύλος από την περιοχή της Θράκης που μας πληροφορεί για τον τρόπο που με τον οποίο ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός βρήκε το σχέδιο για το χτίσιμο της Αγίας Σοφίας μετά το 530 π.Χ.
Την αποδίδει ο ποιητής Γεώργιος Βιζυηνός, στην ποιητική του συλλογή «Ατθίδες αύραι».
«Ηταν ο καιρός που ο αυτοκράτορας στην Πόλη είχε αποφασίσει να χτίσει την Αγία Σοφία. Είχε καλέσει τον πρωτομάστορα, και ο τελευταίος είχε κάνει ένα σχέδιο και ύστερα και άλλο και ύστερα και άλλα σχέδια, πώς να χτιστεί η μεγάλη εκκλησία . Κανένα όμως από αυτά τα σχέδια δεν ευχαριστούσε το βασιλιά. Ηθελε κάτι άλλο, πολύ πιο σπουδαίο. Και ο πρωτομάστορας κάθε μέρα προβληματιζόταν και πιο πολύ και σκεφτόταν τι νέο σχέδιο να φτιάξει.
Μια Κυριακή, την ώρα που τελείωνε η λειτουργία, ζύγωσε πρώτος ο αυτοκράτορας να πάρει το αντίδωρο, εκείνο όμως του ξεφεύγει από το χέρι και πέφτει κάτω. Μια στιγμή αργότερα παρουσιάζεται μια μέλισσα που φτεροκοπούσε προς το ανοιχτό παράθυρο, κρατώντας το πεσμένο αντίδωρο του αυτοκράτορα.
Βγάζει αμέσως διαταγή ο βασιλιάς ότι όσοι έχουνε μελίσσια να τ΄ανοίξουνε και να ψάξουν, για να βρεθεί το αντίδωρο. Ψάχνει και ο πρωτομάστορας στα δικά του μελίσσια και τι βλέπει; Είχανε κάτσει οι μέλισσες μέρες πριν και είχανε φτιάξει με το κερί μέσα στην κυψέλη μιαν εκκλησία πανέμορφη και σκαλιστή και μεγαλοπρεπή, που δεν είχε όμοιά της σ΄ολόκληρη την Οικουμένη.
«Όλες οι λεπτομέρειες είχανε γίνει στην εντέλεια μέσα κι έξω στην εκκλησία. Η πόρτα της ανοιχτή, ο τρούλος έτοιμος οι κολώνες στη θέση τους, ως και η Αγία Τράπεζα τελειωμένη. Την είχαν αποτελειώσει σ΄όλα της την εκκλησία, και επάνω στην Αγία Τράπεζα της είχε φέρει εκείνη η μέλισσα και είχε αποθέσει το αντίδωρο του βασιλιά.
Είδε την εκκλησιά ο πρωτομάστορας και θαύμασε το τέλειο σχέδιό της. Την είδε κατόπιν και ο αυτοκράτορας και ήταν όλος χαρά. Το σχέδιο που είχανε φτιάξει οι μέλισσες, έγινε το σχέδιο που χτίστηκε η Αγία Σοφία»!


agia-sofia-thumb-large-thumb-large-thumb-large-1--2

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ..
ΜΝΗΜΕΊΟ ΠΑΓΚΌΣΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΉΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ... 

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά έμενα με πόνεσε πολύ..  όσα δεν γράφονται εννοούνται...
Κατά την ταπεινή μου γνώμη,κανένας Έλληνας από εδώ και πέρα δεν θα πρέπει να πάει πια..στην Πόλη..που αλώθηκε για δεύτερη φορά..!!! 
Πρώτη φορά  λυπάμαι και σας ζητώ συγνώμη  που δεν μπορώ να σας πω να χαμογελάτε...είναι από αυτά  τα γεγονότα που πονάνε  φίλοι μου...
Να είστε όλοι καλά...καλή εβδομάδα να έχετε με υγεία..
 Σας ευχαριστώ πολύ όσοι περνάτε από εδώ και τα λέμε..!!! 








