ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΘΕΜΑ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ!... Craftlandia Challenge 22

 Με τίποτα δεν θα τελείωνε το αφιέρωμά μου στην Άνοιξη σε μια μόνο ανάρτηση! 

Κάτι λίγα ακόμα έχω να σας πω. Πως να μην σας γράψω για τα χελιδόνια, που ήρθαν και φέτος, εδώ σπαθίζοντας με τα φτερά τους τον αέρα και πετώντας τόσο γρήγορα που πέρασε ώρα να τα παρακολουθώ, προσπαθώντας να τα πιάσει το κλίκ του κινητού μου.

Την επόμενη μέρα η γάτα επάνω στην γωνία δεξιά, του απεναντινού σπιτιού, παραμόνευε στην φωλιά, που βρίσκεται ακριβώς από κάτω της, να τσακώσει κανένα! ωιμέ!

Αυτή η πασχαλίτσα βρήκε τα τρυφερά φυλλαράκια του νιόβγαλτου δυόσμου μας να ξεκουραστεί...

΄

Και ξαφνικά θυμήθηκα, ότι είχα κάποτε ζωγραφίσει κάποια πουλάκια, επάνω σε κλαδιά ανθισμένης αμυγδαλιάς.

 Όπως βλέπετε, η ημερομηνία μιλάει από μόνη της. 
 Όλα αυτά βγήκαν στην επιφάνεια με αφορμή ένα δρώμενο που κάνει η φίλη μας η Μία, με θέμα την Άνοιξη η ότι δήποτε. ΄

Οχι δεν είναι αυτά που παίρνουν μέρος στο δρώμενο της φίλης μας της Μία,   

Σαν καλό κορίτσι και ακολουθώντας τους όρους του δρώμενου να είναι οι δημιουργίες μας καινούργιες, έβγαλα λοιπόν και εγώ τις νερομπογιές μου και προσπάθησα να κάνω κάποιες παπαρούνες ο Θεός να τι κάνει για παπαρούνες. Αλλά αυτές μπόρεσα να κάνω φίλη μου. Χαίρομαι που τα κατάφερα να πάρω μέρος!

Αυτά τα λίγα ακόμα για την Άνοιξη. Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα με υγεία και να μην ξεχνάτε να δώσετε ένα χαμόγελο παρηγοριάς, σε όσους το χρειάζονται.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε. 

  

ΣΑΝ ΝΑ ΜΠΑΊΝΕΙ Η... ΆΝΟΙΞΗ!

 Μπορεί να είναι ο Μάρτης ο πρώτος μήνας της Άνοιξης φίλοι μου, αλλά, κανονικά η Άνοιξη, ξεκινά με την εαρινή ισημερία, που ήταν στις 20 του Μάρτη. Δηλαδή πριν 3 μέρες, τότε που η νύχτα και η μέρα είναι ίσες μεταξύ τους. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε σίγουρα αν γκουγκλάρετε.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για την ομορφότερη εποχή του χρόνου. Δεν νομίζω ότι θα διαφωνήσει κανείς; 

Χίλιοι οι λόγοι για να αγαπήσει κάποιος την Άνοιξη, που μοιάζει με μια πανέμορφη κοπέλα, που ξυπνά από τον λήθαργο του χειμώνα τεντώνοντας τα χέρια της και μέσα από την αγκαλιά της ξεπηδούν χιλιάδες πανέμορφα  αγριολούλουδα! Η πρώτη βιαστική πεταλούδα  στην αυλή μας! 

Σαν μικρές πινελιές ενός πίνακα προβάλουν διστακτικά τα ανοιξιάτικα λουλούδια. η βιολέτα μας, το αγκάθι του Χριστού έχει ήδη βγάλει τα πρώτα του άνθη. Και ανάμεσα τους ο δυόσμος για τα γεμιστά μας, βγάζει και αυτός τα πρώτα φυλλαράκια του. 

