Μια φορά και ένα παλιό καιρό, οχι και τόσο παλιό θα έλεγα, ας πούμε πριν από 40 χρόνια; όταν ήταν να παντρευτεί μια κοπέλα εδώ στην Κρήτη, έπρεπε να έχει την προίκα της, η οποία έπρεπε να συμπεριλαμβάνει, όλα όσα χρειάζεται για να ξεκινήσει την ζωή του ένα ζευγάρι και αυτά ήταν από μια κουζίνα πλήρως εξοπλισμένη, μέχρι σεντόνια , μαξιλάρια, πετσέτες, κουβέρτες, σεμεδάκια, καρέ, τραπεζομάντηλα, εκτός από ένα φούλ επιπλωμένο σπίτι...ο γαμπρός, έφερνε τα ηλεκτρικά και την κρεβατοκάμαρα.
Και αν είχε δύο κορίτσια η οικογένεια όπως εμείς, όλα γίνονταν εις διπλούν...και άντε η μαμά που συνήθως δεν δούλευε, γιατί ΄τότε ήταν ντροπή του άντρα να δουλεύει η γυναίκα, έπεφτε και εκείνη στο κέντημα , στο ράψιμο αν ήξερε...μια από αυτές τις γυναίκες ήμουν και εγώ, που όλη η προίκα των κορών μου πέρασε από τα χέρια μου.
Θεωρώ ότι τα ίδια πάνω κάτω συνέβαιναν στην επαρχία σε όλη την Ελλάδα, εκείνα τα χρόνια.
Οι εποχές άλλαξαν ευτυχώς και τα νέα ζευγάρια έχουν απλοποιήσει την καθημερινότητα τους σχετικά με το στόλισμα του σπιτιού. Οι προίκες μπήκαν στο χρονοντούλαπο του χρόνου να περιμένουν υπομονετικά, πως ίσως μια μέρα μετά από χρόνια να τις βρίσκουν οι επόμενες γενιές, σαν ενθύμια και να θαυμάζουν κοιτάζοντας τα, τα χέρια που τα έφτιαξαν.
Ενα σετ από την προίκα της μεγάλης μου κόρης, φτιαγμένο από τα χέρια μου, που το έδωσε στην κόρη της και εγγονή μου, είναι αυτό που σας δείχνω, και που απλά από το πέρασμα του χρόνου ήθελε ένα φρεσκάρισμα,
και ένα σιδέρωμα βεβαίως βεβαίως και εννοείτε το έκανε η γιαγιά!
Το σεντόνι από κοντά...
Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, φορέστε το πιο όμορφο χαμόγελο σας και βγείτε μια βόλτα, αν ο καιρός το επιτρέψει και πείτε την καλημέρα σας σε όποιον συναντήσετε στον δρόμο σας, ακόμα και αν δεν τον ξέρετε...και θα ξαφνιαστείτε με την ευχάριστη έκπληξη που θα σας κοιτάξει, ο άλλος! Ας κάνουμε την μέρα μας πιο όμορφη!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...
