ΔΕΚΑΤΑ!!!

Σαν το πρωτάκι ένιωθα, πριν μια δεκαετία κι ας ήμουνα μια σεβάσμια και γηραιά κυρία.

Μες την ζωή μου ξαφνικά εισέβαλε να γίνει, συνήθεια απαραίτητη, του ιντερνέτ η δίνη.

Το στόμα μου ορθάνοιχτο, στα μάτια η απορία, να χω δεν το περίμενα μια τέτοια εμπειρία...

Εικόνα από το ίντερνετ

Πω πω ομορφιές και θάματα βλέπουν τα δυο μου μάτια, πως να βαδίσω μοναχή, σ άγνωστα μονοπάτια;

Ο εγγονός μου δάσκαλος σε ότι έχω μάθει, που νά ξερα τι εμμονή μ αυτό θα έχω πάθει...

Δύσκολα είναι του έλεγα, πως θα τα μάθω τόσα; νομίζεις πως κατέχω τη την Αγγλική την γλώσσα; 

Θυμάμαι που του έλεγα, γιέ μου μην με μαλώνεις, στρώσου στο διάβασμα και εσύ γιαγιά και μην κολώνεις.

πηγή

Βήμα το βήμα έμαθα με ένα δαχτυλάκι, τα πλήκτρα να τα ακουμπώ σαν να ταν παιχνιδάκι.

Τι είναι το τουτόριαλ, τι είναι να γκουγκλάρεις, λέξη την λέξη μου έμαθε ο εγγονός μου ο Άρης...

Δέκα χρονιές πως πέρασαν η μια πίσω απ την άλλη, μικρή κοπέλα ήμουνα χα..χα.. και έγινα μεγάλη.😊

Από το άλφα άρχισα...Να ένα μήλο Λόλα...

και τώρα δες που έφτασα, να κάνω την ξερόλα...🤣

Από εδώ και πέρα όμως δεν μπορούσα να ριμάρω τα συναισθήματα μου, ίσως γιατί δεν έβρισκα τις καταλληλες λέξεις, για σας εκφράσω τα ευχαριστώ μου για τα τόσα χρόνια που κάνουμε παρέα μαζί...  Για το ότι ΓΝΏΡΙΣΑ εδώ μέσα εξαιρετικούς ανθρώπους, τόσο από μακριά, όσο και από κοντά και αυτό το δεύτερο μου έδωσε απίστευτα συναισθήματα φιλίας!! 

Είμαι ευγνώμων για ότι έχω μάθει κοντά σας  και εννοείτε πως δεν έχω καταλάβει πως πέρασαν 10 ολόκληρα χρόνια παρέα με όλους εσάς εδώ, σαν νεράκι δροσερό πέρασαν, που όποτε διψάσεις πάντα θα υπάρχει κάποια σταγόνα χαμόγελου να σε δροσίσει!!!!

Για κέρασμα προτιμώ να σας κάνω το τραπέζι,🤣 με ένα ταψί γεμιστά,

Καλή σας όρεξη!!


Με φρεσκοψυμένο ψωμάκι...

Και για επιδόρπιο γλυκό κουταλιού λεμόνι, επειδή γενικά έχουμε κόψει τις τούρτες και τα γλυκά...🤣

Σας ευχαριστώ πολύ από καρδιάς που περνάτε και τα λέμε, όλα αυτά τα χρόνια!!! 

 

 

ΠΛΕΚΤΑ...ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ...

Το έχετε πια εμπεδώσει, τι σας το λέω για ακόμη μια φορά;

Ετσι για να έχουμε κάτι να λέμε, αφού μοιραζόμαστε όλα όσα δημιουργούμε και όχι μόνο, έτσι δεν είναι παρεάκι μου;

Και τι άλλο εκτός από το πλέξιμο που για μένα είναι χαλαρωτικό στο μυαλό, όχι καλέ; δεν πλέκω με το μυαλό 🤣 με τα χέρια μου εννοείτε, που συχνά δεν με υπακούν, όμως η δύναμη του μυαλού, είναι πιο δυνατή και τους δίνει αυτό που λέμε ώθηση...😊

Τι κάναμε αυτή την φορά; 

Πλέξαμε συνθήματα...