Τα τελευταία τριαντάφυλλα του χειμώνα, της αυλής μου  ή τα  πρώτα της Άνοιξης άραγε; Ανάμεσα στα μπρόκολα!

Βιαστικές και οι Αμυγδαλιές, όπως κάθε χρόνο άλλωστε, οι βερικοκιές ακολουθούν το παράδειγμά τους, όπως και οι ροδακινιές!

Πως να μην την αγαπήσεις όταν βλέπεις ένα ήλιο  να στέλνει τις αχτίδες του και να σε καλεί να βγεις έξω για περίπατο να τις απολαύσεις!

Η θάλασσα έχει γαληνέψει και σε προσκαλεί  για όποιον μένει κοντά της, (βλέπε εγώ)😉 για μια βόλτα πλάι της ενώ  οι γλάροι κόβουν βόλτες από πάνω της.

Πως να μην αγαπήσεις την  Άνοιξη αφού είναι η εποχή που η φύση μεταμορφώνεται σε χρώματα και αρώματα!

Είναι μια νότα αισιοδοξίας, που μας φτιάχνει την διάθεση, μας γεμίζει με όνειρα και όρεξη για ζωή! 

Ότι και να πούμε για την Ανοιξη είναι λίγο. Τόσοι και τόσοι ποιητές ύμνησαν την ομορφιά της!

Αυτή η άνοιξη που μπήκε με έκανε να πιάσω λέει τους μαρκαδόρους που μου έφερε δώρο η εγγονή μου από την Πράγα. 

Είναι αλήθεια ότι με μαρκαδόρους δεν είχα ζωγραφίσει ποτέ και με δυσκόλεψαν αρκετά, γιατί τα χέρια μου δεν με υπάκουαν και τόσο. Το αποτέλεσμα δεν ήταν και τόσο χάλια στο τέλος ε;😄

Ενώ με ικανοποίησε κάπως καλύτερα η προσπάθειά μου με νερομπογιές! 

Και θα κλείσω αυτό το αφιέρωμα της σε ένα ωραίο που διάβασα. ΕΔΏ

11. “Η άνοιξη ζωγράφιζε… και η πρασινάδα φύτρωσε πάνω στο καφέ χώμα, κάθε μέρα και περισσότερο, υπονοώντας ότι κάθε βράδυ τη διέσχιζε η ελπίδα και έφευγε το πρωί αφήνοντας πίσω της τα λαμπερά ίχνη από τα βήματά της…” – Σαρλότ Μπροντέ.
12. 
    Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε πως, η Άνοιξη μας κάνει να  χαμογελάμε. Κάντε το!!!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!  

           

ΖΩΓΡΑΦΊΖΩΝΤΑΣ...ΦΥΛΛΆ!

 Αυτή την φορά θα μιλήσουμε για φύλλα!

Όχι τίποτε ιδιαίτερο, αλλά είναι και αυτός ένας τρόπος να τα κάνουμε πιο όμορφα από ότι είναι, με τα τόσα ωραία σχήματα τους.

Θα πάμε πολλά χρόνια πίσω, στο 2014, που η Αριστέα μας είχε κάνει μια ανάρτηση, με θέμα ζωγραφική σε φύλλα...Αριστάκι...Φύλλα Εδώ.

Όταν τα είδα τότε, μου έκαναν πολύ όμορφη εντύπωση. Και όταν πήγαμε στα Γιάννενα πριν τρία χρόνια, που είχε πολλά πλατάνια, είχα μαζέψει μερικά φύλλα, τα οποία (ας πούμε)ότι  είχα ζωγραφίσει🙁.

Κάπου τα είχα βάλει, τα είχα κάνει ανάρτηση; Τι να πω βρε παιδιά, δεν θυμάμαι...ωιμέ! (Ατιμη αλτσχάιμερ)😳. Ψάχνοντας για κάτι που γύρευα άσχετο, σε μια κούτα μέσα, να σου μπροστα μου τα πλατανόφυλλα  ξεχασμένα και  ζωγραφισμένα, ο θεός να τα κάνει.

Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να τα πετάξω, αφού δεν είχα πολλές επιλογές να τα κάνω κάτι. Γιατί δεν έχω πια τα κατάλληλα υλικά. Οπότε, τι θα τα έκανα; Τα έβλεπα που με κοίταζαν θλιμμένα, περιμένοντας την απόφασή μου. Ήταν που τα είχα συνδέσει και μου θύμιζαν το πολύ όμορφο  ταξίδι μας στα Ιωάννινα και ήθελα λέει κάπου στην γωνιά  μου να τα βλέπω. Να τα κάνω πως όμως;🤔 Την πιο απλή και χωρίς πολλά έξοδα (μετράμε και και αυτά πιά) λύση νομίζω ότι σκέφτηκα.😉 Ενα  κομμάτι  φελλό τα φιλοξένησε και τα πέντε και κρεμαστήκαν στην δεξιά μεριά της γωνιάς μου! 

Θα μου θυμίζουν καθημερινά πόσο ωραία περάσαμε στα Γιάννενα!

Νομίζω πραγματικά ότι έλειπαν από εδώ!

                           

Βέβαια ότι είδατε δεν έχουν και πολύ σχέση με τις καλλιτεχνίες της Αριστέας μας στα φύλλα επάνω, να τα λέμε και αυτά. Αλλά είπαμε, άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας!🤣

                         

Με την ευχή, να είστε όλοι καλά  και να έχετε μια όμορφη εβδομάδα. Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να προσέχετε τον εαυτό σας και να μην ξεχνάτε, πως με κάθε χαμόγελο που μοιράζεστε, δίνετε χαρά σε κάποιον!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 

ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΚΙ ΌΛΑΣ;

 Πότε πέρασαν κι όλας 4 χρόνια μωρό μου; Ή μήπως πια να σε σε λέω μεγάλο παιδί, όπως μου λες; 🤣 

Σαν χθες ήταν που σε κρατούσαμε βρέφος στην αγκαλιά μας και προσπαθούσες με τα μικρά χεράκια σου να μας αγκαλιάσεις. 

Θεέ μου τι μυρωδιές αξέχαστες μωρουδίστικες ήταν εκείνες;

Είσαι ένα μικρό αντράκι πανέξυπνο και αεικίνητο και η φαντασία σου στα ύψη! θαρρείς και έχεις μέσα σου μια ντούρασελ!  Χα...χα...Μα τι άλλο θα έλεγε μια χαζό δυο  φορές κουκουβογιαγιά;🤣

Στην ερώτηση της μαμάς σου τί θέλεις να έχει η τούρτα σου Γιαννάκη;

- Θα με λέτε τώρα Γιάννη, δεν βλέπετε πως μεγάλωσα! Αφού μπορώ να χτυπάω πια το κουδούνι της πόρτας μας και φέτος θα πάω στο μεγάλο σχολείο προνήπιο!

Αααα και οπότε, στην τούρτα μου θέλω ένα τραίνο να πηγαίνω ταξίδια!! 🤣🤣

(ο μικρός ταξιδεύει από 10 μηνών! Όσο για το "οπότε", το έχει μάθει τώρα τελευταία και μας κουφαίνει 😂) 

Από κάπου λέω θα έχει πάρει έστω και λίγο το παιδί!😄

Το ξέρω ότι δεν μας παίρνει ο χρόνος να σε δούμε μεγάλο, όμως σου εύχομαι αγαπημένο μας μεγαλώνοντας, να γίνεις ένας σωστός άνθρωπος με καλή καρδιά!

Και να ξέρεις ότι και  από εκεί ψηλά θα χαιρόμαστε  πάντα για σένα! 

Να τα εκατοστίσεις ψυχή μου!