Τετάρτη 1 Απριλίου 2020

ΕΚΤΙΜΗΣΕ ΟΣΑ ΕΧΕΙΣ....!!!



Είναι πολύ σπουδαίο να μάθουμε και να ευγνωμονούμε ανά πάσα στιγμή αυτό που έχουμε.
Ας κάνουμε την κάθε στιγμή της ζωής μας να αξίζει, να μετράει...
Γιατί, αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι,ποιος θα το κάνει για μας;....
Για μια ακόμη φορά ανέτρεξα στο μικρό βιβλιαράκι.που έχω για τις δύσκολες ώρες..

 και που διαβάζοντας το κάθε φορά με κάνει να γεμίζω ελπίδα.. πως ο άνθρωπος θα τα καταφέρει με  αγάπη και  υπομονή..
Ενα παράδειγμα εδώ..

Μια φορά και ένα καιρό,ένας νεαρός είχε σταθεί στη μέση μιας πόλης και φώναζε ότι είχε την ομορφότερη καρδιά του κόσμου.
Μεγάλο πλήθος μαζεύτηκε και όλοι θαύμαζαν την καρδιά του που ήταν τέλεια.
Δεν υπήρχε ούτε σημάδι,ούτε το παραμικρό ψεγάδι επάνω της.
Και όλοι συμφώνησαν ότι αυτή ήταν η πιο όμορφη καρδιά που είχαν δει ποτέ τους.

