ΜΙΑ ΦΟΡΆ ΚΑΙ ΕΝΑ... ΚΑΙΡΌ!

-Δεν φοβάσαι να πηγαίνεις μόνη στο μονοπάτι του δάσους;

-Ποιος ρωτάει; ρώτησε γυρίζοντας το κεφάλι της να δει από που ερχόταν η φωνή.

-Εδώ πάνω στο δέντρο κοκκινοσκουφίτσα μου.

Σήκωσε τα μάτια της ψηλά, και είδε ένα ξωτικό να την κοιτάζει με παιχνιδιάρικη διάθεση.

-Για πες μου όμως πως με γνώρισες;

-Εεεε όχι και πως σε γνώρισα; μπορεί να μεγάλωσες, αλλά πες μου ποιος δεν θα σε αναγνώριζε με αυτήν την κατακόκκινη μπέρτα σου!

Ομως δεν απάντησες στην ερώτηση μου...Δεν φοβάσαι να πηγαίνεις μόνη σου στο μονοπάτι του δάσους;

-Αααα εσύ έχεις μείνει στο μια φορά και ένα καιρό, εκείνον τον καιρό που φοβόμουν τον κακό λύκο και αν θυμάσαι καλά το παραμύθι, τον αντιμετώπισα με θάρρος, παρ όλο που φοβόμουν.

Το είπες και μόνο σου Ξωτικούλι μου πως μεγάλωσα, γίνεται να φοβάμαι να περπατώ στο δάσος και προπαντός  τέτοια εποχή; Δεν βλέπεις τι χρώματα γύρω σου; κόκκινα, μουσταρδί. Τα δέντρα από  πράσινα γίνονται καφεχρυσοκίτρινα.

Κοίτα τις βελανιδιές, τις καστανιές, τα έλατα, κοίτα κάτω; τα φύλλα έχουν στρώσει το ωραιότερο χαλί τους. Δεν είναι πανέμορφα;

Μα τι στα λέω; εσύ τα ξέρεις καλύτερα από μένα αφού εδώ είναι το σπίτι σου...

-Χα χα...ακριβώς και ξέρω πολύ καλά κοκκινοσκουφίτσα μου τι είναι να αγαπάς το δάσος!!

Τώρα όμως θα μου επιτρέψεις να σε αφήσω, αν και η παρέα σου μου αρέσει πολύ, όμως πλησιάζουν Χριστούγεννα και όπως ξέρεις, εμείς τα ξωτικά του δάσους, θα πρέπει να πάμε να βοηθήσουμε τον Άγιο Βασίλη να ετοιμάσει τα δώρα των παιδιών, που τα περιμένουν πως και πως!!

-Την επόμενη φορά που θα έρθεις κοκκινοσκουφίτσα μου θα χαρώ να τα ξαναπούμε...άντε γεια τώρα...

ΚΑΛΆ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ!!

Χάρηκα που σε γνώρισα!

Αυτή ήταν  η συμμετοχή μου στο δρώμενο που κάνει η Μαίρη με την γήινη ματιά, Εικόνα και φράση

Όλες τις συμμετοχές θα τις δείτε στο μπλοκ της Μαίρης Εδώ.

Οι εικόνες όλες είναι από το διαδίκτυο και ανήκουν στους κατόχους τους. 

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να περνάτε καλά με ότι κάνετε και μην ξεχνάτε στην γωνία σας περιμένει ένα χαμόγελο!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...