Αφού κάναμε τις απλές δύχτινες τσάντες, ήρθε η ώρα να κάνουν κάτι πολύ περισσότερο από το να κουβαλάνε ψώνια...

Ψάχνοντας...αχ αυτό το Pinterest, τι ξεμιαλιστικό που  είναι... την ιδέα μου την έβαλε η μικρή εγγονή μου που είναι στην Πράγα, ήθελε την τσαντούλα της κάτι να λέει, όταν πήγαινε για ψώνια!!

Τι θα ήταν αυτό; χμμμ τι άλλο από το να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε πια τις πλαστικές τσάντες, αφού μέχρι το τέλος του χρόνου θα τις αποσύρουνε μαζί με τα πλαστικά μιας χρήσεως...

Και...βουαλά!!

Αφού έγινε η αρχή, είπα να συνεχίσω, με ένα δικό μου σύνθημα αυτή την φορά, πλέκοντας άλλη μία τσαντούλα, με νήμα που μου είχε στείλει μια πολύ καλή φίλη  (και όχι μόνο)θα ήθελα να πω ποια είναι, αλλά επειδή δεν το ξέρει, θέλω να της κάνω έκπληξη.

Εεε ναι με κάποιον τρόπο έμπρακτα, έπρεπε να την ευχαριστήσω, αφού με την κλωστή αυτή έχω κάνει αρκετά πλεκτά και έχω ακόμη...

Αυτό το πλεχτούλι που θα δείτε τώρα δεν έχει συνθήματα αλλά, συναισθήματα, αφού πλέχτηκε για μια μπέμπα που γεννήθηκε πρόσφατα...

Ενα ζευγάρι παπουτσάκια και μια κορδελίτσα για τα μαλάκια της!! 

Προς το παρόν αυτά για τώρα...

Σας αφήνω να απολαύσατε ένα ακόμα ηλιοβασίλεμα, που τράβηξα βίντεο, μαζί με το κύμα της θάλασσας που αγρίευε!!

Να είστε όλοι καλά, έχετε μια όμορφη εβδομάδα.

Το διάβασα και μου άρεσε...Αν βλέπετε ένα φίλο χωρίς χαμόγελο, δώστε του ένα από τα δικά σας!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!

     

     

 

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ...ΛΟΓΙΑ..

 

Αντε καλοκαιράκι μου, να πηγαίνεις σιγά σιγά, καλά σου είναι, να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια...

Σε περιμέναμε με τόσες ελπίδες, πως κάτι θα άλλαζε προς το καλύτερο με το ερχομό σου...

Τελείωσες καλοκαιρακι μου και δεν ήσουν και από τα καλύτερά μας για να πούμε την αλήθεια μας και να μην σου κακοφανεί...

Οχι ...όχι  μην διαμαρτύρεσαι, την αλήθεια λέω, ρώτα και άλλους αν δεν με πιστεύεις...

Να πας στο καλό  όμως και κανόνισε του χρόνου να έρθεις με καλές διαθέσεις, όπως ήσουν παλιά, γεμάτο χαρές, ξεγνοιασιά και χαμόγελα!! 

Ο Σεπτέμβρης είναι ήδη εδώ και κάνει τα πρώτα του βήματα...

Εναποθέτουμε σε αυτόν τώρα τις ελπίδες μας, να είναι καλύτερος από εσένα, να μας δροσίσει με τις βροχούλες του...

Τ ακούς Σεπτέμβρη μου; όχι με το τουλούμι τις βροχές σου; σιγά σιγά...να προλάβουμε να μυρίσουμε λίγο βρεγμένο χώμα, να ξεδιψάσει η γη...όχι όλο το νερό μαζεμένο θα πνιγεί και αυτό δεν το θέλεις Σεπτέμβρη μου ε;

Και τα συννεφάκια σου και αυτά λίγα-λίγα με το μαλακό...

