ΕΚΤΙΜΗΣΕ ΟΣΑ ΕΧΕΙΣ....!!!

Είναι πολύ σπουδαίο να μάθουμε και να ευγνωμονούμε ανά πάσα στιγμή αυτό που έχουμε.
Ας κάνουμε την κάθε στιγμή της ζωής μας να αξίζει, να μετράει...
Γιατί, αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι,ποιος θα το κάνει για μας;....
Για μια ακόμη φορά ανέτρεξα στο μικρό βιβλιαράκι.που έχω για τις δύσκολες ώρες..

 και που διαβάζοντας το κάθε φορά με κάνει να γεμίζω ελπίδα.. πως ο άνθρωπος θα τα καταφέρει με  αγάπη και  υπομονή..

Ενα παράδειγμα εδώ..

Μια φορά και ένα καιρό,ένας νεαρός είχε σταθεί στη μέση μιας πόλης και φώναζε ότι είχε την ομορφότερη καρδιά του κόσμου.
Μεγάλο πλήθος μαζεύτηκε και όλοι θαύμαζαν την καρδιά του που ήταν τέλεια.
Δεν υπήρχε ούτε σημάδι,ούτε το παραμικρό ψεγάδι επάνω της.
Και όλοι συμφώνησαν ότι αυτή ήταν η πιο όμορφη καρδιά που είχαν δει ποτέ τους.

πηγή
Ο νεαρός ήταν πολύ περήφανος και κορδωνόταν για  την ωραία του καρδιά.
Ξάφνου ένας γέρος στάθηκε μπροστά στον κόσμο και είπε..Ομως η καρδιά σου δεν πλησιάζει την ομορφιά της δικής μου καρδιάς!!
Ο κόσμος, αλλά και το παλικάρι, κοίταξαν την καρδιά του γέροντα.
Χτυπούσε δυνατά, όμως ήταν γεμάτη ουλές.
Υπήρχαν σημεία όπου φαινόταν ότι είχαν κοπεί κομμάτια και στην θέση τους είχαν τοποθετηθεί άλλα,που όμως δεν ταίριαζαν καλά με αποτέλεσμα να υπάρχουν δαντελωτές άκρες.
Και αλλού υπήρχαν σημεία με βαθιά χάσματα,από όπου έλειπαν και ολόκληρα κομμάτια.

Ο νέος κοίταξε την καρδιά του γέρου, είδε τα χάλια της και γέλασε.Οι άνθρωποι κοίταζαν ο ένας τον άλλο.Πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεται αυτός ότι η καρδιά του είναι ωραιότερη; σκέφτονταν.
Πλάκα μας κάνεις; του είπε..για κάνε μια σύγκριση ανάμεσα στην δική σου και στην δική σου καρδιά.
Η δικιά μου είναι τέλεια, ενώ η δική σου είναι ένα μάτσο ουλές και δάκρυα.

πηγηΜάλιστα είπε ο γέροντας. Η δική σου δείχνει τέλεια όμως,δεν θα άλλαζα ποτέ μου την καρδιά μου με την δική σου.

Κοίταξε κάθε ουλή αντιπροσωπεύει κάποιον που του έδωσα τη αγάπη μου. Κόβω ένα κομμάτι της καρδιάς μου και το το δίνω και συχνά μου δίνει ένα κομμάτι της δικής του για να πάει στην θέση του άδειου της μέρους της καρδιάς μου...αλλά επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς τα ίδια ,έχω μερικές αγκαθωτές άκρες,που όμως τις λατρεύω γιατί μου θυμίζουν την αγάπη που μοιραστήκαμε!!
Μερικές φορές έχω δώσει κομμάτια της καρδιάς μου και ο άλλος δεν μου έδωσε πίσω ένα κομμάτι της δίκης του καρδιάς.
Αυτά είναι τα άδεια χάσματα, αφού το να προσφέρεις την αγάπη σου έχει και κάποιο ρίσκο.

πηγή
Παρ όλο που αυτά τα χάσματα πονούν,παραμένουν ανοιχτά και μου θυμίζουν την αγάπη που έχω γι αυτούς τους ανθρώπους, κι ελπίζω πως κάποια μέρα  θα γυρίσουν κοντά μου και θα  γεμίσουν τους χώρους που τους έχω άδειους να περιμένουν.
Βλέπεις λοιπόν τι θα πει πραγματική ομορφιά;
Ο νεαρός στάθηκε σιωπηλός. Έπειτα προχώρησε προς τον γέροντα , άπλωσε το χέρι του μέσα στη τέλεια,νεανική και όμορφη  καρδιά του και ξέσκισε ένα κομμάτι της.
Το πρόσφερε στο γέροντα με χέρια που έτρεμαν.
Ο γέρος τότε πήρε αυτή την προσφορά,  την έβαλε στην καρδιά του και μετά πήρε λίγη από την κατακομματιασμένη του καρδιά και την έβαλε επάνω στην πληγή της καρδιάς του νέου.
Ταίριαζε βέβαια,αλλά όχι απόλυτα κι έτσι έμειναν κάποιες άκρες.
Το παλικάρι κοίταξε την καρδιά του, που δεν ήταν τέλεια πια, ήταν όμως ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη, αφού η αγάπη από την καρδιά του γέροντα ξεχείλιζε τώρα και στην δική του καρδιά.

