ΣΎΧΡΟΝΟΣ ΓΟΛΓΟΘΆΣ!

Απέναντι από τα ερείπια της αρχαίας Φαιστού, στην κορυφή ενός λόφου, μαζεύονται κάθε χρόνο το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής εκατοντάδες  άνθρωποι για να παρακολουθήσουν ένα εντυπωσιακό έθιμο: τη Σταύρωση και την Αποκαθήλωση του Χριστού!

Είναι ο πιο ψηλός λόφος που βρίσκεται κοντά στο πεδινό χωριό στο Πετροκεφάλι της Μεσαράς, σημείο αναφοράς για τους καμπίσιους, που αποφάσισαν πριν από ενάμισι αιώνα να τον αφιερώσουν στον Χριστό, χτίζοντας εκεί τον ναό της Μεταμόρφωσης.

Το έθιμο απαιτεί να μεταφερθεί με τα  χέρια ο μεγάλος ξύλινος Σταυρός, από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Πνεύματος με τα πόδια περίπου τρία χιλιόμετρα δρόμος. Μπροστά πάνε τα παιδιά με τα εξαπτέρυγα τα οποία φαίνεται να μυούνται στην παράδοση του τόπου. 

Τον σηκώνουν όσοι παρευρίσκονται στην ιερή πορεία ό ένας μετά τον άλλον, άντρες  και γυναίκες. Καθώς χτυπούν οι καμπάνες δεκάδες άνθρωποι καταφτάνουν και ακολουθούν την πορεία. 

Το βάρους του ξύλινου Σταυρού είναι μεγάλο και ο δρόμος όχι μόνο μακρύς, αλλά και ανηφορικός. 

 Σε κάθε  σταυροδρόμι σταματά η πομπή για την καθιερωμένη δέηση. Ο Σταυρός όμως δεν επιτρέπετε να ακουμπήσει στη γη. Μεταφέρεται από τον ένα ώμο στον άλλο και όλοι θεωρούν ευλογία να Τον Σηκώσουν.

 Η ΝΎΧΤΑ ΤΩΝ ΠΑΘΏΝ.

Η νύχτα των Παθών, αγία Παρασκευή μεγάλη.

θυμάσαι: Οι κράχτες βροντερή του δρόμου και γιουχιάζουν. "Ωρα για την εκκλησιά!" Τα σήμαντρα σωπαίναν, μήπως ταράξουν του Ιησού τον ύπνο ολογυρμένου στων επιτάφιων τα χρυσά τα σάβανα που οι βιόλες χλωμές και τα τριαντάφυλλα τα κοκκινοπλουμίζαν.

Θυμάσαι: Η νύχτα των Παθών μα και τ' Απρίλη η νύχτα της χώρας όλα, νόμιζες να βουβαθούν γυρεύαν θρήσκα και κατανυχτικά, τη σιγαλιά να κάμουν μια προσφορά ευλαβική προς του Κυρίου τα Πάθη. Και μοναχά δεν σώπαινε στο περιβόλι μέσα με την δικούλα του εκκλησιά, με την λατρεία δική του, πιστός και ιερουργός Θεού ψηλότερου απ όλους, τ αηδόνι. Η νύχτα των Παθών, μα και τ' Απρίλη η νύχτα.

Διάπλατες πέρα οι εκκλησιές ολόφωτες και φτάναν απ τ'ανοιχτά παράθυρα στα σπίτια μας οι θρήνοι σεμνοί κι' αντιθρηνούσανε στου χριστιανού τα χείλη: 

"Ζωή εν τάφω...Εαρ γλυκύ...Γλυκύτατόν μου τέκνο..."  

               Κωστής Παλαμάς

 Κείμενο και φωτογραφίες Έφη Ψιλάκη, που συνεχίζει τον δρόμο  του Νίκου.

η εικόνα είναι από το Google.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε ξανά να είστε όλοι καλά και ας πορευτούμε την μεγάλη εβδομάδα, ο καθένας μας, με τον μικρό ή μεγάλο Σταυρό του μέχρι την Ανάσταση! 

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και ΚΑΛΗ ΑΝΆΣΤΑΣΗ!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!