Τ ακούς; εσύ που φέρνεις το Φθινόπωρο, να πάρεις την παλέτα σου και να γεμίσεις με  τα όμορφα καφεκιτρινοπορτοκαλιά σου χρώματα  την φύση, να αφήσουμε επάνω τους το βλέμμα μας να γαληνέψει...Το έχουμε ανάγκη πίστεψε το...

πηγή

Εσύ ξέρεις καλύτερα τι θα κάνεις να σε αποχαιρετίσουμε με ευχαριστίες όταν θα έρθει η ώρα να φύγεις και εσύ...

Προς το παρόν όμως σε καλωσορίζουμε με αγάπη και πολλές ελπίδες Σεπτέμβρη μου!!!

Και αφού τα είπαμε και με τους δύο, σας αφήνω με ένα Φθινοπωρινό ηλιοβασίλεμα...

Πήρε να βρέχει

στην κόκκινη ομπρέλα 

του χρυσάνθεμου.

Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη και ήρεμη εβδομάδα, να μην ξεχνάτε το χαμόγελο, είναι το αντίδοτο στην κατήφεια...😊

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!

  

  

 

ΚΑΛΌ ΣΕΜΠΤΕΜΒΡΗ με...ΔΩΡΑ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΑ...

Να μπαίνει ο μήνας και να σου έρχονται αναπάντεχα δωράκια, είναι ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί...😊

Και όχι ένα μόνο αλλά, μετρήστε...

Ούτε ένα...για τον Μάη..

ούτε δύο...για να θυμάμαι τα καλοκαίρια... 

ούτε τρία...για όταν έρθει ο καινούργιος χρόνος...😊

ούτε τέσσερα...δεν ξέχασε τον μικρούλι μας...

αλλά πέντε...με την Ευλογία της Παναγιάς μας!!

Υπέροχα δώρα, φτιαγμένα με τα χεράκια της, για όλο τον χρόνο, αλλά ακόμα και για τον μικρούλι μας, που όλα έχουν βρει την θέση στον χώρο μου, με άλλα αγαπημένα μαζί... 

Το στεφανάκι το κρέμασα πλάι στην πόρτα μας, εκεί που πίνουμε τον καφέ μας!! 

Αλλά, εκείνο που με συγκίνησε βαθύτατα, ήταν τα λόγια της καρδιάς της...

Πως να μην σου πάει καλά ο μήνας που μπήκε για να σε γεμίσει χαρά και αγάπη όταν υπάρχουν φίλες σαν την Αχτίδα μας που την ξέρουμε όλες, για την προσφορά και την θετική σκέψη που την κατέχει!!

Είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι και εγώ μέσα σ αυτήν την όμορφη παρέα, που έχει σαν μότο της, το νοιάξιμο των ανθρώπων, με ότι αυτό συνεπάγεται... είτε είναι ένα αναπάντεχο δώρο...(καλά εδώ μιλάμε για υπερπαραγωγή,😊)...είτε είναι ένα μήνυμα, σε φίλες που έχουν καιρό να ανοίξουν τα μπλοκ τους, που έχουμε την έννοια τους,(όπως λέμε τι να κάνει αυτή η ψυχή;) είτε είναι για μια καλημέρα τι κάνεις;

Το ευχαριστώ πολύ είναι λίγο αγαπημένη φίλη μου για τον χρόνο που αφιέρωσες  και την τόσο πολύ δουλειά και την λεπτομέρεια  που έχουν όλες αυτές οι δημιουργίες σου και που είχες  την καλοσύνη να μου τις χαρίσεις!!

Τι καταπληκτικές που είναι όλες τους!!!!! ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!

Εύχομαι να είστε όλοι καλά, να κάνετε ότι αγαπάτε, δώστε αγάπη και εκείνη ξέρει τον δρόμο να γυρίσει πίσω πολλαπλάσια!!!

Αααα και μη ξεχάσετε να την συντροφεύει απαραίτητα ένα χαμόγελο!!!😊

Να έχετε έναν όμορφο Σεπτέμβρη!!! Για αυτόν θα τα τα πούμε στην επόμενη ανάρτηση!!!😉

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!