Να που ήρθε η ώρα του να παρουσιαστεί.
Θα αναρωτηθείτε σίγουρα ποιο ε;
Μα τι άλλο από την συμμετοχή μου στο "3" δρώμενο χαϊκού
που έκανε πριν από καιρό η Μαρία με το κείμενο της και που την πρωτιά άξια την πήρε η φίλη Ελευθερία -Ερη..
Προηγήθηκαν άλλες πιο βιαστικές αναρτήσεις και έμεινε λίγο πίσω στην παρουσίασή του..
Όμως δεν λένε κάλιο αργά παρά ποτέ;
Εεεε να που ήρθε η ώρα του ...
Η φωτογραφία που έπρεπε να εμπνευστούμε ήταν αυτή...
Η δική μου μικρή προσπάθεια..
Πόρτα έκλεισε
φυλακή του ουρανού
απειλητική.
Γκρίζο του δρόμου
σκουριασμένες σπείρες
τις ζωές κλείνουν.
Συμπληρώνοντας μετά...
Ανυψώνοντας
σιδερένια τα κλαδιά
αγκυλώθηκα.
Συννεφιασμένες
της βροχής οι σταγόνες
δάκρυα ψυχής.
Όνειρα μαύρα
λαβωμένες φτερούγες
περιστρέφονται.
Φυλακισμένα
σιδερόφραχτα μάτια
ελπίδες ψάχνουν.
Ηλιογέννητη
ξυπνά η ηλιαχτίδα
δειλά προβάλει.
Το χαϊκού είναι ένα από τα δυσκολότερα είδη Ιαπωνικής ποίησης..γι αυτό και εμείς στην δύση δεν μπορούμε να μπούμε ακριβώς στο νόημα τους..για να γράψουμε ένα τέλειο χαϊκού..
Προσπάθησα να ακολουθήσω τους κανόνες του.
Είναι όμως αρκετά δύσκολο, γι αυτό ζητώ την επιείκειά σας.!!
Σας ευχαριστώ πολύ όλους όσους αφιερώσατε τον χρόνο σας για να το διαβάσετε..
Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα παρεάκι μου.. φορέστε το πιο όμορφο χαμόγελο σας ακόμα και στα δύσκολα..
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..
