Όπου να ναι μπαίνει το καλοκαιράκι; Για να δούμε τι θα πει και ο καιρός, που έχει τον πρώτο λόγο, γιατί μέχρι τώρα, ακόμα και εδώ στην Κρήτη, δεν είδαμε την Άνοιξη όπως την ξέραμε.
Ο χειμώνας που πέρασε, (ναι για τόσο πολύ καιρό μιλάμε,) μαζί με την Άνοιξη, ήταν πολύ λίγος ο χρόνος που είχα στην διάθεσή μου, για να τον αφιερώσω όποτε μπορούσα, να ανοίξω κανένα βιβλίο, για να ξεκουραστώ διαβάζοντας, καθώς γινόμουν ένα με τους ήρωές του.
Από τον πρόλογο κι όλας θα καταλάβατε, ότι θα σας προτείνω, κάποια βιβλία που διάβασα αυτό το διάστημα. Τα οποία 4 μου δάνεισαν, ενώ το το τελευταίο, που θα μιλήσουμε γι αυτό, είναι δώρο από την εγγονή μου.
Είναι αλήθεια ότι προτιμώ τα βιβλία μυστηρίου, τα οποία όμως να μην σε προδιαθέτουν για το τέλος. Αυτός είναι και ένα λόγος που δεν διαβάζω τα οπισθόφυλλα. Πολλές φορές όταν δεν μου αρέσει ένα βιβλίο, δεν το αφήνω στη μέση, μέχρι να το τελειώσω. Ενα μαζοχισμό με τα βιβλία τον έχω...😊
Και τώρα η παρουσίαση τους, χωρίς πολλά λόγια!
Το πρώτο που διάβασα ήταν το μυθιστόρημα της Κάλη Καρατζά, "Δακρυσμένα φεγγάρια." Εκδόσεις Μοντέρνοι καιροί.
Είχα ακούσει για τις μάγισσές της Σμύρνης, αλλά δεν έτυχε να πέσει στα χέρια μου το βιβλίο αυτό της Μάρας Μεϊμαρίδη το όποιο μου άρεσε γιατί είναι γραμμένο στη γλώσσα που μιλούσαν στην Σμύρνη.
Η τελευταία και πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση μου είναι ένα βιβλίο που μου χάρισε μεγάλη εγγονή μου, ξέροντας την αγάπη μου για τις ιστορίες μυστηρίου, το οποίο κράτησε το ενδιαφέρον μου μέχρι το τέλος και λέγεται...