Εδώ και πάρα πολύ καιρό, κάνοντας τον περίπατό μου, τα μάτια μου σταματούσαν, (αφού περνούσα από μπροστά τους) σε ερειπωμένα σπίτια στην γειτονιά μας.
Πάντα μου προξενούσαν μια θλίψη είναι αλήθεια, γιατί ήξερα τους ενοίκους τους!
Κάθε φορά που περνώ από μπροστά τους, θυμάμαι τις οικογένειες που ζούσαν εκεί μέσα και τις καλημέρες μας που λέγαμε όταν συναντιόμασταν στο δρόμο, ή στο μικρό μπακάλικο της γειτονιάς μας, που έκλεισε και αυτό δυστυχώς.
Έφυγαν οι ένοικοί τους και εκείνα έμειναν έρημα και μόνα μέσα στις σιωπές τους!
Άνθρωποι που έζησαν μέσα σε αυτά όταν ήταν όμορφα, καθαρά, βαμμένα, με τις λύπες, τις χαρές τους και γεμάτα από τις φωνές παιδιών που έπαιζαν μαζί με τα δικά μας στη γειτονιά. ή Ελένη, ή Μαρία, ο Βασιλάκης. Τρεχαλητά γέλια φωνές και κλάματα από τα σπασμένα γόνατα και από το κυνηγητό, ήταν στην ημερήσια διάταξη!
Πόσα συναισθήματα δεν γέμισαν τις κάμαρές τους! μισογκρεμισμένες τώρα πια, με τα παντζούρια τους σπασμένα θλιβερά απομεινάρια, να θυμίζουν ότι κάποτε έζησαν εκεί άνθρωποι, που πέρασαν και άφησαν τα αποτυπώματα τους στην εγκατάλειψη.
Αν είχαν στόμα θα ήθελαν να μιλήσουν και να μας πουν τις ιστορίες της ζωής τους, που χτίστηκαν πέτρα πέτρα, για να γίνουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι όσων έζησαν μέσα σε αυτά! Και όμως μια μέρα μετά από χρόνια τα άφησαν οι ένοικοί τους και έφυγαν!
Για να το κάνουν αυτό θα είχαν τους λόγους τους, που αυτούς τους ξέρουν μόνο οι τέσσερις τοίχοι που στέκουν ακόμα μισογκρεμισμένοι αλλά όρθιοι και που κρατάν πολύ καλά τα μυστικά του κάθε εγκαταλελειμμένου σπιτιού!
Τα κρύβουν καλά τα μυστικά τους τα σάπια κουφώματα, η σκόνη που έχει καλύψει τα πάντα, οι αράχνες που έχουν κάνει τους ιστούς τους στις σκοτεινές γωνιές τους.
Την ανάρτηση αυτή την αφιερώνω σε αυτά τα σιωπηλά και ερειπωμένα σπίτια της γειτονιάς μου, με την ευχή κάποτε να γυρίσουν, αν όχι εκείνοι που τα έχτισαν, αλλά οι απόγονοί τους και να γεμίσουν πάλι από χαρούμενες φωνές νεότερης γενιάς!
"Μικρά σοκάκια, Ξύλινες πόρτες. Χρώματα χίλια στην γειτονιά, Θαρρείς πως έμειναν έτσι από τότες, εικόνες άγγιχτες, στου νου την γωνιά"
Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε πως τίποτα από όσα φοράτε, δεν είναι πιο όμορφα απ το χαμόγελο σας.
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!