πηγή
Ο νεαρός ήταν πολύ περήφανος και κορδωνόταν για  την ωραία του καρδιά.
Ξάφνου ένας γέρος στάθηκε μπροστά στον κόσμο και είπε..Ομως η καρδιά σου δεν πλησιάζει την ομορφιά της δικής μου καρδιάς!!
Ο κόσμος, αλλά και το παλικάρι, κοίταξαν την καρδιά του γέροντα.
Χτυπούσε δυνατά, όμως ήταν γεμάτη ουλές.
Υπήρχαν σημεία όπου φαινόταν ότι είχαν κοπεί κομμάτια και στην θέση τους είχαν τοποθετηθεί άλλα,που όμως δεν ταίριαζαν καλά με αποτέλεσμα να υπάρχουν δαντελωτές άκρες.
Και αλλού υπήρχαν σημεία με βαθιά χάσματα,από όπου έλειπαν και ολόκληρα κομμάτια.
Ο νέος κοίταξε την καρδιά του γέρου, είδε τα χάλια της και γέλασε.Οι άνθρωποι κοίταζαν ο ένας τον άλλο.Πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεται αυτός ότι η καρδιά του είναι ωραιότερη; σκέφτονταν.
Πλάκα μας κάνεις; του είπε..για κάνε μια σύγκριση ανάμεσα στην δική σου και στην δική σου καρδιά.
Η δικιά μου είναι τέλεια, ενώ η δική σου είναι ένα μάτσο ουλές και δάκρυα.
πηγηΜάλιστα είπε ο γέροντας. Η δική σου δείχνει τέλεια όμως,δεν θα άλλαζα ποτέ μου την καρδιά μου με την δική σου.
Κοίταξε κάθε ουλή αντιπροσωπεύει κάποιον που του έδωσα τη αγάπη μου. Κόβω ένα κομμάτι της καρδιάς μου και το το δίνω και συχνά μου δίνει ένα κομμάτι της δικής του για να πάει στην θέση του άδειου της μέρους της καρδιάς μου...αλλά επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς τα ίδια ,έχω μερικές αγκαθωτές άκρες,που όμως τις λατρεύω γιατί μου θυμίζουν την αγάπη που μοιραστήκαμε!!
Μερικές φορές έχω δώσει κομμάτια της καρδιάς μου και ο άλλος δεν μου έδωσε πίσω ένα κομμάτι της δίκης του καρδιάς.
Αυτά είναι τα άδεια χάσματα, αφού το να προσφέρεις την αγάπη σου έχει και κάποιο ρίσκο.
πηγή
Παρ όλο που αυτά τα χάσματα πονούν,παραμένουν ανοιχτά και μου θυμίζουν την αγάπη που έχω γι αυτούς τους ανθρώπους, κι ελπίζω πως κάποια μέρα  θα γυρίσουν κοντά μου και θα  γεμίσουν τους χώρους που τους έχω άδειους να περιμένουν.
Βλέπεις λοιπόν τι θα πει πραγματική ομορφιά;
Ο νεαρός στάθηκε σιωπηλός. Έπειτα προχώρησε προς τον γέροντα , άπλωσε το χέρι του μέσα στη τέλεια,νεανική και όμορφη  καρδιά του και ξέσκισε ένα κομμάτι της.
Το πρόσφερε στο γέροντα με χέρια που έτρεμαν.
Ο γέρος τότε πήρε αυτή την προσφορά,  την έβαλε στην καρδιά του και μετά πήρε λίγη από την κατακομματιασμένη του καρδιά και την έβαλε επάνω στην πληγή της καρδιάς του νέου.
Ταίριαζε βέβαια,αλλά όχι απόλυτα κι έτσι έμειναν κάποιες άκρες.
Το παλικάρι κοίταξε την καρδιά του, που δεν ήταν τέλεια πια, ήταν όμως ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη, αφού η αγάπη από την καρδιά του γέροντα ξεχείλιζε τώρα και στην δική του καρδιά.
πηγή
Μόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε την ζωή μας να αξίζει,να ανθίζει,να λάμπει να ακτινοβολεί.
Ας ξεκινήσουμε έτσι ευγνωμονώντας  όλους αυτούς τους ανθρώπους που μας έχουν δυσκολέψει,γιατί χάρη σ αυτούς, έχουμε γίνει πιο δυνατοί,πιο αποφασιστικοί πιο ώριμοι.
Ας μάθουμε να ζούμε το τώρα. Ας χαρούμε που είμαστε ζωντανοί, που αναπνέουμε που έχουμε πράγματα  παραπάνω από αυτά που χρειαζόμαστε...
 Να σκεφτόμαστε πως υπάρχουν συνάνθρωποι μας  που δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη..
Να είστε όλοι καλά..Να έχετε υπομονή..και να προσέχετε..τον εαυτό σας και τους γύρω σας..
 Θα έρθει γρήγορα ο καιρός που θα αγκαλιαστούμε ξανά με τους αγαπημένους μας,
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ... σε όλους σας..!!!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε παρεάκι μου και τα λέμε ..







Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2019

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ....ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ..!!!


Η ζωή είναι πάρα πολύ σύντομη για να την σπαταλάμε ανησυχώντας για πράγματα που δεν αλλάζουν.
Ας μάθουμε να ζούμε και να γευόμαστε τις καθημερινές ομορφιές,που η ζωή απλώνει πλουσιοπάροχα μπροστά μας.!!!
                 **************
Ηταν μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού.
Ο ήλιος έκαιγε και τα κύματα της θάλασσας, έπαιζαν με την ακρογιαλιά  ρυθμικά.
Ενα μικρό αγόρι στα γόνατα, παίρνει την άμμο και την βάζει στο μπλέ κουβαδακι του.
Στρώνει την άμμο στην κορυφή του κουβά τον σηκώνει,τον αναποδογυρίζει και προς μεγάλη  χαρά του...μικρού αρχιτέκτονα, ο πύργος ενός κάστρου έχει φτιαχτεί..
Ολο το απόγευμα δούλευε γι αυτόν.
Εσκαψε τάφρο..ύψωσε τείχη και για σκοπιές έβαλε καπάκια από μπουκάλια.
Ξυλακια από τα παγωτά έγιναν γέφυρες για την τάφρο..
Εφτιαξε ένα κάστρο στην άμμο.

