ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΈΣ...ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ!

Με μεγάλη μου χαρά αυτή την φορά θα ήθελα να σας παρουσιάσω ένα βιβλίο, που μου δάνεισαν και που μόλις τελείωσα την ανάγνωσή του! 

Ηταν από τις λίγες φορές που ένα βιβλίο με συγκίνησε τόσο γιατί έχει μια ιδιαιτερότητα, που δεν την έχω συναντήσει μέχρι τώρα σε κανένα.

Σίγουρα θα αναρωτηθείτε τι είναι αυτό που το κάνει (για μένα τουλάχιστον)τόσο διαφορετικό...

Η συγγραφέας, η Εμα Ντόναχιου έγραψε αυτό το βιβλίο με αφηγητή  ένα πεντάχρονο παιδί.

Ενα καταπληκτικό βιβλίο που πραγματεύεται την δύναμη της αγάπης μάνας και παιδιού σε οδυνηρές καταστάσεις

και που σου δημιουργεί πολύ δυνατά συναισθήματα...

Εδώ η συγγραφέας

σας παραθέτω τις κριτικές,

και εδώ ένα μικρό απόσπασμα  του...

  Μόλις έμαθα ότι έχει γυριστεί και σε ταινία... 

Ψάχνοντας για αυτήν βρήκα πολύ επαινετικές πληροφορίες, Εδώ  και Εδώ θα διαβάσετε και την γνώμη όλων για αυτή την ταινία,  που θα ήθελα πολύ να την δω, αλλά δεν ξέρω να που την ψάξω με υπότιτλους.

Αν κάποιος ξέρει να την βρει θα του ήμουν ευγνώμων  πολύ να μου δείξει τον τρόπο πως να μπορέσω να την δω...

Αν και πολλές φορές όταν ένα βιβλίο γίνεται ταινία πολλά στοιχεία του βιβλίου αλλοιώνονται, εδώ από ότι διάβασα στις πληροφορίες έχουν δουλέψει πολύ το σενάριο  για την όσο γίνεται πιο άρτια ταύτισή του βιβλίου "το δωμάτιο"

Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!!!

Αυτή ήταν η δική μου πρόταση για αυτήν την εβδομάδα.

Μια ακόμα σπουδαία παρουσίαση θεάτρου που πήγα και που την ιδέα και την οργάνωση της την έκανε η εγγονή μου η Βίκυ με την ευγενή χορηγία του μουσείου Καζαντζάκη, ήταν κομμάτια από το πρώτο του βιβλίο-ημερολόγιο...

Με δύο μόνο ηθοποιούς που όμως μας καθήλωσαν με την ερμηνεία τους!!

Η παράσταση αυτή είχε την πανελλήνια πρωτοτυπία να είναι καθολική, αφού  μπορούσαν να την παρακολουθήσουν και άνθρωποι με χωρίς ακοή, αφού στην επάνω μεριά της σκηνής είχε υπότιτλους γι αυτούς και για όσους δεν είχαν όραση, είχα μοιραστεί ακουστικά, ενώ μια κοπέλα έκανε την διήγηση με την γλώσσα των χεριών, για εκείνους που δεν είχαν και τις δύο αυτές αισθήσεις.   

Εδώ λίγο πριν γεμίσει η αίθουσα και αφού κλείσαμε όλοι τα κινητά μας, δεν ακουγόταν παρά μόνο οι ανάσες μας  στην παράσταση, αφού όλες είχαν συντονιστεί με τις ανάσες των καταπληκτικών ηθοποιών...

Περιττό δε να πω ότι όλοι είχαμε ανατριχιάσει, από ότι απολαύσαμε! 

Θα σας αφήσω προς το παρόν  μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε.

Σας εύχομαι να είστε όλοι σας καλά, να  έχετε μια όμορφη εβδομάδα, εννοείτε ότι δεν ξεχνάμε πως το χαμόγελο είναι το μόνο δώρο που δεν κοστίζει!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.