πηγή
Μόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε την ζωή μας να αξίζει,να ανθίζει,να λάμπει να ακτινοβολεί.
Ας ξεκινήσουμε έτσι ευγνωμονώντας  όλους αυτούς τους ανθρώπους που μας έχουν δυσκολέψει,γιατί χάρη σ αυτούς, έχουμε γίνει πιο δυνατοί,πιο αποφασιστικοί πιο ώριμοι.
Ας μάθουμε να ζούμε το τώρα. Ας χαρούμε που είμαστε ζωντανοί, που αναπνέουμε που έχουμε πράγματα  παραπάνω από αυτά που χρειαζόμαστε...
 Να σκεφτόμαστε πως υπάρχουν συνάνθρωποι μας  που δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη..
Να είστε όλοι καλά..Να έχετε υπομονή..και να προσέχετε..τον εαυτό σας και τους γύρω σας..
 Θα έρθει γρήγορα ο καιρός που θα αγκαλιαστούμε ξανά με τους αγαπημένους μας,
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ... σε όλους σας..!!!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε παρεάκι μου και τα λέμε ..

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ....ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ..!!!

Η ζωή είναι πάρα πολύ σύντομη για να την σπαταλάμε ανησυχώντας για πράγματα που δεν αλλάζουν.
Ας μάθουμε να ζούμε και να γευόμαστε τις καθημερινές ομορφιές,που η ζωή απλώνει πλουσιοπάροχα μπροστά μας.!!!
                 **************
Ηταν μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού.
Ο ήλιος έκαιγε και τα κύματα της θάλασσας, έπαιζαν με την ακρογιαλιά  ρυθμικά.
Ενα μικρό αγόρι στα γόνατα, παίρνει την άμμο και την βάζει στο μπλέ κουβαδακι του.
Στρώνει την άμμο στην κορυφή του κουβά τον σηκώνει,τον αναποδογυρίζει και προς μεγάλη  χαρά του...μικρού αρχιτέκτονα, ο πύργος ενός κάστρου έχει φτιαχτεί..
Ολο το απόγευμα δούλευε γι αυτόν.
Εσκαψε τάφρο..ύψωσε τείχη και για σκοπιές έβαλε καπάκια από μπουκάλια.
Ξυλακια από τα παγωτά έγιναν γέφυρες για την τάφρο..
Εφτιαξε ένα κάστρο στην άμμο.

Μεγάλη πόλη.Δρόμοι γεμάτοι κίνηση.Βουητό αυτοκινήτων. 
Ενας άντρας στο γραφείο του βαζει σε στίβες τα χαρτιά και αναθέτει εργασίες.
Εχει ακουμπισμένο το τηλέφωνο στον ώμο του και ταυτόχρονα χτυπάει με τα δάχτυλα του το πληκτρολόγιο.
Κάνει συνδυασμούς ,υπογράφει συμβόλαια και προς μεγάλη του ευχαρίστηση αποκομίζει κέρδος.
Την περισσότερη  του ζωή θα δουλεύει,θα κάνει σχέδια θα προεικάζει  το μέλλον.
Οι επενδύσεις του θα είναι οι σκοπιές.
Τα κέρδη του κεφαλαίου θα είναι οι γέφυρες. 
Θα φτιάξει μια αυτοκρατορία.
Δύο δημιουργοί κάστρων. Εχουν πολλά κοινά.
Μεγαλουργούν από το τίποτα.
Και όμως, εδώ τελειώνουν οι ομοιότητες..
Γιατί το παιδί βλέπει το τέλος, ενώ ο άντρας το αγνοεί.
Παρακολουθούμε το παιδί καθώς τα κύματα πλησιάζουν, και ένα μεγάλο κύμα γκρεμίζει το κάστρο του και το αριστούργημα του το ρουφάει η θάλασσα,αυτό χειροκροτεί και  χαμογελάει.
Κανένας φόβος, καμιά θλίψη..το ήξερε ότι αυτό θα συνέβαινε.
Ο άντρας όμως δεν είναι τόσο σοφός.
Τρομοκρατείται όταν τα κύματα του χρόνου σπάζουν επάνω το κάστρο του.
Αυτό είναι το κάστρο μου λέει αψήφιστα..
Βρεγμένος και τρέμοντας δείχνει τα δόντια του στην παλλίρροια που έρχεται...
 Ξέρει όμως πολύ καλά σε ποιον ανήκει η άμμος.
Δεν ξέρω πολλά για τα κάστρα από άμμο.
Ομως τα παιδιά ξέρουν.
Παρατηρήστε τα και μάθετε.Προχωρήστε και χτίστε..αλλά χτιστε με την καρδιά ενός παιδιού.
Και όταν πέσει ό ήλιος και η παλλίρροια τα πάρει πίσω ,χαμογελάστε  χαιρετίστε την διαδικασία της ζωής και γυρίστε στο σπίτι...!!
Το σπίτι το  αποτελούν  οι αγαπημένοι μας και οι φίλοι που γεμίζουν τις ζωές μας με χαμόγελα και την έγνοια τους για εμάς ..
Είναι οι αξίες μας ακόμα και όταν βιώνουμε την απώλεια τους...
Ας τους δώσουμε και εμείς την αγάπη μας!!
Ετσι κι αλλιώς ερχόμαστε στην ζωή αυτή χωρίς τίποτα.
Φεύγουμε ακριβώς όπως ήρθαμε ..δεν έχουμε να χάσουμε  τίποτα..!!!!!
Ας μάθουμε να την ζούμε με την αισιοδοξία ενός μικρού παιδιού..!!
Για μια ακόμα φορά παρεάκι μου ανάτρεξα στην δύσκολη ώρα... στο μικρο αυτό βιβλιαράκι..

και απλά αντέγραψα και μοιράστηκα μαζί σας, όμορφα και σοφά λόγια..
Να είστε όλοι καλά να έχετε μια όμορφη εβδομάδα...και μην ξεχνάτε ..ένα απλό χαμόγελο γαληνεύει τα δύσκολα..!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!