Μεγάλη πόλη.Δρόμοι γεμάτοι κίνηση.Βουητό αυτοκινήτων. 

Ενας άντρας στο γραφείο του βαζει σε στίβες τα χαρτιά και αναθέτει εργασίες.
Εχει ακουμπισμένο το τηλέφωνο στον ώμο του και ταυτόχρονα χτυπάει με τα δάχτυλα του το πληκτρολόγιο.
Κάνει συνδυασμούς ,υπογράφει συμβόλαια και προς μεγάλη του ευχαρίστηση αποκομίζει κέρδος.
Την περισσότερη  του ζωή θα δουλεύει,θα κάνει σχέδια θα προεικάζει  το μέλλον.
Οι επενδύσεις του θα είναι οι σκοπιές.
Τα κέρδη του κεφαλαίου θα είναι οι γέφυρες. 
Θα φτιάξει μια αυτοκρατορία.
Δύο δημιουργοί κάστρων. Εχουν πολλά κοινά.
Μεγαλουργούν από το τίποτα.
Και όμως, εδώ τελειώνουν οι ομοιότητες..
Γιατί το παιδί βλέπει το τέλος, ενώ ο άντρας το αγνοεί.
Παρακολουθούμε το παιδί καθώς τα κύματα πλησιάζουν, και ένα μεγάλο κύμα γκρεμίζει το κάστρο του και το αριστούργημα του το ρουφάει η θάλασσα,αυτό χειροκροτεί και  χαμογελάει.
Κανένας φόβος, καμιά θλίψη..το ήξερε ότι αυτό θα συνέβαινε.
Ο άντρας όμως δεν είναι τόσο σοφός.
Τρομοκρατείται όταν τα κύματα του χρόνου σπάζουν επάνω το κάστρο του.
Αυτό είναι το κάστρο μου λέει αψήφιστα..
Βρεγμένος και τρέμοντας δείχνει τα δόντια του στην παλλίρροια που έρχεται...
 Ξέρει όμως πολύ καλά σε ποιον ανήκει η άμμος.
Δεν ξέρω πολλά για τα κάστρα από άμμο.
Ομως τα παιδιά ξέρουν.
Παρατηρήστε τα και μάθετε.Προχωρήστε και χτίστε..αλλά χτιστε με την καρδιά ενός παιδιού.
Και όταν πέσει ό ήλιος και η παλλίρροια τα πάρει πίσω ,χαμογελάστε  χαιρετίστε την διαδικασία της ζωής και γυρίστε στο σπίτι...!!
Το σπίτι το  αποτελούν  οι αγαπημένοι μας και οι φίλοι που γεμίζουν τις ζωές μας με χαμόγελα και την έγνοια τους για εμάς ..
Είναι οι αξίες μας ακόμα και όταν βιώνουμε την απώλεια τους...
Ας τους δώσουμε και εμείς την αγάπη μας!!
Ετσι κι αλλιώς ερχόμαστε στην ζωή αυτή χωρίς τίποτα.
Φεύγουμε ακριβώς όπως ήρθαμε ..δεν έχουμε να χάσουμε  τίποτα..!!!!!
Ας μάθουμε να την ζούμε με την αισιοδοξία ενός μικρού παιδιού..!!
Για μια ακόμα φορά παρεάκι μου ανάτρεξα στην δύσκολη ώρα... στο μικρο αυτό βιβλιαράκι..

και απλά αντέγραψα και μοιράστηκα μαζί σας, όμορφα και σοφά λόγια..
Να είστε όλοι καλά να έχετε μια όμορφη εβδομάδα...και μην ξεχνάτε ..ένα απλό χαμόγελο γαληνεύει τα δύσκολα..!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!