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε πως ένα χαμόγελο, φέρνει πολλά άλλα χαμόγελα! 😄 

Η ευχή μου, να καμαρώσετε δισέγγονα όσοι έχετε εγγόνια!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 

Η ΒΡΟΧΉ ΤΗΣ...ΧΑΡΑΣ!

 

πηγή

Σήκωσε τα μάτια της ψηλά. Σύννεφα σκούρα γκρίζα  έτρεχαν  στον ουρανό. Μύριζε ο καιρός βροχή. Πάντα αυτή η μυρωδιά της άρεσε, από όταν ήταν μικρή. Με το που έβλεπε την βροχή, έβγαινε έξω στην αυλή τους, άνοιγε τα χέρια της σαν να ήθελε να την αγκαλιάσει και ούτε που την ένοιαζε που  άφηνε τις σταγόνες της να της βρέχουν το πρόσωπο τα μαλλιά και τα ρούχα της. Θυμήθηκε, πως  όσο και να την φώναζε η μαμά της  να μπει μέσα στο σπίτι να μην κρυώσει, εκείνη ήταν σαν να μην άκουγε.

πηγή

Η Χαρά, χαμογέλασε στην σκέψη αυτή.  Τώρα που μεγάλωσε και μένει στην πόλη δεν το κάνει πια και πόσο της λείπει εκείνη η ανέμελη εποχή!

Ένιωσε την πρώτη σταγόνα στα μαλλιά της, την δεύτερη στο πρόσωπο. Με γρήγορες κινήσεις, έβγαλε την κόκκινη ομπρέλα της την οποία λάτρευε για το χρώμα της και την άνοιξε γρήγορα γρήγορα, να μην της χαλάσει τα μαλλιά της η βροχή, που τώρα είχε δυναμώσει.

     

 Καθώς προχωρούσε στο πεζοδρόμιο προσέχοντας να μην βρέχεται πολύ, κάτι τράβηξε την προσοχή της. Κουλουριασμένη στην γωνία, μια μικρή σιλουέτα, προσπαθούσε να προφυλαχτεί από την βροχή που ωστόσο, είχε γίνει μπόρα. Με γρήγορα βήματα έφτασε κοντά της. Μια μικρούλα μουσκεμένη μέχρι το κόκκαλο, είχε τυλίξει τα χεράκια της γύρω από το κορμάκι της που έτρεμε από το κρύο. Χωρίς δεύτερη σκέψη, την  σκέπασε με την κόκκινη ομπρέλα της και βγάζοντας το μπουφάν της, τύλιξε με αυτό το μικρό κορμάκι, που την κοιτούσε με μάτια γεμάτα απορία,  να απομακρύνεται. 

Δεν την ένοιαζε που η βροχή είχε χαλάσει το χτένισμα της, αν και  μόλις είχε βγει από το κομμωτήριο. Ούτε πως το φόρεμά της είχε κολλήσει επάνω στο κορμί της κάνοντας την να ανατριχιάσει από το κρύο. Μέσα στην  καρδιά της είχε ζεστασιά, αφού η μικρούλα που βρέθηκε πριν λίγο στο δρόμο της, την έκανε να θυμηθεί την χαρά της, (κάτω από άλλες και πολύ διαφορετικές συνθήκες,) όταν έβρεχε, τότε  που έτρεχε κάτω από την βροχή με ανοιχτά τα χέρια σαν να ήθελε να την χωρέσει όλη μέσα στην αγκαλιά της.  Και την αγκάλιασε ξανά, φέρνοντας  χαρούμενες αναμνήσεις στην σκέψη της.

      

Με αυτό το μικρό κείμενο που εμπνεύστηκα εχθές, παίρνω μέρος στο δρώμενο της Μαρίας "Ιστορίες της βροχής" στο Κείμενο της.

    

 Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να μην ξεχνάτε πως...

Σας εύχομαι Καλή Σαρακοστή και έναν όμορφο  Ανοιξιάτικο μήνα!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!