Η ζωή είναι πάρα πολύ σύντομη για να την σπαταλάμε ανησυχώντας για πράγματα που δεν αλλάζουν.
Ας μάθουμε να ζούμε και να γευόμαστε τις καθημερινές ομορφιές,που η ζωή απλώνει πλουσιοπάροχα μπροστά μας.!!!
**************
Ηταν μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού.
Ο ήλιος έκαιγε και τα κύματα της θάλασσας, έπαιζαν με την ακρογιαλιά ρυθμικά.
Ενα μικρό αγόρι στα γόνατα, παίρνει την άμμο και την βάζει στο μπλέ κουβαδακι του.
Στρώνει την άμμο στην κορυφή του κουβά τον σηκώνει,τον αναποδογυρίζει και προς μεγάλη χαρά του...μικρού αρχιτέκτονα, ο πύργος ενός κάστρου έχει φτιαχτεί..
Ολο το απόγευμα δούλευε γι αυτόν.
Εσκαψε τάφρο..ύψωσε τείχη και για σκοπιές έβαλε καπάκια από μπουκάλια.
Ξυλακια από τα παγωτά έγιναν γέφυρες για την τάφρο..
Εφτιαξε ένα κάστρο στην άμμο.
Μεγάλη πόλη.Δρόμοι γεμάτοι κίνηση.Βουητό αυτοκινήτων.
Ενας άντρας στο γραφείο του βαζει σε στίβες τα χαρτιά και αναθέτει εργασίες.
Εχει ακουμπισμένο το τηλέφωνο στον ώμο του και ταυτόχρονα χτυπάει με τα δάχτυλα του το πληκτρολόγιο.
Κάνει συνδυασμούς ,υπογράφει συμβόλαια και προς μεγάλη του ευχαρίστηση αποκομίζει κέρδος.
Την περισσότερη του ζωή θα δουλεύει,θα κάνει σχέδια θα προεικάζει το μέλλον.
Οι επενδύσεις του θα είναι οι σκοπιές.
Τα κέρδη του κεφαλαίου θα είναι οι γέφυρες.
Θα φτιάξει μια αυτοκρατορία.
Δύο δημιουργοί κάστρων. Εχουν πολλά κοινά.
Μεγαλουργούν από το τίποτα.
Και όμως, εδώ τελειώνουν οι ομοιότητες..
Γιατί το παιδί βλέπει το τέλος, ενώ ο άντρας το αγνοεί.
Παρακολουθούμε το παιδί καθώς τα κύματα πλησιάζουν, και ένα μεγάλο κύμα γκρεμίζει το κάστρο του και το αριστούργημα του το ρουφάει η θάλασσα,αυτό χειροκροτεί και χαμογελάει.
Κανένας φόβος, καμιά θλίψη..το ήξερε ότι αυτό θα συνέβαινε.
Ο άντρας όμως δεν είναι τόσο σοφός.
Τρομοκρατείται όταν τα κύματα του χρόνου σπάζουν επάνω το κάστρο του.
Αυτό είναι το κάστρο μου λέει αψήφιστα..
Βρεγμένος και τρέμοντας δείχνει τα δόντια του στην παλλίρροια που έρχεται...
Ξέρει όμως πολύ καλά σε ποιον ανήκει η άμμος.
Δεν ξέρω πολλά για τα κάστρα από άμμο.
Ομως τα παιδιά ξέρουν.
Παρατηρήστε τα και μάθετε.Προχωρήστε και χτίστε..αλλά χτιστε με την καρδιά ενός παιδιού.
Και όταν πέσει ό ήλιος και η παλλίρροια τα πάρει πίσω ,χαμογελάστε χαιρετίστε την διαδικασία της ζωής και γυρίστε στο σπίτι...!!
Το σπίτι το αποτελούν οι αγαπημένοι μας και οι φίλοι που γεμίζουν τις ζωές μας με χαμόγελα και την έγνοια τους για εμάς ..
Είναι οι αξίες μας ακόμα και όταν βιώνουμε την απώλεια τους...
Ας τους δώσουμε και εμείς την αγάπη μας!!
Ετσι κι αλλιώς ερχόμαστε στην ζωή αυτή χωρίς τίποτα.
Φεύγουμε ακριβώς όπως ήρθαμε ..δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα..!!!!!
Ας μάθουμε να την ζούμε με την αισιοδοξία ενός μικρού παιδιού..!!
Για μια ακόμα φορά παρεάκι μου ανάτρεξα στην δύσκολη ώρα... στο μικρο αυτό βιβλιαράκι..
και απλά αντέγραψα και μοιράστηκα μαζί σας, όμορφα και σοφά λόγια..
Να είστε όλοι καλά να έχετε μια όμορφη εβδομάδα...και μην ξεχνάτε ..ένα απλό χαμόγελο γαληνεύει τα δύσκολα..!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!
